Ospa wietrzna

Co to jest ospa wietrzna?

Ospa wietrzna, znana również jako varicella, jest chorobą zakaźną wywołaną przez wirus varicella-zoster, należący do rodziny wirusów herpes. Jest to choroba, która najczęściej dotyka dzieci, ale może wystąpić także u dorosłych, zwłaszcza u tych, którzy nie przeszli jej w dzieciństwie. Ospa wietrzna charakteryzuje się charakterystyczną wysypką, która często jest mylona z innymi chorobami skórnymi.

Wirus przenosi się głównie drogą kropelkową, co oznacza, że można go złapać poprzez kontakt z osobą zakażoną, która kaszle lub kicha. Możliwe jest również zarażenie się przez kontakt z płynem z pęcherzyków skórnych osoby chorej. Po zakażeniu wirus pozostaje w organizmie i może uaktywnić się ponownie w postaci półpaśca w późniejszym życiu.

Objawy ospy wietrznej zaczynają się zazwyczaj od ogólnego złego samopoczucia, gorączki oraz bólu głowy. Po kilku dniach pojawia się charakterystyczna wysypka, która przekształca się z czerwonych plamek w pęcherzyki wypełnione płynem, a następnie w strupy. Wysypka może być bardzo swędząca, co prowadzi do nieprzyjemnych doznań dla chorego.

Choroba jest zazwyczaj łagodna u dzieci, a jej przebieg u dorosłych może być bardziej skomplikowany, prowadząc do poważniejszych powikłań, takich jak zapalenie płuc czy zapalenie mózgu. W związku z tym, chociaż ospa wietrzna jest powszechnie uważana za chorobę dziecięcą, jej przebieg u osób dorosłych wymaga większej uwagi medycznej.

Ospa wietrzna jest chorobą w pełni uleczalną. Większość osób, które ją przeszły, doświadcza pełnego wyzdrowienia bez długoterminowych skutków zdrowotnych. W przypadku dzieci i zdrowych dorosłych, rokowania są bardzo dobre, a powikłania występują rzadko. Osoby z osłabionym układem odpornościowym lub inne grupy ryzyka powinny być jednak pod stałą opieką medyczną, aby zminimalizować ryzyko powikłań. Po przebyciu ospy wietrznej, większość ludzi nabywa trwałą odporność na tę chorobę, co oznacza, że są chronieni przed jej ponownym wystąpieniem.

Ospa wietrzna według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja ospy wietrznej

ICD-10-CM: B01
ICD-10-CM: B01.9

Minimalny okres inkubacji u ludzi: 6 dni

Maksymalny okres inkubacji u ludzi: 23 dni

Możliwe objawy ospy wietrznej

• Ból głowy

  Ból głowy jest objawem bólu w obrębie twarzy, głowy lub szyi. Może występować jako migrena, napięciowy ból głowy lub klasterowy ból głowy. U osób z silnymi bólami głowy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia depresji. Bóle głowy mogą występować w wyniku wielu schorzeń. Istnieje wiele różnych systemów klasyfikacji bólów głowy. >>>

  Ból głowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, grypa, polip nosa, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, nadciśnienie tętnicze, wodogłowie, bezsenność, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, bezdech senny, niedoczynność przytarczyc, niedokrwistość, methemoglobinemia, nadkrwistość, gruczolak przysadki, glejak wielopostaciowy, Śpiączka afrykańska, toksokaroza, czerwienica prawdziwa, nadpłytkowość samoistna, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, półpasiec, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, dur powrotny, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, bartoneloza, choroba Carrióna.

• Gorączka

  Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>

  Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przetoka okołoodbytnicza, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, gorączka reumatyczna, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, malaria, leiszmanioza, klonorchoza, fascjoloza, anisakioza, toksokaroza, mielofibroza, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, aspergiloza, Świnka, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola.

• Grudka

  Grudka to małe, dobrze odgraniczone zgrubienie na skórze. Może mieć zaokrąglony, spiczasty lub płaski wierzchołek i może być zanurzona. Może pojawić się z szypułką, być nitkowata lub wyglądać jak brodawka. Może być miękka lub twarda, a jej powierzchnia może być szorstka lub gładka. Nie zawiera płynu, ale może przejść w krostę lub pęcherzyk. Jest mniejsza niż guzek; może być tak mała jak główka od szpilki i zazwyczaj ma mniej niż 1 cm szerokości, według niektórych źródeł, i 0,5 cm według innych. >>>

  Grudka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: wrzód weneryczny, różyca.

