Melioidoza

Co to jest melioidoza?

Melioidoza jest chorobą zakaźną wywoływaną przez gram-ujemną bakterię zwaną Burkholderia pseudomallei. Większość osób narażonych na B. pseudomallei nie doświadcza żadnych objawów; jednakże u tych, u których wystąpią objawy, występują oznaki i symptomy od łagodnych, takich jak gorączka i zmiany skórne, do ciężkich z zapaleniem płuc, ropniami i wstrząsem septycznym, które mogą spowodować śmierć. U około 10% osób z melioidozą rozwijają się objawy trwające dłużej niż dwa miesiące, określane jako „przewlekła melioidoza”.

Melioidoza według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja melioidozy

ICD-10-CM: A24.9
ICD-10-CM: A24.1
ICD-10-CM: A24.3
ICD-10-CM: A24.2
ICD-10-CM: A24.4
ICD-11: 2129350166
ICD-9-CM: 025

Minimalny okres inkubacji u ludzi: 2 dni

Możliwe objawy melioidozy

• Biegunka

  Biegunka jest stanem oddawania co najmniej trzech luźnych, płynnych lub wodnistych wypróżnień każdego dnia. Często trwa przez kilka dni i może powodować odwodnienie z powodu utraty płynów. Objawy odwodnienia często zaczynają się od utraty normalnej rozciągliwości skóry i drażliwego zachowania. Może to postępować do zmniejszonego oddawania moczu, utraty koloru skóry, szybkiej akcji serca i spadku reaktywności w miarę nasilania się. >>>

  Biegunka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, zespół jelita drażliwego, biegunka, nietolerancja laktozy, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, gorączka Lassa, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, aIDS, dur powrotny, ornitoza, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, gorączka okopowa, zespół wstrząsu toksycznego, jersinioza, listerioza, tularemia, wąglik, glistnica, trichurioza, pełzakowica, sarkocystoza, izosporoza, kryptosporydioza, giardioza, hymenolepidoza, odra, sARS, cholera, salmonelloza, dyzenteria, tasiemczyca, dyfilobotrioza, węgorczyca, dur brzuszny.

• Gorączka

  Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>

  Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, zapalenie pęcherzyka żółciowego, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przetoka okołoodbytnicza, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, gorączka reumatyczna, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, klonorchoza, fascjoloza, anisakioza, toksokaroza, mielofibroza, malaria, Świnka, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, aspergiloza, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, rumień nagły, wirusowe zapalenie wątroby typu E.

• Krosta

  Krosta (łac. pustula) – w dermatologii, wykwit typu pęcherzyka lub pęcherza, wyniosły ponad powierzchnię skóry, zawierający treść ropną od chwili pojawienia się bądź wtórnie, gdy powstaje z pęcherzy lub pęcherzyków w wyniku wtórnego nadkażenia bakteryjnego. >>>

  Krosta to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: wrzód weneryczny, ospa prawdziwa.

• Ropień płuca

  Ropień płuca jest rodzajem upłynnionej martwicy tkanki płucnej i tworzeniem jam (ponad 2 cm) zawierających martwicze szczątki lub płyn spowodowany zakażeniem bakteryjnym. Ta wypełniona ropą jama jest często spowodowana aspiracją, która może nastąpić podczas znieczulenia, sedacji lub utraty przytomności w wyniku urazu. Alkoholizm jest najczęstszym stanem predysponującym do powstania ropnia płuca. Ropień płuca uznaje się za pierwotny (60%), gdy powstaje w wyniku istniejącego procesu w miąższu płuca, a określa się go jako wtórny, gdy jest powikłaniem innego procesu, np. zatoru naczyniowego lub następstwem pęknięcia ropnia pozapłucnego w płucu. >>>

  Ropień płuca to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: nokardioza.

• Skrajne odwodnienie

  Odwodnienie terminalne to skrajne odwodnienie mogące prowadzić aż do śmierci. >>>

  Skrajne odwodnienie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: cholera.

• Wymioty

  Wymioty to mimowolne, siłowe wydalenie zawartości żołądka przez usta, a czasem nos. Wymioty mogą wynikać z wielu przyczyn, a przedłużające się wymioty mają długą diagnostykę różnicową. >>>

  Wymioty to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, zapalenie otrzewnej, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, tyrozynemia, choroba syropu klonowego, glejak wielopostaciowy, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, gnatostomoza, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, ornitoza, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka Oropouche, gorączka okopowa, zespół wstrząsu toksycznego, gorączka plamicowa brazylijska, krztusiec, szkarlatyna, listerioza.

