Opryszczka

Co to jest opryszczka?

Opryszczka to powszechnie występująca choroba wirusowa, wywoływana przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus, HSV). Istnieją dwa główne typy wirusa: HSV-1, który najczęściej powoduje opryszczkę wargową, oraz HSV-2, związany z opryszczką genitalną. Infekcja wirusem opryszczki jest bardzo powszechna, a wiele osób jest nosicielami tego wirusa, często bezobjawowo.

Wirus opryszczki charakteryzuje się zdolnością do pozostawania w organizmie w stanie uśpienia po pierwotnej infekcji. Może on uaktywnić się w wyniku różnych czynników, takich jak stres, osłabienie układu odpornościowego, zmiany hormonalne, czy ekspozycja na słońce. Gdy wirus się uaktywnia, może prowadzić do nawrotów objawów, które objawiają się przede wszystkim pojawieniem się pęcherzyków wypełnionych płynem, bólami oraz swędzeniem.

Opryszczka jest chorobą przewlekłą, co oznacza, że choć objawy mogą ustępować, wirus pozostaje w organizmie na zawsze. Nie ma obecnie lekarstwa, które całkowicie wyleczyłoby infekcję wirusem opryszczki. Możliwe jest jednak łagodzenie objawów oraz zmniejszenie częstości nawrotów dzięki stosowaniu leków przeciwwirusowych. Warto zaznaczyć, że u niektórych osób nawroty mogą występować rzadko, podczas gdy u innych mogą być częstsze i bardziej dotkliwe.

Pomimo braku możliwości całkowitego wyleczenia, wiele osób z wirusem opryszczki prowadzi normalne życie, a odpowiednie leczenie i dbałość o zdrowie mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentów. Ważne jest również, aby osoby z opryszczką były świadome sposobów zapobiegania zakażeniom, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia wirusa na innych.

Opryszczka według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja opryszczki

ICD-10-CM: B00.9
ICD-10-CM: B00

Minimalny okres inkubacji u ludzi: 4 dni

Maksymalny okres inkubacji u ludzi: 12 dni

Możliwe objawy opryszczki

• Limfadenopatia

  Limfadenopatia lub adenopatia jest chorobą węzłów chłonnych, w której są one nieprawidłowej wielkości lub konsystencji. Limfadenopatia typu zapalnego (najczęstszy typ) to zapalenie węzłów chłonnych, powodujące obrzęk lub powiększenie węzłów chłonnych. W praktyce klinicznej rozróżnienie pomiędzy limfadenopatią a zapaleniem węzłów chłonnych jest rzadko dokonywane, a słowa te są zwykle traktowane jako synonimy. Zapalenie naczyń limfatycznych znane jest jako zapalenie węzłów chłonnych. >>>

  Limfadenopatia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: mięsak Kaposiego, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, ospa wietrzna, aIDS, choroba lasu Kyasanur, pinta, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, malinica, gorączka okopowa, róża, szkarlatyna, różyca, listerioza, bruceloza, nosacizna, ospa małpia, odra, toksoplazmoza, denga.

• Pęcherz

  Pęcherz to mała kieszonka płynu ustrojowego (limfy, surowicy, osocza, krwi lub ropy) w obrębie górnych warstw skóry, zwykle spowodowana siłowym pocieraniem (tarciem), oparzeniem, zamrożeniem, ekspozycją chemiczną lub infekcją. Większość pęcherzy jest wypełniona przezroczystym płynem, surowicą lub osoczem. Jednakże, pęcherze mogą być wypełnione krwią lub ropą (na przykład, gdy ulegną zakażeniu). >>>

  Pęcherz to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: liszajec, grzybica skóry, półpasiec, ospa prawdziwa, ospa małpia.

• Stan podgorączkowy

  Stan podgorączkowy – stan podwyższonej temperatury ciała u organizmu stałocieplnego, nieprzekraczający wartości granicznej przyjętej dla gorączki[1]. U człowieka występuje w sytuacji, gdy temperatura nie przekracza wartości 38 °C. >>>

  Stan podgorączkowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: ospa wietrzna, krowianka, rumień zakaźny, nokardioza, różyca, glistnica, toksoplazmoza.

