Kiła

Co to jest kiła?

Kiła jest infekcją przenoszoną drogą płciową, wywoływaną przez bakterię Treponema pallidum subspecies pallidum. Oznaki i objawy kiły różnią się w zależności od tego, w którym z czterech stadiów występuje (pierwotnym, wtórnym, utajonym i trzeciorzędowym). W stadium pierwotnym klasycznie występuje pojedynczy wrzód (twarde, bezbolesne, nieswędzące owrzodzenie skóry, zwykle o średnicy od 1 cm do 2 cm), choć może być ich wiele. W kile wtórnej pojawia się rozsiana wysypka, która często obejmuje dłonie i podeszwy stóp. Mogą pojawić się również owrzodzenia w jamie ustnej lub pochwie. W kile utajonej, która może trwać latami, objawy są nieliczne lub nie występują wcale.

Kiła według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja kiły

ICD-10-CM: A51.0
ICD-11: 455894495
ICD-9: 090
ICD-9: 091
ICD-9: 091.2
ICD-9: 093
ICD-9: 094
ICD-9: 095
ICD-9: 096
ICD-9: 097

Minimalny okres inkubacji u ludzi: 9 dni

Maksymalny okres inkubacji u ludzi: 90 dni

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Choroby przenoszone drogą płciową

  Choroby przenoszone drogą płciową (STD) to grupa infekcji, które są najczęściej przekazywane podczas aktywności seksualnej. Mogą być wywoływane przez różnorodne patogeny, w tym bakterie, wirusy i pasożyty. Najczęściej występujące przykłady to chlamydioza, rzeżączka, kiła, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirus HIV oraz opryszczka genitalna. Transmisja tych chorób odbywa się głównie przez kontakt ze zainfekowanymi błonami śluzowymi, które mogą występować w okolicach narządów płciowych, odbytu oraz jamy ustnej. Zakażenia mogą również występować poprzez kontakt z zainfekowanymi płynami ustrojowymi, takimi jak krew czy nasienie. Objawy STD mogą być różnorodne i często niecharakterystyczne, co sprawia, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy z zakażenia. W przypadku niektórych infekcji mogą występować poważne komplikacje zdrowotne, takie jak niepłodność, przewlekłe bóle, a także zwiększone ryzyko zakażenia wirusem HIV. Profilaktyka chorób przenoszonych drogą płciową obejmuje stosowanie prezerwatyw, regularne badania przesiewowe oraz edukację seksualną. Wczesna diagnoza i leczenie są kluczowe dla zapobiegania powikłaniom oraz dalszemu rozprzestrzenieniu się infekcji. Współczesna medycyna oferuje skuteczne terapie, które mogą wyleczyć wiele z tych chorób, ale konieczne jest podjęcie działań profilaktycznych, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. >>>

  Choroby przenoszone drogą płciową dotyczy również innych chorób, takich jak np.: wrzód weneryczny, rzeżączka.

Możliwe przyczyny kiły

• Krętek blady

  Krętek blady (łac. Treponema pallidum) – bakteria spiralna, względnie beztlenowa, wykazująca ruch, nie barwi się w metodzie Grama, ale zawiera lipopolisacharyd, więc zalicza się ją do bakterii Gram-ujemnych. >>>

Badania rozpoznające

• FTA-ABS

  Test absorpcji luorescencyjnych przeciwciał treponemalnych >>>

• Mikroskopia

  Mikroskopia to technika badawcza, która umożliwia obserwację obiektów zbyt małych, aby były widoczne gołym okiem. W medycynie mikroskopia jest wykorzystywana głównie do analizy komórek, tkanek i mikroorganizmów. Dzięki zastosowaniu mikroskopów optycznych, elektronowych lub fluorescencyjnych, specjaliści mogą dokładnie badać struktury komórkowe, identyfikować patogeny oraz oceniać zmiany patologiczne w tkankach. Badania mikroskopowe są kluczowe w diagnostyce wielu chorób, w tym nowotworów, infekcji, a także w analizie próbek biologicznych, takich jak krew czy płyny ustrojowe. Preparaty są często barwione, co pozwala na lepszą wizualizację i różnicowanie poszczególnych elementów komórkowych. Mikroskopia odgrywa także istotną rolę w badaniach naukowych, umożliwiając odkrywanie nowych zjawisk biologicznych oraz rozwijanie metod terapeutycznych. Dzięki mikroskopii możliwe jest gromadzenie cennych informacji, które przyczyniają się do postępu w medycynie, a także do lepszego zrozumienia procesów zachodzących w organizmach żywych. To narzędzie pozostaje nieocenione w pracy patologów, biologów komórkowych i innych specjalistów zajmujących się badaniami mikroskopowymi. >>>

