Zaparcia

Co to jest zaparcia?

Zaparcia, znane również jako obstrukcja jelitowa, to stan, w którym wypróżnianie jest rzadkie, trudne lub bolesne. Z medycznego punktu widzenia zaparcia definiuje się jako sytuację, gdy wypróżnienia występują rzadziej niż trzy razy w tygodniu, stolec jest twardy i suchy, co utrudnia jego przejście przez jelita, a wypróżnianie wymaga nadmiernego wysiłku. Pacjenci mogą też mieć uczucie niepełnego wypróżnienia.

Przyczyny zaparć mogą być różnorodne. Często związane są z dietą ubogą w błonnik i płyny, brakiem aktywności fizycznej, niektórymi lekami (takimi jak opioidy, antydepresanty, leki przeciw nadciśnieniu) oraz stanami chorobowymi, jak niedoczynność tarczycy, choroby neurologiczne (np. Parkinson, stwardnienie rozsiane) czy zaburzenia jelitowe (np. zespół jelita drażliwego, rak jelita grubego). Zmiany w rutynie, takie jak podróże, zmiana diety czy stres, również mogą przyczyniać się do zaparć.

Diagnoza zaparć opiera się na szczegółowym wywiadzie lekarskim, badaniu fizykalnym, które może obejmować badanie odbytnicy, oraz na badaniach laboratoryjnych i obrazowych w razie potrzeby. Leczenie zaparć często zaczyna się od zmian w diecie, takich jak zwiększenie spożycia błonnika i płynów, oraz wprowadzenia regularnej aktywności fizycznej. W niektórych przypadkach konieczne mogą być leki przeczyszczające. Ważne jest także dbanie o regularność wypróżnień i unikanie długotrwałego wstrzymywania się przed wypróżnieniem. Jeśli zaparcia są związane z innymi schorzeniami, leczenie musi obejmować terapię tych schorzeń.

Profilaktyka zaparć polega na regularnej diecie bogatej w błonnik, odpowiednim nawodnieniu, aktywności fizycznej oraz dbaniu o regularność wypróżnień i unikanie stresu. Zaparcia są często problemem przejściowym, ale jeśli stają się przewlekłe, mogą wymagać interwencji medycznej w celu wykluczenia poważniejszych schorzeń.

Zaparcia według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja zaparć

ICD-10-CM: K59.00
ICD-10-CM: K59.0

Możliwe objawy zaparć

• Ból brzucha

  Ból brzucha jest objawem związanym zarówno z błahymi, jak i poważnymi problemami medycznymi. >>>

  Ból brzucha to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, ostre zapalenie trzustki, choroba wrzodowa, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, gorączka reumatyczna, tyrozynemia, nietolerancja laktozy, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak wątrobowokomórkowy, rak dróg żółciowych, rak trzustki, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, talasemia, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, Żółta gorączka, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu C, dur powrotny, gorączka Q, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka plamicowa brazylijska, szkarlatyna, jersinioza, tularemia, ankylostomatoza, glistnica, trichurioza, kandydoza, pełzakowica, izosporoza, giardioza, hymenolepidoza, dyfilobotrioza.

• Ból podczas wypróżnień

  Ból podczas wypróżnień, znany również jako odynia defekacyjna, jest objawem, który może mieć różne przyczyny. Z medycznego punktu widzenia, najczęściej związany jest z podrażnieniem lub uszkodzeniem tkanek w obrębie odbytnicy i odbytu. Może być spowodowany hemoroidami, szczelinami odbytu, stanami zapalnymi, a także infekcjami. Hemoroidy to powiększone naczynia krwionośne w okolicy odbytu, które mogą powodować ból, pieczenie i krwawienie podczas wypróżnień. Szczeliny odbytu to małe pęknięcia w błonie śluzowej odbytu, które mogą być bardzo bolesne i prowadzić do dyskomfortu podczas defekacji. Inne możliwe przyczyny to choroby zapalne jelit, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna, a także zakażenia, które mogą wywoływać stan zapalny w okolicy odbytu. Ból może być także wynikiem napięcia mięśniowego, które często występuje u osób z zaparciami. W takim przypadku, trudności w wypróżnianiu mogą prowadzić do nadmiernego wysiłku i w efekcie bólu. W przypadku przewlekłego bólu podczas wypróżnień ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem, który może zlecić odpowiednie badania i ustalić przyczynę dolegliwości, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia. >>>

  Ból podczas wypróżnień to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: szczelina odbytu, przetoka okołoodbytnicza.

