Sepsa

Co to jest sepsa?

Sepsa jest definiowana jako zagrażająca życiu dysfunkcja narządów spowodowana dysregulacją odpowiedzi gospodarza na zakażenie.

Wstrząs septyczny jest związany ze szczególnie głębokimi zaburzeniami krążenia, komórkowymi i metabolicznymi, z większym ryzykiem śmiertelności niż w przypadku samej sepsy. Pacjentów we wstrząsie septycznym można zidentyfikować klinicznie na podstawie konieczności stosowania wazopresorów w celu utrzymania średniego ciśnienia tętniczego 65 mm Hg lub wyższego oraz poziomu mleczanu w surowicy powyżej 2 mmol/l przy braku hipowolemii. Ta kombinacja wiąże się ze śmiertelnością szpitalną większą niż 40%.

Sepsa według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja sepsy

ICD-10: R65.20
ICD-10: R65.21
ICD-11: 293771399
ICD-9: 995.92

Możliwe objawy sepsy

• Dreszcze

  Dreszcze to uczucie chłodu pojawiające się podczas wysokiej gorączki, ale czasami jest to również częsty objaw, który występuje samodzielnie. >>>

  Dreszcze to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, angina, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie gardła, malaria, schistosomatoza, histoplazmoza, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, półpasiec, aIDS, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, gorączka Oropouche, ornitoza, choroba Carrióna, róża, legionelloza, leptospiroza, choroba kociego pazura, jersinioza, nosacizna, sarkocystoza, salmonelloza, wścieklizna.

• Gorączka przerywana

  Gorączka przerywana jest typem lub wzorcem gorączki, w którym występuje okres, w którym temperatura jest podwyższona przez kilka godzin, po czym następuje okres, w którym temperatura spada do normalnego poziomu. Ten typ gorączki zwykle występuje w trakcie choroby zakaźnej. Diagnoza gorączki przerywanej jest często oparta na wywiadzie klinicznym, ale niektóre badania biologiczne, takie jak pełna morfologia krwi i posiew krwi są również wykorzystywane. Dodatkowo w ustaleniu rozpoznania mogą być wykorzystane badania radiologiczne, takie jak RTG klatki piersiowej, ultrasonografia jamy brzusznej. >>>

  Gorączka przerywana to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zespół Felty’ego, malaria.

• Gorączka remitentna

  Gorączka remitująca jest typem lub wzorcem gorączki, w którym temperatura nie dotyka linii podstawowej i pozostaje powyżej normy przez cały dzień. Dzienne wahania temperatury są większe niż 1°C w ciągu 24 godzin, co jest główną różnicą w porównaniu z gorączką ciągłą. Gorączka spowodowana większością chorób zakaźnych jest remitentna. >>>

Możliwe przyczyny sepsy

• Grzyby

  >>>

• Infekcje

  >>>

  Infekcje może powodować również inne choroby, takie jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, rumień guzowaty, przetoka okołoodbytnicza, hipotensja, krwotok śródmózgowy, kandydoza.

• Infekcje bakteryjne

  Infekcje bakteryjne to choroby wywołane przez patogenne bakterie, które mogą zarażać różne części ciała i prowadzić do rozwoju różnych schorzeń. Bakterie mogą dostawać się do organizmu przez skórę, drogi oddechowe, układ pokarmowy czy układ moczowy. Ich obecność może prowadzić do stanów zapalnych, toksycznych reakcji oraz uszkodzeń tkanek. Infekcje bakteryjne mogą powodować szereg chorób, takich jak zapalenie płuc, które jest infekcją płuc, często wywołaną przez bakterie Streptococcus pneumoniae. Zapalenie oskrzeli, czyli stan zapalny dróg oddechowych, również może mieć podłoże bakteryjne. Inne poważne infekcje to zapalenie opon mózgowych, charakteryzujące się stanem zapalnym błon otaczających mózg i rdzeń kręgowy, które może być wywołane przez bakterie Neisseria meningitidis. Choroby układu pokarmowego, takie jak salmonelloza czy czerwonka, są wynikiem zakażeń bakteryjnych, które mogą prowadzić do biegunek, wymiotów i ogólnego osłabienia organizmu. Infekcje dróg moczowych, często powodowane przez Escherichia coli, mogą prowadzić do bólu, pieczenia oraz częstego oddawania moczu. W przypadku ran, zakażenia bakteryjne mogą prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak ropnie czy sepsa. Infekcje bakteryjne są poważnym zagrożeniem dla zdrowia, a ich leczenie często wymaga zastosowania antybiotyków, choć coraz częściej pojawiają się problemy z odpornością bakterii na te leki, co stawia wyzwania przed medycyną i zdrowiem publicznym. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na objawy infekcji oraz stosować się do zasad higieny, aby minimalizować ryzyko zachorowania. >>>

