Ospa małpia

Co to jest ospa małpia?

Ospa małp jest zakaźną chorobą wirusową, która może wystąpić u ludzi i niektórych innych zwierząt. Objawy obejmują gorączkę, obrzęk węzłów chłonnych i wysypkę, która tworzy pęcherze, a następnie pokrywa się skorupą.

Czas od ekspozycji do wystąpienia objawów waha się od pięciu do dwudziestu jeden dni. Czas trwania objawów wynosi zazwyczaj od dwóch do czterech tygodni. Mogą występować łagodne objawy, a także może wystąpić bez jakichkolwiek objawów. Klasyczna prezentacja gorączki i bólów mięśniowych, po których następuje obrzęk gruczołów, ze zmianami chorobowymi w tym samym stadium, nie została uznana za wspólną dla wszystkich ognisk choroby. Przypadki mogą być ciężkie, szczególnie u dzieci, kobiet w ciąży lub osób ze stłumionym układem odpornościowym.[

Ospa małpia według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja ospy małpiej

ICD-10: B04
ICD-10-CM: B04
ICD-11: 160886685
ICD-9: 059.01
ICD-9-CM: 059.01
ICD-9-CM: 136.8

Minimalny okres inkubacji u ludzi: 4 dni

Maksymalny okres inkubacji u ludzi: 20 dni

Możliwe objawy ospy małpiej

• Ból gardła

  Większość bólów gardła jest spowodowana przez wirusy, na które antybiotyki nie są pomocne. Wykazano silny związek między nadużywaniem antybiotyków a antybiotykoopornością. >>>

  Ból gardła to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, bezdech senny, gorączka Lassa, choroba marburska, aIDS, ornitoza, wenezuelska gorączka krwotoczna, szkarlatyna, błonica, tularemia, różyczka.

• Ból głowy

  Ból głowy jest objawem bólu w obrębie twarzy, głowy lub szyi. Może występować jako migrena, napięciowy ból głowy lub klasterowy ból głowy. U osób z silnymi bólami głowy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia depresji. Bóle głowy mogą występować w wyniku wielu schorzeń. Istnieje wiele różnych systemów klasyfikacji bólów głowy. >>>

  Ból głowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: polip nosa, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, grypa, nadciśnienie tętnicze, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, bezsenność, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, bezdech senny, niedoczynność przytarczyc, methemoglobinemia, nadkrwistość, niedokrwistość, gruczolak przysadki, glejak wielopostaciowy, Śpiączka afrykańska, toksokaroza, czerwienica prawdziwa, nadpłytkowość samoistna, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, pappataci, Żółta gorączka, dur powrotny, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, legionelloza, bartoneloza.

• Gorączka

  Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>

  Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przetoka okołoodbytnicza, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie mięśnia sercowego, gorączka reumatyczna, zapalenie osierdzia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, klonorchoza, fascjoloza, anisakioza, toksokaroza, mielofibroza, malaria, leiszmanioza, Świnka, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, aspergiloza, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, rumień nagły, wirusowe zapalenie wątroby typu E, aIDS.

• Limfadenopatia

  Limfadenopatia lub adenopatia jest chorobą węzłów chłonnych, w której są one nieprawidłowej wielkości lub konsystencji. Limfadenopatia typu zapalnego (najczęstszy typ) to zapalenie węzłów chłonnych, powodujące obrzęk lub powiększenie węzłów chłonnych. W praktyce klinicznej rozróżnienie pomiędzy limfadenopatią a zapaleniem węzłów chłonnych jest rzadko dokonywane, a słowa te są zwykle traktowane jako synonimy. Zapalenie naczyń limfatycznych znane jest jako zapalenie węzłów chłonnych. >>>

  Limfadenopatia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: mięsak Kaposiego, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, choroba lasu Kyasanur, opryszczka, ospa wietrzna, aIDS, pinta, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, malinica, gorączka okopowa, róża, szkarlatyna, różyca, listerioza, bruceloza, nosacizna, odra, toksoplazmoza, denga.

• Mialgia

  Mialgia (zwana również potocznie bólem mięśniowym) to medyczny termin określający ból mięśni. Mialgia jest objawem wielu chorób. Najczęstszą przyczyną ostrej mialgii jest nadużywanie mięśnia lub grupy mięśni; inną prawdopodobną przyczyną jest infekcja wirusowa, zwłaszcza gdy nie odnotowano urazu. >>>

  Mialgia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: grypa, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, aIDS, pappataci, Żółta gorączka, borelioza, ornitoza, kleszczowe zapalenie mózgu, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, bruceloza, nosacizna, dżuma, sARS, drakunkuloza, węgorczyca, denga, włośnica.