• Rzadkie wypróżnienia

  >>>

• Twarde lub suche stolce

  >>>

• Uczucie niepełnego wypróżnienia

  >>>

  Uczucie niepełnego wypróżnienia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: hemoroidy, rak odbytu.

• Wzdęcia

  >>>

  Wzdęcia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: kamica żółciowa, ostre zapalenie trzustki, kandydoza.

Możliwe przyczyny zaparć

• Brak aktywności fizycznej

  Brak aktywności fizycznej to stan, w którym osoba nie angażuje się w regularny wysiłek fizyczny, co może prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji zdrowotnych. Jest to jeden z głównych czynników ryzyka dla wielu chorób przewlekłych. Osoby prowadzące siedzący tryb życia są bardziej narażone na otyłość, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2. Niedobór aktywności fizycznej wpływa również na układ sercowo-naczyniowy, prowadząc do nadciśnienia, miażdżycy oraz chorób serca. Ponadto, brak ruchu może powodować problemy ze zdrowiem psychicznym, takie jak depresja i lęki, a także obniżać ogólne samopoczucie. Kolejnym skutkiem braku aktywności fizycznej są choroby układu kostno-stawowego. Osoby, które nie ćwiczą, mogą doświadczać osłabienia mięśni, co prowadzi do problemów z równowagą oraz zwiększa ryzyko upadków. Długoterminowy brak ruchu może także przyczynić się do osteoporozy, co zwiększa ryzyko złamań. Brak aktywności fizycznej ma również negatywny wpływ na układ immunologiczny, co może prowadzić do częstszych infekcji i ogólnego osłabienia organizmu. Warto zatem pamiętać, że regularna aktywność fizyczna jest kluczowym elementem zdrowego stylu życia, który pomaga zapobiegać wielu poważnym schorzeniom. >>>

  Brak aktywności fizycznej może powodować również inne choroby, takie jak np.: kamica żółciowa, zawał mózgu, udar mózgu, Żylaki kończyn dolnych, hemoroidy, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca.

• Choroby jelit

  >>>

• Leki

  Leki to substancje chemiczne stosowane w celu zapobiegania, diagnozowania lub leczenia chorób. Mogą oddziaływać na organizm w różnorodny sposób, co czasami prowadzi do działań niepożądanych lub poważnych reakcji zdrowotnych. Choroby, które mogą być spowodowane przez leki, obejmują uszkodzenia wątroby, nerek oraz układu pokarmowego. Oprócz tego leki mogą wywoływać reakcje alergiczne, które w skrajnych przypadkach prowadzą do wstrząsu anafilaktycznego. Niektóre farmaceutyki mogą także wpływać na układ sercowo-naczyniowy, powodując arytmie lub nadciśnienie. Inne leki mogą prowadzić do depresji, zaburzeń psychicznych lub problemów z układem hormonalnym. W przypadku długotrwałego stosowania niektórych leków, takich jak opioidy, może wystąpić uzależnienie. U pacjentów w podeszłym wieku leki mogą wywoływać majaczenie lub pogarszać funkcje poznawcze. Ważne jest, aby leki były stosowane zgodnie z zaleceniami lekarza, a pacjenci byli świadomi potencjalnych skutków ubocznych oraz interakcji z innymi substancjami. Dzięki odpowiedniej edukacji i monitorowaniu można zminimalizować ryzyko wystąpienia poważnych powikłań zdrowotnych. >>>

  Leki może powodować również inne choroby, takie jak np.: ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, rogowacenie ciemne, choroba refluksowa przełyku, hipotensja, zapalenie osierdzia, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia przerostowa, bezsenność, migrena, choroba Hashimoto, kandydoza.