  Infekcje bakteryjne może powodować również inne choroby, takie jak np.: reaktywne zapalenie stawów, biegunka, ostre zapalenie krtani, ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie błędnika, zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, methemoglobinemia, dyzenteria, ataksja, zapalenie spojówek.

• Operacje

  >>>

• Osłabiony układ odpornościowy

  Osłabiony układ odpornościowy to stan, w którym organizm nie jest w stanie skutecznie zwalczać infekcji i chorób. Może to być wynikiem różnych czynników, takich jak przewlekłe choroby, stres, niezdrowa dieta, brak snu, niektóre leki czy choroby autoimmunologiczne. Osłabiona odporność może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażeń bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych. Osoby z obniżoną odpornością są bardziej podatne na choroby takie jak grypa, zapalenie płuc, a także choroby przewlekłe, takie jak HIV/AIDS. Ponadto, przewlekłe stany zapalne oraz nowotwory mogą być konsekwencją osłabienia układu odpornościowego. Często występują również problemy z gojeniem się ran oraz zwiększone ryzyko powikłań pooperacyjnych. W skrajnych przypadkach, osłabienie układu odpornościowego może prowadzić do sepsy, co jest stanem zagrażającym życiu. Ważne jest, aby osoby z osłabionym układem odpornościowym były pod stałą opieką medyczną oraz stosowały się do zaleceń dotyczących profilaktyki i zdrowego stylu życia. >>>

  Osłabiony układ odpornościowy może powodować również inne choroby, takie jak np.: Łojotokowe zapalenie skóry, zapalenie zatok przynosowych, angina, rak szyjki macicy, czerniak, grzybica skóry, mukormykoza, gruźlica, kandydoza.

• Pasożyty

  Pasożyty to organizmy, które żyją na lub w innych organizmach, czerpiąc z nich korzyści, często kosztem zdrowia gospodarza. Mogą to być różne formy życia, takie jak pierwotniaki, robaki, a nawet niektóre owady. Pasożyty mogą wywoływać szereg chorób, które wpływają na różne układy w organizmie. Jednym z najczęstszych schorzeń wywołanych przez pasożyty jest malaria, którą powodują pierwotniaki z rodzaju Plasmodium. Infekcje te mogą prowadzić do ciężkich objawów, takich jak gorączka, dreszcze oraz anemia. Kolejną chorobą jest toksoplazmoza, wywoływana przez Toxoplasma gondii, która może być szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży, wpływając na rozwój płodu. Robaki jelitowe, takie jak tasiemce czy glisty, mogą powodować problemy ze zdrowiem, takie jak bóle brzucha, biegunki, a w skrajnych przypadkach niedożywienie. Inne pasożyty, jak na przykład wszy czy pchły, mogą prowadzić do podrażnień skóry i zakażeń bakteryjnych w wyniku drapania. Pasożyty mogą również wpływać na układ odpornościowy, co sprawia, że organizm staje się bardziej podatny na inne infekcje. W niektórych przypadkach, przewlekłe zakażenia pasożytnicze mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, a nawet śmierci, jeśli nie są odpowiednio leczone. Z tego powodu ważne jest, aby podejmować działania profilaktyczne, takie jak dbałość o higienę, unikanie surowego lub niedogotowanego mięsa oraz stosowanie odpowiednich środków ochrony przed owadami. >>>

  Pasożyty może powodować również inne choroby, takie jak np.: biegunka.

• Przewlekłe choroby

  >>>

• Stosowanie cewników

  >>>

• Urazy

  >>>

  Urazy może powodować również inne choroby, takie jak np.: przetoka okołoodbytnicza, mukormykoza.

