Choroba marburska

Co to jest choroba marburska?

Choroba marburska, znana również jako wirusowa gorączka Marburga, jest rzadką, ale ciężką chorobą wirusową, wywoływaną przez wirus Marburga, który należy do rodziny filowirusów. Choroba ta została po raz pierwszy opisana w 1967 roku, kiedy to wystąpiły przypadki w Niemczech i Jugosławii, związane z importem małp z Afryki. Od tamtej pory zidentyfikowano kilka epidemii, głównie w Afryce, gdzie wirus przenosi się przez kontakt z zakażonymi osobami, ich płynami ustrojowymi lub przez kontakt z zakażonymi zwierzętami, takimi jak nietoperze.

Wirus Marburga atakuje układ odpornościowy i może prowadzić do ciężkich objawów, w tym gorączki, bólów głowy, bólu mięśni, a później do poważnych powikłań, takich jak krwawienia wewnętrzne i zewnętrzne. Zakażenie wirusem może prowadzić do szybkiego pogorszenia stanu zdrowia, a w ciężkich przypadkach do śmierci. Wysoka śmiertelność związana z tą chorobą, która może wynosić od 23% do 90%, w zależności od epidemii i dostępności opieki medycznej, sprawia, że choroba marburska jest poważnym zagrożeniem zdrowotnym.

Leczenie choroby marburskiej opiera się głównie na wsparciu objawowym, ponieważ nie ma specyficznego leku przeciwwirusowego, który skutecznie zwalczałby wirusa. Pacjenci wymagają intensywnej opieki medycznej, w tym nawodnienia, leczenia objawowego i monitorowania stanu zdrowia. W niektórych przypadkach stosowane są terapie eksperymentalne, które mogą zwiększać szanse na przeżycie.

W kontekście wyleczenia, szanse na całkowite wyzdrowienie zależą od wielu czynników, w tym od ogólnego stanu zdrowia pacjenta, szybkości diagnozy oraz dostępności odpowiedniej opieki medycznej. W przypadku wczesnego rozpoznania i odpowiedniego leczenia, niektórzy pacjenci mogą mieć szansę na pełne wyzdrowienie, jednak wiele osób, które przeszły ciężkie formy choroby, może borykać się z długoterminowymi skutkami zdrowotnymi.

Choroba marburska według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja choroby marburskiej

ICD-10-CM: A98.3

Minimalny okres inkubacji u ludzi: 2 dni

Maksymalny okres inkubacji u ludzi: 16 dni

Możliwe objawy choroby marburskiej

• Artralgia

  Artralgia (z greckiego arthro-, joint + -algos, pain) dosłownie oznacza ból stawów. Konkretnie, artralgia jest objawem urazu, infekcji, choroby (w szczególności zapalenia stawów) lub reakcji alergicznej na leki. Termin "artralgia" powinien być używany tylko wtedy, gdy stan jest niezapalny, a termin "artretyzm" powinien być używany, gdy stan jest zapalny. >>>

  Artralgia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: toczeń rumieniowaty, dna moczanowa, choroba Crohna, Śpiączka afrykańska, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, gorączka krwotoczna Ebola, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, japońskie zapalenie mózgu, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, malinica, gorączka okopowa, jersinioza, nosacizna, węgorczyca, denga.

• Biegunka

  Biegunka jest stanem oddawania co najmniej trzech luźnych, płynnych lub wodnistych wypróżnień każdego dnia. Często trwa przez kilka dni i może powodować odwodnienie z powodu utraty płynów. Objawy odwodnienia często zaczynają się od utraty normalnej rozciągliwości skóry i drażliwego zachowania. Może to postępować do zmniejszonego oddawania moczu, utraty koloru skóry, szybkiej akcji serca i spadku reaktywności w miarę nasilania się. >>>

  Biegunka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, zespół jelita drażliwego, biegunka, nietolerancja laktozy, fasciolopsoza, anisakioza, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, gorączka Lassa, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, aIDS, dur powrotny, ornitoza, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, gorączka okopowa, zespół wstrząsu toksycznego, jersinioza, listerioza, tularemia, wąglik, melioidoza, glistnica, trichurioza, pełzakowica, sarkocystoza, izosporoza, kryptosporydioza, giardioza, hymenolepidoza, cholera, salmonelloza, dyzenteria, tasiemczyca, dyfilobotrioza, odra, sARS, węgorczyca, dur brzuszny.

