Japońskie zapalenie mózgu

Co to jest japońskie zapalenie mózgu?

Japońskie zapalenie mózgu (JEV) jest wirusową chorobą neuroinfekcyjną, wywoływaną przez wirus japońskiego zapalenia mózgu. Jest to jeden z najważniejszych patogenów powodujących zapalenie mózgu w Azji, szczególnie w regionach wiejskich, gdzie występuje duża liczba komarów, które są wektorem wirusa. Wirus ten jest przenoszony głównie przez ukąszenia zarażonych komarów, a jego rezerwuarem są dzikie ptaki oraz niektóre gatunki ssaków, takie jak świnie.

Choroba ma charakter sezonowy, z najwyższą liczbą przypadków występującą w okresie letnim i wczesnej jesieni, kiedy populacja komarów jest największa. Objawy japońskiego zapalenia mózgu mogą być różnorodne, od łagodnych do ciężkich, a w wielu przypadkach infekcja przebiega bezobjawowo. U niektórych pacjentów może wystąpić gorączka, bóle głowy, sztywność karku, a w cięższych przypadkach prowadzi do zaburzeń neurologicznych, takich jak drgawki, dezorientacja, a nawet śpiączka.

Choroba ta jest szczególnie niebezpieczna dla dzieci, które są bardziej podatne na ciężki przebieg infekcji. Warto zaznaczyć, że japońskie zapalenie mózgu może prowadzić do trwałych uszkodzeń neurologicznych, w tym problemów z pamięcią, trudności w nauce oraz zaburzeń psychicznych.

W kontekście leczenia, japońskie zapalenie mózgu nie ma specyficznego leku, który mógłby zwalczyć wirusa. Leczenie jest głównie objawowe i wspomagające, koncentrując się na łagodzeniu objawów i wspieraniu funkcji życiowych pacjenta. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie mogą poprawić rokowania, jednak nie ma gwarancji pełnego wyleczenia.

Szanse na wyleczenie japońskiego zapalenia mózgu zależą od wielu czynników, takich jak wiek pacjenta, stan zdrowia przed infekcją oraz czas, w jakim rozpoczęto leczenie. W przypadku dzieci i osób starszych rokowania mogą być gorsze, a niektórzy pacjenci mogą doświadczać długoterminowych skutków choroby. W związku z tym, profilaktyka, w tym szczepienia, jest kluczowym elementem walki z tą chorobą. Szczepionki są dostępne i skuteczne, co znacząco zmniejsza ryzyko zakażenia i ciężkiego przebiegu choroby.

Japońskie zapalenie mózgu według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja japońskiego zapalenia mózgu

ICD-10-CM: A83.0

Minimalny okres inkubacji u ludzi: 5 dni

Maksymalny okres inkubacji u ludzi: 15 dni

Możliwe objawy japońskiego zapalenia mózgu

• Artralgia

  Artralgia (z greckiego arthro-, joint + -algos, pain) dosłownie oznacza ból stawów. Konkretnie, artralgia jest objawem urazu, infekcji, choroby (w szczególności zapalenia stawów) lub reakcji alergicznej na leki. Termin "artralgia" powinien być używany tylko wtedy, gdy stan jest niezapalny, a termin "artretyzm" powinien być używany, gdy stan jest zapalny. >>>

  Artralgia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: toczeń rumieniowaty, dna moczanowa, choroba Crohna, Śpiączka afrykańska, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, malinica, gorączka okopowa, jersinioza, nosacizna, węgorczyca, denga.

