Wąglik

Co to jest wąglik?

Wąglik jest infekcją wywoływaną przez bakterię Bacillus anthracis. Może występować w czterech postaciach: skórnej, płucnej, jelitowej i iniekcyjnej. Początek objawów występuje od jednego dnia do ponad dwóch miesięcy po zakażeniu. Postać skórna objawia się małym pęcherzem z otaczającym go obrzękiem, który często zmienia się w bezbolesne owrzodzenie z czarnym środkiem. Postać wziewna objawia się gorączką, bólem w klatce piersiowej i dusznością. Postać jelitowa objawia się biegunką (która może zawierać krew), bólami brzucha, nudnościami i wymiotami. Postać iniekcyjna objawia się gorączką i ropniem w miejscu wstrzyknięcia leku.

Wąglik rozprzestrzenia się poprzez kontakt z zarodnikami bakterii, które często pojawiają się w zakaźnych produktach zwierzęcych. Kontakt następuje poprzez oddychanie, jedzenie lub przez obszar uszkodzonej skóry. Zazwyczaj nie rozprzestrzenia się bezpośrednio między ludźmi. Czynniki ryzyka obejmują osoby pracujące ze zwierzętami lub produktami pochodzenia zwierzęcego, podróżników i personel wojskowy. Diagnoza może być potwierdzona poprzez znalezienie przeciwciał lub toksyny we krwi lub poprzez posiew próbki z zakażonego miejsca.

Wąglik według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja wąglika

ICD-10-CM: A22.9
ICD-10-CM: A22
ICD-11: 1321303663
ICD-9-CM: 022.9
ICD-9-CM: 022
ICD-9-CM: 022.8

Możliwe objawy wąglika

• Biegunka

  Biegunka jest stanem oddawania co najmniej trzech luźnych, płynnych lub wodnistych wypróżnień każdego dnia. Często trwa przez kilka dni i może powodować odwodnienie z powodu utraty płynów. Objawy odwodnienia często zaczynają się od utraty normalnej rozciągliwości skóry i drażliwego zachowania. Może to postępować do zmniejszonego oddawania moczu, utraty koloru skóry, szybkiej akcji serca i spadku reaktywności w miarę nasilania się. >>>

  Biegunka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, zespół jelita drażliwego, biegunka, nietolerancja laktozy, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, gorączka Lassa, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, aIDS, dur powrotny, ornitoza, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, zespół wstrząsu toksycznego, gorączka okopowa, jersinioza, listerioza, tularemia, melioidoza, glistnica, trichurioza, pełzakowica, sarkocystoza, izosporoza, kryptosporydioza, giardioza, hymenolepidoza, tasiemczyca, dyfilobotrioza, odra, sARS, cholera, salmonelloza, dyzenteria, węgorczyca, dur brzuszny.

• Hematochezja

  Hematochezia to przechodzenie świeżej krwi przez drogę odbytu, zwykle w stolcu lub wraz z nim. Termin pochodzi z greckiego αἷμα ("krew") i χέζειν ("defekować"). Hematochezia jest powszechnie związana z krwawieniem z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, ale może również wystąpić z wartkiego krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego. >>>

• Krwawienie z odbytnicy

  Krwawienie z odbytnicy może mieć wiele przyczyn, w tym zapalne hemoroidy (które są rozszerzonymi naczyniami w okołoodbytniczych poduszkach tłuszczowych), żylaki odbytu, zapalenie odbytnicy (z różnych przyczyn), wrzody stercza i infekcje. Diagnozę stawia się zwykle na podstawie proktoskopii, czyli badania endoskopowego. Krwawienie z odbytu określane jest mianem krwotoku analnego i ma zwykle charakter powierzchowny. >>>

  Krwawienie z odbytnicy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: choroba uchyłkowa jelit, szczelina odbytu.

