Limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych

Co to jest limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych?

Limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych to stan zapalny, który dotyczy zarówno splotu naczyniówkowego, jak i opon mózgowych. Splot naczyniówkowy to struktura znajdująca się w komorach mózgu, odpowiedzialna za produkcję płynu mózgowo-rdzeniowego. Opony mózgowe to błony otaczające mózg i rdzeń kręgowy, które pełnią funkcję ochronną.

Choroba ta jest wynikiem reakcji immunologicznej, w której limfocyty, czyli komórki układu odpornościowego, atakują zdrowe tkanki. To zapalenie może być wywołane przez różnorodne czynniki, w tym infekcje wirusowe, bakteryjne czy autoimmunologiczne. Objawy mogą być różnorodne i obejmować bóle głowy, sztywność karku, zaburzenia świadomości oraz problemy neurologiczne.

W kontekście leczenia, podejście terapeutyczne zależy od przyczyny zapalenia. W przypadku infekcji wirusowych leczenie może być głównie objawowe, natomiast w przypadku przyczyn autoimmunologicznych często stosuje się leki immunosupresyjne. Ważne jest, aby zdiagnozować stan jak najszybciej, aby zminimalizować ryzyko powikłań.

Jeśli chodzi o rokowanie, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych może być trudne do przewidzenia. U niektórych pacjentów możliwe jest całkowite wyleczenie, szczególnie jeśli choroba zostanie wcześnie zdiagnozowana i odpowiednio leczona. Inni mogą doświadczać długotrwałych skutków neurologicznych, co może wpływać na jakość życia. W każdym przypadku ważne jest, aby pacjenci pozostawali pod stałą opieką medyczną, aby monitorować ich stan zdrowia i dostosować leczenie w razie potrzeby.

Limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja limfocytarnego zapalenia splotu naczyniówkowego i opon mózgowych

ICD-10-CM: A87.2

Możliwe objawy limfocytarnego zapalenia splotu naczyniówkowego i opon mózgowych

Ból głowy
Ból głowy jest objawem bólu w obrębie twarzy, głowy lub szyi. Może występować jako migrena, napięciowy ból głowy lub klasterowy ból głowy. U osób z silnymi bólami głowy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia depresji. Bóle głowy mogą występować w wyniku wielu schorzeń. Istnieje wiele różnych systemów klasyfikacji bólów głowy. >>>

Ból głowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: ostre zapalenie gardła, angina, grypa, polip nosa, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, nadciśnienie tętnicze, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, bezsenność, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, bezdech senny, niedoczynność przytarczyc, niedokrwistość, methemoglobinemia, nadkrwistość, gruczolak przysadki, glejak wielopostaciowy, Śpiączka afrykańska, toksokaroza, czerwienica prawdziwa, nadpłytkowość samoistna, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, gorączka doliny Rift, dur powrotny, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, choroba Carrióna, gorączka okopowa.
Drżenia
Drżenie to mimowolne, rytmiczne ruchy ciała, które mogą występować w różnych częściach organizmu, najczęściej w kończynach, ale także w głowie, głosie czy całym ciele. Z medycznego punktu widzenia drżenie jest objawem, a nie chorobą samą w sobie. Może być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak zaburzenia neurologiczne, w tym choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane czy dystonia. Inne przyczyny drżenia to stres, zmęczenie, nadmierna konsumpcja kofeiny, a także skutki uboczne niektórych leków. Drżenia mogą być klasyfikowane jako drżenie spoczynkowe, posturalne, intencyjne lub drżenie z ruchu. Diagnoza drżenia wymaga dokładnej oceny klinicznej, często wspomaganej badaniami obrazowymi i neurologicznymi. Leczenie drżenia zależy od jego przyczyny i może obejmować farmakoterapię, terapie fizyczne czy w niektórych przypadkach interwencje chirurgiczne. W przypadku drżenia wtórnego, wynikającego z innych schorzeń, leczenie podstawowej przyczyny może prowadzić do ustąpienia objawów. >>>