• Ból brzucha

  Ból brzucha jest objawem związanym zarówno z błahymi, jak i poważnymi problemami medycznymi. >>>

  Ból brzucha to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, ostre zapalenie trzustki, choroba uchyłkowa jelit, zaparcia, biegunka, choroba wrzodowa, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, gorączka reumatyczna, tyrozynemia, nietolerancja laktozy, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, talasemia, rak wątrobowokomórkowy, rak dróg żółciowych, rak trzustki, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, Żółta gorączka, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu C, dur powrotny, gorączka Q, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka plamicowa brazylijska, szkarlatyna, jersinioza, tularemia, ankylostomatoza, glistnica, trichurioza, kandydoza, pełzakowica, izosporoza, giardioza, hymenolepidoza, ospa prawdziwa.

• Ból gardła

  Większość bólów gardła jest spowodowana przez wirusy, na które antybiotyki nie są pomocne. Wykazano silny związek między nadużywaniem antybiotyków a antybiotykoopornością. >>>

  Ból gardła to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, bezdech senny, gorączka Lassa, aIDS, ornitoza, wenezuelska gorączka krwotoczna, błonica, szkarlatyna, tularemia, ospa małpia, różyczka.

• Ból głowy

  Ból głowy jest objawem bólu w obrębie twarzy, głowy lub szyi. Może występować jako migrena, napięciowy ból głowy lub klasterowy ból głowy. U osób z silnymi bólami głowy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia depresji. Bóle głowy mogą występować w wyniku wielu schorzeń. Istnieje wiele różnych systemów klasyfikacji bólów głowy. >>>

  Ból głowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, grypa, polip nosa, przeziębienie, nadciśnienie tętnicze, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, bezsenność, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, bezdech senny, niedoczynność przytarczyc, niedokrwistość, methemoglobinemia, nadkrwistość, gruczolak przysadki, glejak wielopostaciowy, nadpłytkowość samoistna, Śpiączka afrykańska, toksokaroza, czerwienica prawdziwa, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, dur powrotny, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, bartoneloza, choroba Carrióna.

• Ból w klatce piersiowej

  Ból w klatce piersiowej to objaw, który może wynikać z różnych przyczyn, takich jak problemy sercowo-naczyniowe (np. zawał serca), oddechowe (np. zapalenie płuc), gastroenterologiczne (np. refluks żołądkowo-przełykowy) lub kostno-mięśniowe (np. zapalenie mięśni). Jest to często odczuwane jako dyskomfort, ucisk, pieczenie lub ból i wymaga oceny medycznej, aby ustalić dokładną przyczynę. >>>

  Ból w klatce piersiowej to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pylica płuc, grypa, ostre zapalenie oskrzeli, astma, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia restrykcyjna, częstoskurcz nadkomorowy, nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, wypadanie płatka zastawki mitralnej, niedomykalność zastawki aortalnej, zapalenie mięśnia sercowego, chłoniak Hodgkina, rak płuc, międzybłoniak, histoplazmoza, aspergiloza, gorączka Lassa, gorączka Q, blastomykoza, choroba niedokrwienna serca, idiopatyczne włóknienie płuc.

• Dreszcze

  Dreszcze to uczucie chłodu pojawiające się podczas wysokiej gorączki, ale czasami jest to również częsty objaw, który występuje samodzielnie. >>>

  Dreszcze to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie gardła, angina, grypa, zapalenie płuc, malaria, schistosomatoza, histoplazmoza, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, półpasiec, aIDS, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, gorączka Oropouche, choroba Carrióna, róża, legionelloza, sepsa, leptospiroza, choroba kociego pazura, jersinioza, nosacizna, sarkocystoza, salmonelloza, wścieklizna.