• Wirusy

  Wirusy to mikroskopijne patogeny, które nie są uważane za organizmy żywe, ponieważ nie mają zdolności do samodzielnego rozmnażania się. Zamiast tego, potrzebują komórek gospodarza, aby się replikować i rozprzestrzeniać. Wirusy mogą infekować wszystkie formy życia, w tym ludzi, zwierzęta, rośliny, a także bakterie. Wirusy mogą powodować wiele różnych chorób, zarówno łagodnych, jak i poważnych. Przykłady obejmują przeziębienia i grypę, które są wywoływane przez wirusy układu oddechowego. Inne wirusy, takie jak wirus HIV, mogą prowadzić do przewlekłych i zagrażających życiu chorób, takich jak AIDS. Wirusy zapalenia wątroby (np. wirus zapalenia wątroby typu B i C) mogą prowadzić do przewlekłych uszkodzeń wątroby i nowotworów. Niektóre wirusy, jak wirus brodawczaka ludzkiego (HPV), mogą powodować nowotwory, podczas gdy inne, jak wirus grypy, mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zapalenie płuc. Wirusy, takie jak wirus Eboli czy wirus Zika, mogą wywoływać epidemie i pandemie, powodując ogromne zagrożenie dla zdrowia publicznego. W przypadku niektórych wirusów, jak wirus ospy prawdziwej, udało się osiągnąć eradykację dzięki szczepieniom, podczas gdy w przypadku innych, takich jak wirus SARS-CoV-2, wywołujący COVID-19, świat wciąż zmaga się z ich skutkami. W związku z tym wirusy stanowią poważne wyzwanie dla zdrowia publicznego, a badania nad nimi są kluczowe dla rozwoju skutecznych metod leczenia i zapobiegania chorobom wirusowym. >>>

  Wirusy może powodować również inne choroby, takie jak np.: rumień guzowaty, ostre zapalenie gardła, angina, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, dyzenteria.

Badania rozpoznające

• Badanie moczu

  Analiza moczu to panel badań medycznych, który obejmuje fizyczne (makroskopowe) badanie moczu, ocenę chemiczną przy użyciu pasków testowych i badanie mikroskopowe. Badanie makroskopowe określa parametry takie jak kolor, przejrzystość, zapach i ciężar właściwy; paski testowe do moczu mierzą właściwości chemiczne takie jak pH, stężenie glukozy i poziom białka; a mikroskopia jest wykonywana w celu identyfikacji elementów takich jak komórki, odlewy moczu, kryształy i organizmy. >>>

  Badanie moczu to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: dna moczanowa, nadciśnienie tętnicze, choroba Pompego, zespół Hurler, choroba Wilsona, cukrzyca typu 1, cukrzyca typu 2, rak nerki, rak pęcherza moczowego, schistosomatoza, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, ornitoza, leptospiroza, zespół Cushinga.

• Badanie obrazowe (np. USG

  >>>

• Posiew krwi

  >>>

• Testy wątrobowe

  Testy wątrobowe to grupa badań laboratoryjnych, które mają na celu ocenę funkcji wątroby oraz wykrycie ewentualnych uszkodzeń tego narządu. Badania te obejmują pomiar poziomów różnych enzymów, białek i substancji chemicznych we krwi, takich jak aminotransferazy (ALT, AST), fosfataza alkaliczna, bilirubina oraz albumina. Podwyższone poziomy enzymów mogą wskazywać na uszkodzenie komórek wątroby, co może być spowodowane stanami zapalnymi, chorobami wirusowymi, toksycznymi substancjami czy chorobami metabolicznymi. Z kolei obniżone poziomy białek, takich jak albumina, mogą sugerować przewlekłe uszkodzenie wątroby lub problemy z jej funkcjonowaniem. Testy wątrobowe są często zlecane w przypadku objawów takich jak żółtaczka, ból brzucha, zmęczenie, czy też jako część rutynowych badań profilaktycznych. Wyniki testów pozwalają lekarzowi na postawienie wstępnej diagnozy oraz podjęcie decyzji o ewentualnych dalszych badaniach lub leczeniu. >>>

  Testy wątrobowe to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zespół Felty’ego, Żylaki przełyku, kwashiorkor, choroba von Gierkego, wenezuelska gorączka krwotoczna.

• Tomografia)

  >>>

Stosowane leczenie*

• Amikacyna

  Amikacyna jest lekiem antybiotykowym stosowanym w wielu zakażeniach bakteryjnych. Obejmuje to zakażenia stawów, zakażenia wewnątrzbrzuszne, zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc, sepsę i zakażenia dróg moczowych. Jest również stosowany w leczeniu gruźlicy wielolekoopornej. Stosuje się go poprzez wstrzyknięcie do żyły za pomocą kroplówki lub do mięśnia. >>>

  Amikacyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, nosacizna.

