Wrzód weneryczny

Co to jest wrzód weneryczny?

Wrzód weneryczny jest zaraźliwy i może być przenoszony drogą płciową. Leczenie polega na przyjmowaniu antybiotyków. Aby zapobiec zarażeniu należy stosować prezerwatywy oraz unikać nieodpowiedzialnych zachowań seksualnych.

Wrzód weneryczny według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja wrzodu wenerycznego

ICD-10-CM: A57
ICD-11: 1357024926
ICD-9-CM: 099.0

Minimalny okres inkubacji u ludzi: 4 dni

Maksymalny okres inkubacji u ludzi: 7 dni

Możliwe objawy wrzodu wenerycznego

• Grudka

  Grudka to małe, dobrze odgraniczone zgrubienie na skórze. Może mieć zaokrąglony, spiczasty lub płaski wierzchołek i może być zanurzona. Może pojawić się z szypułką, być nitkowata lub wyglądać jak brodawka. Może być miękka lub twarda, a jej powierzchnia może być szorstka lub gładka. Nie zawiera płynu, ale może przejść w krostę lub pęcherzyk. Jest mniejsza niż guzek; może być tak mała jak główka od szpilki i zazwyczaj ma mniej niż 1 cm szerokości, według niektórych źródeł, i 0,5 cm według innych. >>>

  Grudka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: ospa wietrzna, różyca.

• Krosta

  Krosta (łac. pustula) – w dermatologii, wykwit typu pęcherzyka lub pęcherza, wyniosły ponad powierzchnię skóry, zawierający treść ropną od chwili pojawienia się bądź wtórnie, gdy powstaje z pęcherzy lub pęcherzyków w wyniku wtórnego nadkażenia bakteryjnego. >>>

  Krosta to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: melioidoza, ospa prawdziwa.

• Nadżerka

  Nadżerki to małe zmiany nowotworowe, które pojawiają się na błonie śluzowej narządów rodnych. Mogą one pojawić się na szyjce macicy, pochwie lub na wargach sromowych. Nadżerki są często bezbolesne i nie powodują żadnych objawów, ale mogą stać się przyczyną raka, dlatego ważne jest, aby je regularnie monitorować i leczyć. >>>

  Nadżerka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: ospa wietrzna.

• Wrzód

  Wrzód to owrzodzenie na skórze lub błonie śluzowej, któremu towarzyszy rozpad tkanek. W wyniku owrzodzenia może dojść do całkowitej utraty naskórka, a często także fragmentów skóry właściwej, a nawet podskórnej tkanki tłuszczowej. Wrzody najczęściej występują na skórze kończyn dolnych oraz w przewodzie pokarmowym. Wrzód, który pojawia się na skórze, jest często widoczny jako zaogniona tkanka z obszarem zaczerwienionej skóry. Owrzodzenie skóry jest często widoczne w przypadku ekspozycji na ciepło lub zimno, podrażnienie, lub problem z krążeniem krwi. >>>

  Wrzód to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: choroba Crohna, rak prącia, leiszmanioza, tularemia, wąglik, nosacizna, węgorczyca.

• Zapalenie węzłów chłonnych

  W medycynie zapalenie węzłów chłonnych to termin oznaczający stan zapalny węzłów chłonnych, zwykle spowodowany bezpośrednim działaniem mikroorganizmów, powodujący pojawienie się powiększonych i bolesnych guzków. >>>

  Zapalenie węzłów chłonnych to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: tularemia, wąglik, Ślepota rzeczna.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Choroby przenoszone drogą płciową

  Choroby przenoszone drogą płciową (STD) to grupa infekcji, które są najczęściej przekazywane podczas aktywności seksualnej. Mogą być wywoływane przez różnorodne patogeny, w tym bakterie, wirusy i pasożyty. Najczęściej występujące przykłady to chlamydioza, rzeżączka, kiła, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirus HIV oraz opryszczka genitalna. Transmisja tych chorób odbywa się głównie przez kontakt ze zainfekowanymi błonami śluzowymi, które mogą występować w okolicach narządów płciowych, odbytu oraz jamy ustnej. Zakażenia mogą również występować poprzez kontakt z zainfekowanymi płynami ustrojowymi, takimi jak krew czy nasienie. Objawy STD mogą być różnorodne i często niecharakterystyczne, co sprawia, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy z zakażenia. W przypadku niektórych infekcji mogą występować poważne komplikacje zdrowotne, takie jak niepłodność, przewlekłe bóle, a także zwiększone ryzyko zakażenia wirusem HIV. Profilaktyka chorób przenoszonych drogą płciową obejmuje stosowanie prezerwatyw, regularne badania przesiewowe oraz edukację seksualną. Wczesna diagnoza i leczenie są kluczowe dla zapobiegania powikłaniom oraz dalszemu rozprzestrzenieniu się infekcji. Współczesna medycyna oferuje skuteczne terapie, które mogą wyleczyć wiele z tych chorób, ale konieczne jest podjęcie działań profilaktycznych, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. >>>