  Mikroskopia to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, fascjoloza, fasciolopsoza, malaria, grzybica skóry, sporotrychoza, gorączka krwotoczna Ebola, mięczak zakaźny, pinta, wrzód weneryczny, rzeżączka, promienica, leptospiroza, listerioza, wąglik, dżuma, kryptosporydioza, giardioza, glistnica, kandydoza, pełzakowica, izosporoza, ospa małpia, blastomykoza, ospa prawdziwa, dyfilobotrioza, ziarniniak pachwinowy, zapalenie spojówek.

• Odczyn Wassermanna

  Odczyn Wassermanna – odczyn nieswoisty wykonywany w diagnostyce kiły. mający obecnie znaczenie historyczne (został wycofany w 1976 r.) z uwagi na jego niespecyficzny charakter (był w zasadzie odczynem antykardiolipinowym, a nie przeciwkrętkowym). Oparty jest na wiązaniu dopełniacza i wykrywa immunoglobuliny G. >>>

• Reakcja łańcuchowa polimerazy

  Łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR) jest metodą szeroko stosowaną do szybkiego tworzenia milionów do miliardów kopii (kompletnych lub częściowych) określonej próbki DNA, pozwalając naukowcom na pobranie bardzo małej próbki DNA i wzmocnienie jej (lub jej części) do wystarczająco dużej ilości, aby badać szczegółowo. PCR został wynaleziony w 1983 roku przez amerykańskiego biochemika Kary'ego Mullisa w Cetus Corporation; Mullis i biochemik Michael Smith, którzy opracowali inne istotne sposoby manipulacji DNA, zostali wspólnie nagrodzeni Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii w 1993 roku. PCR jest podstawą wielu procedur stosowanych w testach i badaniach genetycznych, w tym analizy starożytnych próbek DNA i identyfikacji czynników zakaźnych. Stosując PCR, kopie bardzo małych ilości sekwencji DNA są wykładniczo wzmacniane w serii cykli zmian temperatury. PCR jest obecnie powszechną i często niezbędną techniką stosowaną w medycznych badaniach laboratoryjnych w szerokim zakresie zastosowań, w tym w badaniach biomedycznych i kryminalistyce. >>>

  Reakcja łańcuchowa polimerazy to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, toksokaroza, malaria, leiszmanioza, anisakioza, mononukleoza zakaźna, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, gorączka Oropouche, ornitoza, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, wrzód weneryczny, rzeżączka, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, bruceloza, nosacizna, tularemia, pełzakowica, kryptosporydioza, ospa małpia, sARS, denga, dur brzuszny.

• Szybka reakcja osocza

  Test szybkiej reakcji osocza (test RPR lub miano RPR) jest rodzajem szybkiego testu diagnostycznego, który poszukuje we krwi pacjenta niespecyficznych przeciwciał, które mogą wskazywać na zakażenie kiłą lub pokrewnymi treponematozami nieżytowymi. >>>

• Test immunofluorescencyjny

  Technika stosowana w mikroskopii świetlnej z użyciem mikroskopu fluorescencyjnego, stosowana głównie na próbkach mikrobiologicznych. >>>

  Test immunofluorescencyjny to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: grypa, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, pinta, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, malinica, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, dżuma, pełzakowica, giardioza, toksoplazmoza.

Stosowane leczenie*

• Azytromycyna

  Azytromycyna jest lekiem z grupy antybiotyków stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Obejmuje to zapalenie ucha środkowego, anginę, zapalenie płuc, biegunkę podróżnych i niektóre inne zakażenia jelitowe. Wraz z innymi lekami może być również stosowany w przypadku malarii. Może być przyjmowany doustnie lub dożylnie w dawkach raz na dobę. >>>

  Azytromycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, zapalenie płuc, pinta, borelioza, ornitoza, gorączka Q, malinica, wrzód weneryczny, gorączka okopowa, róża, legionelloza, błonica, trąd, listerioza, izosporoza, kryptosporydioza, ziarniniak pachwinowy, dur brzuszny.

• Benzylopenicylina

  Benzylopenicylina (penicylina krystaliczna, penicylina G) – organiczny związek chemiczny z grupy penicylin, antybiotyk β-laktamowy wytwarzany przez pędzlaki Penicillium chrysogenum (syn. Penicillium notatum) wrażliwy na β-laktamazy. >>>

  Benzylopenicylina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: pinta, malinica, rzeżączka, róża, błonica, promienica, różyca, leptospiroza.