• Aztreonam

  Aztreonam, sprzedawany między innymi pod nazwą handlową Azactam, jest antybiotykiem stosowanym przede wszystkim w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie gram-ujemne, takie jak Pseudomonas aeruginosa. Mogą to być zakażenia kości, zapalenie błony śluzowej macicy, zakażenia wewnątrzbrzuszne, zapalenie płuc, zakażenia dróg moczowych i sepsa. Podaje się go we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym albo w inhalacji. >>>

  Aztreonam stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: mukowiscydoza, dur brzuszny.

• Cefepim

  Cefepim (łac. cefepimum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, bakteriobójczy antybiotyk beta-laktamowy z grupy cefalosporyn IV generacji, oporny na działanie większości β-laktamaz w tym β-laktamaz o rozszerzonym spektrum działania i β-laktamaz chromosomalnych. >>>

  Cefepim stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie płuc.

• Cefoksytyna

  Cefoksytyna jest antybiotykiem cefamycynowym drugiej generacji, opracowanym przez firmę Merck & Co., Inc. z cefamycyny C w roku następującym po jej odkryciu, 1972. Został zsyntetyzowany w celu stworzenia antybiotyku o szerszym spektrum działania. >>>

  Cefoksytyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie otrzewnej.

• Cefotaksym

  Cefotaksym jest antybiotykiem stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych u ludzi, innych zwierząt i w roślinnych hodowlach. U ludzi stosowany jest w leczeniu zakażeń stawów, zapalenia miednicy, zapalenia opon mózgowych, zapalenia płuc, zakażeń dróg moczowych, sepsy, rzeżączki i zapalenia tkanki łącznej. >>>

  Cefotaksym stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie otrzewnej, rzeżączka, róża, leptospiroza, dur brzuszny.

• Cefotetan

  Cefotetan jest antybiotykiem iniekcyjnym typu cefamycyny stosowanym w profilaktyce i leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest często grupowany razem z cefalosporynami drugiej generacji i ma podobne spektrum przeciwbakteryjne, ale z dodatkowym pokryciem przeciwanaerobowym. Cefotetan został opracowany przez firmę Yamanouchi. Jest on sprzedawany poza Japonią przez firmę AstraZeneca pod nazwami handlowymi Apatef i Cefotan. >>>

  Cefotetan stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie otrzewnej.

• Ceftazydym

  Ceftazidym, sprzedawany m.in. pod nazwą handlową Fortaz, jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji, przydatnym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. W szczególności jest stosowany w zakażeniach stawów, zapaleniu opon mózgowych, zapaleniu płuc, sepsie, zakażeniach dróg moczowych, złośliwym zapaleniu ucha zewnętrznego, zakażeniu Pseudomonas aeruginosa. Podaje się go we wstrzyknięciu do żyły, mięśnia lub oka. Do częstych działań niepożądanych należą nudności, reakcje alergiczne i ból w miejscu wstrzyknięcia. Inne działania niepożądane mogą obejmować biegunkę wywołaną przez Clostridium difficile. Nie jest zalecany u osób, u których wcześniej wystąpiła anafilaksja na penicyliny. Jego stosowanie jest stosunkowo bezpieczne w czasie ciąży i karmienia piersią. Znajduje się w rodzinie leków cefalosporynowych trzeciej generacji i działa poprzez ingerencję w ścianę komórkową bakterii. >>>

  Ceftazydym stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: róża, melioidoza.

• Ceftizoxime

  Ceftizoxime jest cefalosporyną trzeciej generacji dostępną do podawania pozajelitowego. W przeciwieństwie do innych cefalosporyn trzeciej generacji, w ceftizoksymie usunięto cały łańcuch boczny C-3, aby zapobiec dezaktywacji przez enzymy hydrolityczne. Swoimi właściwościami przypomina raczej cefotaksym, ale nie podlega metabolizmowi. Został usunięty z rynku amerykańskiego w 2007 roku. >>>

  Ceftizoxime stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: rzeżączka.