• Zapalenie opłucnej

  Zapalenie opłucnej to zapalenie błon, które otaczają płuca i linii jamy klatki piersiowej (pleurae). To może spowodować ostry ból w klatce piersiowej podczas oddychania. Sporadycznie może to być stały tępy ból. Inne objawy mogą obejmować duszność, kaszel, gorączkę lub utratę masy ciała, w zależności od przyczyny podstawowej. >>>

  Zapalenie opłucnej to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: gorączka Lassa, tularemia.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Kontakt bezpośredni

  Kontakt bezpośredni to jedna z najważniejszych metod przenoszenia chorób zakaźnych, polegająca na bezpośrednim przekazywaniu patogenów z jednej osoby na drugą. Może to zachodzić poprzez dotyk, pocałunki, a także podczas stosunku seksualnego. Wiele chorób, takich jak grypa, ospa wietrzna, czy wirusowe zapalenie wątroby typu B, przenoszonych jest w ten sposób. Bezpośredni kontakt z zakażoną osobą może prowadzić do wprowadzenia wirusów, bakterii czy grzybów do organizmu zdrowego człowieka. Mechanizm ten jest szczególnie niebezpieczny w przypadku chorób o dużej zakaźności, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się w populacji, zwłaszcza w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy placówki medyczne. Zapobieganie przenoszeniu chorób przez kontakt bezpośredni obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak mycie rąk, unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi oraz stosowanie barier ochronnych, takich jak prezerwatywy, w przypadku kontaktów seksualnych. Edukacja zdrowotna społeczeństwa jest kluczowym elementem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. >>>

  Kontakt bezpośredni dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, mięsak Kaposiego, grzybica skóry, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, nokardioza, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, szkarlatyna, różyca, leptospiroza, trąd, listerioza, tularemia, wąglik, nosacizna, dżuma, ankylostomatoza, ospa małpia, odra, wścieklizna, Świerzb, węgorczyca.

Możliwe przyczyny melioidozy

• Burkholderia pseudomallei

  Burkholderia pseudomallei jest Gram-ujemną, dwubiegunową, tlenową, ruchliwą bakterią. Jest to bakteria żyjąca w glebie, endemiczna w tropikalnych i subtropikalnych regionach na całym świecie, szczególnie w Tajlandii i północnej Australii. Ostatnio nastąpiło rozszerzenie dotkniętych regionów z powodu znaczących klęsk żywiołowych i obecnie można ją znaleźć w południowych Chinach, Hong Kongu i krajach w Ameryce. Chociaż jest to głównie bakteria zamieszkująca glebę, badanie przeprowadzone przez Apinya Pumpuang i innych wykazało, że Burkholderia pseudomallei przetrwała w wodzie destylowanej przez 16 lat, demonstrując, że jest zdolna do życia w wodzie, jeśli zapewni się jej określone środowisko. Jest odporna na różne trudne warunki, w tym niedobór składników odżywczych, ekstremalną temperaturę lub pH. Zaraża ludzi i inne zwierzęta, najczęściej hodowlane, takie jak kozy, świnie i owce. Rzadziej występuje u innych zwierząt, ale jest możliwe ich zarażenie i powoduje chorobę melioidozę. >>>

Badania rozpoznające

• Badanie fizykalne

  W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>

  Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, gorączka reumatyczna, zwężenie zastawki aortalnej, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, krowianka, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, pinta, borelioza, malinica, wrzód weneryczny, nokardioza, gorączka okopowa, róża, gorączka plamicowa brazylijska, tężec.