• Nudności

  Nudności to rozproszone uczucie niepokoju i dyskomfortu, czasami postrzegane jako chęć wymiotów. Chociaż nie są bolesne, mogą być wyniszczającym objawem, jeśli są długotrwałe. >>>

  Nudności to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, zapalenie otrzewnej, hipotensja, przetoka perylimfatyczna, zawał mięśnia sercowego, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, glejak wielopostaciowy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, gnatostomoza, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, ornitoza, gorączka Q, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka plamicowa brazylijska, listerioza, tularemia, glistnica.

• Objawy zapalenia opon móżgowo-rdzeniowych

  Procedury diagnostyczne oceniające sztywność opon mózgowych. >>>

  Objawy zapalenia opon móżgowo-rdzeniowych to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pappataci, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka okopowa.

• Opuchlizna

  Obrzęk to gromadzenie się płynu w tkankach ciała. Najczęściej nogi lub ramiona są dotknięte. Objawy mogą obejmować skórę i sztywność stawów >>>

  Opuchlizna to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: toczeń rumieniowaty, dna moczanowa, Śpiączka afrykańska, fasciolopsoza, gnatostomoza, Świnka, Żółta gorączka, gorączka okopowa, błonica.

• Wrzód

  Wrzód to owrzodzenie na skórze lub błonie śluzowej, któremu towarzyszy rozpad tkanek. W wyniku owrzodzenia może dojść do całkowitej utraty naskórka, a często także fragmentów skóry właściwej, a nawet podskórnej tkanki tłuszczowej. Wrzody najczęściej występują na skórze kończyn dolnych oraz w przewodzie pokarmowym. Wrzód, który pojawia się na skórze, jest często widoczny jako zaogniona tkanka z obszarem zaczerwienionej skóry. Owrzodzenie skóry jest często widoczne w przypadku ekspozycji na ciepło lub zimno, podrażnienie, lub problem z krążeniem krwi. >>>

  Wrzód to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: choroba Crohna, rak prącia, leiszmanioza, wrzód weneryczny, tularemia, nosacizna, węgorczyca.

• Zapalenie węzłów chłonnych

  W medycynie zapalenie węzłów chłonnych to termin oznaczający stan zapalny węzłów chłonnych, zwykle spowodowany bezpośrednim działaniem mikroorganizmów, powodujący pojawienie się powiększonych i bolesnych guzków. >>>

  Zapalenie węzłów chłonnych to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: wrzód weneryczny, tularemia, Ślepota rzeczna.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Kontakt bezpośredni

  Kontakt bezpośredni to jedna z najważniejszych metod przenoszenia chorób zakaźnych, polegająca na bezpośrednim przekazywaniu patogenów z jednej osoby na drugą. Może to zachodzić poprzez dotyk, pocałunki, a także podczas stosunku seksualnego. Wiele chorób, takich jak grypa, ospa wietrzna, czy wirusowe zapalenie wątroby typu B, przenoszonych jest w ten sposób. Bezpośredni kontakt z zakażoną osobą może prowadzić do wprowadzenia wirusów, bakterii czy grzybów do organizmu zdrowego człowieka. Mechanizm ten jest szczególnie niebezpieczny w przypadku chorób o dużej zakaźności, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się w populacji, zwłaszcza w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy placówki medyczne. Zapobieganie przenoszeniu chorób przez kontakt bezpośredni obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak mycie rąk, unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi oraz stosowanie barier ochronnych, takich jak prezerwatywy, w przypadku kontaktów seksualnych. Edukacja zdrowotna społeczeństwa jest kluczowym elementem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. >>>

  Kontakt bezpośredni dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, mięsak Kaposiego, grzybica skóry, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, nokardioza, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, szkarlatyna, listerioza, różyca, leptospiroza, trąd, tularemia, nosacizna, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, ospa małpia, odra, wścieklizna, Świerzb, węgorczyca.