• Gorączka

  Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>

  Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przetoka okołoodbytnicza, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, gorączka reumatyczna, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, malaria, leiszmanioza, klonorchoza, fascjoloza, anisakioza, toksokaroza, mielofibroza, Świnka, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, aspergiloza, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, rumień nagły.

• Hematuria

  Hematuria to obecność krwi w moczu, co może być objawem różnych schorzeń układu moczowego. Może występować w postaci makroskopowej, kiedy krew jest widoczna gołym okiem, lub mikroskopowej, gdy jest wykrywana tylko w badaniach laboratoryjnych. Przyczyny hematurii są zróżnicowane i mogą obejmować infekcje dróg moczowych, kamicę nerkową, urazy, nowotwory, a także choroby nerek, takie jak kłębuszkowe zapalenie nerek. Ważne jest, aby hematuria była dokładnie zbadana, ponieważ może wskazywać na poważne stany wymagające interwencji medycznej. Diagnostyka obejmuje zazwyczaj analizę moczu, badania obrazowe, takie jak ultrasonografia, oraz czasami cystoskopię. Leczenie hematurii koncentruje się na usunięciu przyczyny, a nie na samej hematurii jako objawie. >>>

  Hematuria to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: schistosomatoza, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska.

• Krwawienie wewnętrzne

  Krwawienie wewnętrzne to stan, w którym krew wydostaje się z naczyń krwionośnych do wnętrza ciała, najczęściej do jam ciała, takich jak jama brzuszna, klatka piersiowa czy mózg. Może być spowodowane urazem, pęknięciem naczynia, chorobami nowotworowymi, a także zaburzeniami krzepnięcia krwi. Objawy krwawienia wewnętrznego mogą obejmować ból, osłabienie, zawroty głowy, a w cięższych przypadkach utratę przytomności. W diagnostyce krwawienia wewnętrznego istotne są badania obrazowe, takie jak USG, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, które pozwalają zlokalizować źródło krwawienia. Leczenie zależy od przyczyny i ciężkości stanu, a może obejmować zarówno interwencje chirurgiczne, jak i leczenie farmakologiczne. Krwawienie wewnętrzne jest poważnym stanem wymagającym szybkiej interwencji medycznej, ponieważ może prowadzić do wstrząsu hipowolemicznego i zagrażać życiu pacjenta. >>>

  Krwawienie wewnętrzne to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: hemofilia, choroba von Willebranda, gorączka Lassa, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola.

• Krwawienie z nosa

  Krwawienie z nosa, znane również jako epistaksja - krew może spływać do żołądka i powodować nudności i wymioty. W cięższych przypadkach krew może wypływać z obu nozdrzy. Rzadko krwawienie może być tak znaczne, że występuje niskie ciśnienie krwi. Krew może również wypływać w górę przewodu nosowo-łzowego i z oka. Czynniki ryzyka obejmują urazy, w tym wkładanie palca do nosa, leki rozrzedzające krew, wysokie ciśnienie krwi, alkoholizm, alergie sezonowe, suchą pogodę i wziewne kortykosteroidy. Istnieją dwa rodzaje: przednie, które są bardziej powszechne; i tylne, które są mniej powszechne, ale bardziej poważne. >>>

  Krwawienie z nosa to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: nadciśnienie tętnicze, choroba von Willebranda, nadpłytkowość samoistna, gorączka krwotoczna Ebola, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, trąd, tularemia.

• Krwotok

  Krwawienie, krwotok lub utrata krwi, to krew wydostająca się z układu krążenia z uszkodzonych naczyń krwionośnych. Krwawienie może wystąpić wewnętrznie lub zewnętrznie przez naturalny otwór, taki jak usta, nos, ucho, cewka moczowa, pochwa lub odbyt, lub przez ranę w skórze. >>>

  Krwotok to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: ostra białaczka szpikowa, choroba von Willebranda, Żółta gorączka, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, gorączka doliny Rift, wenezuelska gorączka krwotoczna, zespół Waterhouse’a-Friderichsena, dżuma, denga.

