Toksoplazmoza

Co to jest toksoplazmoza?

Toksoplazmoza jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez Toxoplasma gondii, apikompleksan. Zakażenia toksoplazmozą wiążą się z różnymi schorzeniami neuropsychiatrycznymi i behawioralnymi. Sporadycznie ludzie mogą mieć kilka tygodni lub miesięcy łagodnej, grypopodobnej choroby, takiej jak bóle mięśni i tkliwe węzły chłonne. U niewielkiej liczby osób mogą rozwinąć się problemy z oczami. U osób ze słabym układem odpornościowym mogą wystąpić ciężkie objawy, takie jak drgawki i słaba koordynacja. Jeśli osoba zostanie zakażona podczas ciąży, stan znany jako toksoplazmoza wrodzona może dotyczyć dziecka.

Toksoplazmoza według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja toksoplazmozy

ICD-10: B58
ICD-10-CM: B58.9
ICD-10-CM: B58
ICD-11: 738999268
ICD-9: 130
ICD-9-CM: 130.9
ICD-9-CM: 130
ICD-9-CM: 130.7

Możliwe objawy toksoplazmozy

• Hepatomegalia

  Hepatomegalia to stan chorobowo powiększonej wątroby. >>>

  Hepatomegalia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: rak wątrobowokomórkowy, malaria, leiszmanioza, choroba Chagasa, fascjoloza, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, Żółta gorączka, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu E, ornitoza, gorączka Q, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka okopowa, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, pełzakowica, bąblowica, węgorczyca, dur brzuszny.

• Hepatosplenomegalia

  Hepatosplenomegalia to jednoczesne powiększenie zarówno wątroby (hepatomegalia), jak i śledziony (splenomegalia). >>>

  Hepatosplenomegalia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: toksokaroza.

• Limfadenopatia

  Limfadenopatia lub adenopatia jest chorobą węzłów chłonnych, w której są one nieprawidłowej wielkości lub konsystencji. Limfadenopatia typu zapalnego (najczęstszy typ) to zapalenie węzłów chłonnych, powodujące obrzęk lub powiększenie węzłów chłonnych. W praktyce klinicznej rozróżnienie pomiędzy limfadenopatią a zapaleniem węzłów chłonnych jest rzadko dokonywane, a słowa te są zwykle traktowane jako synonimy. Zapalenie naczyń limfatycznych znane jest jako zapalenie węzłów chłonnych. >>>

  Limfadenopatia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: mięsak Kaposiego, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, aIDS, choroba lasu Kyasanur, opryszczka, ospa wietrzna, pinta, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, malinica, gorączka okopowa, róża, szkarlatyna, różyca, listerioza, bruceloza, nosacizna, odra, ospa małpia, denga.

• Splenomegalia

  Splenomegalia to powiększenie śledziony. >>>

  Splenomegalia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zespół Felty’ego, ostra białaczka szpikowa, malaria, leiszmanioza, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, Żółta gorączka, wirusowe zapalenie wątroby typu B, ornitoza, gorączka Q, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka okopowa, listerioza, tularemia, bruceloza, nosacizna, dur brzuszny.

• Stan podgorączkowy

  Stan podgorączkowy – stan podwyższonej temperatury ciała u organizmu stałocieplnego, nieprzekraczający wartości granicznej przyjętej dla gorączki[1]. U człowieka występuje w sytuacji, gdy temperatura nie przekracza wartości 38 °C. >>>

  Stan podgorączkowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: opryszczka, ospa wietrzna, krowianka, rumień zakaźny, nokardioza, różyca, glistnica.

• Zapalenie mózgu

  Zapalenie mózgu to stan zapalny mózgu. Nasilenie może być zmienne z objawami obejmującymi zmniejszenie lub zmianę świadomości, ból głowy, gorączkę, dezorientację, sztywny kark i wymioty. Powikłania mogą obejmować drgawki, halucynacje, problemy z mówieniem, problemy z pamięcią i problemy ze słuchem. >>>

  Zapalenie mózgu to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: Żółta gorączka, gorączka Zachodniego Nilu, listerioza.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Droga fekalno-oralna

  Droga fekalno-oralna opisuje szczególną drogę przenoszenia choroby, w której patogeny zawarte w cząstkach kału przechodzą z jednej osoby do ust innej osoby. Główne przyczyny przenoszenia chorób drogą fekalno-oralną obejmują brak odpowiednich warunków sanitarnych (co prowadzi do otwartej defekacji) oraz złe praktyki higieniczne. Jeśli gleba lub zbiorniki wodne są zanieczyszczone odchodami, ludzie mogą zostać zarażeni chorobami przenoszonymi przez wodę lub glebę. Zanieczyszczenie kałem żywności jest inną formą transmisji fekalno-oralnej. Mycie rąk po zmianie pieluszki u dziecka lub po wykonaniu higieny odbytu może zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób przenoszonych drogą pokarmową. >>>