• Niedobór błonnika

  >>>

• Niezdrowa dieta

  Niezdrowa dieta to sposób odżywiania, który charakteryzuje się wysokim spożyciem przetworzonej żywności, tłuszczów nasyconych, cukrów oraz soli, a jednocześnie niskim spożyciem warzyw, owoców i błonnika. Taki styl życia może prowadzić do wielu poważnych problemów zdrowotnych. Jednym z najczęstszych skutków niezdrowej diety jest otyłość, która zwiększa ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, takich jak nadciśnienie tętnicze i miażdżyca. Otyłość może również prowadzić do cukrzycy typu 2, która jest schorzeniem związanym z zaburzeniem gospodarki węglowodanowej. Dieta bogata w tłuszcze trans i nasycone może prowadzić do podwyższenia poziomu cholesterolu we krwi, co z kolei zwiększa ryzyko zawału serca oraz udaru mózgu. Ponadto, nadmierne spożycie cukrów prostych może prowadzić do próchnicy zębów oraz problemów z trawieniem, takich jak zespół jelita drażliwego. Niezdrowa dieta może także wpływać na zdrowie psychiczne, przyczyniając się do wystąpienia depresji i lęków. Brak odpowiednich składników odżywczych może prowadzić do niedoborów witamin i minerałów, co negatywnie wpływa na ogólny stan zdrowia. W dłuższej perspektywie, niezdrowe nawyki żywieniowe mogą prowadzić do nowotworów, szczególnie raka jelita grubego, piersi czy prostaty. Dlatego tak ważne jest, aby dbać o zrównoważoną dietę, bogatą w składniki odżywcze, aby minimalizować ryzyko wystąpienia tych poważnych chorób. >>>

  Niezdrowa dieta może powodować również inne choroby, takie jak np.: kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, Łojotokowe zapalenie skóry, choroba Crohna, zespół jelita drażliwego, szczelina odbytu, alkoholowe zapalenie wątroby, zawał mózgu, udar mózgu, Żylaki kończyn dolnych, hemoroidy, nadciśnienie tętnicze, migrena, wrodzony zespół niedoboru jodu, kwashiorkor, rak żołądka, rak przełyku, grzybica skóry, kandydoza, kamica nerkowa.

• Odwodnienie

  Odwodnienie to stan, w którym organizm traci więcej płynów, niż przyjmuje, co prowadzi do zaburzeń równowagi elektrolitowej. Może wystąpić w wyniku nadmiernego pocenia się, biegunki, wymiotów, a także niewystarczającego spożycia wody. Objawy odwodnienia mogą obejmować suchość w ustach, zmęczenie, zawroty głowy, a w skrajnych przypadkach także dezorientację i omdlenia. Odwodnienie może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Może wywołać niewydolność nerek, ponieważ nerki nie są w stanie prawidłowo filtrować krwi. Ponadto może wpływać na układ sercowo-naczyniowy, prowadząc do spadku ciśnienia krwi i przyspieszenia akcji serca. W skrajnych przypadkach odwodnienie może prowadzić do wstrząsu hipowolemicznego, który zagraża życiu. Długotrwałe odwodnienie może także osłabić układ odpornościowy, zwiększając podatność na infekcje. Wszystkie te skutki podkreślają znaczenie odpowiedniego nawodnienia dla zachowania zdrowia. >>>

  Odwodnienie może powodować również inne choroby, takie jak np.: nadkrwistość.

• Problemy hormonalne

  >>>

• Stres

  Z medycznego punktu widzenia stres to reakcja organizmu na różne czynniki stresogenne (fizyczne, emocjonalne, czy psychiczne), które zakłócają jego homeostazę. Stres uruchamia odpowiedź "walcz lub uciekaj", zwiększając poziom hormonów takich jak adrenalina i kortyzol, co może wpływać na funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego, immunologicznego, trawiennego oraz nerwowego. Długotrwały stres może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym nadciśnienia, chorób serca, zaburzeń psychicznych (np. depresji, lęku), a także osłabienia odporności. Zarządzanie stresem obejmuje techniki relaksacyjne, terapię, aktywność fizyczną i zdrowy styl życia. >>>

  Stres może powodować również inne choroby, takie jak np.: atopowe zapalenie skóry, Łuszczyca, zapalenie języka, choroba Crohna, zespół jelita drażliwego, biegunka, zawał mózgu, udar mózgu, angina, astma, nadciśnienie tętnicze, choroba Ménière’a, migrena, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, bezsenność, somnambulizm, choroba Parkinsona, schizofrenia, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, choroba Hashimoto, kandydoza, choroba niedokrwienna serca.