• Limfadenopatia

  Limfadenopatia lub adenopatia jest chorobą węzłów chłonnych, w której są one nieprawidłowej wielkości lub konsystencji. Limfadenopatia typu zapalnego (najczęstszy typ) to zapalenie węzłów chłonnych, powodujące obrzęk lub powiększenie węzłów chłonnych. W praktyce klinicznej rozróżnienie pomiędzy limfadenopatią a zapaleniem węzłów chłonnych jest rzadko dokonywane, a słowa te są zwykle traktowane jako synonimy. Zapalenie naczyń limfatycznych znane jest jako zapalenie węzłów chłonnych. >>>

  Limfadenopatia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: mięsak Kaposiego, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, choroba lasu Kyasanur, opryszczka, aIDS, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, pinta, malinica, gorączka okopowa, róża, szkarlatyna, różyca, listerioza, bruceloza, nosacizna, ospa małpia, odra, toksoplazmoza, denga.

• Nadżerka

  Nadżerki to małe zmiany nowotworowe, które pojawiają się na błonie śluzowej narządów rodnych. Mogą one pojawić się na szyjce macicy, pochwie lub na wargach sromowych. Nadżerki są często bezbolesne i nie powodują żadnych objawów, ale mogą stać się przyczyną raka, dlatego ważne jest, aby je regularnie monitorować i leczyć. >>>

  Nadżerka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: wrzód weneryczny.

• Pęcherzyk

  Pęcherzyk to mała, wypełniona płynem struktura w organizmie, która może występować w różnych tkankach. W kontekście medycznym pęcherzyki mogą być związane z różnymi procesami patologicznymi lub fizjologicznymi. Na przykład, w układzie oddechowym pęcherzyki płucne (alveole) są miejscem wymiany gazów, pozwalając na dotlenienie krwi. W dermatologii pęcherzyki skórne mogą powstawać w wyniku urazów, infekcji lub chorób autoimmunologicznych, takich jak pęcherzyca. Pęcherzyki mogą również występować w kontekście pęcherzyków żółciowych, które przechowują żółć w wątrobie. W przypadku wystąpienia pęcherzyków na skórze czy w innych narządach, ich obecność może być objawem choroby wymagającym dalszej diagnostyki i leczenia. >>>

  Pęcherzyk to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: krowianka.

• Plama

  Plama z medycznego punktu widzenia to zmiana skórna, która różni się od otaczającej skóry kolorem, strukturą lub konsystencją. Może być spowodowana różnymi czynnikami, takimi jak infekcje, stany zapalne, reakcje alergiczne, a także choroby autoimmunologiczne czy nowotworowe. Plamy mogą mieć różne formy, w tym wysypki, przebarwienia, czy zmiany naczyniowe. W diagnostyce plam istotne jest ich umiejscowienie, wygląd, towarzyszące objawy oraz historia pacjenta. Ocena dermatologiczna może obejmować badanie kliniczne oraz dodatkowe testy, takie jak biopsja skóry czy badania laboratoryjne. Leczenie zmian skórnych zależy od ich przyczyny i może obejmować zarówno terapie miejscowe, jak i ogólne, w tym leki przeciwzapalne, antybiotyki czy leki immunosupresyjne. W wielu przypadkach monitorowanie zmian jest kluczowe, aby ocenić ich rozwój i ewentualne ryzyko powikłań. >>>

  Plama to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: liszajec, tyfus plamisty.

• Stan podgorączkowy

  Stan podgorączkowy – stan podwyższonej temperatury ciała u organizmu stałocieplnego, nieprzekraczający wartości granicznej przyjętej dla gorączki[1]. U człowieka występuje w sytuacji, gdy temperatura nie przekracza wartości 38 °C. >>>

  Stan podgorączkowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: opryszczka, krowianka, rumień zakaźny, nokardioza, różyca, glistnica, toksoplazmoza.