  Droga fekalno-oralna dotyczy również innych chorób, takich jak np.: klonorchoza, anisakioza, toksokaroza, wirusowe zapalenie wątroby typu E, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, jersinioza, listerioza, tularemia, dżuma, kryptosporydioza, giardioza, hymenolepidoza, ankylostomatoza, glistnica, trichurioza, pełzakowica, izosporoza, owsica, cholera, salmonelloza, węgorczyca.

• Kontakt z zakażoną krwią

  Przenoszenie chorób poprzez kontakt z zakażoną krwią jest jednym z kluczowych mechanizmów transmisji wielu patogenów, w tym wirusów, bakterii i pasożytów. Zakażenia te mogą wystąpić w wyniku różnych sytuacji, takich jak transfuzje krwi, używanie wspólnych igieł, a także poprzez rany lub uszkodzenia skóry, które mają kontakt z zakażoną krwią. Wirusy, takie jak wirus HIV, wirus zapalenia wątroby typu B i C, a także inne patogeny, mogą być przenoszone w ten sposób, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. W przypadku HIV, wirus atakuje komórki układu odpornościowego, co prowadzi do osłabienia odporności organizmu i rozwoju AIDS, co z kolei może skutkować poważnymi infekcjami i chorobami nowotworowymi. Zakażenie wirusami zapalenia wątroby może prowadzić do przewlekłych chorób wątroby, marskości oraz raka wątrobowokomórkowego. Dlatego tak ważne jest, aby przestrzegać zasad bezpieczeństwa, takich jak stosowanie jednorazowych igieł oraz właściwe procedury w placówkach medycznych, aby zminimalizować ryzyko przenoszenia tych chorób. Edukacja na temat zagrożeń związanych z kontaktami z zakażoną krwią jest kluczowa w profilaktyce oraz w redukcji liczby zakażeń w społeczeństwie. >>>

  Kontakt z zakażoną krwią dotyczy również innych chorób, takich jak np.: mięsak Kaposiego, leiszmanioza, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, gorączka Lassa, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, aIDS, gorączka Zachodniego Nilu, denga.

• Przeszczepianie narządów

  Przeszczepianie narządów to metoda medyczna, która polega na przenoszeniu zdrowych tkanek lub narządów z jednego organizmu do drugiego w celu leczenia chorób lub uszkodzeń. Proces ten może być stosowany w przypadku niewydolności narządów, takich jak nerki, wątroba, serce czy płuca. Przeszczepy mogą pochodzić od dawców żywych lub zmarłych, a ich powodzenie zależy od wielu czynników, w tym zgodności immunologicznej między dawcą a biorcą. Jednym z głównych wyzwań związanych z przeszczepami jest ryzyko odrzutu przeszczepu, które jest wynikiem reakcji układu odpornościowego biorcy na obce tkanki. Aby zminimalizować to ryzyko, pacjenci po przeszczepie muszą stosować leki immunosupresyjne, które hamują odpowiedź immunologiczną organizmu. Niemniej jednak, stosowanie tych leków niesie ze sobą ryzyko powikłań, takich jak infekcje czy nowotwory. Przeszczepianie narządów ma ogromne znaczenie w medycynie, ratując życie wielu pacjentów. Dzięki postępom w technologiach transplantacyjnych, chirurgii oraz opiece pooperacyjnej, wyniki przeszczepów znacznie się poprawiły. Jednakże, problem niedoboru dawców narządów pozostaje poważnym wyzwaniem, co prowadzi do poszukiwania nowych metod, takich jak rozwój bioinżynieryjnych narządów czy komórek macierzystych, które mogą w przyszłości zrewolucjonizować tę dziedzinę medycyny. W kontekście przenoszenia chorób, ważne jest, aby zrozumieć, że przeszczepy są również narażone na ryzyko przeniesienia infekcji wirusowych, bakteryjnych czy grzybiczych. Dlatego przed przeszczepem przeprowadza się szczegółowe badania, aby ocenić zdrowie dawcy oraz potencjalne zagrożenia dla biorcy. Ostatecznie, przeszczepianie narządów pozostaje skomplikowanym, ale niezwykle ważnym obszarem medycyny, który wymaga ciągłego rozwoju i badań. >>>

  Przeszczepianie narządów dotyczy również innych chorób, takich jak np.: limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, bartoneloza.