• Ceftriakson

  Ceftriakson, sprzedawany pod nazwą handlową Rocephin, jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Należą do nich zakażenia ucha środkowego, zapalenie wsierdzia, zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc, zakażenia kości i stawów, zakażenia wewnątrzbrzuszne, zakażenia skóry, zakażenia dróg moczowych, rzeżączka i choroba zapalna miednicy. Jest również czasami stosowany przed operacją i po ranie kąsanej, aby zapobiec zakażeniu. Ceftriakson może być podawany we wstrzyknięciu do żyły lub do mięśnia. >>>

  Ceftriakson stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie otrzewnej, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, borelioza, wrzód weneryczny, kiła, rzeżączka, gorączka okopowa, róża, różyca, leptospiroza, jersinioza, dur brzuszny.

• Drotrekogina alfa

  Drotrekogina alfa jest rekombinowaną postacią ludzkiego aktywowanego białka C, które ma właściwości przeciwzakrzepowe, przeciwzapalne i profibrynolityczne. >>>

• Ertapenem

  Ertapenem, sprzedawany pod nazwą handlową Invanz, jest lekiem z grupy antybiotyków karbapenemowych, stosowanym w leczeniu zakażeń jamy brzusznej, płuc, górnej części żeńskiego układu rozrodczego i stopy cukrzycowej. Do najczęstszych skutków ubocznych należą: biegunka, nudności (złe samopoczucie), ból głowy, problemy wokół miejsca wlewu leku. Może znacznie zmniejszyć stężenie kwasu walproinowego, leku przeciwpadaczkowego, we krwi do tego stopnia, że traci on swoją skuteczność. Ertapenem został dopuszczony do użytku medycznego w Stanach Zjednoczonych w listopadzie 2001 r., a w Unii Europejskiej w kwietniu 2002 r. Jest sprzedawany przez firmę Merck. >>>

• Gentamycyna

  Farmaceutyczny wyciąg z Micromonospora purpurea. >>>

  Gentamycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: wrzód weneryczny, gorączka okopowa, listerioza, nosacizna, ziarniniak pachwinowy.

• Imipenem

  Imipenem jest dożylnym antybiotykiem β-laktamowym odkrytym przez naukowców firmy Merck: Burtona Christensena, Williama Leanza i Kennetha Wildongera w połowie lat 70. XX w. Karbapenemy są wysoce odporne na enzymy β-laktamazy wytwarzane przez wiele lekoopornych bakterii Gram-ujemnych, przez co odgrywają kluczową rolę w leczeniu zakażeń nie poddających się łatwo działaniu innych antybiotyków. >>>

  Imipenem stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: dur brzuszny.

• Nafcillina

  Nafcylina sodowa jest antybiotykiem beta-laktamowym o wąskim spektrum z klasy penicylin. Jako penicylina oporna na beta-laktamazę jest stosowana w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie, w szczególności gatunki gronkowców, które są oporne na inne penicyliny. Nafcylina jest uważana za terapeutycznie równoważną oksacylinie, chociaż w jednym z badań retrospektywnych stwierdzono większą częstość występowania hipokaliemii i ostrego uszkodzenia nerek u pacjentów przyjmujących nafcylinę w porównaniu z pacjentami przyjmującymi oksacylinę. >>>

• Oksacylina

  Oksacylina (nazwa handlowa Bactocill) jest antybiotykiem beta-laktamowym o wąskim spektrum działania z klasy penicylin, opracowanym przez firmę Beecham. Został opatentowany w 1960 roku i zatwierdzony do użytku medycznego w 1962 roku. >>>

• Piperacylina

  Piperacylina jest antybiotykiem β-laktamowym o szerokim spektrum działania, należącym do klasy ureidopenicylin. Struktura chemiczna piperacyliny i innych ureidopenicylin zawiera polarny łańcuch boczny, który zwiększa penetrację do bakterii Gram-ujemnych i zmniejsza podatność na rozszczepianie przez enzymy Gram-ujemnej beta laktamazy. Stosowana samodzielnie piperacylina nie wykazuje silnej aktywności wobec patogenów Gram-dodatnich, takich jak Staphylococcus aureus, ponieważ pierścień beta-laktamowy jest hydrolizowany przez beta-laktamazę bakterii. Została opatentowana w 1974 r. i zatwierdzona do użytku medycznego w 1981 r. Piperacylina jest najczęściej stosowana w połączeniu z inhibitorem beta-laktamazy tazobaktamem (piperacylina/tazobaktam), który zwiększa skuteczność piperacyliny poprzez hamowanie wielu beta-laktamaz, na które jest ona wrażliwa. >>>