• Świąd

  Swędzenie (znane również jako świąd) jest doznaniem, które powoduje chęć lub odruch drapania się. Swędzenie ma wiele podobieństw do bólu, i choć oba są nieprzyjemnymi doznaniami sensorycznymi, ich wzorce reakcji behawioralnej są różne. Ból wywołuje odruch wycofania, natomiast świąd prowadzi do odruchu drapania. >>>

  Świąd to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: liszajec, Łojotokowe zapalenie skóry, rogowacenie ciemne, polip nosa, nadkrwistość, rak sromu, fasciolopsoza, mielofibroza, grzybica skóry, mięczak zakaźny, pinta, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, kandydoza, ospa małpia, owsica, wszawica, Świerzb, drakunkuloza, węgorczyca.

• Zmęczenie

  Zmęczenie to termin używany do opisania ogólnego uczucia zmęczenia lub braku energii. Nie jest to to samo, co zwykła senność. >>>

  Zmęczenie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pęcherzyca, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, pylica płuc, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, tętniak, hipotensja, ostre zapalenie gardła, grypa, ostre zapalenie oskrzeli, rozedma płuc, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia przerostowa, kardiomiopatia restrykcyjna, gorączka reumatyczna, nadciśnienie tętnicze, wypadanie płatka zastawki mitralnej, niedomykalność zastawki aortalnej, bezdech senny, choroba Pompego, amyloidoza, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, zaburzenia depresyjne, niedoczynność tarczycy, choroba Hashimoto, niedoczynność przytarczyc, otyłość, niedokrwistość, methemoglobinemia, nadkrwistość, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, szpiczak mnogi, ostra białaczka szpikowa, rak jajnika, rak nerki, gruczolak przysadki, rak tarczycy, rak żołądka, rak odbytu, talasemia, rak dróg żółciowych, rak płuc, mielofibroza, nadpłytkowość samoistna, czerwienica prawdziwa, zespół mielodysplastyczny.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Kontakt bezpośredni

  Kontakt bezpośredni to jedna z najważniejszych metod przenoszenia chorób zakaźnych, polegająca na bezpośrednim przekazywaniu patogenów z jednej osoby na drugą. Może to zachodzić poprzez dotyk, pocałunki, a także podczas stosunku seksualnego. Wiele chorób, takich jak grypa, ospa wietrzna, czy wirusowe zapalenie wątroby typu B, przenoszonych jest w ten sposób. Bezpośredni kontakt z zakażoną osobą może prowadzić do wprowadzenia wirusów, bakterii czy grzybów do organizmu zdrowego człowieka. Mechanizm ten jest szczególnie niebezpieczny w przypadku chorób o dużej zakaźności, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się w populacji, zwłaszcza w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy placówki medyczne. Zapobieganie przenoszeniu chorób przez kontakt bezpośredni obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak mycie rąk, unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi oraz stosowanie barier ochronnych, takich jak prezerwatywy, w przypadku kontaktów seksualnych. Edukacja zdrowotna społeczeństwa jest kluczowym elementem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. >>>

  Kontakt bezpośredni dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, mięsak Kaposiego, grzybica skóry, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, nokardioza, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, szkarlatyna, trąd, listerioza, różyca, leptospiroza, tularemia, wąglik, nosacizna, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, ospa małpia, odra, wścieklizna, Świerzb, węgorczyca.

• Zakażenie kropelkowe

  Zakażenie kropelkowe – droga szerzenia się chorób zakaźnych, w której infekcja przenosi się od osobnika (np. człowieka) chorego (lub nosiciela) na zdrowego, w wyniku rozpryskiwania w powietrzu śliny oraz wydzieliny pochodzącej z jamy nosowej. >>>

  Zakażenie kropelkowe dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, mięsak Kaposiego, Świnka, błonica, krztusiec, szkarlatyna, ospa małpia, różyczka.