• Kontakt ze zwierzętami

  Metoda przenoszenia chorób poprzez kontakt ze zwierzętami jest istotnym zagadnieniem w medycynie, szczególnie w kontekście zoonoz, czyli chorób, które mogą być przenoszone między zwierzętami a ludźmi. Wiele patogenów, takich jak wirusy, bakterie, pasożyty czy grzyby, może migrować z organizmów zwierzęcych do ludzkich, co prowadzi do różnych schorzeń. Bezpośredni kontakt ze zwierzętami, w tym ich śliną, moczem, odchodami czy skórą, stanowi potencjalne źródło zakażeń. Przykłady chorób przenoszonych w ten sposób to wścieklizna, toksoplazmoza, leptospiroza oraz choroby przenoszone przez kleszcze, takie jak borelioza. Ryzyko zakażenia zwiększa się w przypadku osób, które mają bliski kontakt z dzikimi lub domowymi zwierzętami, zwłaszcza w warunkach niehigienicznych. Profilaktyka w tym zakresie obejmuje odpowiednie zachowania, takie jak unikanie kontaktu ze dzikimi zwierzętami, szczepienie zwierząt domowych, a także edukacja społeczna na temat higieny i zdrowia zwierząt. Osoby pracujące ze zwierzętami, takie jak weterynarze czy hodowcy, powinny stosować środki ochrony osobistej, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Zrozumienie mechanizmów przenoszenia chorób ze zwierząt na ludzi jest kluczowe dla opracowywania skutecznych strategii zapobiegania oraz kontroli zoonoz, co przyczynia się do poprawy zdrowia publicznego i ochrony ludzi przed chorobami zakaźnymi. >>>

  Kontakt ze zwierzętami dotyczy również innych chorób, takich jak np.: leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, grzybica skóry, choroba lasu Kyasanur, krowianka, gorączka Lassa, bartoneloza, gorączka plamicowa brazylijska, promienica, leptospiroza, jersinioza, bruceloza, wścieklizna, Świerzb, tasiemczyca, wągrzyca, dyfilobotrioza, włośnica.

• Przenoszenie drogą powietrzną

  Przenoszenie chorób drogą powietrzną to jedna z najczęstszych metod transmisji patogenów, takich jak wirusy i bakterie. Odbywa się to głównie poprzez drobne krople wydobywające się z dróg oddechowych osoby zakażonej podczas kaszlu, kichania lub mówienia. Te mikroskopijne krople mogą unosić się w powietrzu i być wdychane przez innych ludzi, co prowadzi do zakażeń. Choroby przenoszone drogą powietrzną obejmują takie schorzenia jak grypa, przeziębienie, a także bardziej poważne infekcje, jak odra czy COVID-19. W przypadku wirusów, okres inkubacji może być krótki, co sprawia, że zarażone osoby mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, że są nosicielami patogenów, a tym samym nie świadomie rozpowszechniają je w swoim otoczeniu. Aby ograniczyć przenoszenie chorób drogą powietrzną, zaleca się stosowanie maseczek, utrzymywanie odpowiedniej higieny rąk oraz przestrzeganie dystansu społecznego, szczególnie w zamkniętych i zatłoczonych pomieszczeniach. Wietrzenie pomieszczeń i unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi również stanowią kluczowe środki zapobiegawcze. Zrozumienie mechanizmów przenoszenia chorób drogą powietrzną jest istotne dla opracowywania skutecznych strategii kontroli epidemii oraz ochrony zdrowia publicznego. Edukacja społeczeństwa w tym zakresie może znacznie przyczynić się do zmniejszenia liczby zakażeń i ochrony najbardziej narażonych grup ludzi. >>>

  Przenoszenie drogą powietrzną dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leiszmanioza, Świnka, mononukleoza zakaźna, opryszczka, rumień zakaźny, ornitoza, gorączka Q, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, błonica, krztusiec, promienica, listerioza, tularemia, bruceloza, gruźlica, dżuma, ospa małpia, odra.