• Ból głowy

  Ból głowy jest objawem bólu w obrębie twarzy, głowy lub szyi. Może występować jako migrena, napięciowy ból głowy lub klasterowy ból głowy. U osób z silnymi bólami głowy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia depresji. Bóle głowy mogą występować w wyniku wielu schorzeń. Istnieje wiele różnych systemów klasyfikacji bólów głowy. >>>

  Ból głowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: polip nosa, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, grypa, nadciśnienie tętnicze, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, bezsenność, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, bezdech senny, niedoczynność przytarczyc, methemoglobinemia, nadkrwistość, niedokrwistość, gruczolak przysadki, glejak wielopostaciowy, Śpiączka afrykańska, toksokaroza, czerwienica prawdziwa, nadpłytkowość samoistna, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, pappataci, Żółta gorączka, dur powrotny, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, legionelloza, bartoneloza.

• Dreszcze

  Dreszcze to uczucie chłodu pojawiające się podczas wysokiej gorączki, ale czasami jest to również częsty objaw, który występuje samodzielnie. >>>

  Dreszcze to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie gardła, angina, grypa, zapalenie płuc, malaria, schistosomatoza, histoplazmoza, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, półpasiec, aIDS, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, gorączka Oropouche, choroba Carrióna, róża, legionelloza, sepsa, leptospiroza, choroba kociego pazura, jersinioza, nosacizna, sarkocystoza, salmonelloza, wścieklizna.

• Gorączka

  Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>

  Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przetoka okołoodbytnicza, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, przeziębienie, gorączka reumatyczna, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, anisakioza, toksokaroza, mielofibroza, malaria, leiszmanioza, klonorchoza, fascjoloza, Świnka, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, aspergiloza, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, rumień nagły, wirusowe zapalenie wątroby typu E, aIDS, pappataci, Żółta gorączka.

• śpiączka

  Śpiączka to stan głębokiej nieświadomości, w którym pacjent nie reaguje na bodźce zewnętrzne i nie wykazuje oznak świadomości. Jest to poważny stan medyczny, który może być wynikiem różnych czynników, takich jak urazy głowy, udary mózgu, zatrucia, infekcje czy choroby metaboliczne. W śpiączce dochodzi do zaburzenia funkcji mózgu, co prowadzi do braku zdolności do interakcji z otoczeniem. Śpiączka można klasyfikować według stopnia głębokości oraz przyczyn jej powstania. W przypadku niektórych rodzajów śpiączki, takich jak śpiączka metaboliczna, przyczyny można często zidentyfikować i leczyć, co daje nadzieję na powrót do pełnej świadomości. Inne rodzaje, jak śpiączka traumatyczna, mogą być trudniejsze do leczenia i mogą prowadzić do trwałych uszkodzeń neurologicznych. Diagnoza śpiączki obejmuje ocenę stanu neurologicznego pacjenta, badania obrazowe, a także testy laboratoryjne w celu określenia przyczyny. Leczenie śpiączki koncentruje się na usunięciu przyczyny i wsparciu funkcji życiowych pacjenta, a także na rehabilitacji w przypadku poprawy stanu zdrowia. Rokowanie w przypadku śpiączki jest zróżnicowane i zależy od wielu czynników, w tym czasu trwania śpiączki oraz jej przyczyn. >>>

  śpiączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: malaria, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu.

• Splątanie

  Splątanie z medycznego punktu widzenia odnosi się do stanu psychicznego, w którym osoba ma trudności z utrzymaniem jasności myślenia, orientacji w czasie i przestrzeni oraz odpowiednim rozumieniem sytuacji. Może być wynikiem różnych czynników, takich jak choroby neurologiczne, zaburzenia psychiczne, alkoholizm, stosowanie narkotyków czy efekty uboczne leków. W praktyce klinicznej splątanie często objawia się dezorientacją, problemami z pamięcią, trudnościami w komunikacji oraz zmiennością nastroju. Jest to stan, który może występować nagle lub rozwijać się stopniowo, a jego intensywność może się zmieniać w ciągu dnia. Rozpoznanie splątania wymaga dokładnej oceny medycznej, w tym wywiadu z pacjentem oraz badań neurologicznych, aby ustalić przyczynę i wdrożyć odpowiednie leczenie. W zależności od etiologii, terapia może obejmować farmakoterapię, rehabilitację, wsparcie psychologiczne oraz działania mające na celu poprawę środowiska pacjenta. Ważne jest, aby nie ignorować objawów splątania, ponieważ mogą one wskazywać na poważne schorzenia wymagające interwencji. >>>

  Splątanie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu.