• Badanie krwi

  Badanie krwi jest analizą laboratoryjną przeprowadzaną na próbce krwi, która jest zwykle pobierana z żyły na ramieniu za pomocą igły podskórnej lub poprzez nakłucie palca. Wiele testów na określone składniki krwi, takie jak test na glukozę lub test na cholesterol, są często grupowane razem w jeden panel testowy zwany panelem krwi lub badaniem krwi. >>>

  Badanie krwi to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zespół Felty’ego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, alkoholowe zapalenie wątroby, choroba wrzodowa, zapalenie wyrostka robaczkowego, zawał mózgu, Żylaki przełyku, hipotensja, angina, astma, zawał mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, niedomykalność zastawki mitralnej, wypadanie płatka zastawki mitralnej, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia restrykcyjna, zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, krwotok śródmózgowy, gorączka reumatyczna, nadciśnienie tętnicze, anoreksja, bezsenność, padaczka, migrena, zespół Guillaina-Barrégo, choroba Pompego, zespół Hurler, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, cukrzyca typu 1, cukrzyca typu 2, kwashiorkor, otyłość, nietolerancja laktozy, choroba von Gierkego, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, agranulocytoza, sarkoidoza, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak jelita grubego, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak dróg żółciowych.

• Badanie serologiczne

  Badanie serologiczne to metoda diagnostyczna, która polega na analizie próbek krwi w celu wykrycia obecności przeciwciał lub antygenów. Jest to istotne narzędzie w diagnostyce wielu chorób zakaźnych, autoimmunologicznych oraz w ocenie stanu odporności organizmu. W badaniach serologicznych wykorzystuje się techniki takie jak ELISA, Western blot czy immunofluorescencja, które pozwalają na precyzyjne oznaczenie specyficznych białek. Wyniki tych badań mogą pomóc w ustaleniu, czy pacjent był narażony na określony patogen, czy już przeszedł daną chorobę, lub czy jego układ odpornościowy reaguje prawidłowo. Badania serologiczne są często stosowane w diagnostyce wirusowych infekcji, takich jak HIV, wirusowe zapalenie wątroby czy COVID-19, a także w monitorowaniu skuteczności szczepień. Dzięki nim lekarze mogą podejmować lepsze decyzje dotyczące leczenia i profilaktyki chorób. >>>

  Badanie serologiczne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: fasciolopsoza, krowianka, rzęsistkowica, trąd, gruźlica, blastomykoza.

• Kultura mikroorganizmów

  Hodowla mikrobiologiczna, inaczej kultura bakteryjna, to metoda namnażania organizmów drobnoustrojów poprzez umożliwienie im rozmnażania się we wcześniej ustalonym podłożu hodowlanym w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych. Hodowle mikroorganizmów są podstawową i bazową metodą diagnostyczną stosowaną jako narzędzie badawcze w biologii molekularnej. >>>

  Kultura mikroorganizmów to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, wrzód weneryczny, rzeżączka, nokardioza, legionelloza, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, błonica, jersinioza, listerioza, tularemia, wąglik, bruceloza, nosacizna, dżuma, cholera, salmonelloza, dur brzuszny.

• Test PCR

  Test PCR, czyli reakcja łańcuchowa polimerazy, to technika stosowana do wykrywania obecności materiału genetycznego patogenów, takich jak wirusy czy bakterie. Badanie polega na amplifikacji (powieleniu) specyficznych fragmentów DNA lub RNA, co umożliwia ich wykrycie nawet w bardzo małych ilościach. W kontekście medycyny test PCR jest często wykorzystywany w diagnostyce infekcji wirusowych, w tym COVID-19, grypy czy HIV. Próbki do analizy najczęściej pobiera się z nosa, gardła lub innych tkanek. Wyniki testu mogą być dostępne w ciągu kilku godzin lub dni, w zależności od laboratorium i rodzaju testu. Test PCR charakteryzuje się wysoką czułością i specyficznością, co czyni go jednym z najskuteczniejszych narzędzi w diagnostyce chorób zakaźnych. >>>

  Test PCR to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przewlekła białaczka szpikowa, fasciolopsoza, rzęsistkowica, odra.

Stosowane leczenie*

• Ceftazydym

  Ceftazidym, sprzedawany m.in. pod nazwą handlową Fortaz, jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji, przydatnym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. W szczególności jest stosowany w zakażeniach stawów, zapaleniu opon mózgowych, zapaleniu płuc, sepsie, zakażeniach dróg moczowych, złośliwym zapaleniu ucha zewnętrznego, zakażeniu Pseudomonas aeruginosa. Podaje się go we wstrzyknięciu do żyły, mięśnia lub oka. Do częstych działań niepożądanych należą nudności, reakcje alergiczne i ból w miejscu wstrzyknięcia. Inne działania niepożądane mogą obejmować biegunkę wywołaną przez Clostridium difficile. Nie jest zalecany u osób, u których wcześniej wystąpiła anafilaksja na penicyliny. Jego stosowanie jest stosunkowo bezpieczne w czasie ciąży i karmienia piersią. Znajduje się w rodzinie leków cefalosporynowych trzeciej generacji i działa poprzez ingerencję w ścianę komórkową bakterii. >>>

  Ceftazydym stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: róża, sepsa.