  Choroby przenoszone drogą płciową dotyczy również innych chorób, takich jak np.: kiła, rzeżączka.

• Kontakt bezpośredni

  Kontakt bezpośredni to jedna z najważniejszych metod przenoszenia chorób zakaźnych, polegająca na bezpośrednim przekazywaniu patogenów z jednej osoby na drugą. Może to zachodzić poprzez dotyk, pocałunki, a także podczas stosunku seksualnego. Wiele chorób, takich jak grypa, ospa wietrzna, czy wirusowe zapalenie wątroby typu B, przenoszonych jest w ten sposób. Bezpośredni kontakt z zakażoną osobą może prowadzić do wprowadzenia wirusów, bakterii czy grzybów do organizmu zdrowego człowieka. Mechanizm ten jest szczególnie niebezpieczny w przypadku chorób o dużej zakaźności, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się w populacji, zwłaszcza w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy placówki medyczne. Zapobieganie przenoszeniu chorób przez kontakt bezpośredni obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak mycie rąk, unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi oraz stosowanie barier ochronnych, takich jak prezerwatywy, w przypadku kontaktów seksualnych. Edukacja zdrowotna społeczeństwa jest kluczowym elementem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. >>>

  Kontakt bezpośredni dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, mięsak Kaposiego, grzybica skóry, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, nokardioza, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, szkarlatyna, leptospiroza, trąd, listerioza, różyca, tularemia, wąglik, nosacizna, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, ospa małpia, odra, wścieklizna, Świerzb, węgorczyca.

Możliwe przyczyny wrzodu wenerycznego

• Pałeczka wrzodu miękkiego

  Pałeczka wrzodu miękkiego to bakteria z gatunku Fusobacterium, która jest częstym powodem powstawania wrzodów w przełyku i jelitach. Może być przyczyną innych infekcji jamy ustnej oraz chorób przyzębia. Pałeczki wrzodu miękkiego są często wykrywane jako składnik mieszanych infekcji bakteryjnych. Leczenie polega na antybiotykoterapii. >>>

Badania rozpoznające

• Badanie fizykalne

  W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>

  Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, gorączka reumatyczna, zwężenie zastawki aortalnej, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak nerki, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, krowianka, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, pinta, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, malinica, gorączka plamicowa brazylijska, nokardioza, gorączka okopowa, róża, tężec.

• Kultura mikroorganizmów

  Hodowla mikrobiologiczna, inaczej kultura bakteryjna, to metoda namnażania organizmów drobnoustrojów poprzez umożliwienie im rozmnażania się we wcześniej ustalonym podłożu hodowlanym w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych. Hodowle mikroorganizmów są podstawową i bazową metodą diagnostyczną stosowaną jako narzędzie badawcze w biologii molekularnej. >>>

  Kultura mikroorganizmów to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, rzeżączka, nokardioza, legionelloza, gorączka plamicowa brazylijska, błonica, tężec, jersinioza, listerioza, tularemia, wąglik, bruceloza, nosacizna, melioidoza, dżuma, cholera, salmonelloza, dur brzuszny.

• Mikroskopia

  Mikroskopia to technika badawcza, która umożliwia obserwację obiektów zbyt małych, aby były widoczne gołym okiem. W medycynie mikroskopia jest wykorzystywana głównie do analizy komórek, tkanek i mikroorganizmów. Dzięki zastosowaniu mikroskopów optycznych, elektronowych lub fluorescencyjnych, specjaliści mogą dokładnie badać struktury komórkowe, identyfikować patogeny oraz oceniać zmiany patologiczne w tkankach. Badania mikroskopowe są kluczowe w diagnostyce wielu chorób, w tym nowotworów, infekcji, a także w analizie próbek biologicznych, takich jak krew czy płyny ustrojowe. Preparaty są często barwione, co pozwala na lepszą wizualizację i różnicowanie poszczególnych elementów komórkowych. Mikroskopia odgrywa także istotną rolę w badaniach naukowych, umożliwiając odkrywanie nowych zjawisk biologicznych oraz rozwijanie metod terapeutycznych. Dzięki mikroskopii możliwe jest gromadzenie cennych informacji, które przyczyniają się do postępu w medycynie, a także do lepszego zrozumienia procesów zachodzących w organizmach żywych. To narzędzie pozostaje nieocenione w pracy patologów, biologów komórkowych i innych specjalistów zajmujących się badaniami mikroskopowymi. >>>