• Sztywność karku

  Sztywność szyi, sztywny kark i sztywność karkowa są terminami często używanymi zamiennie do opisania stanu medycznego, w którym doświadcza się dyskomfortu lub bólu podczas próby obracania, poruszania lub zginania szyi. Możliwe przyczyny to naciągnięcie lub skręcenie mięśni, zaburzenia kręgosłupa szyjnego, zapalenie opon mózgowych i krwotok podpajęczynówkowy. >>>

  Sztywność karku to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: krwotok podpajęczynówkowy, gorączka doliny Rift, tężec.

• Wymioty

  Wymioty to mimowolne, siłowe wydalenie zawartości żołądka przez usta, a czasem nos. Wymioty mogą wynikać z wielu przyczyn, a przedłużające się wymioty mają długą diagnostykę różnicową. >>>

  Wymioty to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, zapalenie otrzewnej, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, tyrozynemia, choroba syropu klonowego, glejak wielopostaciowy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, gnatostomoza, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, ornitoza, gorączka Q, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka Oropouche, gorączka okopowa, zespół wstrząsu toksycznego, gorączka plamicowa brazylijska, krztusiec, szkarlatyna, listerioza.

• Zmęczenie

  Zmęczenie to termin używany do opisania ogólnego uczucia zmęczenia lub braku energii. Nie jest to to samo, co zwykła senność. >>>

  Zmęczenie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pęcherzyca, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, pylica płuc, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, ostre zapalenie gardła, grypa, ostre zapalenie oskrzeli, rozedma płuc, tętniak, hipotensja, gorączka reumatyczna, nadciśnienie tętnicze, wypadanie płatka zastawki mitralnej, niedomykalność zastawki aortalnej, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia przerostowa, kardiomiopatia restrykcyjna, bezdech senny, choroba Pompego, amyloidoza, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, zaburzenia depresyjne, otyłość, niedoczynność tarczycy, choroba Hashimoto, niedoczynność przytarczyc, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, szpiczak mnogi, ostra białaczka szpikowa, niedokrwistość, methemoglobinemia, nadkrwistość, rak jajnika, rak nerki, gruczolak przysadki, rak tarczycy, rak płuc, rak żołądka, rak odbytu, talasemia, rak dróg żółciowych, czerwienica prawdziwa, zespół mielodysplastyczny, mielofibroza, nadpłytkowość samoistna.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Przenoszenie przez komary

  Przenoszenie chorób przez komary jest istotnym zagadnieniem w medycynie, zwłaszcza w kontekście zdrowia publicznego. Komary są wektorami wielu patogenów, w tym wirusów, bakterii i pasożytów, które mogą powodować poważne choroby u ludzi. Do najgroźniejszych chorób przenoszonych przez komary należą malaria, dengue, Zika, chikungunya oraz wirusowe zapalenie mózgu. Mechanizm przenoszenia chorób przez komary opiera się na ich biologii i zachowaniach żywieniowych. Samice komarów, które potrzebują krwi do produkcji jaj, mogą wprowadzać patogeny do organizmu gospodarza podczas pobierania krwi. W wyniku tego procesu patogeny mogą przedostać się do krwiobiegu, a następnie rozprzestrzeniać się w organizmie, wywołując choroby. Zwalczanie chorób przenoszonych przez komary wymaga wieloaspektowego podejścia, obejmującego kontrolę populacji komarów, stosowanie repelentów oraz szczepienia, tam gdzie są dostępne. Edukacja społeczna na temat zapobiegania ukąszeniom komarów oraz eliminowanie miejsc rozrodu, takich jak stojąca woda, są kluczowymi elementami działań prewencyjnych. Zrozumienie cyklu życia komarów oraz ich ekosystemu jest niezbędne do skutecznej kontroli chorób przenoszonych przez te owady. Badania nad biologicznymi i środowiskowymi czynnikami wpływającymi na populacje komarów oraz ich zdolność do przenoszenia patogenów są również istotne dla opracowywania nowych strategii zapobiegania i leczenia chorób. >>>

  Przenoszenie przez komary dotyczy również innych chorób, takich jak np.: malaria, pappataci, Żółta gorączka, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, zapalenia mózgu doliny Murray, denga.