• Wiek

  Wiek jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na zdrowie człowieka. Z wiekiem organizm ulega naturalnym procesom starzejącym się, co może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. W miarę jak starzejemy się, nasz układ odpornościowy staje się mniej efektywny, co zwiększa podatność na infekcje i choroby autoimmunologiczne. Ponadto, wiek jest czynnikiem ryzyka dla wielu przewlekłych schorzeń, takich jak choroby sercowo-naczyniowe, cukrzyca typu 2, osteoporoza oraz różne nowotwory. Wraz z upływem lat wzrasta również ryzyko wystąpienia demencji, w tym choroby Alzheimera, a także problemów ze wzrokiem i słuchem. Na proces starzenia mają wpływ także czynniki środowiskowe i styl życia, które mogą przyspieszać występowanie niektórych chorób. Dlatego ważne jest, aby starsze osoby dbały o zdrową dietę, regularną aktywność fizyczną oraz regularne badania kontrolne, co może pomóc w opóźnieniu wystąpienia wielu chorób związanych z wiekiem. >>>

  Wiek może powodować również inne choroby, takie jak np.: choroba zwyrodnieniowa stawów, tętniak, Żylaki kończyn dolnych, nadciśnienie tętnicze, zwężenie zastawki aortalnej, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, bezdech senny, nietolerancja laktozy, rak jelita grubego.

• Zmiany w rutynie

  >>>

Stosowane leczenie*

• (E)-tegaserod

  (E)-Tegaserod to lek stosowany w leczeniu zespołu jelita drażliwego z dominującymi zaparciami (IBS-C) oraz przewlekłych zaparć u kobiet. Działa jako agonista receptorów serotoninowych 5-HT_4, co poprawia motorykę jelit i zwiększa perystaltykę, ułatwiając wypróżnienia i łagodząc objawy zaparć. >>>

  (E)-tegaserod stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zespół jelita drażliwego.

• Bisakodyl

  Bisakodyl to syntetyczny środek przeczyszczający, który działa poprzez stymulację perystaltyki jelit oraz zwiększenie ilości wody i elektrolitów w jelicie grubym, co ułatwia wypróżnianie. Jest stosowany w krótkoterminowym leczeniu zaparć oraz do opróżnienia jelit przed badaniami diagnostycznymi lub zabiegami chirurgicznymi. >>>

• Cisapryd

  Cisapryd to lek prokinetyczny, który wspomaga motorykę przewodu pokarmowego. Działa poprzez stymulację uwalniania acetylocholiny w splotach nerwowych jelit, co przyspiesza przechodzenie treści pokarmowej przez przewód pokarmowy. Stosowany był w leczeniu ciężkich postaci refluksu żołądkowo-przełykowego i innych zaburzeń motoryki żołądkowo-jelitowej, ale jego stosowanie zostało ograniczone z powodu ryzyka poważnych działań niepożądanych, takich jak zaburzenia rytmu serca. >>>

  Cisapryd stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: choroba refluksowa przełyku.

• Docusate

  Docusate to środek zmiękczający stolec, który działa poprzez zwiększenie zawartości wody i tłuszczu w stolcu, co ułatwia jego przechodzenie przez jelita. Jest stosowany w leczeniu i profilaktyce zaparć, szczególnie w sytuacjach, gdzie wysiłek przy wypróżnianiu może być niebezpieczny, na przykład po operacjach lub przy hemoroidach. >>>

• Gliceryna

  Gliceryna w medycynie jest stosowana jako środek przeczyszczający w postaci czopków doodbytniczych. Działa poprzez nawilżenie i podrażnienie błony śluzowej odbytnicy, co stymuluje perystaltykę jelit i ułatwia wypróżnianie. Jest często używana w leczeniu zaparć, szczególnie u dzieci i osób starszych. >>>

• Linaklotyd

  Linaklotyd to lek stosowany w leczeniu przewlekłych zaparć oraz zaparć związanych z zespołem jelita drażliwego u dorosłych. Działa poprzez zwiększenie wydzielania płynów do jelita grubego i poprawę motoryki jelit, co ułatwia wypróżnienia i łagodzi objawy zaparć. >>>

  Linaklotyd stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zespół jelita drażliwego.