• Mialgia

  Mialgia (zwana również potocznie bólem mięśniowym) to medyczny termin określający ból mięśni. Mialgia jest objawem wielu chorób. Najczęstszą przyczyną ostrej mialgii jest nadużywanie mięśnia lub grupy mięśni; inną prawdopodobną przyczyną jest infekcja wirusowa, zwłaszcza gdy nie odnotowano urazu. >>>

  Mialgia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: grypa, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, aIDS, pappataci, Żółta gorączka, borelioza, ornitoza, kleszczowe zapalenie mózgu, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, bruceloza, nosacizna, dżuma, sARS, drakunkuloza, ospa małpia, węgorczyca, denga, włośnica.

• Nudności

  Nudności to rozproszone uczucie niepokoju i dyskomfortu, czasami postrzegane jako chęć wymiotów. Chociaż nie są bolesne, mogą być wyniszczającym objawem, jeśli są długotrwałe. >>>

  Nudności to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, zapalenie otrzewnej, hipotensja, przetoka perylimfatyczna, zawał mięśnia sercowego, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, glejak wielopostaciowy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, gnatostomoza, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, ornitoza, gorączka Q, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka plamicowa brazylijska, listerioza, tularemia, wąglik, glistnica.

• Przekrwienie

  Nadkrwistość (także hiperemia) to zwiększenie przepływu krwi do różnych tkanek w organizmie. Może mieć implikacje medyczne, ale jest też reakcją regulacyjną, pozwalającą na zmianę ukrwienia różnych tkanek poprzez rozszerzenie naczyń. Klinicznie, przekrwienie tkanek objawia się rumieniem (zaczerwienieniem skóry) z powodu objęcia naczyń krwią utlenioną. Przekrwienie może również wystąpić w wyniku spadku ciśnienia atmosferycznego na zewnątrz organizmu. Termin pochodzi od greckiego ὑπέρ (hupér) 'nad' + αἷμα (haîma) 'krew'. >>>

  Przekrwienie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: Żółta gorączka, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, dżuma.

• Wymioty

  Wymioty to mimowolne, siłowe wydalenie zawartości żołądka przez usta, a czasem nos. Wymioty mogą wynikać z wielu przyczyn, a przedłużające się wymioty mają długą diagnostykę różnicową. >>>

  Wymioty to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, zapalenie otrzewnej, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, tyrozynemia, choroba syropu klonowego, glejak wielopostaciowy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, gnatostomoza, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, ornitoza, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka Oropouche, gorączka okopowa, zespół wstrząsu toksycznego, gorączka plamicowa brazylijska, krztusiec, szkarlatyna, listerioza.

• Wysypka

  Wysypka to każdy obszar podrażnionej lub obrzękniętej skóry na Twoim ciele. Wysypki są często swędzące i bolesne i mogą pojawiać się w różny sposób na różnych odcieniach skóry. >>>

  Wysypka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: gorączka reumatyczna, fascjoloza, mononukleoza zakaźna, pappataci, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, omska gorączka krwotoczna, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, rumień zakaźny, aIDS, gorączka doliny Rift, dur powrotny, gorączka Q, gorączka O’nyong-nyong, gorączka Zachodniego Nilu, bartoneloza, choroba Carrióna, gorączka okopowa, gorączka plamicowa brazylijska, szkarlatyna, leptospiroza, jersinioza, tularemia, dżuma, kandydoza, dyfilobotrioza, Ślepota rzeczna, Świerzb, ospa prawdziwa, różyczka, dur brzuszny.

• Zapalenie spojówek

  Zapalenie spojówek, znane również jako pinkeye, jest zapaleniem najbardziej zewnętrznej warstwy białej części oka i wewnętrznej powierzchni powieki. Sprawia, że oko wydaje się różowe lub czerwonawe. Może wystąpić ból, pieczenie, drapanie lub swędzenie. >>>

  Zapalenie spojówek to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: kokcydioidomikoza, pappataci, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka plamicowa brazylijska, listerioza, odra, węgorczyca.