Możliwe przyczyny ospy wietrznej

• Wirus ospy wietrznej i półpaśca

  Wirus ospy wietrznej i półpaśca, znany jako wirus varicella-zoster (VZV), należy do rodziny wirusów Herpesviridae. Jest odpowiedzialny za dwie główne choroby: ospę wietrzną oraz półpasiec. Ospa wietrzna to pierwotna infekcja, która najczęściej występuje u dzieci. Charakteryzuje się wysypką, swędzeniem, gorączką oraz ogólnym złym samopoczuciem. Po przejściu ospy wietrznej wirus pozostaje w organizmie w stanie uśpienia, głównie w zwojach nerwowych. Półpasiec pojawia się, gdy wirus, który był uśpiony, ponownie aktywuje się, co zazwyczaj ma miejsce w późniejszym wieku lub u osób z osłabionym układem odpornościowym. Objawia się bólem, pieczeniem oraz wysypką, która zazwyczaj występuje wzdłuż nerwów na jednej stronie ciała. Półpasiec może wywołać poważne powikłania, takie jak neuralgia popółpaścowa, która objawia się długotrwałym bólem w miejscu, gdzie występowały zmiany skórne. Wirus ospy wietrznej i półpaśca jest bardzo zaraźliwy i przenosi się głównie drogą kropelkową oraz przez kontakt z płynem z pęcherzyków. Dzięki powszechnym szczepieniom infekcje spadły, jednak wirus nadal stanowi zagrożenie, szczególnie dla osób starszych oraz tych z osłabionym układem odpornościowym. >>>

  Wirus ospy wietrznej i półpaśca może powodować również inne choroby, takie jak np.: półpasiec.

Badania rozpoznające

• Badanie fizykalne

  W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>

  Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, gorączka reumatyczna, zwężenie zastawki aortalnej, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, rak tarczycy, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, krowianka, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, pinta, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, malinica, wrzód weneryczny, nokardioza, gorączka okopowa, róża, gorączka plamicowa brazylijska, tężec.

• ELISA

  Test immunologiczny ELISA (ang. enzyme-linked immunosorbent assay) jest powszechnie stosowanym testem biochemii analitycznej, opisanym po raz pierwszy przez Evę Engvall i Petera Perlmanna w 1971 roku. Test wykorzystuje fazę stałą typu enzymatycznego testu immunologicznego (EIA) do wykrywania obecności ligandu (zwykle białka) w płynnej próbce przy użyciu przeciwciał skierowanych przeciwko białku, które ma być mierzone. Test ELISA jest stosowany jako narzędzie diagnostyczne w medycynie, patologii roślin i biotechnologii, a także jako kontrola jakości w różnych gałęziach przemysłu. >>>

  ELISA to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: leiszmanioza, anisakioza, gnatostomoza, mononukleoza zakaźna, argentyńska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, aIDS, Żółta gorączka, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, gorączka okopowa, legionelloza, jersinioza, listerioza, leptospiroza, tularemia, bruceloza, dżuma, pełzakowica, kryptosporydioza, giardioza, odra, toksoplazmoza, bąblowica, węgorczyca, denga, dur brzuszny.

• Reakcja łańcuchowa polimerazy w czasie rzeczywistym

  Reakcja łańcuchowa polimerazy w czasie rzeczywistym, znana również jako qPCR (quantitative Polymerase Chain Reaction), to technika molekularna służąca do amplifikacji i jednoczesnego pomiaru ilości DNA. Umożliwia ona nie tylko wykrycie obecności specyficznych sekwencji DNA, ale także ocenę ich ilości w próbce. W trakcie badania, DNA jest denaturowane, a następnie przy użyciu specyficznych starterów następuje amplifikacja wybranych fragmentów. W czasie rzeczywistym monitorowane są zmiany fluorescencji, które wskazują na ilość amplifikowanego DNA. Dzięki temu qPCR pozwala na precyzyjne określenie liczby kopii DNA w próbce, co ma kluczowe znaczenie w diagnostyce medycznej, badaniach biomarkerów, a także w genetyce i mikrobiologii. Technika ta jest szczególnie przydatna w diagnostyce chorób zakaźnych, nowotworów oraz w badaniach nad ekspresją genów. Jej zaletą jest szybkość, specyficzność oraz możliwość uzyskania wyników w czasie rzeczywistym. >>>