Drżenia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: stwardnienie zanikowe boczne, choroba Parkinsona, nadczynność tarczycy, choroba lasu Kyasanur, tyfus plamisty, zapalenia mózgu doliny Murray, ataksja.
Gorączka
Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>

Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, przetoka okołoodbytnicza, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, gorączka reumatyczna, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, malaria, leiszmanioza, klonorchoza, fascjoloza, anisakioza, toksokaroza, mielofibroza, aspergiloza, Świnka, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec.
Nudności
Nudności to rozproszone uczucie niepokoju i dyskomfortu, czasami postrzegane jako chęć wymiotów. Chociaż nie są bolesne, mogą być wyniszczającym objawem, jeśli są długotrwałe. >>>

Nudności to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, zapalenie otrzewnej, hipotensja, przetoka perylimfatyczna, zawał mięśnia sercowego, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, migrena, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, glejak wielopostaciowy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, gnatostomoza, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, ornitoza, gorączka Q, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka plamicowa brazylijska, listerioza, tularemia, wąglik, glistnica.
Objawy zapalenia opon móżgowo-rdzeniowych
Procedury diagnostyczne oceniające sztywność opon mózgowych. >>>

Objawy zapalenia opon móżgowo-rdzeniowych to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pappataci, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka okopowa, wąglik.
Światłowstręt
Fotofobia jest medycznym objawem nieprawidłowej nietolerancji wizualnej percepcji światła. Jako objaw medyczny fotofobia nie jest chorobliwym strachem lub fobią, ale doświadczeniem dyskomfortu lub bólu oczu z powodu ekspozycji na światło lub przez obecność rzeczywistej fizycznej wrażliwości oczu, choć termin ten jest czasem dodatkowo stosowany do nieprawidłowego lub irracjonalnego strachu przed światłem, takiego jak heliofobia. Termin fotofobia pochodzi od greckiego φῶς (phōs), co oznacza "światło", i φόβος (phóbos), co oznacza "strach".[ >>>

Światłowstręt to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: krwotok podpajęczynówkowy, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, choroba lasu Kyasanur, pappataci, kleszczowe zapalenie mózgu, wścieklizna.
Wymioty
Wymioty to mimowolne, siłowe wydalenie zawartości żołądka przez usta, a czasem nos. Wymioty mogą wynikać z wielu przyczyn, a przedłużające się wymioty mają długą diagnostykę różnicową. >>>

Wymioty to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, biegunka, zapalenie otrzewnej, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba uchyłkowa jelit, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, tyrozynemia, choroba syropu klonowego, glejak wielopostaciowy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, anisakioza, gnatostomoza, fascjoloza, fasciolopsoza, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka Oropouche, ornitoza, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, gorączka okopowa, zespół wstrząsu toksycznego, gorączka plamicowa brazylijska, krztusiec, szkarlatyna, listerioza.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

Kontakt bezpośredni
Kontakt bezpośredni to jedna z najważniejszych metod przenoszenia chorób zakaźnych, polegająca na bezpośrednim przekazywaniu patogenów z jednej osoby na drugą. Może to zachodzić poprzez dotyk, pocałunki, a także podczas stosunku seksualnego. Wiele chorób, takich jak grypa, ospa wietrzna, czy wirusowe zapalenie wątroby typu B, przenoszonych jest w ten sposób. Bezpośredni kontakt z zakażoną osobą może prowadzić do wprowadzenia wirusów, bakterii czy grzybów do organizmu zdrowego człowieka. Mechanizm ten jest szczególnie niebezpieczny w przypadku chorób o dużej zakaźności, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się w populacji, zwłaszcza w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy placówki medyczne. Zapobieganie przenoszeniu chorób przez kontakt bezpośredni obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak mycie rąk, unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi oraz stosowanie barier ochronnych, takich jak prezerwatywy, w przypadku kontaktów seksualnych. Edukacja zdrowotna społeczeństwa jest kluczowym elementem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. >>>