• Zatrucie

  Zatrucie, z medycznego punktu widzenia, to stan patologiczny wywołany wprowadzeniem do organizmu substancji szkodliwych, takich jak toksyny, leki w nadmiarze, chemikalia czy substancje odżywcze w nieodpowiednich ilościach. Może mieć różne źródła, w tym pochodzenie naturalne, jak toksyny roślinne czy grzybowe, oraz syntetyczne, jak substancje chemiczne czy leki. Objawy zatrucia mogą być bardzo zróżnicowane i zależą od rodzaju substancji oraz dawki, jaką organizm przyjął. Mogą obejmować nudności, wymioty, bóle brzucha, zawroty głowy, a w cięższych przypadkach, zaburzenia świadomości, drgawki, a nawet śpiączkę. W diagnostyce zatrucia kluczowe jest szybkie rozpoznanie rodzaju substancji oraz ocena stanu pacjenta. Leczenie może obejmować odtruwanie, stosowanie antidotum, wsparcie funkcji życiowych oraz monitorowanie stanu pacjenta w warunkach szpitalnych. W przypadku ciężkich zatruć czas reakcji jest niezwykle istotny, ponieważ może decydować o przeżyciu pacjenta. Profilaktyka zatrucia polega na edukacji dotyczącej bezpiecznego korzystania z substancji chemicznych, leków oraz unikania kontaktu z toksycznymi substancjami. Właściwe przechowywanie leków i chemikaliów oraz ostrożność w ich używaniu są kluczowe dla zapobiegania przypadkowym zatruciom. >>>

  Zatrucie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: mięsak Kaposiego, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna Ebola, gorączka Zachodniego Nilu, listerioza, leptospiroza, jersinioza, tularemia, dżuma.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Kontakt bezpośredni

  Kontakt bezpośredni to jedna z najważniejszych metod przenoszenia chorób zakaźnych, polegająca na bezpośrednim przekazywaniu patogenów z jednej osoby na drugą. Może to zachodzić poprzez dotyk, pocałunki, a także podczas stosunku seksualnego. Wiele chorób, takich jak grypa, ospa wietrzna, czy wirusowe zapalenie wątroby typu B, przenoszonych jest w ten sposób. Bezpośredni kontakt z zakażoną osobą może prowadzić do wprowadzenia wirusów, bakterii czy grzybów do organizmu zdrowego człowieka. Mechanizm ten jest szczególnie niebezpieczny w przypadku chorób o dużej zakaźności, które mogą łatwo rozprzestrzeniać się w populacji, zwłaszcza w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy placówki medyczne. Zapobieganie przenoszeniu chorób przez kontakt bezpośredni obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak mycie rąk, unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi oraz stosowanie barier ochronnych, takich jak prezerwatywy, w przypadku kontaktów seksualnych. Edukacja zdrowotna społeczeństwa jest kluczowym elementem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. >>>

  Kontakt bezpośredni dotyczy również innych chorób, takich jak np.: przeziębienie, grypa, mięsak Kaposiego, grzybica skóry, mięczak zakaźny, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka doliny Rift, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, wrzód weneryczny, nokardioza, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, szkarlatyna, różyca, leptospiroza, trąd, listerioza, tularemia, wąglik, nosacizna, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, Świerzb, ospa małpia, odra, wścieklizna, węgorczyca.