• Pęcherz

  Pęcherz to mała kieszonka płynu ustrojowego (limfy, surowicy, osocza, krwi lub ropy) w obrębie górnych warstw skóry, zwykle spowodowana siłowym pocieraniem (tarciem), oparzeniem, zamrożeniem, ekspozycją chemiczną lub infekcją. Większość pęcherzy jest wypełniona przezroczystym płynem, surowicą lub osoczem. Jednakże, pęcherze mogą być wypełnione krwią lub ropą (na przykład, gdy ulegną zakażeniu). >>>

  Pęcherz to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: liszajec, grzybica skóry, opryszczka, półpasiec, ospa prawdziwa.

• Świąd

  Swędzenie (znane również jako świąd) jest doznaniem, które powoduje chęć lub odruch drapania się. Swędzenie ma wiele podobieństw do bólu, i choć oba są nieprzyjemnymi doznaniami sensorycznymi, ich wzorce reakcji behawioralnej są różne. Ból wywołuje odruch wycofania, natomiast świąd prowadzi do odruchu drapania. >>>

  Świąd to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: liszajec, Łojotokowe zapalenie skóry, rogowacenie ciemne, polip nosa, nadkrwistość, rak sromu, fasciolopsoza, mielofibroza, grzybica skóry, ospa wietrzna, mięczak zakaźny, pinta, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, kandydoza, owsica, wszawica, Świerzb, drakunkuloza, węgorczyca.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Kontakt bezpośredni

  Kontakt bezpośredni to jedna z najważniejszych metod przenoszenia chorób zakaźnych, polegająca na bezpośrednim przekazywaniu patogenów z jednej osoby na drugą. Może to zachodzić poprzez dotyk, pocałunki, a także podczas stosunku seksualnego. Wiele chorób, takich jak grypa, ospa wietrzna, czy wirusowe zapalenie wątroby typu B, przenoszonych jest w ten sposób. Bezpośredni kontakt z zakażoną osobą może prowadzić do wprowadzenia wirusów, bakterii czy grzybów do organizmu zdrowego człowieka. Mechanizm ten jest szczególnie niebezpieczny w przypadku chorób o dużej zakaźności, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się w populacji, zwłaszcza w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy placówki medyczne. Zapobieganie przenoszeniu chorób przez kontakt bezpośredni obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak mycie rąk, unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi oraz stosowanie barier ochronnych, takich jak prezerwatywy, w przypadku kontaktów seksualnych. Edukacja zdrowotna społeczeństwa jest kluczowym elementem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. >>>

  Kontakt bezpośredni dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, mięsak Kaposiego, grzybica skóry, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, gorączka plamicowa brazylijska, nokardioza, tężec, szkarlatyna, różyca, leptospiroza, trąd, listerioza, tularemia, wąglik, nosacizna, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, odra, wścieklizna, Świerzb, węgorczyca.

• Przenoszenie drogą powietrzną

  Przenoszenie chorób drogą powietrzną to jedna z najczęstszych metod transmisji patogenów, takich jak wirusy i bakterie. Odbywa się to głównie poprzez drobne krople wydobywające się z dróg oddechowych osoby zakażonej podczas kaszlu, kichania lub mówienia. Te mikroskopijne krople mogą unosić się w powietrzu i być wdychane przez innych ludzi, co prowadzi do zakażeń. Choroby przenoszone drogą powietrzną obejmują takie schorzenia jak grypa, przeziębienie, a także bardziej poważne infekcje, jak odra czy COVID-19. W przypadku wirusów, okres inkubacji może być krótki, co sprawia, że zarażone osoby mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, że są nosicielami patogenów, a tym samym nie świadomie rozpowszechniają je w swoim otoczeniu. Aby ograniczyć przenoszenie chorób drogą powietrzną, zaleca się stosowanie maseczek, utrzymywanie odpowiedniej higieny rąk oraz przestrzeganie dystansu społecznego, szczególnie w zamkniętych i zatłoczonych pomieszczeniach. Wietrzenie pomieszczeń i unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi również stanowią kluczowe środki zapobiegawcze. Zrozumienie mechanizmów przenoszenia chorób drogą powietrzną jest istotne dla opracowywania skutecznych strategii kontroli epidemii oraz ochrony zdrowia publicznego. Edukacja społeczeństwa w tym zakresie może znacznie przyczynić się do zmniejszenia liczby zakażeń i ochrony najbardziej narażonych grup ludzi. >>>

  Przenoszenie drogą powietrzną dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leiszmanioza, Świnka, mononukleoza zakaźna, opryszczka, rumień zakaźny, ornitoza, gorączka Q, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, błonica, krztusiec, promienica, listerioza, tularemia, wąglik, bruceloza, gruźlica, dżuma, odra.