• Przenoszenie przez wektory

  Przenoszenie chorób przez wektory to istotny sposób, w jaki patogeny mogą rozprzestrzeniać się w populacjach ludzi i zwierząt. Wektory to organizmy, najczęściej owady, które przenoszą choroby z jednego żywiciela na inny, nie same będąc ich bezpośrednimi przyczynami. Najbardziej znane wektory to komary, kleszcze, pchły oraz muchy, które mogą przenosić różnorodne patogeny, takie jak wirusy, bakterie i pasożyty. W przypadku komarów, do najgroźniejszych chorób należy malaria, dengue, wirus Zika oraz wirus West Nile. Te choroby mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, a nawet śmierci. Kleszcze z kolei są odpowiedzialne za przenoszenie chorób takich jak borelioza i kleszczowe zapalenie mózgu. Wektory działają jako pośrednicy w cyklu życia patogenów, umożliwiając im przejście z jednego żywiciela do drugiego. Zrozumienie mechanizmów przenoszenia chorób przez wektory jest kluczowe dla opracowywania strategii zapobiegania i kontroli tych schorzeń. Działania takie jak stosowanie środków owadobójczych, wprowadzanie szczepień oraz edukacja społeczna mogą znacząco zmniejszyć ryzyko zakażeń. W obliczu zmieniających się warunków klimatycznych oraz urbanizacji, kontrola wektorów staje się coraz bardziej złożonym wyzwaniem, co podkreśla potrzebę ciągłych badań i innowacji w tej dziedzinie medycyny. >>>

  Przenoszenie przez wektory dotyczy również innych chorób, takich jak np.: Śpiączka afrykańska, tyfus plamisty, gorączka Q, gorączka doliny Rift, gorączka okopowa, tularemia, dżuma.

Możliwe przyczyny wąglika

• Laseczka wąglika

  Bacillus anthracis to gram-dodatnia bakteria o kształcie pręta, która wywołuje wąglik, śmiertelną chorobę zwierząt hodowlanych i, sporadycznie, ludzi. Jest to jedyny stały (obligatoryjny) patogen w obrębie rodzaju Bacillus. Jego zakażenie jest rodzajem zoonozy, ponieważ przenosi się ze zwierząt na ludzi. Został odkryty przez niemieckiego lekarza Roberta Kocha w 1876 roku i stał się pierwszą bakterią, która została doświadczalnie wykazana jako patogen. Odkrycie to było również pierwszym naukowym dowodem na rzecz teorii zarazkowej chorób. >>>

• Toksyna wąglika

  Toksyna wąglika jest trójbiałkową egzotoksyną wydzielaną przez zjadliwe szczepy bakterii Bacillus anthracis - czynnika wywołującego wąglik. Toksyna została po raz pierwszy odkryta przez Harry'ego Smitha w 1954 r. Toksyna wąglika składa się z białka wiążącego komórki, znanego jako antygen ochronny (PA), oraz dwóch składników enzymatycznych, zwanych czynnikiem obrzęku (EF) i czynnikiem śmiertelnym (LF). Te trzy składniki białkowe działają wspólnie w celu wywołania swoich efektów fizjologicznych. >>>

Badania rozpoznające

• Badanie fizykalne

  W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>

  Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, gorączka reumatyczna, zwężenie zastawki aortalnej, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, mięsak Kaposiego, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, krowianka, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, pinta, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, malinica, wrzód weneryczny, gorączka okopowa, róża, gorączka plamicowa brazylijska, nokardioza, tężec.

• Kultura mikroorganizmów

  Hodowla mikrobiologiczna, inaczej kultura bakteryjna, to metoda namnażania organizmów drobnoustrojów poprzez umożliwienie im rozmnażania się we wcześniej ustalonym podłożu hodowlanym w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych. Hodowle mikroorganizmów są podstawową i bazową metodą diagnostyczną stosowaną jako narzędzie badawcze w biologii molekularnej. >>>

  Kultura mikroorganizmów to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, wrzód weneryczny, rzeżączka, nokardioza, legionelloza, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, błonica, jersinioza, listerioza, nosacizna, melioidoza, tularemia, bruceloza, dżuma, cholera, salmonelloza, dur brzuszny.