• Lubiproston

  Lubiproston to lek stosowany w leczeniu przewlekłych zaparć oraz zaparć związanych z zespołem jelita drażliwego u kobiet. Działa jako środek przeczyszczający, zwiększając wydzielanie płynów do jelita grubego, co ułatwia wypróżnienia i poprawia regularność. >>>

  Lubiproston stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zespół jelita drażliwego.

• Metylonaltrekson

  Metylonaltrekson to lek stosowany w leczeniu zaparć wywołanych opioidami. Działa jako antagonist receptorów opioidowych, blokując efekty opioidów na receptory w przewodzie pokarmowym bez wpływu na działanie przeciwbólowe. Jest podawany podskórnie i pomaga w łagodzeniu zaparć u pacjentów stosujących długotrwale opioidy. >>>

• Naloksegol

  Naloksegol to lek stosowany w leczeniu zaparć wywołanych opioidami. Jest peryferyjnie działającym antagonistą receptorów opioidowych, co oznacza, że blokuje efekty opioidów w przewodzie pokarmowym bez wpływu na ich działanie przeciwbólowe w ośrodkowym układzie nerwowym. Naloksegol jest podawany doustnie i pomaga przywrócić prawidłową motorykę jelit u pacjentów stosujących opioidy. >>>

• Plekanatyd

  Plekanatyd to lek stosowany w leczeniu przewlekłych idiopatycznych zaparć i zespołu jelita drażliwego z zaparciami. Działa poprzez aktywację receptora guanylowanego cyklazy C w jelitach, co zwiększa wydzielanie płynów do jelita, ułatwia przechodzenie stolca i łagodzi objawy zaparć. >>>

• Poli(tlenek etylenu)

  Poli(tlenek etylenu) (PEO) to syntetyczny polimer stosowany w medycynie jako środek przeczyszczający. Działa jako osmotyczny środek przeczyszczający, zwiększając ilość wody w jelitach, co ułatwia wypróżnianie. Jest również używany w preparatach do oczyszczania jelit przed badaniami diagnostycznymi. >>>

• Sennozyd A

  Sennozyd A to naturalny związek chemiczny stosowany jako środek przeczyszczający. Działa poprzez stymulację perystaltyki jelit, co ułatwia wypróżnianie. Jest jednym z aktywnych składników w preparatach zawierających ekstrakty z senny. >>>

• Sorbitol

  Sorbitol to organiczny związek chemiczny, stosowany w medycynie jako środek przeczyszczający i w leczeniu zaparć. Działa jako osmotyczny środek przeczyszczający, przyciągając wodę do jelit, co zwiększa objętość stolca i ułatwia wypróżnianie. >>>

• Wapń polikarbofilowy

  Wapń polikarbofilowy to substancja stosowana w leczeniu biegunki i zaparć, działająca jako środek przeczyszczający i absorbujący nadmiar płynów w jelitach. Działa poprzez zwiększenie objętości stolca i ułatwienie jego przejścia przez przewód pokarmowy. >>>

  Wapń polikarbofilowy stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zespół jelita drażliwego.

• Wodorotlenek magnezu

  Wodorotlenek magnezu to związek chemiczny stosowany jako środek przeczyszczający. Działa jako osmotyczny środek, przyciągając wodę do jelit, co zwiększa objętość stolca i ułatwia wypróżnianie. Jest również używany jako lek zobojętniający kwas żołądkowy. >>>

  Wodorotlenek magnezu stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: choroba refluksowa przełyku, choroba wrzodowa.

• β-laktuloza

  β-Laktuloza to syntetyczny disacharyd, który składa się z galaktozy i fruktozy. Jest używana głównie jako środek przeczyszczający, ponieważ w jelicie grubym ulega fermentacji przez bakterie, co prowadzi do zwiększenia objętości treści jelitowej i stymulacji perystaltyki jelit. Ponadto β-laktuloza jest stosowana w leczeniu encefalopatii wątrobowej, ponieważ pomaga obniżyć poziom amoniaku we krwi. >>>


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Zaparcia - do jakiego lekarza się udać?