Możliwe przyczyny japońskiego zapalenia mózgu

• Japanese encephalitis virus

  Japanese encephalitis virus (JEV) to wirus z grupy flavivirusów, który jest głównie przenoszony przez komary. Jest to jeden z głównych patogenów powodujących zapalenie mózgu w Azji i na Pacyfiku. Infekcje wywołane tym wirusem mogą być bezobjawowe, ale w przypadku wystąpienia objawów mogą prowadzić do ciężkiego zapalenia mózgu, które jest stanem zagrażającym życiu. Choroba wywołana przez JEV, znana jako zapalenie mózgu japońskiego, objawia się gorączką, bólem głowy, sztywnością karku oraz objawami neurologicznymi, takimi jak drgawki, dezorientacja, a w cięższych przypadkach może prowadzić do śpiączki lub śmierci. Wiele osób, które przeżyją chorobę, może zmagać się z trwałymi uszkodzeniami neurologicznymi, takimi jak problemy z pamięcią, ruchliwością i innymi funkcjami poznawczymi. Wirus JEV jest szczególnie niebezpieczny dla dzieci, które są bardziej narażone na ciężki przebieg choroby. Zapobieganie zakażeniu obejmuje szczepienia oraz kontrolę populacji komarów w obszarach endemicznych. >>>

Badania rozpoznające

• Elektroencefalografia

  Elektroencefalografia (EEG) to nieinwazyjna metoda badania aktywności elektrycznej mózgu. Polega na umieszczeniu elektrod na powierzchni skóry głowy, które rejestrują bioelektryczne sygnały generowane przez neurony. EEG jest powszechnie stosowane w diagnostyce zaburzeń neurologicznych, takich jak epilepsja, zaburzenia snu, a także w ocenie funkcji mózgu w różnych stanach klinicznych. Badanie to jest cenne nie tylko w diagnostyce, ale także w monitorowaniu pacjentów oraz w badaniach naukowych nad funkcjonowaniem mózgu. EEG może ujawniać różne fale mózgowe, które są związane z różnymi stanami świadomości i aktywnością umysłową. Dzięki swojej prostocie i efektywności, elektroencefalografia jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach medycyny i psychologii. >>>

  Elektroencefalografia to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: choroba Creutzfeldta-Jakoba.

• ELISA

  Test immunologiczny ELISA (ang. enzyme-linked immunosorbent assay) jest powszechnie stosowanym testem biochemii analitycznej, opisanym po raz pierwszy przez Evę Engvall i Petera Perlmanna w 1971 roku. Test wykorzystuje fazę stałą typu enzymatycznego testu immunologicznego (EIA) do wykrywania obecności ligandu (zwykle białka) w płynnej próbce przy użyciu przeciwciał skierowanych przeciwko białku, które ma być mierzone. Test ELISA jest stosowany jako narzędzie diagnostyczne w medycynie, patologii roślin i biotechnologii, a także jako kontrola jakości w różnych gałęziach przemysłu. >>>

  ELISA to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: leiszmanioza, anisakioza, gnatostomoza, mononukleoza zakaźna, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, aIDS, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, gorączka Q, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, dżuma, pełzakowica, kryptosporydioza, giardioza, toksoplazmoza, bąblowica, odra, węgorczyca, denga, dur brzuszny.