Kontakt bezpośredni dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, mięsak Kaposiego, grzybica skóry, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, nokardioza, gorączka plamicowa brazylijska, szkarlatyna, tężec, różyca, leptospiroza, trąd, listerioza, tularemia, wąglik, nosacizna, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, ospa małpia, odra, wścieklizna, Świerzb, węgorczyca.
Przenoszenie drogą powietrzną
Przenoszenie chorób drogą powietrzną to jedna z najczęstszych metod transmisji patogenów, takich jak wirusy i bakterie. Odbywa się to głównie poprzez drobne krople wydobywające się z dróg oddechowych osoby zakażonej podczas kaszlu, kichania lub mówienia. Te mikroskopijne krople mogą unosić się w powietrzu i być wdychane przez innych ludzi, co prowadzi do zakażeń. Choroby przenoszone drogą powietrzną obejmują takie schorzenia jak grypa, przeziębienie, a także bardziej poważne infekcje, jak odra czy COVID-19. W przypadku wirusów, okres inkubacji może być krótki, co sprawia, że zarażone osoby mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, że są nosicielami patogenów, a tym samym nie świadomie rozpowszechniają je w swoim otoczeniu. Aby ograniczyć przenoszenie chorób drogą powietrzną, zaleca się stosowanie maseczek, utrzymywanie odpowiedniej higieny rąk oraz przestrzeganie dystansu społecznego, szczególnie w zamkniętych i zatłoczonych pomieszczeniach. Wietrzenie pomieszczeń i unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi również stanowią kluczowe środki zapobiegawcze. Zrozumienie mechanizmów przenoszenia chorób drogą powietrzną jest istotne dla opracowywania skutecznych strategii kontroli epidemii oraz ochrony zdrowia publicznego. Edukacja społeczeństwa w tym zakresie może znacznie przyczynić się do zmniejszenia liczby zakażeń i ochrony najbardziej narażonych grup ludzi. >>>

Przenoszenie drogą powietrzną dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leiszmanioza, Świnka, mononukleoza zakaźna, opryszczka, rumień zakaźny, ornitoza, gorączka Q, błonica, krztusiec, promienica, listerioza, tularemia, wąglik, bruceloza, gruźlica, dżuma, ospa małpia, odra.
Przeszczepianie narządów
Przeszczepianie narządów to metoda medyczna, która polega na przenoszeniu zdrowych tkanek lub narządów z jednego organizmu do drugiego w celu leczenia chorób lub uszkodzeń. Proces ten może być stosowany w przypadku niewydolności narządów, takich jak nerki, wątroba, serce czy płuca. Przeszczepy mogą pochodzić od dawców żywych lub zmarłych, a ich powodzenie zależy od wielu czynników, w tym zgodności immunologicznej między dawcą a biorcą. Jednym z głównych wyzwań związanych z przeszczepami jest ryzyko odrzutu przeszczepu, które jest wynikiem reakcji układu odpornościowego biorcy na obce tkanki. Aby zminimalizować to ryzyko, pacjenci po przeszczepie muszą stosować leki immunosupresyjne, które hamują odpowiedź immunologiczną organizmu. Niemniej jednak, stosowanie tych leków niesie ze sobą ryzyko powikłań, takich jak infekcje czy nowotwory. Przeszczepianie narządów ma ogromne znaczenie w medycynie, ratując życie wielu pacjentów. Dzięki postępom w technologiach transplantacyjnych, chirurgii oraz opiece pooperacyjnej, wyniki przeszczepów znacznie się poprawiły. Jednakże, problem niedoboru dawców narządów pozostaje poważnym wyzwaniem, co prowadzi do poszukiwania nowych metod, takich jak rozwój bioinżynieryjnych narządów czy komórek macierzystych, które mogą w przyszłości zrewolucjonizować tę dziedzinę medycyny. W kontekście przenoszenia chorób, ważne jest, aby zrozumieć, że przeszczepy są również narażone na ryzyko przeniesienia infekcji wirusowych, bakteryjnych czy grzybiczych. Dlatego przed przeszczepem przeprowadza się szczegółowe badania, aby ocenić zdrowie dawcy oraz potencjalne zagrożenia dla biorcy. Ostatecznie, przeszczepianie narządów pozostaje skomplikowanym, ale niezwykle ważnym obszarem medycyny, który wymaga ciągłego rozwoju i badań. >>>