  Mikroskopia to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, fascjoloza, fasciolopsoza, malaria, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, grzybica skóry, sporotrychoza, gorączka krwotoczna Ebola, mięczak zakaźny, pinta, kiła, rzeżączka, promienica, leptospiroza, listerioza, wąglik, dżuma, glistnica, kandydoza, pełzakowica, izosporoza, kryptosporydioza, giardioza, ospa małpia, blastomykoza, ospa prawdziwa, dyfilobotrioza, ziarniniak pachwinowy, zapalenie spojówek.

• Reakcja łańcuchowa polimerazy

  Łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR) jest metodą szeroko stosowaną do szybkiego tworzenia milionów do miliardów kopii (kompletnych lub częściowych) określonej próbki DNA, pozwalając naukowcom na pobranie bardzo małej próbki DNA i wzmocnienie jej (lub jej części) do wystarczająco dużej ilości, aby badać szczegółowo. PCR został wynaleziony w 1983 roku przez amerykańskiego biochemika Kary'ego Mullisa w Cetus Corporation; Mullis i biochemik Michael Smith, którzy opracowali inne istotne sposoby manipulacji DNA, zostali wspólnie nagrodzeni Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii w 1993 roku. PCR jest podstawą wielu procedur stosowanych w testach i badaniach genetycznych, w tym analizy starożytnych próbek DNA i identyfikacji czynników zakaźnych. Stosując PCR, kopie bardzo małych ilości sekwencji DNA są wykładniczo wzmacniane w serii cykli zmian temperatury. PCR jest obecnie powszechną i często niezbędną techniką stosowaną w medycznych badaniach laboratoryjnych w szerokim zakresie zastosowań, w tym w badaniach biomedycznych i kryminalistyce. >>>

  Reakcja łańcuchowa polimerazy to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, anisakioza, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, ornitoza, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, kiła, rzeżączka, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, nosacizna, pełzakowica, kryptosporydioza, ospa małpia, sARS, denga, dur brzuszny.

Stosowane leczenie*

• Azytromycyna

  Azytromycyna jest lekiem z grupy antybiotyków stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Obejmuje to zapalenie ucha środkowego, anginę, zapalenie płuc, biegunkę podróżnych i niektóre inne zakażenia jelitowe. Wraz z innymi lekami może być również stosowany w przypadku malarii. Może być przyjmowany doustnie lub dożylnie w dawkach raz na dobę. >>>

  Azytromycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, zapalenie płuc, pinta, borelioza, ornitoza, gorączka Q, malinica, kiła, gorączka okopowa, róża, legionelloza, błonica, trąd, listerioza, izosporoza, kryptosporydioza, ziarniniak pachwinowy, dur brzuszny.

• Ceftriakson

  Ceftriakson, sprzedawany pod nazwą handlową Rocephin, jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Należą do nich zakażenia ucha środkowego, zapalenie wsierdzia, zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc, zakażenia kości i stawów, zakażenia wewnątrzbrzuszne, zakażenia skóry, zakażenia dróg moczowych, rzeżączka i choroba zapalna miednicy. Jest również czasami stosowany przed operacją i po ranie kąsanej, aby zapobiec zakażeniu. Ceftriakson może być podawany we wstrzyknięciu do żyły lub do mięśnia. >>>

  Ceftriakson stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie otrzewnej, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, borelioza, kiła, rzeżączka, gorączka okopowa, róża, sepsa, różyca, leptospiroza, jersinioza, dur brzuszny.

• Cyprofloksacyna

  Cyprofloksacyna jest antybiotykiem z grupy fluorochinolonów stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Należą do nich m.in. zakażenia kości i stawów, zakażenia wewnątrzbrzuszne, niektóre rodzaje biegunek zakaźnych, zakażenia dróg oddechowych, zakażenia skóry, dur brzuszny i zakażenia dróg moczowych. W przypadku niektórych zakażeń jest stosowana dodatkowo do innych antybiotyków. Może być przyjmowana doustnie, w postaci kropli do oczu, kropli do uszu lub dożylnie. >>>

  Cyprofloksacyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie płuc, zapalenie zatok przynosowych, perlak, rzeżączka, róża, legionelloza, jersinioza, tularemia, wąglik, dyzenteria, ziarniniak pachwinowy, dur brzuszny.