• Kontakt z zakażoną krwią

  Przenoszenie chorób poprzez kontakt z zakażoną krwią jest jednym z kluczowych mechanizmów transmisji wielu patogenów, w tym wirusów, bakterii i pasożytów. Zakażenia te mogą wystąpić w wyniku różnych sytuacji, takich jak transfuzje krwi, używanie wspólnych igieł, a także poprzez rany lub uszkodzenia skóry, które mają kontakt z zakażoną krwią. Wirusy, takie jak wirus HIV, wirus zapalenia wątroby typu B i C, a także inne patogeny, mogą być przenoszone w ten sposób, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. W przypadku HIV, wirus atakuje komórki układu odpornościowego, co prowadzi do osłabienia odporności organizmu i rozwoju AIDS, co z kolei może skutkować poważnymi infekcjami i chorobami nowotworowymi. Zakażenie wirusami zapalenia wątroby może prowadzić do przewlekłych chorób wątroby, marskości oraz raka wątrobowokomórkowego. Dlatego tak ważne jest, aby przestrzegać zasad bezpieczeństwa, takich jak stosowanie jednorazowych igieł oraz właściwe procedury w placówkach medycznych, aby zminimalizować ryzyko przenoszenia tych chorób. Edukacja na temat zagrożeń związanych z kontaktami z zakażoną krwią jest kluczowa w profilaktyce oraz w redukcji liczby zakażeń w społeczeństwie. >>>

  Kontakt z zakażoną krwią dotyczy również innych chorób, takich jak np.: mięsak Kaposiego, leiszmanioza, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, aIDS, gorączka Lassa, gorączka Zachodniego Nilu, toksoplazmoza, denga.

Możliwe przyczyny choroby marburskiej

• Ravn virus

  Ravn virus to wirus z rodziny Arenaviridae, który został po raz pierwszy zidentyfikowany w 1987 roku w Afryce. Jest blisko spokrewniony z wirusem Lassa, który jest znany z wywoływania poważnych chorób u ludzi. Ravn virus jest przenoszony przez gryzonie, a ludzie mogą zarazić się wirusem poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami lub ich wydzielinami, a także poprzez kontakt z zakażonymi osobami. Choroby wywoływane przez Ravn virus mogą obejmować łagodne objawy grypopodobne, takie jak gorączka, bóle mięśni, zmęczenie oraz bóle głowy. W cięższych przypadkach infekcja może prowadzić do poważnych powikłań, w tym do krwotocznej gorączki, która może być zagrażająca życiu. Ravn virus, podobnie jak inne wirusy z tej rodziny, może powodować uszkodzenia narządów oraz prowadzić do zespołu wstrząsu septycznego. Ze względu na to, że wirus jest stosunkowo mało poznany, jego pełny zakres wpływu na zdrowie ludzi wymaga dalszych badań. >>>

• Wirus Marburg

  Wirus Marburg to wirus RNA z rodziny filowirusów, który jest blisko spokrewniony z wirusem Ebola. Został po raz pierwszy zidentyfikowany w 1967 roku podczas wybuchu epidemii w Marburgu, w Niemczech, gdzie doszło do zakażeń ludzi po kontakcie z zarażonymi małpami. Wirus Marburg powoduje ciężką chorobę znaną jako gorączka krwotoczna, która charakteryzuje się nagłym wystąpieniem gorączki, silnymi bólami głowy, bólami mięśni, a następnie krwawieniem z nosa, dziąseł oraz z innych miejsc. Choroba ma bardzo wysoki wskaźnik śmiertelności, który może wynosić od 23% do 90%, w zależności od szczepu wirusa oraz jakości opieki medycznej. Wirus Marburg przenosi się głównie poprzez kontakt z płynami ustrojowymi zakażonej osoby oraz przez kontakt z zarażonymi zwierzętami, takimi jak nietoperze owocożerne. Epidemie wirusa Marburg występują rzadziej niż epidemie wirusa Ebola, ale mogą być równie niebezpieczne. Leczenie jest głównie objawowe, a zapobieganie zakażeniom polega na kontrolowaniu kontaktów z chorymi oraz stosowaniu standardowych środków ochrony zdrowia. Wciąż prowadzone są badania nad szczepionkami i terapiami, które mogłyby skutecznie zwalczać wirusa Marburg. >>>

Badania rozpoznające

• Badanie fizykalne

  W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>

  Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, gorączka reumatyczna, zwężenie zastawki aortalnej, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, mięsak Kaposiego, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, krowianka, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, pinta, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, malinica, wrzód weneryczny, gorączka okopowa, róża, gorączka plamicowa brazylijska, nokardioza, tężec.