• Tykarcylina

  Ticarcyllina jest karboksypenicyliną. Może być sprzedawana i stosowana w połączeniu z klawulanianem jako tikarcylina/kwas klawulanowy. Ponieważ jest to penicylina, należy również do większej klasy antybiotyków beta-laktamowych. Jej główne zastosowanie kliniczne to antybiotyk do wstrzykiwania w leczeniu bakterii Gram-ujemnych, szczególnie Pseudomonas aeruginosa i Proteus vulgaris. Jest również jednym z niewielu antybiotyków zdolnych do leczenia zakażeń Stenotrophomonas maltophilia. Jest dostarczany w postaci białego lub bladożółtego proszku. Jest dobrze rozpuszczalny w wodzie, ale powinien być rozpuszczony tylko bezpośrednio przed użyciem, aby zapobiec degradacji. Został opatentowany w 1963 roku. >>>


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Sepsa - do jakiego lekarza się udać?

• Anestezjologia

  Anestezjologia to dziedzina medycyny zajmująca się znieczuleniem pacjentów przed, w trakcie i po zabiegach chirurgicznych oraz diagnostycznych. Anestezjolodzy oceniają stan zdrowia pacjentów, dobierają odpowiednie metody znieczulenia, a także monitorują funkcje życiowe podczas operacji. Ich celem jest zapewnienie pacjentom komfortu i bezpieczeństwa, a także minimalizowanie bólu oraz stresu związanego z procedurami medycznymi. W ramach anestezjologii wyróżnia się różne techniki znieczulenia, takie jak znieczulenie ogólne, znieczulenie regionalne (np. znieczulenie zewnątrzoponowe czy podpajęczynówkowe) oraz znieczulenie miejscowe. Anestezjolodzy często współpracują z innymi specjalistami, aby dostosować znieczulenie do indywidualnych potrzeb pacjenta, biorąc pod uwagę jego stan zdrowia oraz rodzaj planowanego zabiegu. Po zakończeniu procedury anestezjolodzy monitorują pacjentów w okresie wybudzania, dbając o ich bezpieczeństwo i komfort. Oprócz znieczulenia, anestezjolodzy również zajmują się leczeniem bólu, w tym bólu przewlekłego, co czyni tę dziedzinę niezwykle istotną w medycynie. >>>

  Anestezjologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: ostre zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie otrzewnej, zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego.

• Chirurgia ogólna

  Chirurgia ogólna to dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem operacyjnym szerokiego zakresu schorzeń, obejmujących narządy jamy brzusznej (np. jelita, żołądek, wątroba), piersi, tarczycę, skórę oraz układ mięśniowo-szkieletowy. Chirurdzy ogólni wykonują zabiegi takie jak usuwanie wyrostka robaczkowego, operacje przepuklin, oraz leczenie urazów. >>>

  Chirurgia ogólna to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, choroba Crohna, choroba uchyłkowa jelit, przetoka okołoodbytnicza, zapalenie otrzewnej, choroba refluksowa przełyku, choroba wrzodowa, zapalenie wyrostka robaczkowego, przepuklina pępowinowa, Żylaki przełyku, hemoroidy, zawał mięśnia sercowego, zapalenie gruczołu tarczowego Riedla, niedoczynność przytarczyc, nadczynność przysadki, skaza krwotoczna, rak splotu naczyniastego, rak tarczycy, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, rak trzustki, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak wątrobowokomórkowy, akantocefaloza, rak przełyku, mukormykoza, zgorzel gazowa, zespół wstrząsu toksycznego, tężec, zespół Cushinga, wścieklizna.

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, Żółta gorączka, wirusowe zapalenie wątroby typu C, argentyńska gorączka krwotoczna, wirusowe zapalenie wątroby typu E, gorączka Lassa, aIDS, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska.