• Erytromycyna

  Erytromycyna jest antybiotykiem stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Należą do nich zakażenia dróg oddechowych, zakażenia skóry, zakażenia chlamydiami, choroba zapalna miednicy i kiła. Może być również stosowany w czasie ciąży w celu zapobiegania zakażeniu paciorkowcem grupy B u noworodka, jak również w celu poprawy opóźnienia opróżniania żołądka. Może być podawany dożylnie i doustnie. Maść do oczu jest rutynowo zalecana po porodzie w celu zapobiegania zakażeniom oczu u noworodka. >>>

  Erytromycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: rzeżączka, legionelloza, krztusiec, wąglik, ziarniniak pachwinowy.

• Gentamycyna

  Farmaceutyczny wyciąg z Micromonospora purpurea. >>>

  Gentamycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: gorączka okopowa, sepsa, listerioza, nosacizna, ziarniniak pachwinowy.

• Kanamycyna

  Kanamycyna jest antybiotykiem z grupy aminoglikozydów. Jest skuteczny w leczeniu infekcji bakteryjnych, takich jak zakażenia układu moczowego, zapalenie płuc, sepsa i meningitis. Kanamycyna jest dostępna w formie doustnej lub dożylnej, ale musi być przyjmowana pod kontrolą lekarza, ponieważ ma ryzyko działań niepożądanych, takich jak uszkodzenie słuchu. >>>

• Streptomycyna

  Streptomycyna (łac. Streptomycinum) – organiczny związek chemiczny, lek należący do grupy antybiotyków aminoglikozydowych, o wąskim zakresie działania na niektóre bakterie Gram-ujemne oraz na prątka gruźlicy, który jest bakterią Gram-dodatnią. >>>

  Streptomycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: tularemia, wąglik, bruceloza, dżuma.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Wrzód weneryczny - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, gnatostomoza, tungoza, muszyca, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, argentyńska gorączka krwotoczna, wirusowe zapalenie wątroby typu E, gorączka Lassa, aIDS, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka.

• Dermatologia

  Dermatologia to dziedzina medycyny, która specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu chorób skóry, włosów oraz paznokci. Dermatolodzy zajmują się szerokim zakresem schorzeń, w tym trądzikiem, egzemy, łuszczycą, nowotworami skóry oraz innymi problemami dermatologicznymi. W ramach dermatologii wyróżnia się również subdyscypliny, takie jak dermatologia estetyczna, która koncentruje się na poprawie wyglądu skóry oraz zabiegach anti-aging, a także dermatologia dziecięca, która dotyczy problemów skórnych u najmłodszych pacjentów. Dermatolodzy wykorzystują różnorodne metody diagnostyczne, w tym badania kliniczne, dermatoskopię oraz biopsje skóry, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i wdrożyć odpowiednie leczenie. Często stosują terapie farmakologiczne, a także różne procedury, takie jak laseroterapia, krioterapia czy peelingi chemiczne. Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii i badań, dermatologia stale ewoluuje, oferując nowe rozwiązania i lepsze metody leczenia problemów skórnych. >>>

  Dermatologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: rumień guzowaty, rogowacenie ciemne, toczeń rumieniowaty, liszajec, pęcherzyca, atopowe zapalenie skóry, Łojotokowe zapalenie skóry, Łuszczyca, rumień wielopostaciowy, język geograficzny, Żylaki kończyn dolnych, jęczmień, choroba Refsuma, zespół Huntera, protoporfiria erytropoetyczna, albinizm, ziarniniak grzybiasty, sarkoidoza, mięsak Kaposiego, czerniak, leiszmanioza, muszyca, grzybica skóry, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, lobomykoza, geotrychoza, aIDS, opryszczka, półpasiec, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, pinta, borelioza, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, kiła wrodzona, kiła, rzeżączka, bartoneloza, angiomatosis bacillaris, róża.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Wrzód weneryczny w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Wrzód weneryczny na stronach Medscape (ENG)
• Wrzód weneryczny w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)
• Wrzód weneryczny w bazie rzadkich i genetycznych chorób GARD amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia (ENG)