• Transfuzja krwi

  Transfuzja krwi to proces dożylnego przetaczania produktów krwiopochodnych do krwiobiegu danej osoby. Transfuzje są stosowane w różnych stanach chorobowych w celu zastąpienia utraconych składników krwi. We wczesnych transfuzjach używano pełnej krwi, ale we współczesnej praktyce medycznej powszechnie używa się tylko składników krwi, takich jak czerwone krwinki, białe krwinki, osocze, czynniki krzepnięcia i płytki krwi. >>>

  Transfuzja krwi dotyczy również innych chorób, takich jak np.: malaria, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, wirusowe zapalenie wątroby typu C, aIDS, bartoneloza.

• Transmisja przez łożysko

  Transmisja chorób przez łożysko to proces, w którym patogeny przenikają z organizmu matki do płodu podczas ciąży. Ta forma transmisji może dotyczyć różnych mikroorganizmów, takich jak wirusy, bakterie czy pasożyty, a jej skutki mogą być poważne dla zdrowia rozwijającego się dziecka. W przypadku wirusów, jednym z najczęściej badanych patogenów jest wirus różyczki, który może prowadzić do wad wrodzonych, takich jak wady serca czy uszkodzenia słuchu. Inne wirusy, takie jak wirus cytomegalii czy wirus HIV, również mogą być przenoszone przez łożysko, co wiąże się z ryzykiem poważnych komplikacji zdrowotnych dla noworodków. Bakterie, takie jak Listeria monocytogenes, mogą również przenikać przez łożysko, prowadząc do poronień, przedwczesnych porodów czy infekcji noworodkowych. Pasożyty, takie jak Toxoplasma gondii, mogą powodować uszkodzenia neurologiczne u płodów. Mechanizmy przenoszenia patogenów przez łożysko są zróżnicowane i mogą obejmować bezpośrednie wnikanie mikroorganizmów do krwiobiegu płodu lub ich przenikanie przez komórki trofoblastu. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe w kontekście profilaktyki oraz leczenia chorób zakaźnych w ciąży. Właściwa opieka prenatalna, w tym testy przesiewowe i szczepienia, mogą pomóc w minimalizowaniu ryzyka transmisji chorób przez łożysko i ochronie zdrowia zarówno matki, jak i dziecka. >>>

  Transmisja przez łożysko dotyczy również innych chorób, takich jak np.: mononukleoza zakaźna, opryszczka, wirusowe zapalenie wątroby typu B, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, listerioza, denga.

Możliwe przyczyny toksoplazmozy

• Toxoplasma gondii

  Toxoplasma gondii – gatunek chorobotwórczego pierwotniaka z rodzaju Toxoplasma wywołującego u zwierząt toksoplazmozę, która u człowieka wywołuje chorobę odzwierzęcą (zoonozę). >>>

Badania rozpoznające

• Badanie fizykalne

  W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>

  Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, gorączka reumatyczna, zwężenie zastawki aortalnej, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, mononukleoza zakaźna, rumień zakaźny, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, krowianka, mięczak zakaźny, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, pinta, borelioza, ornitoza, malinica, wrzód weneryczny, nokardioza, gorączka okopowa, róża, gorączka plamicowa brazylijska, tężec.

• ELISA

  Test immunologiczny ELISA (ang. enzyme-linked immunosorbent assay) jest powszechnie stosowanym testem biochemii analitycznej, opisanym po raz pierwszy przez Evę Engvall i Petera Perlmanna w 1971 roku. Test wykorzystuje fazę stałą typu enzymatycznego testu immunologicznego (EIA) do wykrywania obecności ligandu (zwykle białka) w płynnej próbce przy użyciu przeciwciał skierowanych przeciwko białku, które ma być mierzone. Test ELISA jest stosowany jako narzędzie diagnostyczne w medycynie, patologii roślin i biotechnologii, a także jako kontrola jakości w różnych gałęziach przemysłu. >>>

  ELISA to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: leiszmanioza, anisakioza, gnatostomoza, mononukleoza zakaźna, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, aIDS, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, borelioza, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, dżuma, pełzakowica, kryptosporydioza, giardioza, odra, bąblowica, węgorczyca, denga, dur brzuszny.