• Mikroskopia

  Mikroskopia to technika badawcza, która umożliwia obserwację obiektów zbyt małych, aby były widoczne gołym okiem. W medycynie mikroskopia jest wykorzystywana głównie do analizy komórek, tkanek i mikroorganizmów. Dzięki zastosowaniu mikroskopów optycznych, elektronowych lub fluorescencyjnych, specjaliści mogą dokładnie badać struktury komórkowe, identyfikować patogeny oraz oceniać zmiany patologiczne w tkankach. Badania mikroskopowe są kluczowe w diagnostyce wielu chorób, w tym nowotworów, infekcji, a także w analizie próbek biologicznych, takich jak krew czy płyny ustrojowe. Preparaty są często barwione, co pozwala na lepszą wizualizację i różnicowanie poszczególnych elementów komórkowych. Mikroskopia odgrywa także istotną rolę w badaniach naukowych, umożliwiając odkrywanie nowych zjawisk biologicznych oraz rozwijanie metod terapeutycznych. Dzięki mikroskopii możliwe jest gromadzenie cennych informacji, które przyczyniają się do postępu w medycynie, a także do lepszego zrozumienia procesów zachodzących w organizmach żywych. To narzędzie pozostaje nieocenione w pracy patologów, biologów komórkowych i innych specjalistów zajmujących się badaniami mikroskopowymi. >>>

  Mikroskopia to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, fascjoloza, fasciolopsoza, grzybica skóry, sporotrychoza, gorączka krwotoczna Ebola, mięczak zakaźny, pinta, wrzód weneryczny, kiła, rzeżączka, promienica, leptospiroza, listerioza, dżuma, glistnica, kandydoza, pełzakowica, izosporoza, kryptosporydioza, giardioza, ospa małpia, blastomykoza, ospa prawdziwa, dyfilobotrioza, ziarniniak pachwinowy, zapalenie spojówek.

• Morfologia krwi

  Pełna morfologia krwi (CBC) jest badaniem krwi używanym do oceny ogólnego stanu zdrowia i wykrywania szerokiego zakresu zaburzeń, w tym anemii, infekcji i białaczki. Badanie pełnej morfologii krwi mierzy kilka składników i cech Twojej krwi. >>>

  Morfologia krwi to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: wrzodziejące zapalenie jelita grubego, Żylaki przełyku, grypa, zapalenie płuc, cukrzyca typu 1, cukrzyca typu 2, ostra białaczka szpikowa, przewlekła białaczka szpikowa, anisakioza, zespół mielodysplastyczny, gammapatia monoklonalna, mononukleoza zakaźna, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, pappataci, argentyńska gorączka krwotoczna, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, nosacizna, kryptosporydioza, glistnica, pełzakowica, izosporoza, cholera, dyfilobotrioza, węgorczyca, dur brzuszny.

• Test Ascoli

  Test na rozpoznanie wąglika. >>>

Stosowane leczenie*

• Cyprofloksacyna

  Cyprofloksacyna jest antybiotykiem z grupy fluorochinolonów stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Należą do nich m.in. zakażenia kości i stawów, zakażenia wewnątrzbrzuszne, niektóre rodzaje biegunek zakaźnych, zakażenia dróg oddechowych, zakażenia skóry, dur brzuszny i zakażenia dróg moczowych. W przypadku niektórych zakażeń jest stosowana dodatkowo do innych antybiotyków. Może być przyjmowana doustnie, w postaci kropli do oczu, kropli do uszu lub dożylnie. >>>

  Cyprofloksacyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, zapalenie płuc, perlak, wrzód weneryczny, rzeżączka, róża, legionelloza, jersinioza, tularemia, dyzenteria, ziarniniak pachwinowy, dur brzuszny.