• Stosunek płciowy

  Stosunek płciowy jest jednym z głównych sposobów przenoszenia chorób zakaźnych, zwłaszcza tych przenoszonych drogą płciową (STD). Infekcje takie jak chlamydia, rzeżączka, wirusowe zapalenie wątroby typu B i C, wirus HIV oraz kiła mogą być przekazywane podczas aktywności seksualnej, zarówno vaginalnej, analnej, jak i oralnej. Ryzyko przenoszenia chorób wzrasta w przypadku braku stosowania zabezpieczeń, takich jak prezerwatywy. Prezerwatywy skutecznie redukują ryzyko transmisji wielu infekcji, jednak nie eliminują go całkowicie. Zakażenia mogą być przenoszone nie tylko przez kontakt z płynami ustrojowymi, ale także przez kontakt ze skórą w okolicach narządów płciowych. Ponadto, wiele chorób zakaźnych może przebiegać bezobjawowo, co sprawia, że osoby zakażone nie są świadome swojego stanu i mogą nieświadomie przekazywać infekcję innym. Dlatego regularne badania kontrolne i edukacja seksualna są kluczowe w zapobieganiu szerzeniu się chorób przenoszonych drogą płciową. Warto również podkreślić znaczenie szczepień, takich jak szczepionka przeciwko wirusowi HPV, która może znacznie zmniejszyć ryzyko zachorowania na niektóre nowotwory związane z infekcjami wirusowymi. W kontekście zdrowia publicznego, podejmowanie działań w zakresie prewencji, wczesnej diagnostyki oraz leczenia jest niezbędne, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się chorób przenoszonych drogą płciową. >>>

  Stosunek płciowy dotyczy również innych chorób, takich jak np.: aIDS, wirusowe zapalenie wątroby typu C, kłykciny kończyste, rzęsistkowica.

• Zakażenie kropelkowe

  Zakażenie kropelkowe – droga szerzenia się chorób zakaźnych, w której infekcja przenosi się od osobnika (np. człowieka) chorego (lub nosiciela) na zdrowego, w wyniku rozpryskiwania w powietrzu śliny oraz wydzieliny pochodzącej z jamy nosowej. >>>

  Zakażenie kropelkowe dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, mięsak Kaposiego, Świnka, ospa wietrzna, szkarlatyna, błonica, krztusiec, różyczka.

• Zarażenie przez fomity

  Zarażenie przez fomity to jedna z metod przenoszenia chorób, która polega na zakażeniu organizmu patogenami poprzez kontakt z przedmiotami lub powierzchniami, na których te mikroorganizmy mogą przetrwać. Fomity to wszelkiego rodzaju obiekty, które mogą stać się wektorem zakażeń, takie jak klamki, poręcze, telefony, naczynia czy ubrania. Patogeny, takie jak wirusy, bakterie czy grzyby, mogą przetrwać na powierzchniach przez różny czas, w zależności od ich rodzaju oraz warunków środowiskowych. Zarażenie następuje najczęściej poprzez dotyk zainfekowanej powierzchni, a następnie przeniesienie mikroorganizmów na błony śluzowe, takie jak usta, nos czy oczy. W kontekście epidemiologii, fomity odgrywają kluczową rolę w rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych, szczególnie w miejscach publicznych, takich jak szpitale, szkoły czy biura. Dlatego higiena rąk oraz regularne dezynfekowanie powierzchni mają ogromne znaczenie w profilaktyce zakażeń, zwłaszcza w czasie epidemii, takich jak grypa czy COVID-19. Właściwe postępowanie w zakresie higieny osobistej oraz utrzymania czystości w otoczeniu może znacznie ograniczyć ryzyko zarażenia przez fomity, co jest istotnym elementem w zwalczaniu chorób zakaźnych. Edukacja społeczna na ten temat jest kluczowa dla zwiększenia świadomości i odpowiednich zachowań w codziennym życiu. >>>

  Zarażenie przez fomity dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa.