• Wysypka

  Wysypka to każdy obszar podrażnionej lub obrzękniętej skóry na Twoim ciele. Wysypki są często swędzące i bolesne i mogą pojawiać się w różny sposób na różnych odcieniach skóry. >>>

  Wysypka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: gorączka reumatyczna, fascjoloza, mononukleoza zakaźna, pappataci, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, omska gorączka krwotoczna, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, rumień zakaźny, aIDS, gorączka Q, gorączka O’nyong-nyong, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, dur powrotny, bartoneloza, choroba Carrióna, gorączka okopowa, gorączka plamicowa brazylijska, szkarlatyna, leptospiroza, jersinioza, tularemia, dżuma, kandydoza, Świerzb, ospa prawdziwa, dyfilobotrioza, Ślepota rzeczna, różyczka, dur brzuszny.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Kontakt bezpośredni

  Kontakt bezpośredni to jedna z najważniejszych metod przenoszenia chorób zakaźnych, polegająca na bezpośrednim przekazywaniu patogenów z jednej osoby na drugą. Może to zachodzić poprzez dotyk, pocałunki, a także podczas stosunku seksualnego. Wiele chorób, takich jak grypa, ospa wietrzna, czy wirusowe zapalenie wątroby typu B, przenoszonych jest w ten sposób. Bezpośredni kontakt z zakażoną osobą może prowadzić do wprowadzenia wirusów, bakterii czy grzybów do organizmu zdrowego człowieka. Mechanizm ten jest szczególnie niebezpieczny w przypadku chorób o dużej zakaźności, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się w populacji, zwłaszcza w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy placówki medyczne. Zapobieganie przenoszeniu chorób przez kontakt bezpośredni obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak mycie rąk, unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi oraz stosowanie barier ochronnych, takich jak prezerwatywy, w przypadku kontaktów seksualnych. Edukacja zdrowotna społeczeństwa jest kluczowym elementem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. >>>

  Kontakt bezpośredni dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, mięsak Kaposiego, grzybica skóry, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, nokardioza, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, szkarlatyna, różyca, leptospiroza, trąd, listerioza, tularemia, wąglik, nosacizna, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, ospa małpia, odra, wścieklizna, Świerzb, węgorczyca.

• Przenoszenie drogą powietrzną

  Przenoszenie chorób drogą powietrzną to jedna z najczęstszych metod transmisji patogenów, takich jak wirusy i bakterie. Odbywa się to głównie poprzez drobne krople wydobywające się z dróg oddechowych osoby zakażonej podczas kaszlu, kichania lub mówienia. Te mikroskopijne krople mogą unosić się w powietrzu i być wdychane przez innych ludzi, co prowadzi do zakażeń. Choroby przenoszone drogą powietrzną obejmują takie schorzenia jak grypa, przeziębienie, a także bardziej poważne infekcje, jak odra czy COVID-19. W przypadku wirusów, okres inkubacji może być krótki, co sprawia, że zarażone osoby mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, że są nosicielami patogenów, a tym samym nie świadomie rozpowszechniają je w swoim otoczeniu. Aby ograniczyć przenoszenie chorób drogą powietrzną, zaleca się stosowanie maseczek, utrzymywanie odpowiedniej higieny rąk oraz przestrzeganie dystansu społecznego, szczególnie w zamkniętych i zatłoczonych pomieszczeniach. Wietrzenie pomieszczeń i unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi również stanowią kluczowe środki zapobiegawcze. Zrozumienie mechanizmów przenoszenia chorób drogą powietrzną jest istotne dla opracowywania skutecznych strategii kontroli epidemii oraz ochrony zdrowia publicznego. Edukacja społeczeństwa w tym zakresie może znacznie przyczynić się do zmniejszenia liczby zakażeń i ochrony najbardziej narażonych grup ludzi. >>>

  Przenoszenie drogą powietrzną dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leiszmanioza, mononukleoza zakaźna, Świnka, rumień zakaźny, ornitoza, gorączka Q, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, błonica, krztusiec, promienica, listerioza, tularemia, wąglik, bruceloza, gruźlica, dżuma, odra, ospa małpia.