• Doksycyklina

  Doksycyklina jest antybiotykiem z klasy tetracyklin o szerokim spektrum działania, stosowanym w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie i niektóre pasożyty. Jest stosowana w leczeniu bakteryjnego zapalenia płuc, trądziku, zakażeń chlamydiami, boreliozy, cholery, tyfusu i kiły. Jest również stosowana w zapobieganiu malarii w połączeniu z chininą. Doksycyklina może być przyjmowana doustnie lub w postaci zastrzyku do żyły. >>>

  Doksycyklina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, zapalenie płuc, malaria, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, pinta, dur powrotny, malinica, kiła, gorączka okopowa, legionelloza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, melioidoza, pełzakowica, ziarniniak pachwinowy.

• Erytromycyna

  Erytromycyna jest antybiotykiem stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Należą do nich zakażenia dróg oddechowych, zakażenia skóry, zakażenia chlamydiami, choroba zapalna miednicy i kiła. Może być również stosowany w czasie ciąży w celu zapobiegania zakażeniu paciorkowcem grupy B u noworodka, jak również w celu poprawy opóźnienia opróżniania żołądka. Może być podawany dożylnie i doustnie. Maść do oczu jest rutynowo zalecana po porodzie w celu zapobiegania zakażeniom oczu u noworodka. >>>

  Erytromycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: wrzód weneryczny, rzeżączka, legionelloza, krztusiec, ziarniniak pachwinowy.

• Hydrat penicyliny G prokainy

  Lista chorób leczonych hydratem penicyliny G prokainy. >>>

• Minocyklina

  Minocyklina – antybiotyk należący do tetracyklin półsyntetycznych. Działa zarówno na bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne jak i na bakterie nie posiadające ściany komórkowej. Szczególnie często używana jest do leczenia trądzika młodzieńczego. >>>

  Minocyklina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, trąd, bruceloza, pełzakowica.

• Streptomycyna

  Streptomycyna (łac. Streptomycinum) – organiczny związek chemiczny, lek należący do grupy antybiotyków aminoglikozydowych, o wąskim zakresie działania na niektóre bakterie Gram-ujemne oraz na prątka gruźlicy, który jest bakterią Gram-dodatnią. >>>

  Streptomycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: wrzód weneryczny, tularemia, bruceloza, dżuma.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Wąglik - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, mięczak zakaźny, rumień nagły, rumień zakaźny, pappataci, wirusowe zapalenie wątroby typu B, Żółta gorączka, wirusowe zapalenie wątroby typu C, argentyńska gorączka krwotoczna, wirusowe zapalenie wątroby typu E, gorączka Lassa.

• Medycyna weterynaryjna

  Medycyna weterynaryjna to dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem, leczeniem i zapobieganiem chorobom u zwierząt. Specjaliści w tej dziedzinie, czyli lekarze weterynarii, pracują z różnymi gatunkami zwierząt, od domowych pupili, takich jak psy i koty, po zwierzęta gospodarskie oraz dzikie. W zakresie medycyny weterynaryjnej znajdują się również aspekty związane z chirurgią, farmakologią, diagnostyką obrazową oraz immunologią. Lekarze weterynarii prowadzą badania kliniczne, a także zajmują się profilaktyką i zdrowiem publicznym, mając na uwadze możliwe zagrożenia dla ludzi wynikające z chorób zwierząt. Dział medycyny weterynaryjnej obejmuje także aspekty zdrowia zwierząt w kontekście hodowli oraz ochrony środowiska, a także współpracę z organizacjami zajmującymi się ochroną praw zwierząt. W miarę postępu wiedzy i technologii, medycyna weterynaryjna stale się rozwija, wprowadzając nowe metody leczenia i diagnostyki. >>>

  Medycyna weterynaryjna to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: toksokaroza, krowianka, gorączka doliny Rift, bruceloza, nosacizna, sarkocystoza, włośnica.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Wąglik w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Wąglik na stronach Medscape (ENG)
• Artykuły w brytyjskim serwisie medycznym Patient.info (ENG)
• Wąglik w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Wąglik w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)
• Wąglik w bazie rzadkich i genetycznych chorób GARD amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia (ENG)