Stosowane leczenie*

• Acyklowir

  Acyklowir to lek przeciwwirusowy, który jest stosowany głównie w leczeniu infekcji wywołanych wirusem opryszczki, w tym opryszczki wargowej, genitalnej oraz wirusa Varicella zoster, który powoduje ospę wietrzną i półpasiec. Działa poprzez hamowanie replikacji wirusa, co przyczynia się do zmniejszenia objawów i skrócenia czasu trwania choroby. Acyklowir jest dostępny w różnych formach, w tym tabletek, maści oraz roztworów do wstrzykiwań. Lek ten jest najskuteczniejszy, gdy jest stosowany w początkowych fazach infekcji. Choć jest ogólnie dobrze tolerowany, może powodować pewne działania niepożądane, takie jak nudności, biegunka, bóle głowy czy reakcje alergiczne. W przypadku ciężkich infekcji lub pacjentów z osłabionym układem odpornościowym, acyklowir może być podawany dożylnie. Acyklowir jest jednym z najważniejszych leków w terapii wirusowych zakażeń, a jego zastosowanie przyczyniło się do znacznej poprawy jakości życia pacjentów z nawracającymi infekcjami wirusowymi. >>>

  Acyklowir stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: opryszczka, półpasiec.

• Gancyklowir

  Gancyklowir to lek przeciwwirusowy, który należy do grupy analogów nukleozydów. Stosowany jest głównie w leczeniu zakażeń wirusem cytomegalii (CMV), szczególnie u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym, takich jak osoby z HIV/AIDS, po przeszczepach czy z nowotworami. Działa poprzez hamowanie replikacji wirusa, blokując enzymy niezbędne do syntezy DNA wirusa. Gancyklowir może być podawany doustnie lub dożylnie, w zależności od ciężkości zakażenia. Lek może powodować działania niepożądane, takie jak mielosupresja, co prowadzi do obniżenia liczby krwinek białych i płytek krwi. Inne działania niepożądane obejmują bóle głowy, biegunki oraz problemy ze wzrokiem. Ze względu na swoje działanie teratogenne, gancyklowir nie jest zalecany w czasie ciąży. Wskazane jest monitorowanie pacjentów podczas leczenia oraz dostosowywanie dawek w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. >>>

• Ibuprofen

  Ibuprofen to niesteroidowy lek przeciwzapalny (NLPZ) stosowany w celu łagodzenia bólu, redukcji stanu zapalnego oraz obniżania gorączki. Jest szeroko dostępny bez recepty i używany do leczenia różnych dolegliwości. Ibuprofen działa poprzez hamowanie enzymów cyklooksygenazy COX-1 i COX-2, które odgrywają kluczową rolę w produkcji prostaglandyn. Prostaglandyny są związkami chemicznymi odpowiedzialnymi za wywoływanie bólu, stanu zapalnego i gorączki. Poprzez zmniejszenie ich produkcji, ibuprofen łagodzi objawy związane z tymi procesami. Ibuprofen jest dostępny w różnych formach, takich jak tabletki, kapsułki, zawiesiny doustne i żele do stosowania miejscowego. Należy go stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub instrukcjami na opakowaniu, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych, takich jak podrażnienie żołądka czy uszkodzenie nerek. >>>

  Ibuprofen stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie kaletki maziowej, dna moczanowa, choroba zwyrodnieniowa stawów, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, migrena.

• Paracetamol

  Paracetamol, znany również jako acetaminofen, to popularny lek stosowany w celu łagodzenia bólu i obniżania gorączki. Jest jednym z najczęściej używanych leków przeciwbólowych na całym świecie. Paracetamol działa poprzez blokowanie enzymów cyklooksygenazy (COX) w centralnym układzie nerwowym, co zmniejsza produkcję prostaglandyn, substancji odpowiedzialnych za odczuwanie bólu i regulację temperatury ciała. Jest stosowany w leczeniu wielu rodzajów bólu, takich jak ból głowy, ból mięśni, ból pleców, ból zęba czy bóle menstruacyjne, a także w obniżaniu gorączki spowodowanej infekcjami wirusowymi czy bakteryjnymi. Paracetamol jest dostępny bez recepty w różnych formach, takich jak tabletki, kapsułki, syropy, czopki i roztwory do infuzji. Paracetamol jest zazwyczaj dobrze tolerowany, ale jego przedawkowanie może być bardzo niebezpieczne i prowadzić do uszkodzenia wątroby, ponieważ jest metabolizowany głównie w wątrobie. Dlatego ważne jest, aby nie przekraczać zalecanej dawki i unikać jednoczesnego stosowania innych leków zawierających paracetamol. Zalecana maksymalna dzienna dawka paracetamolu dla dorosłych to zazwyczaj 4000 mg, choć w niektórych przypadkach lekarz może zalecić niższe limity. W przypadku problemów z wątrobą, nerek czy innych schorzeń, dawkowanie może wymagać dostosowania. W razie wątpliwości co do stosowania paracetamolu, zaleca się konsultację z lekarzem. >>>

  Paracetamol stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, migrena.