• Transmisja przez łożysko

  Transmisja chorób przez łożysko to proces, w którym patogeny przenikają z organizmu matki do płodu podczas ciąży. Ta forma transmisji może dotyczyć różnych mikroorganizmów, takich jak wirusy, bakterie czy pasożyty, a jej skutki mogą być poważne dla zdrowia rozwijającego się dziecka. W przypadku wirusów, jednym z najczęściej badanych patogenów jest wirus różyczki, który może prowadzić do wad wrodzonych, takich jak wady serca czy uszkodzenia słuchu. Inne wirusy, takie jak wirus cytomegalii czy wirus HIV, również mogą być przenoszone przez łożysko, co wiąże się z ryzykiem poważnych komplikacji zdrowotnych dla noworodków. Bakterie, takie jak Listeria monocytogenes, mogą również przenikać przez łożysko, prowadząc do poronień, przedwczesnych porodów czy infekcji noworodkowych. Pasożyty, takie jak Toxoplasma gondii, mogą powodować uszkodzenia neurologiczne u płodów. Mechanizmy przenoszenia patogenów przez łożysko są zróżnicowane i mogą obejmować bezpośrednie wnikanie mikroorganizmów do krwiobiegu płodu lub ich przenikanie przez komórki trofoblastu. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe w kontekście profilaktyki oraz leczenia chorób zakaźnych w ciąży. Właściwa opieka prenatalna, w tym testy przesiewowe i szczepienia, mogą pomóc w minimalizowaniu ryzyka transmisji chorób przez łożysko i ochronie zdrowia zarówno matki, jak i dziecka. >>>

  Transmisja przez łożysko dotyczy również innych chorób, takich jak np.: mononukleoza zakaźna, wirusowe zapalenie wątroby typu B, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, listerioza, toksoplazmoza, denga.

Możliwe przyczyny opryszczki

• Human alphaherpesvirus 1

  Human alphaherpesvirus 1, znany również jako wirus opryszczki pospolitej typu 1 (HSV-1), jest wirusem z rodziny herpeswirusów. Jest powszechnie występującym patogenem, który najczęściej wywołuje infekcje w obrębie jamy ustnej, takich jak opryszczka wargowa. Wirus może jednak również powodować poważniejsze choroby, w tym zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu oraz infekcje oczu, takie jak keratyt. HSV-1 przenosi się głównie poprzez kontakt z zakażonymi wydzielinami, a także przez kontakt skórny. Po pierwotnej infekcji wirus pozostaje w stanie uśpienia w zwojach nerwowych i może być reaktywowany w odpowiedzi na różne czynniki, takie jak stres, osłabiony układ odpornościowy czy ekspozycja na słońce. Reaktywacja wirusa prowadzi do nawrotów objawów, takich jak pęcherze i owrzodzenia, które mogą być bolesne. W ostatnich latach zidentyfikowano również związek między HSV-1 a innymi schorzeniami, takimi jak choroba Alzheimera, wskazując na potencjalne długoterminowe konsekwencje infekcji. Warto dodać, że pomimo swojej powszechności, wirus ten w większości przypadków nie prowadzi do poważnych powikłań zdrowotnych, szczególnie u osób z silnym układem odpornościowym. >>>

• Human herpesvirus 2

  Human herpesvirus 2 (HHV-2), znany również jako wirus opryszczki genitalnej, jest wirusem z rodziny herpeswirusów, który głównie powoduje zakażenia w rejonie narządów płciowych. Jest to jeden z dwóch głównych typów wirusa opryszczki, obok wirusa opryszczki pospolitej (HHV-1), który zazwyczaj wywołuje opryszczkę wargową. Zakażenie HHV-2 prowadzi do wystąpienia opryszczki genitalnej, objawiającej się bolesnymi pęcherzami lub owrzodzeniami w okolicy genitalnej oraz odbytu. Oprócz typowych objawów, wirus może wywoływać także inne problemy zdrowotne, takie jak ból, swędzenie oraz dyskomfort podczas oddawania moczu. W niektórych przypadkach zakażenie może być bezobjawowe, co utrudnia jego wykrycie i zwiększa ryzyko transmisji. HHV-2 może również prowadzić do poważniejszych powikłań, zwłaszcza u osób z osłabionym układem odpornościowym. U kobiet w ciąży zakażenie wirusem może zagrażać zdrowiu noworodków, prowadząc do wirusowego zapalenia mózgu lub innych ciężkich schorzeń. Zakażenie HHV-2 jest również związane z wyższym ryzykiem wystąpienia chorób przenoszonych drogą płciową oraz zwiększa ryzyko zakażenia HIV. W przypadku osób, które doświadczają nawracających epizodów, wirus może negatywnie wpływać na jakość życia oraz zdrowie psychiczne. >>>