• Dietetyka

  Dietetyka to dziedzina medycyny, która koncentruje się na nauce o żywieniu oraz jego wpływie na zdrowie ludzi. Specjaliści w tej dziedzinie badają, jak różne składniki odżywcze, takie jak białka, tłuszcze, witaminy i minerały, wpływają na funkcjonowanie organizmu oraz jakie mają znaczenie w profilaktyce i leczeniu chorób. Dietetycy opracowują indywidualne plany żywieniowe, które uwzględniają potrzeby zdrowotne pacjentów, ich preferencje smakowe oraz styl życia. Pracują z osobami z różnymi schorzeniami, takimi jak otyłość, cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe czy alergie pokarmowe, pomagając im w osiągnięciu i utrzymaniu zdrowej masy ciała oraz poprawie ogólnego stanu zdrowia. Oprócz pracy z pacjentami, dietetyka obejmuje również badania naukowe dotyczące żywienia, a także edukację społeczną w zakresie zdrowego stylu życia i prawidłowego odżywiania. Współczesna dietetyka łączy wiedzę z różnych dziedzin, takich jak biochemia, psychologia czy gastronomia, aby skutecznie wspierać ludzi w dążeniu do lepszego zdrowia. >>>

  Dietetyka to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: kamica żółciowa, zespół jelita drażliwego, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, wrodzony zespół niedoboru jodu, choroba Hashimoto, cukrzyca typu 1, cukrzyca typu 2, otyłość, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego.

• Gastroenterologia

  Gastroenterologia to dział medycyny zajmujący się diagnostyką i leczeniem chorób układu pokarmowego. Specjaliści w tej dziedzinie, zwani gastroenterologami, badają schorzenia związane z przełykiem, żołądkiem, jelitami, wątrobą, trzustką oraz pęcherzykiem żółciowym. Gastroenterologia obejmuje zarówno choroby zapalne, takie jak zapalenie jelita grubego, jak i zaburzenia funkcjonalne, takie jak zespół jelita drażliwego. W ramach gastroenterologii wykonuje się różnorodne procedury diagnostyczne, takie jak endoskopia, kolonoskopia czy ultrasonografia, które pozwalają na ocenę stanu narządów pokarmowych oraz wykrywanie ewentualnych patologii. Leczenie schorzeń układu pokarmowego może obejmować zarówno farmakoterapię, jak i interwencje chirurgiczne, w zależności od rodzaju i ciężkości choroby. Gastroenterologia odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia układu pokarmowego i poprawie jakości życia pacjentów z problemami trawiennymi. >>>

  Gastroenterologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, zapalenie języka, choroba refluksowa przełyku, choroba wrzodowa, przepuklina pępowinowa, przepuklina udowa, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, zespół jelita drażliwego, biegunka, szczelina odbytu, przetoka okołoodbytnicza, zapalenie otrzewnej, alkoholowe zapalenie wątroby, hemoroidy, Żylaki przełyku, zespół Fanconiego-Bickela, zespół Plummera-Vinsona, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak jelita grubego, rak odbytu, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, rak trzustki, anisakioza, rak przełyku, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, kryptosporydioza, giardioza, trichurioza, kandydoza, pełzakowica, izosporoza, salmonelloza, dyzenteria, tasiemczyca.

• Neurologia

  Neurologia (z greckiego: νεῦρον (neûron), "struna, nerw" i przyrostek -logia, "badanie") jest gałęzią medycyny zajmującą się zaburzeniami układu nerwowego. Neurologia zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem wszystkich chorób obejmujących mózg, rdzeń kręgowy i nerwy obwodowe. >>>

  Neurologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: choroba Kaszina-Beka, choroba moyamoya, zawał mózgu, udar mózgu, tętniak, przetoka perylimfatyczna, tętniak Rasmussena, zapalenie mięśnia sercowego, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, rodzinna dysautonomia, zespół Hornera, wodogłowie, jaskra, zapalenie nerwu wzrokowego, choroba Ménière’a, zespół Lermoyeza, zapalenie błędnika, dystrofia mięśniowa Duchenne’a, dystrofia Emery’ego-Dreifussa, dystrofia miotoniczna, dystrofia twarzowo-łopatkowo-ramieniowa, neurodegeneracja związana z kinazą pantotenianu, postępujące porażenie nadjądrowe, choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, padaczka, migrena, bezdech senny, narkolepsja, zespół Kleinego-Levina, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, choroba Refsuma, bezsenność, zespół Guillaina-Barrégo, somnambulizm, miastenia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, pląsawica, stwardnienie zanikowe boczne, choroba Parkinsona, choroba Pompego, choroba McArdle’a, zespół Hurler, zespół Huntera, zespół Sanfilippo, zespół Lescha-Nyhana, choroba Menkesa, zaburzenia depresyjne.

• Pediatria

  Pediatria jest gałęzią medycyny, która obejmuje opiekę medyczną niemowląt, dzieci, młodzieży i młodych dorosłych. W Europie pediatria obejmuje wielu młodych ludzi do 18 roku życia. Amerykańska Akademia Pediatrii zaleca, aby ludzie szukali opieki pediatrycznej do 21 roku życia, ale niektórzy podspecjaliści pediatryczni kontynuują opiekę nad dorosłymi do 25 roku życia. Światowe granice wiekowe pediatrii z roku na rok mają tendencję wzrostową. Słowo pediatria i jego kognaty oznaczają "uzdrowiciel dzieci", pochodzące od dwóch greckich słów: παῖς (pais "dziecko") i ἰατρός (iatros "lekarz, uzdrowiciel"). Pediatrzy pracują w klinikach, ośrodkach badawczych, na uniwersytetach, w szpitalach ogólnych i dziecięcych, w tym w tych, które praktykują podspecjalizacje pediatryczne. >>>

  Pediatria to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: liszajec, atopowe zapalenie skóry, przepuklina pępowinowa, biegunka, ostre zapalenie gardła, gorączka reumatyczna, dystrofia mięśniowa Duchenne’a, padaczka, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, choroba Pompego, choroba Coriego, choroba Hersa, zespół Fanconiego-Bickela, zespół Hurler, zespół Huntera, zespół Sanfilippo, zespół Lescha-Nyhana, choroba Menkesa, mukowiscydoza, cukrzyca typu 1, niedoczynność przytarczyc, tyrozynemia, albinizm, choroba syropu klonowego, wrodzony zespół niedoboru jodu, ostra białaczka limfoblastyczna, hemofilia, skaza krwotoczna, methemoglobinemia, zespół Wiskotta-Aldricha, zespół delecji 22q11.2, siatkówczak, rak splotu naczyniastego, talasemia, Świnka, ospa wietrzna, rumień nagły, rumień zakaźny, kiła wrodzona, zespół wstrząsu toksycznego, błonica, krztusiec, szkarlatyna, odra, toksoplazmoza, owsica, różyczka.

• Proktologia

  Proktologia to dziedzina medycyny, która zajmuje się diagnostyką, leczeniem oraz profilaktyką chorób odbytnicy, odbytu i okrężnicy. Specjaliści w tej dziedzinie, zwani proktologami, diagnozują i leczą schorzenia takie jak hemoroidy, szczeliny odbytu, choroby zapalne jelit, nowotwory jelita grubego oraz inne problemy związane z dolnym odcinkiem układu pokarmowego. Proktologia obejmuje również przeprowadzanie różnych badań, takich jak kolonoskopia czy anoskopia, które pozwalają na dokładną ocenę stanu zdrowia pacjenta. Leczenie w proktologii może być zarówno zachowawcze, jak i chirurgiczne, w zależności od rodzaju i zaawansowania choroby. Proktolodzy często współpracują z innymi specjalistami, takimi jak gastroenterolodzy czy chirurdzy, aby zapewnić kompleksową opiekę pacjentom. Edukacja pacjentów na temat zdrowego stylu życia oraz profilaktyki chorób jelit jest również istotnym elementem pracy w tej dziedzinie. >>>

  Proktologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: szczelina odbytu, przetoka okołoodbytnicza, hemoroidy.

Bibliografia:

• Zaparcia w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Zaparcia na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Zaparcia na stronach Medscape (ENG)
• Zaparcia w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Zaparcia w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)