• Nakłucie lędźwiowe

  Nakłucie lędźwiowe jest procedurą medyczną, w której igła jest wprowadzana do kanału kręgowego, najczęściej w celu pobrania płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) do badań diagnostycznych. Głównym powodem nakłucia lędźwiowego jest pomoc w diagnozowaniu chorób ośrodkowego układu nerwowego, w tym mózgu i kręgosłupa. Zabieg wykonywany jest zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym z zastosowaniem sterylnej techniki. Igła podskórna jest używana do uzyskania dostępu do przestrzeni podpajęczynówkowej i zebrania płynu. Płyn może być wysłany do analizy biochemicznej, mikrobiologicznej i cytologicznej. >>>

  Nakłucie lędźwiowe to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, stwardnienie rozsiane, Śpiączka afrykańska, pappataci, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, borelioza, tyfus plamisty, leptospiroza, jersinioza.

• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego

  Rezonans magnetyczny (MRI) to technika obrazowania medycznego stosowana w radiologii do tworzenia obrazów anatomii i procesów fizjologicznych organizmu. Skanery MRI wykorzystują silne pola magnetyczne, gradienty pola magnetycznego i fale radiowe do generowania obrazów narządów w organizmie. MRI nie wiąże się z promieniowaniem rentgenowskim ani z użyciem promieniowania jonizującego, co odróżnia go od tomografii komputerowej i tomografii PET. MRI jest medycznym zastosowaniem jądrowego rezonansu magnetycznego (NMR), który może być również wykorzystywany do obrazowania w innych zastosowaniach NMR, takich jak spektroskopia NMR. >>>

  Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: tętniak, Żylaki przełyku, zapalenie mięśnia sercowego, dystrofia mięśniowa Duchenne’a, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, choroba Wilsona, rak jajnika, rak prostaty, rak pęcherza moczowego, rak jelita grubego, rak piersi, gnatostomoza, choroba Creutzfeldta-Jakoba, nokardioza, bąblowica.

• Reakcja łańcuchowa polimerazy

  Łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR) jest metodą szeroko stosowaną do szybkiego tworzenia milionów do miliardów kopii (kompletnych lub częściowych) określonej próbki DNA, pozwalając naukowcom na pobranie bardzo małej próbki DNA i wzmocnienie jej (lub jej części) do wystarczająco dużej ilości, aby badać szczegółowo. PCR został wynaleziony w 1983 roku przez amerykańskiego biochemika Kary'ego Mullisa w Cetus Corporation; Mullis i biochemik Michael Smith, którzy opracowali inne istotne sposoby manipulacji DNA, zostali wspólnie nagrodzeni Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii w 1993 roku. PCR jest podstawą wielu procedur stosowanych w testach i badaniach genetycznych, w tym analizy starożytnych próbek DNA i identyfikacji czynników zakaźnych. Stosując PCR, kopie bardzo małych ilości sekwencji DNA są wykładniczo wzmacniane w serii cykli zmian temperatury. PCR jest obecnie powszechną i często niezbędną techniką stosowaną w medycznych badaniach laboratoryjnych w szerokim zakresie zastosowań, w tym w badaniach biomedycznych i kryminalistyce. >>>

  Reakcja łańcuchowa polimerazy to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, anisakioza, toksokaroza, mononukleoza zakaźna, pappataci, Żółta gorączka, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, rumień zakaźny, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirusowe zapalenie wątroby typu E, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, gorączka Oropouche, ornitoza, gorączka Q, wrzód weneryczny, kiła, rzeżączka, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, tularemia, bruceloza, nosacizna, pełzakowica, kryptosporydioza, ospa małpia, sARS, denga, dur brzuszny.

• Test immunofluorescencyjny

  Technika stosowana w mikroskopii świetlnej z użyciem mikroskopu fluorescencyjnego, stosowana głównie na próbkach mikrobiologicznych. >>>

  Test immunofluorescencyjny to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: grypa, gorączka krwotoczna Ebola, choroba marburska, pinta, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, malinica, kiła, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, dżuma, pełzakowica, giardioza, toksoplazmoza.