• Hematologia

  Hematologia jest dziedziną medycyny zajmującą się badaniem przyczyn, rokowania, leczenia i zapobiegania chorobom związanym z krwią. Obejmuje ona leczenie chorób, które wpływają na produkcję krwi i jej składników, takich jak komórki krwi, hemoglobina, białka krwi, szpik kostny, płytki krwi, naczynia krwionośne, śledziona i mechanizm krzepnięcia. >>>

  Hematologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: zespół Felty’ego, zatorowość płucna, amyloidoza, krioglobulinemia, choroba von Gierkego, methemoglobinemia, chłoniak Hodgkina, nadkrwistość, ostra białaczka limfoblastyczna, zespół Wiskotta-Aldricha, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, szpiczak mnogi, chłoniak Burkitta, ziarniniak grzybiasty, ostra białaczka szpikowa, przewlekła białaczka szpikowa, niedokrwistość, zespół Plummera-Vinsona, zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, hemofilia, choroba von Willebranda, skaza krwotoczna, agranulocytoza, rak serca, talasemia, grasiczak, czerwienica prawdziwa, zespół mielodysplastyczny, mielofibroza, gammapatia monoklonalna, nadpłytkowość samoistna, mononukleoza zakaźna, eozynofilia, bartoneloza, niedokrwistość aplastyczna.

• Intensywna terapia

  Dział medycyny intensywnej terapii koncentruje się na diagnozowaniu i leczeniu pacjentów w stanie krytycznym, którzy wymagają zaawansowanej opieki oraz monitorowania. Specjaliści w tej dziedzinie zajmują się pacjentami z ciężkimi chorobami, urazami lub powikłaniami pooperacyjnymi, które mogą zagrażać życiu. Intensywna terapia obejmuje stosowanie skomplikowanych procedur medycznych, takich jak wentylacja mechaniczna, hemodializa, oraz podawanie leków dożylnych, które stabilizują funkcje życiowe pacjenta. Zespół medyczny w oddziale intensywnej terapii łączy różne specjalizacje, w tym anestezjologię, pulmonologię, kardiologię i neurologię, aby zapewnić kompleksową opiekę. Dział ten wymaga szybkiego podejmowania decyzji, aby zminimalizować ryzyko powikłań i poprawić rokowania pacjentów. Intensywna terapia nie tylko ratuje życie, ale również koncentruje się na rehabilitacji pacjentów po kryzysach zdrowotnych, co ma kluczowe znaczenie dla ich dalszego powrotu do zdrowia. >>>

  Intensywna terapia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: hipotensja, zawał mięśnia sercowego, zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, zespół wstrząsu toksycznego, zespół Waterhouse’a-Friderichsena.

• Nefrologia

  Nefrologia (z greckiego nephros "nerka", w połączeniu z przyrostkiem -logia, "badanie") jest specjalnością medycyny wewnętrznej dorosłych i medycyny dziecięcej, która dotyczy badania nerek, a konkretnie prawidłowej funkcji nerek (fizjologia nerek) i chorób nerek (patofizjologia nerek), zachowania zdrowia nerek i leczenia chorób nerek, od diety i leków do terapii nerkozastępczej (dializy i przeszczepy nerek). >>>

  Nefrologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: nadciśnienie tętnicze, zespół Fanconiego-Bickela, cukrzyca typu 2, rak nerki, zespół Conna, kamica nerkowa.

• Pulmonologia

  Pulmonologia od łacińskiego pulmō, -ōnis "płuco" i greckiego przyrostka -λογία -logía "nauka o"), pneumologia (/nʊˈmɒlədʒi, njʊ-/, zbudowana z greckiego πνεύμων pneúmōn "płuco") lub pneumonologia (/nʊmənˈɒlədʒi, njʊ-/) to specjalność medyczna zajmująca się chorobami obejmującymi układ oddechowy. Jest również znana jako respirologia, medycyna oddechowa lub medycyna klatki piersiowej w niektórych krajach i obszarach. >>>

  Pulmonologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: pylica płuc, beryloza, rozedma płuc, astma, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, polip nosa, zatorowość płucna, bezdech senny, mukowiscydoza, sarkoidoza, rak płuc, międzybłoniak, nagminna pleurodynia, kokcydioidomikoza, aspergiloza, mukormykoza, stopa madurska, ornitoza, gorączka Q, eozynofilia, nokardioza, legionelloza, krztusiec, promienica, gruźlica, blastomykoza, sARS, idiopatyczne włóknienie płuc.

Bibliografia:

• Sepsa w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Sepsa na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Artykuły w brytyjskim serwisie medycznym Patient.info (ENG)
• Sepsa w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)