• Test barwnikowy Sabina-Feldmana

  Test barwnikowy Sabina-Feldmana jest testem serologicznym służącym do diagnostyki w kierunku toksoplazmozy. Test jest wysoce czuły i specyficzny i jak dotąd nie odnotowano wyników fałszywie dodatnich. >>>

• Test immunofluorescencyjny

  Technika stosowana w mikroskopii świetlnej z użyciem mikroskopu fluorescencyjnego, stosowana głównie na próbkach mikrobiologicznych. >>>

  Test immunofluorescencyjny to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: grypa, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, pinta, malinica, kiła, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, dżuma, pełzakowica, giardioza.

Stosowane leczenie*

• Chlorochina

  Chlorochina (łac. Chloroquinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna chinoliny. >>>

  Chlorochina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: pęcherzyca, malaria, pełzakowica.

• Klindamycyna

  Klindamycyna (łac. clindamycinum) – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny antybiotyk z grupy linkozamidów. Spektrum jego działania obejmuje bakterie Gram-dodatnie (w tym wiele szczepów MRSA) oraz bakterie beztlenowe. >>>

  Klindamycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, angina, malaria, kiła, szkarlatyna, różyca.

• Kotrimoksazol

  Kotrimoksazol lub w skrócie SXT, TMP-SMX, TMP-SMZ lub TMP-sulfa, jest lekiem chemioterapeutycznym składającym się z trimetoprimu i sulfametoksazolu w stosunku 1 : 5. >>>

  Kotrimoksazol stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: listerioza, nosacizna, melioidoza, izosporoza, ziarniniak pachwinowy.

• Pirymetamina

  Pirymetamina – organiczny związek chemiczny, środek stosowany w leczeniu malarii, toksoplazmozy, zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis carinii oraz czerwienicy. Opracowany w 1953 roku przez Gertrudę Elion i George’a Hitchingsa w laboratorium przedsiębiorstwa Wellcome. >>>

  Pirymetamina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: malaria, izosporoza.

• Spiramycyna

  Spiramycyna jest antybiotykiem makrolidowym i lekiem przeciwpasożytniczym. >>>

• Sulfadiazyna

  Sulfadiazyna jest antybiotykiem. Stosowana razem z pirymetaminą, inhibitorem reduktazy dihydrofolianowej, jest lekiem z wyboru w toksoplazmozie, która jest wywoływana przez pasożyta pierwotniaka. Jest lekiem drugiego rzutu w zapaleniu ucha środkowego, profilaktyce gorączki reumatycznej, chrzęstnicy, chlamydii i zakażeniach Haemophilus influenzae. Jest również stosowany jako terapia wspomagająca w malarii opornej na chlorochinę i kilku postaciach bakteryjnego zapalenia opon mózgowych. Przyjmowany jest doustnie. >>>

  Sulfadiazyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: malaria, nokardioza.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Toksoplazmoza - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, angina, grypa, zapalenie płuc, przeziębienie, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, rumień nagły, rumień zakaźny, pappataci, wirusowe zapalenie wątroby typu B.

• Medycyna rodzinna

  Medycyna rodzinna to dziedzina medycyny skoncentrowana na zapewnieniu kompleksowej opieki zdrowotnej całym rodzinom, bez względu na wiek, płeć czy stan zdrowia. Lekarze rodzinni oferują wszechstronną opiekę, obejmującą leczenie zarówno chorób przewlekłych, jak cukrzyca czy nadciśnienie, jak i ostrych problemów zdrowotnych. Kładą także duży nacisk na profilaktykę, przeprowadzając badania przesiewowe, doradzając w kwestiach zdrowego stylu życia oraz szczepień. W medycynie rodzinnej istotna jest długotrwała relacja między lekarzem a pacjentem, co pozwala na lepsze zrozumienie ich potrzeb zdrowotnych i rodzinnych. Lekarze rodzinni pełnią rolę koordynatorów opieki, współpracując z innymi specjalistami i służbami zdrowia w celu zapewnienia skutecznego leczenia oraz pomocy w poruszaniu się po systemie opieki zdrowotnej. Podejście holistyczne w medycynie rodzinnej traktuje pacjentów jako całość, uwzględniając kontekst ich życia, stylu życia i sytuacji rodzinnej, co umożliwia bardziej zindywidualizowane leczenie. Lekarze rodzinni przechodzą szerokie szkolenie w zakresie różnych dziedzin medycyny, co pozwala im skutecznie diagnozować i leczyć różnorodne schorzenia oraz zapewniać opiekę zdrowotną w różnych grupach wiekowych. >>>

  Medycyna rodzinna to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, hipotensja, przeziębienie, angina, grypa, nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, wypadanie płatka zastawki mitralnej, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia przerostowa, kardiomiopatia restrykcyjna, arytmogenna kardiomiopatia prawej komory, cukrzyca typu 2, otyłość, niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, niedokrwistość, choroba von Willebranda, mononukleoza zakaźna, nagminna pleurodynia, aIDS, błonica, gruźlica.