• Tlenek cynku

  Tlenek cynku to nieorganiczny związek chemiczny o wzorze ZnO. Jest białym, krystalicznym proszkiem, który jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, ale dobrze rozpuszcza się w kwasach. Tlenek cynku ma wiele zastosowań, w tym w przemyśle chemicznym, kosmetycznym, medycznym oraz w produkcji materiałów budowlanych. W medycynie tlenek cynku jest często stosowany w maściach i kremach, ponieważ ma właściwości przeciwzapalne i antyseptyczne, co sprawia, że jest skuteczny w leczeniu podrażnień skóry. W przemyśle kosmetycznym jest składnikiem filtrów przeciwsłonecznych ze względu na swoje właściwości blokujące promieniowanie UV. W przemyśle chemicznym tlenek cynku jest wykorzystywany jako dodatek do gumy, barwników oraz środków ochrony roślin. Ponadto, w technologii półprzewodników, tlenek cynku jest używany w produkcji diod, tranzystorów oraz czujników. Tlenek cynku jest również ważnym składnikiem w procesie wytwarzania szkła i ceramiki, gdzie poprawia ich właściwości mechaniczne i termiczne. Jego szeroki zakres zastosowań sprawia, że jest to związek istotny w wielu dziedzinach przemysłu i technologii. >>>


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Ospa wietrzna - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, tungoza, muszyca, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, gorączka Lassa, aIDS, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, półpasiec.

• Pediatria

  Pediatria jest gałęzią medycyny, która obejmuje opiekę medyczną niemowląt, dzieci, młodzieży i młodych dorosłych. W Europie pediatria obejmuje wielu młodych ludzi do 18 roku życia. Amerykańska Akademia Pediatrii zaleca, aby ludzie szukali opieki pediatrycznej do 21 roku życia, ale niektórzy podspecjaliści pediatryczni kontynuują opiekę nad dorosłymi do 25 roku życia. Światowe granice wiekowe pediatrii z roku na rok mają tendencję wzrostową. Słowo pediatria i jego kognaty oznaczają "uzdrowiciel dzieci", pochodzące od dwóch greckich słów: παῖς (pais "dziecko") i ἰατρός (iatros "lekarz, uzdrowiciel"). Pediatrzy pracują w klinikach, ośrodkach badawczych, na uniwersytetach, w szpitalach ogólnych i dziecięcych, w tym w tych, które praktykują podspecjalizacje pediatryczne. >>>

  Pediatria to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: liszajec, atopowe zapalenie skóry, biegunka, przepuklina pępowinowa, zaparcia, ostre zapalenie gardła, gorączka reumatyczna, dystrofia mięśniowa Duchenne’a, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, padaczka, choroba Coriego, choroba Hersa, zespół Fanconiego-Bickela, zespół Hurler, zespół Huntera, zespół Sanfilippo, zespół Lescha-Nyhana, choroba Menkesa, mukowiscydoza, choroba Pompego, wrodzony zespół niedoboru jodu, cukrzyca typu 1, niedoczynność przytarczyc, tyrozynemia, albinizm, choroba syropu klonowego, ostra białaczka limfoblastyczna, hemofilia, skaza krwotoczna, methemoglobinemia, zespół Wiskotta-Aldricha, zespół delecji 22q11.2, siatkówczak, rak splotu naczyniastego, talasemia, Świnka, rumień nagły, rumień zakaźny, kiła wrodzona, zespół wstrząsu toksycznego, błonica, krztusiec, szkarlatyna, odra, toksoplazmoza, owsica, różyczka.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Ospa wietrzna w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Ospa wietrzna na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Ospa wietrzna na stronach Medscape (ENG)
• Artykuły w brytyjskim serwisie medycznym Patient.info (ENG)
• Ospa wietrzna w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Ospa wietrzna w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)