• Tomografia komputerowa

  Tomografia komputerowa to technika obrazowania medycznego stosowana do uzyskiwania szczegółowych obrazów wewnętrznych ciała. >>>

  Tomografia komputerowa to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, beryloza, zapalenie wyrostka robaczkowego, przepuklina pępowinowa, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, alkoholowe zapalenie wątroby, zawał mózgu, tętniak, choroba moyamoya, Żylaki przełyku, zapalenie płuc, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, zawał mięśnia sercowego, zatorowość płucna, choroba Wilsona, sarkoidoza, rak szyjki macicy, rak jajnika, rak nerki, rak pęcherza moczowego, siatkówczak, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, glejak wielopostaciowy, rak trzustki, rak płuc, rak serca, rak kości, mięsak Kaposiego, rak żołądka, rak jelita grubego, rak odbytu, rak dróg żółciowych, gnatostomoza, rak przełyku, histoplazmoza, ornitoza, nokardioza, zgorzel gazowa, legionelloza, gruźlica, rak jądra, sARS, bąblowica, blastomykoza, choroba niedokrwienna serca, idiopatyczne włóknienie płuc.

Sposoby leczenia japońskiego zapalenia mózgu*

• opieka wspierająca
• lek moczopędny
• leki nootropowe
• przeciwutleniacz

* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Stosowane leczenie*

• Furosemid

  Furosemid to lek moczopędny z grupy diuretyków pętlowych. Jest stosowany w leczeniu obrzęków spowodowanych niewydolnością serca, marskością wątroby oraz niektórymi chorobami nerek. Furosemid działa poprzez zwiększanie wydalania sodu, potasu i wody z organizmu poprzez hamowanie wchłaniania tych substancji w kanalikach nerkowych. >>>

  Furosemid stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, nadciśnienie tętnicze.

• Mannitol

  Mannitol to organiczny związek chemiczny, będący alkoholem cukrowym, który występuje naturalnie w niektórych roślinach, takich jak algi i grzyby. Jest stosowany jako substancja słodząca, a także jako środek osmotyczny w medycynie, zwłaszcza w leczeniu obrzęków mózgu oraz w terapii niektórych rodzajów niewydolności nerek. Mannitol działa poprzez zwiększenie ciśnienia osmotycznego w płynach ustrojowych, co prowadzi do wydalania wody z organizmu. W przemyśle spożywczym mannitol jest używany jako słodzik, ponieważ ma niską kaloryczność i nie podnosi znacznie poziomu cukru we krwi. Jest również popularny w produktach dla osób z cukrzycą oraz w gumach do żucia i słodyczach, gdzie działa jako substancja zapobiegająca krystalizacji cukru. Mannitol jest dobrze tolerowany przez większość ludzi, ale w dużych ilościach może powodować problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak wzdęcia czy biegunka. W medycynie jego zastosowanie wymaga ostrożności, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami równowagi elektrolitowej czy niewydolnością serca. >>>

• Neostygmina

  Neostygmina to lek stosowany głównie w medycynie do leczenia myastenii gravis, choroby charakteryzującej się osłabieniem mięśni. Działa jako inhibitor acetylocholinoesterazy, co oznacza, że hamuje enzym odpowiedzialny za rozkład acetylocholiny, neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za przewodnictwo impulsów nerwowych do mięśni. Dzięki temu zwiększa stężenie acetylocholiny w synapsach nerwowo-mięśniowych, co poprawia siłę i wydolność mięśni. Neostygmina może być również stosowana w anestezjologii w celu odwrócenia działania niektórych leków zwiotczających mięśnie po operacjach. Lek podawany jest zazwyczaj w postaci iniekcji, a jego działanie zaczyna się w ciągu kilku minut. W przypadku przedawkowania mogą wystąpić objawy takie jak nadmierne wydzielanie śliny, skurcze mięśniowe czy zaburzenia oddychania, co wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. >>>

  Neostygmina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: miastenia.