• Neurologia

  Neurologia (z greckiego: νεῦρον (neûron), "struna, nerw" i przyrostek -logia, "badanie") jest gałęzią medycyny zajmującą się zaburzeniami układu nerwowego. Neurologia zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem wszystkich chorób obejmujących mózg, rdzeń kręgowy i nerwy obwodowe. >>>

  Neurologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: choroba Kaszina-Beka, zaparcia, zawał mózgu, udar mózgu, tętniak, choroba moyamoya, przetoka perylimfatyczna, tętniak Rasmussena, zapalenie mięśnia sercowego, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, zespół Hornera, wodogłowie, jaskra, zapalenie nerwu wzrokowego, choroba Ménière’a, zespół Lermoyeza, zapalenie błędnika, dystrofia mięśniowa Duchenne’a, dystrofia Emery’ego-Dreifussa, dystrofia miotoniczna, dystrofia twarzowo-łopatkowo-ramieniowa, rodzinna dysautonomia, postępujące porażenie nadjądrowe, choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, padaczka, migrena, bezdech senny, narkolepsja, zespół Kleinego-Levina, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, choroba Refsuma, bezsenność, zespół Guillaina-Barrégo, somnambulizm, miastenia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, pląsawica, stwardnienie zanikowe boczne, choroba Parkinsona, neurodegeneracja związana z kinazą pantotenianu, choroba Pompego, choroba McArdle’a, zespół Hurler, zespół Huntera, zespół Sanfilippo, zespół Lescha-Nyhana, choroba Menkesa, zaburzenia depresyjne.

• Pediatria

  Pediatria jest gałęzią medycyny, która obejmuje opiekę medyczną niemowląt, dzieci, młodzieży i młodych dorosłych. W Europie pediatria obejmuje wielu młodych ludzi do 18 roku życia. Amerykańska Akademia Pediatrii zaleca, aby ludzie szukali opieki pediatrycznej do 21 roku życia, ale niektórzy podspecjaliści pediatryczni kontynuują opiekę nad dorosłymi do 25 roku życia. Światowe granice wiekowe pediatrii z roku na rok mają tendencję wzrostową. Słowo pediatria i jego kognaty oznaczają "uzdrowiciel dzieci", pochodzące od dwóch greckich słów: παῖς (pais "dziecko") i ἰατρός (iatros "lekarz, uzdrowiciel"). Pediatrzy pracują w klinikach, ośrodkach badawczych, na uniwersytetach, w szpitalach ogólnych i dziecięcych, w tym w tych, które praktykują podspecjalizacje pediatryczne. >>>

  Pediatria to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: liszajec, atopowe zapalenie skóry, przepuklina pępowinowa, zaparcia, biegunka, ostre zapalenie gardła, gorączka reumatyczna, dystrofia mięśniowa Duchenne’a, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, padaczka, zespół Sanfilippo, zespół Lescha-Nyhana, choroba Menkesa, mukowiscydoza, choroba Pompego, choroba Coriego, choroba Hersa, zespół Fanconiego-Bickela, zespół Hurler, zespół Huntera, wrodzony zespół niedoboru jodu, cukrzyca typu 1, niedoczynność przytarczyc, tyrozynemia, albinizm, choroba syropu klonowego, skaza krwotoczna, methemoglobinemia, zespół Wiskotta-Aldricha, zespół delecji 22q11.2, ostra białaczka limfoblastyczna, hemofilia, siatkówczak, rak splotu naczyniastego, talasemia, Świnka, ospa wietrzna, rumień nagły, rumień zakaźny, kiła wrodzona, zespół wstrząsu toksycznego, błonica, krztusiec, szkarlatyna, owsica, odra, różyczka.

• Położnictwo i ginekologia

  Położnictwo i Ginekologia jest specjalnością medyczną, która obejmuje dwie podspecjalności położnictwa (obejmujące ciążę, poród i okres poporodowy) i ginekologii (obejmujące zdrowie żeńskiego układu rozrodczego - pochwy, macicy, jajników i piersi). >>>

  Położnictwo i ginekologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: wirusowe zapalenie wątroby typu E, listerioza.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Toksoplazmoza w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Toksoplazmoza na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Toksoplazmoza na stronach Medscape (ENG)
• Artykuły w brytyjskim serwisie medycznym Patient.info (ENG)
• Toksoplazmoza w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Toksoplazmoza w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)