Możliwe przyczyny ospy małpiej

• Monkeypox virus

  Wirus małpiej ospy to gatunek dwuniciowego wirusa DNA, który wywołuje małpią ospę u ludzi i innych zwierząt. Należy do rodzaju Orthopoxvirus w rodzinie Poxviridae. Wirus ospy małpiej jest jednym z ludzkich ortopokswirusów wraz z wirusami variola (VARV), ospy krowiej (CPX) i vaccinia (VACV). Nie jest on bezpośrednim przodkiem ani bezpośrednim potomkiem wirusa variola, który wywołuje ospę. Ospa małpia jest podobna do ospy wietrznej, ale charakteryzuje się łagodniejszą wysypką i niższą śmiertelnością. >>>

Badania rozpoznające

• Badanie fizykalne

  W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>

  Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, gorączka reumatyczna, zwężenie zastawki aortalnej, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, krowianka, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, pinta, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, malinica, wrzód weneryczny, nokardioza, gorączka okopowa, róża, gorączka plamicowa brazylijska, tężec.

• Mikroskopia

  Mikroskopia to technika badawcza, która umożliwia obserwację obiektów zbyt małych, aby były widoczne gołym okiem. W medycynie mikroskopia jest wykorzystywana głównie do analizy komórek, tkanek i mikroorganizmów. Dzięki zastosowaniu mikroskopów optycznych, elektronowych lub fluorescencyjnych, specjaliści mogą dokładnie badać struktury komórkowe, identyfikować patogeny oraz oceniać zmiany patologiczne w tkankach. Badania mikroskopowe są kluczowe w diagnostyce wielu chorób, w tym nowotworów, infekcji, a także w analizie próbek biologicznych, takich jak krew czy płyny ustrojowe. Preparaty są często barwione, co pozwala na lepszą wizualizację i różnicowanie poszczególnych elementów komórkowych. Mikroskopia odgrywa także istotną rolę w badaniach naukowych, umożliwiając odkrywanie nowych zjawisk biologicznych oraz rozwijanie metod terapeutycznych. Dzięki mikroskopii możliwe jest gromadzenie cennych informacji, które przyczyniają się do postępu w medycynie, a także do lepszego zrozumienia procesów zachodzących w organizmach żywych. To narzędzie pozostaje nieocenione w pracy patologów, biologów komórkowych i innych specjalistów zajmujących się badaniami mikroskopowymi. >>>

  Mikroskopia to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, fascjoloza, fasciolopsoza, grzybica skóry, sporotrychoza, gorączka krwotoczna Ebola, mięczak zakaźny, pinta, wrzód weneryczny, kiła, rzeżączka, promienica, leptospiroza, listerioza, wąglik, dżuma, glistnica, kandydoza, pełzakowica, izosporoza, kryptosporydioza, giardioza, ospa prawdziwa, dyfilobotrioza, blastomykoza, ziarniniak pachwinowy, zapalenie spojówek.

• Reakcja łańcuchowa polimerazy

  Łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR) jest metodą szeroko stosowaną do szybkiego tworzenia milionów do miliardów kopii (kompletnych lub częściowych) określonej próbki DNA, pozwalając naukowcom na pobranie bardzo małej próbki DNA i wzmocnienie jej (lub jej części) do wystarczająco dużej ilości, aby badać szczegółowo. PCR został wynaleziony w 1983 roku przez amerykańskiego biochemika Kary'ego Mullisa w Cetus Corporation; Mullis i biochemik Michael Smith, którzy opracowali inne istotne sposoby manipulacji DNA, zostali wspólnie nagrodzeni Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii w 1993 roku. PCR jest podstawą wielu procedur stosowanych w testach i badaniach genetycznych, w tym analizy starożytnych próbek DNA i identyfikacji czynników zakaźnych. Stosując PCR, kopie bardzo małych ilości sekwencji DNA są wykładniczo wzmacniane w serii cykli zmian temperatury. PCR jest obecnie powszechną i często niezbędną techniką stosowaną w medycznych badaniach laboratoryjnych w szerokim zakresie zastosowań, w tym w badaniach biomedycznych i kryminalistyce. >>>

  Reakcja łańcuchowa polimerazy to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, anisakioza, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, ornitoza, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, wrzód weneryczny, kiła, rzeżączka, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, nosacizna, pełzakowica, kryptosporydioza, sARS, denga, dur brzuszny.