• Piracetam

  Piracetam to syntetyczny związek chemiczny, który należy do grupy nootropów, czyli substancji mających na celu poprawę funkcji poznawczych. Został po raz pierwszy opracowany w latach 60. XX wieku i jest stosowany głównie w celu wspierania pamięci, koncentracji oraz ogólnej wydolności umysłowej. Piracetam działa poprzez wpływ na neurotransmitery w mózgu, co może prowadzić do poprawy komunikacji między neuronami. Chociaż piracetam był szeroko badany, jego mechanizmy działania nie są w pełni zrozumiane. Wykazuje działanie neuroprotekcyjne i może poprawiać krążenie mózgowe. Często stosowany jest w leczeniu różnych schorzeń neurologicznych, takich jak demencja, udar mózgu oraz inne zaburzenia poznawcze. Niekiedy bywa również wykorzystywany przez studentów oraz osoby pracujące umysłowo jako środek wspomagający naukę i pamięć. Chociaż piracetam jest uznawany za stosunkowo bezpieczny, mogą wystąpić skutki uboczne, takie jak bóle głowy, drażliwość czy zaburzenia snu. W niektórych krajach jest dostępny na receptę, podczas gdy w innych można go kupić jako suplement diety. Zawsze warto skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji piracetamem, zwłaszcza w przypadku istniejących schorzeń lub przyjmowania innych leków. >>>

  Piracetam stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: kleszczowe zapalenie mózgu.

• Torasemid

  Torasemid to lek moczopędny z grupy diuretyków pętlowych. Jest stosowany w leczeniu obrzęków związanych z niewydolnością serca, marskością wątroby oraz niektórymi chorobami nerek. Działa poprzez zwiększanie wydalania sodu, potasu i wody z organizmu poprzez hamowanie wchłaniania tych substancji w kanalikach nerkowych. >>>

  Torasemid stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, nadciśnienie tętnicze.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Japońskie zapalenie mózgu - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, rumień nagły, rumień zakaźny, pappataci.

• Neurologia

  Neurologia (z greckiego: νεῦρον (neûron), "struna, nerw" i przyrostek -logia, "badanie") jest gałęzią medycyny zajmującą się zaburzeniami układu nerwowego. Neurologia zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem wszystkich chorób obejmujących mózg, rdzeń kręgowy i nerwy obwodowe. >>>

  Neurologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: choroba Kaszina-Beka, zaparcia, zawał mózgu, udar mózgu, tętniak, choroba moyamoya, zapalenie mięśnia sercowego, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, przetoka perylimfatyczna, tętniak Rasmussena, dystrofia mięśniowa Duchenne’a, dystrofia Emery’ego-Dreifussa, dystrofia miotoniczna, dystrofia twarzowo-łopatkowo-ramieniowa, rodzinna dysautonomia, zespół Hornera, wodogłowie, jaskra, zapalenie nerwu wzrokowego, choroba Ménière’a, zespół Lermoyeza, zapalenie błędnika, bezsenność, zespół Guillaina-Barrégo, somnambulizm, miastenia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, pląsawica, stwardnienie zanikowe boczne, choroba Parkinsona, neurodegeneracja związana z kinazą pantotenianu, postępujące porażenie nadjądrowe, choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, padaczka, migrena, bezdech senny, narkolepsja, zespół Kleinego-Levina, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, choroba Refsuma, choroba Pompego, choroba McArdle’a, zespół Hurler, zespół Huntera, zespół Sanfilippo, zespół Lescha-Nyhana, choroba Menkesa, zaburzenia depresyjne.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Japońskie zapalenie mózgu na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Japońskie zapalenie mózgu na stronach Medscape (ENG)
• Japońskie zapalenie mózgu w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)
• Japońskie zapalenie mózgu w bazie rzadkich i genetycznych chorób GARD amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia (ENG)