Przeszczepianie narządów dotyczy również innych chorób, takich jak np.: gorączka Zachodniego Nilu, bartoneloza, toksoplazmoza.
Transmisja przez łożysko
Transmisja chorób przez łożysko to proces, w którym patogeny przenikają z organizmu matki do płodu podczas ciąży. Ta forma transmisji może dotyczyć różnych mikroorganizmów, takich jak wirusy, bakterie czy pasożyty, a jej skutki mogą być poważne dla zdrowia rozwijającego się dziecka. W przypadku wirusów, jednym z najczęściej badanych patogenów jest wirus różyczki, który może prowadzić do wad wrodzonych, takich jak wady serca czy uszkodzenia słuchu. Inne wirusy, takie jak wirus cytomegalii czy wirus HIV, również mogą być przenoszone przez łożysko, co wiąże się z ryzykiem poważnych komplikacji zdrowotnych dla noworodków. Bakterie, takie jak Listeria monocytogenes, mogą również przenikać przez łożysko, prowadząc do poronień, przedwczesnych porodów czy infekcji noworodkowych. Pasożyty, takie jak Toxoplasma gondii, mogą powodować uszkodzenia neurologiczne u płodów. Mechanizmy przenoszenia patogenów przez łożysko są zróżnicowane i mogą obejmować bezpośrednie wnikanie mikroorganizmów do krwiobiegu płodu lub ich przenikanie przez komórki trofoblastu. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe w kontekście profilaktyki oraz leczenia chorób zakaźnych w ciąży. Właściwa opieka prenatalna, w tym testy przesiewowe i szczepienia, mogą pomóc w minimalizowaniu ryzyka transmisji chorób przez łożysko i ochronie zdrowia zarówno matki, jak i dziecka. >>>

Transmisja przez łożysko dotyczy również innych chorób, takich jak np.: mononukleoza zakaźna, opryszczka, wirusowe zapalenie wątroby typu B, gorączka Zachodniego Nilu, listerioza, toksoplazmoza, denga.

Możliwe przyczyny limfocytarnego zapalenia splotu naczyniówkowego i opon mózgowych

Lymphocytic choriomeningitis virus
Lymphocytic choriomeningitis virus (LCMV) to wirus z rodziny Arenaviridae, który jest przenoszony głównie przez gryzonie, zwłaszcza przez myszy domowe. LCMV może powodować różnorodne objawy, a jego infekcje są często bezobjawowe lub łagodne. Jednak w niektórych przypadkach wirus może prowadzić do poważniejszych schorzeń, takich jak aseptyczne zapalenie opon mózgowych, które objawia się bólami głowy, gorączką, sztywnością karku i objawami neurologicznymi. U niektórych pacjentów może wystąpić także zapalenie mózgu, które jest stanem cięższym i może prowadzić do poważnych powikłań. W przypadku kobiet w ciąży zakażenie LCMV może być szczególnie niebezpieczne, ponieważ może prowadzić do poronień, uszkodzeń płodu lub poważnych wad rozwojowych. W związku z tym wirus ten stanowi istotne zagrożenie zdrowotne, zwłaszcza w kontekście kontaktu z gryzoniami i ich odpadami. >>>

Badania rozpoznające

Badanie fizykalne
W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>

Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, gorączka reumatyczna, zwężenie zastawki aortalnej, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, sarkoidoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, krowianka, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, pinta, malinica, wrzód weneryczny, nokardioza, gorączka okopowa, róża, gorączka plamicowa brazylijska, tężec.
ELISA
Test immunologiczny ELISA (ang. enzyme-linked immunosorbent assay) jest powszechnie stosowanym testem biochemii analitycznej, opisanym po raz pierwszy przez Evę Engvall i Petera Perlmanna w 1971 roku. Test wykorzystuje fazę stałą typu enzymatycznego testu immunologicznego (EIA) do wykrywania obecności ligandu (zwykle białka) w płynnej próbce przy użyciu przeciwciał skierowanych przeciwko białku, które ma być mierzone. Test ELISA jest stosowany jako narzędzie diagnostyczne w medycynie, patologii roślin i biotechnologii, a także jako kontrola jakości w różnych gałęziach przemysłu. >>>