Stosowane leczenie*

• Metisazon

  Metysazon (USAN) lub metysazon (INN) jest lekiem przeciwwirusowym, który działa poprzez hamowanie syntezy mRNA i białka, szczególnie w wirusach ospy. W przeszłości był stosowany w leczeniu ospy wietrznej. >>>

  Metisazon stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: ospa prawdziwa.

• Tekowirymat

  Tekowirymat, sprzedawany m.in. pod nazwą handlową Tpoxx, jest lekiem przeciwwirusowym o aktywności wobec ortopokswirusów, takich jak ospa wietrzna i małpia. Jest to pierwszy lek przeciwwirusowy zatwierdzony w Stanach Zjednoczonych. >>>

  Tekowirymat stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: ospa prawdziwa.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Ospa małpia - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, zapalenie płuc, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, malaria, leiszmanioza, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, rumień nagły, rumień zakaźny, pappataci, wirusowe zapalenie wątroby typu B, Żółta gorączka, wirusowe zapalenie wątroby typu C.

• Dermatologia

  Dermatologia to dziedzina medycyny, która specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu chorób skóry, włosów oraz paznokci. Dermatolodzy zajmują się szerokim zakresem schorzeń, w tym trądzikiem, egzemy, łuszczycą, nowotworami skóry oraz innymi problemami dermatologicznymi. W ramach dermatologii wyróżnia się również subdyscypliny, takie jak dermatologia estetyczna, która koncentruje się na poprawie wyglądu skóry oraz zabiegach anti-aging, a także dermatologia dziecięca, która dotyczy problemów skórnych u najmłodszych pacjentów. Dermatolodzy wykorzystują różnorodne metody diagnostyczne, w tym badania kliniczne, dermatoskopię oraz biopsje skóry, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i wdrożyć odpowiednie leczenie. Często stosują terapie farmakologiczne, a także różne procedury, takie jak laseroterapia, krioterapia czy peelingi chemiczne. Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii i badań, dermatologia stale ewoluuje, oferując nowe rozwiązania i lepsze metody leczenia problemów skórnych. >>>

  Dermatologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: liszajec, pęcherzyca, atopowe zapalenie skóry, Łojotokowe zapalenie skóry, Łuszczyca, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, rogowacenie ciemne, toczeń rumieniowaty, język geograficzny, Żylaki kończyn dolnych, jęczmień, choroba Refsuma, zespół Huntera, protoporfiria erytropoetyczna, albinizm, ziarniniak grzybiasty, sarkoidoza, czerniak, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, muszyca, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, lobomykoza, geotrychoza, grzybica skóry, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, opryszczka, półpasiec, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, aIDS, pinta, borelioza, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, wrzód weneryczny, kiła wrodzona, kiła, rzeżączka, bartoneloza, angiomatosis bacillaris, róża.

• Epidemiologia

  Epidemiologia to dział medycyny zajmujący się badaniem rozkładu i uwarunkowań zdrowia oraz chorób w populacjach. Analizuje czynniki wpływające na zdrowie ludzi, w tym czynniki biologiczne, środowiskowe, społeczne i behawioralne. Epidemiolodzy prowadzą badania mające na celu identyfikację przyczyn chorób, ich częstości występowania oraz skutków. Dzięki tym badaniom możliwe jest opracowywanie strategii zapobiegawczych, a także ocena skuteczności interwencji zdrowotnych. Dział ten odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu epidemii, analizie trendów zdrowotnych oraz w planowaniu polityki zdrowotnej. Epidemiologia jest niezbędna w walce z chorobami zakaźnymi, przewlekłymi oraz w ocenie wpływu czynników ryzyka na zdrowie populacji. >>>

  Epidemiologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: akantocefaloza, Śpiączka afrykańska, schistosomatoza, tungoza, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, gorączka Q, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Oropouche, dur powrotny, tyfus plamisty, malinica, choroba Carrióna, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, gorączka od ugryzienia szczura, leptospiroza, cholera drobiu, jersinioza, tularemia, dżuma, cholera, salmonelloza, dyzenteria, ospa prawdziwa, denga, włośnica, dur brzuszny.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Ospa małpia na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Ospa małpia na stronach Medscape (ENG)
• Ospa małpia w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Ospa małpia w bazie rzadkich i genetycznych chorób GARD amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia (ENG)