Stosowane leczenie*

• Acyklowir

  Acyklowir to lek przeciwwirusowy, który jest stosowany głównie w leczeniu infekcji wywołanych wirusem opryszczki, w tym opryszczki wargowej, genitalnej oraz wirusa Varicella zoster, który powoduje ospę wietrzną i półpasiec. Działa poprzez hamowanie replikacji wirusa, co przyczynia się do zmniejszenia objawów i skrócenia czasu trwania choroby. Acyklowir jest dostępny w różnych formach, w tym tabletek, maści oraz roztworów do wstrzykiwań. Lek ten jest najskuteczniejszy, gdy jest stosowany w początkowych fazach infekcji. Choć jest ogólnie dobrze tolerowany, może powodować pewne działania niepożądane, takie jak nudności, biegunka, bóle głowy czy reakcje alergiczne. W przypadku ciężkich infekcji lub pacjentów z osłabionym układem odpornościowym, acyklowir może być podawany dożylnie. Acyklowir jest jednym z najważniejszych leków w terapii wirusowych zakażeń, a jego zastosowanie przyczyniło się do znacznej poprawy jakości życia pacjentów z nawracającymi infekcjami wirusowymi. >>>

  Acyklowir stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: ospa wietrzna, półpasiec.

• Benzokaina

  Benzokaina to miejscowy środek znieczulający, który jest stosowany do łagodzenia bólu i swędzenia na skórze, błonach śluzowych, a także w gardle. Działa poprzez blokowanie przewodzenia impulsów nerwowych, co zmniejsza odczucie bólu w miejscu aplikacji. Benzokaina jest często używana w formie kremów, żeli, sprayów i pastylek do ssania. >>>

  Benzokaina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: hemoroidy, zapalenie ucha zewnętrznego.

• Dokozanol

  Dokozanol to organiczny związek chemiczny, będący alkoholem tłuszczowym, który zawiera 22 atomy węgla w cząsteczce. Jest stosowany głównie w medycynie i kosmetykach, znany z właściwości przeciwwirusowych, zwłaszcza w kontekście leczenia opryszczki wargowej. Dokozanol działa poprzez hamowanie wirusów, uniemożliwiając im wnikanie do komórek. W formie maści jest dostępny bez recepty i może przyspieszać gojenie się zmian skórnych wywołanych wirusem opryszczki. Oprócz zastosowań medycznych, dokozanol jest także używany w produkcji kosmetyków, gdzie może poprawiać nawilżenie skóry oraz jej elastyczność. Jako substancja o niskiej toksyczności, jest ogólnie uznawany za bezpieczny do stosowania w odpowiednich dawkach. >>>

• Famcyklowir

  Famcyklowir to lek przeciwwirusowy stosowany głównie w leczeniu zakażeń wywołanych wirusami opryszczki, w tym opryszczką wargową, opryszczką płciową oraz półpaścem. Działa poprzez hamowanie replikacji wirusów, co pozwala na złagodzenie objawów oraz przyspieszenie gojenia się zmian skórnych. Famcyklowir jest prolekiem, co oznacza, że po podaniu jest przekształcany w organizmie do aktywnej formy – pencyklowiru. Lek może być stosowany w formie doustnej lub dożylnie, w zależności od ciężkości zakażenia. Dawkowanie oraz czas terapii zależą od rodzaju infekcji oraz stanu pacjenta. Jak każdy lek, famcyklowir może powodować działania niepożądane, takie jak bóle głowy, zawroty głowy czy reakcje alergiczne. W związku z tym ważne jest, aby stosować go zgodnie z zaleceniami lekarza. >>>

  Famcyklowir stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: półpasiec.