• Ceftriakson

  Ceftriakson, sprzedawany pod nazwą handlową Rocephin, jest antybiotykiem cefalosporynowym trzeciej generacji stosowanym w leczeniu wielu zakażeń bakteryjnych. Należą do nich zakażenia ucha środkowego, zapalenie wsierdzia, zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc, zakażenia kości i stawów, zakażenia wewnątrzbrzuszne, zakażenia skóry, zakażenia dróg moczowych, rzeżączka i choroba zapalna miednicy. Jest również czasami stosowany przed operacją i po ranie kąsanej, aby zapobiec zakażeniu. Ceftriakson może być podawany we wstrzyknięciu do żyły lub do mięśnia. >>>

  Ceftriakson stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie otrzewnej, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, borelioza, wrzód weneryczny, rzeżączka, gorączka okopowa, róża, sepsa, różyca, leptospiroza, jersinioza, dur brzuszny.

• Doksycyklina

  Doksycyklina jest antybiotykiem z klasy tetracyklin o szerokim spektrum działania, stosowanym w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie i niektóre pasożyty. Jest stosowana w leczeniu bakteryjnego zapalenia płuc, trądziku, zakażeń chlamydiami, boreliozy, cholery, tyfusu i kiły. Jest również stosowana w zapobieganiu malarii w połączeniu z chininą. Doksycyklina może być przyjmowana doustnie lub w postaci zastrzyku do żyły. >>>

  Doksycyklina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, zapalenie płuc, malaria, tyfus plamisty, gorączka Q, pinta, dur powrotny, borelioza, ornitoza, malinica, gorączka okopowa, legionelloza, jersinioza, listerioza, tularemia, wąglik, bruceloza, melioidoza, pełzakowica, ziarniniak pachwinowy.

• Klindamycyna

  Klindamycyna (łac. clindamycinum) – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny antybiotyk z grupy linkozamidów. Spektrum jego działania obejmuje bakterie Gram-dodatnie (w tym wiele szczepów MRSA) oraz bakterie beztlenowe. >>>

  Klindamycyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: zapalenie zatok przynosowych, angina, malaria, szkarlatyna, różyca, toksoplazmoza.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Kiła - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, mięczak zakaźny, rumień nagły, rumień zakaźny, pappataci, wirusowe zapalenie wątroby typu B, Żółta gorączka, wirusowe zapalenie wątroby typu C, argentyńska gorączka krwotoczna, wirusowe zapalenie wątroby typu E, gorączka Lassa.

• Dermatologia

  Dermatologia to dziedzina medycyny, która specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu chorób skóry, włosów oraz paznokci. Dermatolodzy zajmują się szerokim zakresem schorzeń, w tym trądzikiem, egzemy, łuszczycą, nowotworami skóry oraz innymi problemami dermatologicznymi. W ramach dermatologii wyróżnia się również subdyscypliny, takie jak dermatologia estetyczna, która koncentruje się na poprawie wyglądu skóry oraz zabiegach anti-aging, a także dermatologia dziecięca, która dotyczy problemów skórnych u najmłodszych pacjentów. Dermatolodzy wykorzystują różnorodne metody diagnostyczne, w tym badania kliniczne, dermatoskopię oraz biopsje skóry, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i wdrożyć odpowiednie leczenie. Często stosują terapie farmakologiczne, a także różne procedury, takie jak laseroterapia, krioterapia czy peelingi chemiczne. Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii i badań, dermatologia stale ewoluuje, oferując nowe rozwiązania i lepsze metody leczenia problemów skórnych. >>>

  Dermatologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: pęcherzyca, atopowe zapalenie skóry, Łojotokowe zapalenie skóry, Łuszczyca, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, rogowacenie ciemne, toczeń rumieniowaty, liszajec, język geograficzny, Żylaki kończyn dolnych, jęczmień, choroba Refsuma, zespół Huntera, protoporfiria erytropoetyczna, albinizm, ziarniniak grzybiasty, sarkoidoza, czerniak, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, muszyca, lobomykoza, geotrychoza, grzybica skóry, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, opryszczka, półpasiec, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, aIDS, borelioza, pinta, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, kiła wrodzona, rzeżączka, bartoneloza, angiomatosis bacillaris, róża.

Mapa występowania kiły na świecie

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Kiła w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Kiła na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Kiła na stronach Medscape (ENG)
• Artykuły w brytyjskim serwisie medycznym Patient.info (ENG)
• Kiła w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)