• ELISA

  Test immunologiczny ELISA (ang. enzyme-linked immunosorbent assay) jest powszechnie stosowanym testem biochemii analitycznej, opisanym po raz pierwszy przez Evę Engvall i Petera Perlmanna w 1971 roku. Test wykorzystuje fazę stałą typu enzymatycznego testu immunologicznego (EIA) do wykrywania obecności ligandu (zwykle białka) w płynnej próbce przy użyciu przeciwciał skierowanych przeciwko białku, które ma być mierzone. Test ELISA jest stosowany jako narzędzie diagnostyczne w medycynie, patologii roślin i biotechnologii, a także jako kontrola jakości w różnych gałęziach przemysłu. >>>

  ELISA to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: leiszmanioza, anisakioza, gnatostomoza, mononukleoza zakaźna, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, aIDS, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, dżuma, pełzakowica, kryptosporydioza, giardioza, toksoplazmoza, bąblowica, odra, węgorczyca, denga, dur brzuszny.

• Hodowla wirusów

  Hodowla wirusowa jest techniką laboratoryjną, w której próbki wirusa są umieszczane w różnych liniach komórkowych, które badany wirus może zainfekować. Jeśli komórki wykazują zmiany, zwane efektem cytopatycznym, wówczas hodowla jest pozytywna. >>>

  Hodowla wirusów to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: grypa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, omska gorączka krwotoczna, gorączka krwotoczna Ebola, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, choroba Heinego-Medina, kleszczowe zapalenie mózgu, wenezuelska gorączka krwotoczna, denga.

• Reakcja łańcuchowa polimerazy

  Łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR) jest metodą szeroko stosowaną do szybkiego tworzenia milionów do miliardów kopii (kompletnych lub częściowych) określonej próbki DNA, pozwalając naukowcom na pobranie bardzo małej próbki DNA i wzmocnienie jej (lub jej części) do wystarczająco dużej ilości, aby badać szczegółowo. PCR został wynaleziony w 1983 roku przez amerykańskiego biochemika Kary'ego Mullisa w Cetus Corporation; Mullis i biochemik Michael Smith, którzy opracowali inne istotne sposoby manipulacji DNA, zostali wspólnie nagrodzeni Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii w 1993 roku. PCR jest podstawą wielu procedur stosowanych w testach i badaniach genetycznych, w tym analizy starożytnych próbek DNA i identyfikacji czynników zakaźnych. Stosując PCR, kopie bardzo małych ilości sekwencji DNA są wykładniczo wzmacniane w serii cykli zmian temperatury. PCR jest obecnie powszechną i często niezbędną techniką stosowaną w medycznych badaniach laboratoryjnych w szerokim zakresie zastosowań, w tym w badaniach biomedycznych i kryminalistyce. >>>

  Reakcja łańcuchowa polimerazy to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, anisakioza, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, ornitoza, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, wrzód weneryczny, kiła, rzeżączka, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, nosacizna, pełzakowica, kryptosporydioza, ospa małpia, sARS, denga, dur brzuszny.

• RT-LAMP

  RT-LAMP, czyli reaktywna transkrypcyjna amplifikacja izotermiczna, to technika molekularna wykorzystywana do wykrywania RNA. Charakteryzuje się prostotą i szybkością, co czyni ją szczególnie przydatną w diagnostyce chorób zakaźnych, w tym COVID-19. Metoda ta pozwala na amplifikację materiału genetycznego w stałej temperaturze, co eliminuje potrzebę skomplikowanego sprzętu, jak w przypadku PCR. RT-LAMP wykorzystuje unikalne enzymy oraz specyficzne primery, które umożliwiają szybkie i efektywne powielanie fragmentów RNA. Wyniki można uzyskać w krótkim czasie, co sprawia, że RT-LAMP jest atrakcyjną opcją w sytuacjach wymagających szybkiej diagnostyki. Dzięki swojej efektywności i łatwości przeprowadzenia, technika ta zyskuje na popularności w laboratoriach oraz w zastosowaniach terenowych. >>>

• Test immunofluorescencyjny

  Technika stosowana w mikroskopii świetlnej z użyciem mikroskopu fluorescencyjnego, stosowana głównie na próbkach mikrobiologicznych. >>>

  Test immunofluorescencyjny to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: grypa, gorączka krwotoczna Ebola, pinta, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, malinica, kiła, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, dżuma, pełzakowica, giardioza, toksoplazmoza.