ELISA to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: leiszmanioza, anisakioza, gnatostomoza, mononukleoza zakaźna, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, aIDS, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, dżuma, pełzakowica, kryptosporydioza, giardioza, toksoplazmoza, bąblowica, odra, węgorczyca, denga, dur brzuszny.
Morfologia krwi
Pełna morfologia krwi (CBC) jest badaniem krwi używanym do oceny ogólnego stanu zdrowia i wykrywania szerokiego zakresu zaburzeń, w tym anemii, infekcji i białaczki. Badanie pełnej morfologii krwi mierzy kilka składników i cech Twojej krwi. >>>

Morfologia krwi to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: wrzodziejące zapalenie jelita grubego, Żylaki przełyku, grypa, zapalenie płuc, cukrzyca typu 1, cukrzyca typu 2, przewlekła białaczka szpikowa, ostra białaczka szpikowa, anisakioza, zespół mielodysplastyczny, gammapatia monoklonalna, mononukleoza zakaźna, pappataci, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, zapalenia mózgu doliny Murray, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, wąglik, nosacizna, glistnica, pełzakowica, izosporoza, kryptosporydioza, cholera, dyfilobotrioza, węgorczyca, dur brzuszny.
Nakłucie lędźwiowe
Nakłucie lędźwiowe jest procedurą medyczną, w której igła jest wprowadzana do kanału kręgowego, najczęściej w celu pobrania płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) do badań diagnostycznych. Głównym powodem nakłucia lędźwiowego jest pomoc w diagnozowaniu chorób ośrodkowego układu nerwowego, w tym mózgu i kręgosłupa. Zabieg wykonywany jest zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym z zastosowaniem sterylnej techniki. Igła podskórna jest używana do uzyskania dostępu do przestrzeni podpajęczynówkowej i zebrania płynu. Płyn może być wysłany do analizy biochemicznej, mikrobiologicznej i cytologicznej. >>>

Nakłucie lędźwiowe to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, stwardnienie rozsiane, Śpiączka afrykańska, pappataci, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, borelioza, tyfus plamisty, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, leptospiroza, jersinioza.
Reakcja łańcuchowa polimerazy
Łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR) jest metodą szeroko stosowaną do szybkiego tworzenia milionów do miliardów kopii (kompletnych lub częściowych) określonej próbki DNA, pozwalając naukowcom na pobranie bardzo małej próbki DNA i wzmocnienie jej (lub jej części) do wystarczająco dużej ilości, aby badać szczegółowo. PCR został wynaleziony w 1983 roku przez amerykańskiego biochemika Kary'ego Mullisa w Cetus Corporation; Mullis i biochemik Michael Smith, którzy opracowali inne istotne sposoby manipulacji DNA, zostali wspólnie nagrodzeni Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii w 1993 roku. PCR jest podstawą wielu procedur stosowanych w testach i badaniach genetycznych, w tym analizy starożytnych próbek DNA i identyfikacji czynników zakaźnych. Stosując PCR, kopie bardzo małych ilości sekwencji DNA są wykładniczo wzmacniane w serii cykli zmian temperatury. PCR jest obecnie powszechną i często niezbędną techniką stosowaną w medycznych badaniach laboratoryjnych w szerokim zakresie zastosowań, w tym w badaniach biomedycznych i kryminalistyce. >>>

Reakcja łańcuchowa polimerazy to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, anisakioza, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, rumień zakaźny, ornitoza, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, wrzód weneryczny, kiła, rzeżączka, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, nosacizna, pełzakowica, kryptosporydioza, ospa małpia, sARS, denga, dur brzuszny.

Sposoby leczenia limfocytarnego zapalenia splotu naczyniówkowego i opon mózgowych*

leczenie objawowe