• Foskarnet

  Foskarnet to lek przeciwwirusowy, który jest stosowany głównie w terapii zakażeń wirusowych wywołanych przez wirusy z rodziny herpeswirusów, takich jak wirus cytomegalii (CMV). Działa poprzez hamowanie replikacji wirusa, blokując działanie enzymu polimerazy DNA, co uniemożliwia wirusowi produkcję swoich nowych cząsteczek. Lek jest zazwyczaj podawany dożylnie i stosowany u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym, takich jak osoby po przeszczepach narządów, u których ryzyko zakażeń wirusowych jest zwiększone. Foskarnet może być również używany w przypadku oporności na inne leki przeciwwirusowe. Mimo że jest skuteczny, jego stosowanie wiąże się z pewnymi działaniami niepożądanymi, takimi jak uszkodzenie nerek, zaburzenia elektrolitowe oraz objawy neurologiczne. Z tego powodu pacjenci przyjmujący foskarnet wymagają starannego monitorowania. >>>

• Pencyklowir

  Pencyklowir to lek przeciwwirusowy, który jest stosowany głównie w leczeniu infekcji wirusowych, takich jak opryszczka wargowa. Działa poprzez hamowanie replikacji wirusa, co przyczynia się do zmniejszenia objawów oraz przyspieszenia gojenia się zmian skórnych. Pencyklowir jest dostępny w postaci kremu i zazwyczaj stosuje się go miejscowo na zmiany skórne. Jest szczególnie skuteczny, gdy jest stosowany w początkowych fazach infekcji. Lek ten jest znany ze swojego działania przeciwwirusowego, które jest bardziej selektywne w porównaniu do innych leków z tej samej grupy. Pomimo że jest ogólnie dobrze tolerowany, mogą wystąpić pewne działania niepożądane, takie jak pieczenie, swędzenie czy zaczerwienienie w miejscu aplikacji. Przed rozpoczęciem terapii warto skonsultować się z lekarzem, aby upewnić się, że pencyklowir jest odpowiedni w danym przypadku. >>>

• Triflurydyna

  Triflurydyna to syntetyczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwnowotworowy. Należy do grupy analogów nukleozydów, a jego działanie polega na hamowaniu syntezy DNA w komórkach nowotworowych, co prowadzi do ich śmierci. Lek jest szczególnie stosowany w leczeniu raka jelita grubego oraz w terapii miejscowej niektórych rodzajów nowotworów skóry. Triflurydyna jest często podawana w postaci maści lub tabletek, a jej skuteczność może być zwiększona w połączeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Pomimo swojej skuteczności, może powodować działania niepożądane, takie jak nudności, wymioty czy zmiany skórne. Właściwe stosowanie triflurydyny wymaga nadzoru lekarza, aby zminimalizować ryzyko powikłań oraz ocenić jej wpływ na pacjenta. >>>

• Walacyklowir

  Walacyklowir to lek przeciwwirusowy, który jest stosowany w leczeniu infekcji wywołanych przez wirusy z rodziny Herpesviridae, w tym wirusa opryszczki pospolitej oraz wirusa ospy wietrznej i półpaśca. Działa poprzez hamowanie replikacji wirusa, co przyczynia się do zmniejszenia objawów choroby oraz przyspieszenia procesu gojenia. Walacyklowir jest prolekiem, co oznacza, że po podaniu ulega przekształceniu w aktywną formę - acyklowir. Jest dostępny w postaci tabletek i stosowany głównie w leczeniu ostrych epizodów opryszczki, zarówno genitalnej, jak i wargowej, oraz w profilaktyce nawrotów tych infekcji. Dawkowanie walacyklowiru zależy od rodzaju i ciężkości infekcji, a także od stanu zdrowia pacjenta. Lek jest zazwyczaj dobrze tolerowany, ale może powodować działania niepożądane, takie jak bóle głowy, nudności czy zawroty głowy. Ważne jest, aby stosować walacyklowir zgodnie z zaleceniami lekarza, aby uzyskać najlepsze efekty terapeutyczne. >>>

  Walacyklowir stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: półpasiec.