• Doksycyklina

  Doksycyklina jest antybiotykiem z klasy tetracyklin o szerokim spektrum działania, stosowanym w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie i niektóre pasożyty. Jest stosowana w leczeniu bakteryjnego zapalenia płuc, trądziku, zakażeń chlamydiami, boreliozy, cholery, tyfusu i kiły. Jest również stosowana w zapobieganiu malarii w połączeniu z chininą. Doksycyklina może być przyjmowana doustnie lub w postaci zastrzyku do żyły. >>>

  Doksycyklina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, zapalenie płuc, malaria, gorączka Q, pinta, dur powrotny, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, malinica, kiła, gorączka okopowa, legionelloza, jersinioza, listerioza, tularemia, wąglik, bruceloza, pełzakowica, ziarniniak pachwinowy.

• Kotrimoksazol

  Kotrimoksazol lub w skrócie SXT, TMP-SMX, TMP-SMZ lub TMP-sulfa, jest lekiem chemioterapeutycznym składającym się z trimetoprimu i sulfametoksazolu w stosunku 1 : 5. >>>

  Kotrimoksazol stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: listerioza, nosacizna, izosporoza, toksoplazmoza, ziarniniak pachwinowy.

• Meropenem

  Meropenem, sprzedawany między innymi pod nazwami handlowymi Merrem i Merobio, jest dożylnym antybiotykiem β-laktamowym stosowanym w leczeniu różnych zakażeń bakteryjnych. Niektóre z nich to zapalenie opon mózgowych, zakażenie wewnątrzbrzuszne, zapalenie płuc, sepsa i wąglik. >>>

  Meropenem stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie otrzewnej, listerioza.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Melioidoza - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, rumień nagły, rumień zakaźny, pappataci.

• Medycyna tropikalna

  Medycyna tropikalna to dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką, leczeniem oraz profilaktyką chorób występujących w tropikalnych i subtropikalnych regionach świata. Skupia się na schorzeniach, które są często związane z klimatem, warunkami sanitarnymi oraz stylem życia mieszkańców tych obszarów. Wśród najważniejszych chorób, którymi zajmuje się medycyna tropikalna, znajdują się malaria, denga, żółta febra, wirusowe zapalenie wątroby, a także schorzenia pasożytnicze, takie jak leiszmanioza czy bilharcjoza. Specjaliści z tej dziedziny często pracują w terenach o ograniczonym dostępie do nowoczesnej opieki zdrowotnej, co wymaga dostosowania metod leczenia do lokalnych warunków. Medycyna tropikalna łączy elementy epidemiologii, immunologii, mikrobiologii oraz zdrowia publicznego, aby skutecznie przeciwdziałać chorobom przenoszonym przez wektory, takie jak komary czy kleszcze. Ważnym aspektem medycyny tropikalnej jest także badanie wpływu zmian klimatycznych na rozprzestrzenianie się chorób oraz przygotowywanie odpowiednich strategii interwencji zdrowotnych. Współpraca z organizacjami międzynarodowymi oraz lokalnymi społecznościami jest kluczowa dla skutecznego wdrażania programów zdrowotnych i edukacyjnych, które mają na celu poprawę jakości życia w rejonach dotkniętych chorobami tropikalnymi. >>>

  Medycyna tropikalna to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, tungoza, malaria, leiszmanioza, stopa madurska, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, dur powrotny, tyfus plamisty, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Oropouche, malinica, bartoneloza, choroba Carrióna, gorączka plamicowa brazylijska, leptospiroza, owrzodzenie Buruli, tularemia, dżuma, ankylostomatoza, kryptosporydioza, dyzenteria, wągrzyca, drakunkuloza, Ślepota rzeczna, denga, dur brzuszny.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Melioidoza na stronach Medscape (ENG)
• Melioidoza w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Melioidoza w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)
• Melioidoza w bazie rzadkich i genetycznych chorób GARD amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia (ENG)