Choroba marburska - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, rumień nagły, rumień zakaźny.

• Epidemiologia

  Epidemiologia to dział medycyny zajmujący się badaniem rozkładu i uwarunkowań zdrowia oraz chorób w populacjach. Analizuje czynniki wpływające na zdrowie ludzi, w tym czynniki biologiczne, środowiskowe, społeczne i behawioralne. Epidemiolodzy prowadzą badania mające na celu identyfikację przyczyn chorób, ich częstości występowania oraz skutków. Dzięki tym badaniom możliwe jest opracowywanie strategii zapobiegawczych, a także ocena skuteczności interwencji zdrowotnych. Dział ten odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu epidemii, analizie trendów zdrowotnych oraz w planowaniu polityki zdrowotnej. Epidemiologia jest niezbędna w walce z chorobami zakaźnymi, przewlekłymi oraz w ocenie wpływu czynników ryzyka na zdrowie populacji. >>>

  Epidemiologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: akantocefaloza, Śpiączka afrykańska, schistosomatoza, tungoza, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, gorączka krwotoczna Ebola, gorączka Q, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Oropouche, dur powrotny, tyfus plamisty, malinica, choroba Carrióna, gorączka plamicowa brazylijska, tężec, gorączka od ugryzienia szczura, leptospiroza, cholera drobiu, jersinioza, tularemia, dżuma, cholera, salmonelloza, dyzenteria, ospa prawdziwa, ospa małpia, denga, włośnica, dur brzuszny.

• Medycyna tropikalna

  Medycyna tropikalna to dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką, leczeniem oraz profilaktyką chorób występujących w tropikalnych i subtropikalnych regionach świata. Skupia się na schorzeniach, które są często związane z klimatem, warunkami sanitarnymi oraz stylem życia mieszkańców tych obszarów. Wśród najważniejszych chorób, którymi zajmuje się medycyna tropikalna, znajdują się malaria, denga, żółta febra, wirusowe zapalenie wątroby, a także schorzenia pasożytnicze, takie jak leiszmanioza czy bilharcjoza. Specjaliści z tej dziedziny często pracują w terenach o ograniczonym dostępie do nowoczesnej opieki zdrowotnej, co wymaga dostosowania metod leczenia do lokalnych warunków. Medycyna tropikalna łączy elementy epidemiologii, immunologii, mikrobiologii oraz zdrowia publicznego, aby skutecznie przeciwdziałać chorobom przenoszonym przez wektory, takie jak komary czy kleszcze. Ważnym aspektem medycyny tropikalnej jest także badanie wpływu zmian klimatycznych na rozprzestrzenianie się chorób oraz przygotowywanie odpowiednich strategii interwencji zdrowotnych. Współpraca z organizacjami międzynarodowymi oraz lokalnymi społecznościami jest kluczowa dla skutecznego wdrażania programów zdrowotnych i edukacyjnych, które mają na celu poprawę jakości życia w rejonach dotkniętych chorobami tropikalnymi. >>>

  Medycyna tropikalna to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: tungoza, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, stopa madurska, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, gorączka krwotoczna Ebola, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Oropouche, dur powrotny, tyfus plamisty, gorączka O’nyong-nyong, malinica, bartoneloza, choroba Carrióna, gorączka plamicowa brazylijska, leptospiroza, owrzodzenie Buruli, tularemia, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, kryptosporydioza, drakunkuloza, Ślepota rzeczna, dyzenteria, wągrzyca, denga, dur brzuszny.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Choroba marburska na stronach Medscape (ENG)
• Choroba marburska w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Choroba marburska w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)
• Choroba marburska w bazie rzadkich i genetycznych chorób GARD amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia (ENG)