• Widarabina

  Widarabina to syntetyczny lek przeciwwirusowy, który jest stosowany przede wszystkim w leczeniu zakażeń wirusowych, w tym wirusa HIV. Działa poprzez hamowanie enzymów wirusowych, co skutkuje zmniejszeniem replikacji wirusa w organizmie. Lek ten jest często wykorzystywany w terapii skojarzonej, co oznacza, że pacjenci przyjmują go razem z innymi lekami przeciwwirusowymi w celu zwiększenia skuteczności leczenia. Widarabina wykazuje również działanie immunomodulujące, co może wspierać naturalne mechanizmy obronne organizmu. Jego skuteczność i bezpieczeństwo były przedmiotem licznych badań klinicznych, co przyczyniło się do jego uznania w terapii HIV. Jak każdy lek, widarabina może powodować działania niepożądane, dlatego istotne jest, aby stosować ją pod kontrolą lekarza. >>>


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Opryszczka - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, gnatostomoza, tungoza, muszyca, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, argentyńska gorączka krwotoczna, wirusowe zapalenie wątroby typu E, gorączka Lassa, aIDS, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola.

• Dermatologia

  Dermatologia to dziedzina medycyny, która specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu chorób skóry, włosów oraz paznokci. Dermatolodzy zajmują się szerokim zakresem schorzeń, w tym trądzikiem, egzemy, łuszczycą, nowotworami skóry oraz innymi problemami dermatologicznymi. W ramach dermatologii wyróżnia się również subdyscypliny, takie jak dermatologia estetyczna, która koncentruje się na poprawie wyglądu skóry oraz zabiegach anti-aging, a także dermatologia dziecięca, która dotyczy problemów skórnych u najmłodszych pacjentów. Dermatolodzy wykorzystują różnorodne metody diagnostyczne, w tym badania kliniczne, dermatoskopię oraz biopsje skóry, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i wdrożyć odpowiednie leczenie. Często stosują terapie farmakologiczne, a także różne procedury, takie jak laseroterapia, krioterapia czy peelingi chemiczne. Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii i badań, dermatologia stale ewoluuje, oferując nowe rozwiązania i lepsze metody leczenia problemów skórnych. >>>

  Dermatologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: rumień guzowaty, rogowacenie ciemne, toczeń rumieniowaty, liszajec, pęcherzyca, atopowe zapalenie skóry, Łojotokowe zapalenie skóry, Łuszczyca, rumień wielopostaciowy, język geograficzny, Żylaki kończyn dolnych, jęczmień, choroba Refsuma, zespół Huntera, protoporfiria erytropoetyczna, albinizm, ziarniniak grzybiasty, sarkoidoza, mięsak Kaposiego, czerniak, leiszmanioza, muszyca, grzybica skóry, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, lobomykoza, geotrychoza, aIDS, półpasiec, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, pinta, borelioza, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, kiła wrodzona, kiła, rzeżączka, bartoneloza, angiomatosis bacillaris, róża.

• Immunologia

  Immunologia to dziedzina medycyny zajmująca się badaniem układu odpornościowego, jego funkcji, chorób oraz mechanizmów obronnych organizmu przeciwko patogenom, takim jak bakterie, wirusy, grzyby i pasożyty. Współczesna immunologia bada również autoimmunizację, alergie oraz nowotwory układu odpornościowego. >>>

  Immunologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: pęcherzyca, atopowe zapalenie skóry, Łojotokowe zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, toczeń rumieniowaty, język geograficzny, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, astma, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie twardówki, stwardnienie rozsiane, zespół Guillaina-Barrégo, miastenia, zespół Hurler, choroba Menkesa, krioglobulinemia, choroba Hashimoto, choroba von Gierkego, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, agranulocytoza, zespół Wiskotta-Aldricha, zespół delecji 22q11.2, grasiczak, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, gammapatia monoklonalna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, alleszerioza, geotrychoza, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, aIDS, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, podostre stwardniające zapalenie mózgu, postępująca leukoencefalopatia wieloogniskowa, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, kiła wrodzona.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Opryszczka na stronach Medscape (ENG)
• Opryszczka w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)