Chłoniak Burkitta

Co to jest chłoniak Burkitta?

Chłoniak Burkitta to agresywny nowotwór limfatyczny, który wywodzi się z komórek B, będących częścią układu odpornościowego. Jest to jedna z form chłoniaka nieziarniczego, a jego nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego patologii, który jako pierwszy opisał tę chorobę w latach 50. XX wieku. Chłoniak Burkitta występuje najczęściej u dzieci, ale może również dotyczyć dorosłych.

Choroba charakteryzuje się szybkim wzrostem i rozprzestrzenianiem się komórek nowotworowych. Zazwyczaj rozwija się w węzłach chłonnych, ale może również występować w innych miejscach, takich jak jamy brzuszne, szpik kostny czy centralny układ nerwowy. W przypadku dzieci najczęściej objawia się w postaci guza w jamie brzusznej, podczas gdy u dorosłych może manifestować się jako powiększenie węzłów chłonnych.

Chłoniak Burkitta jest związany z infekcją wirusem Epsteina-Barr (EBV), który jest powszechny na całym świecie. Istnieją różne podtypy tej choroby, w tym postać endemiczną, która występuje głównie w Afryce, oraz sporadyczną, która występuje w innych częściach świata.

Leczenie chłoniaka Burkitta jest intensywne i często obejmuje chemioterapię oraz, w niektórych przypadkach, radioterapię. Ze względu na agresywny charakter choroby, kluczowe jest jak najszybsze rozpoznanie i rozpoczęcie terapii.

W przypadku chłoniaka Burkitta, rokowania są stosunkowo dobre, zwłaszcza jeśli choroba jest wykryta we wczesnym stadium i leczenie jest rozpoczęte szybko. Wysoka agresywność nowotworu wiąże się z ryzykiem nawrotów, ale dzięki nowoczesnym metodom leczenia, wiele osób może osiągnąć pełną remisję. Współczesne terapie, w tym chemioterapia wysokodawkowa, mogą prowadzić do wyleczenia w znacznej części przypadków, co czyni tę chorobę jedną z bardziej uleczalnych form chłoniaków. Szanse na wyleczenie są szczególnie wysokie wśród dzieci, które często lepiej reagują na intensywne leczenie.

Chłoniak Burkitta według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja chłoniaka Burkitta

ICD-10-CM: C83.70
ICD-10-CM: C83.7

Możliwe objawy chłoniaka Burkitta

Ból brzucha
Ból brzucha jest objawem związanym zarówno z błahymi, jak i poważnymi problemami medycznymi. >>>

Ból brzucha to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, ostre zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, zaparcia, biegunka, choroba wrzodowa, gorączka reumatyczna, tyrozynemia, nietolerancja laktozy, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, talasemia, rak wątrobowokomórkowy, rak dróg żółciowych, rak trzustki, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, Żółta gorączka, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, wirusowe zapalenie wątroby typu C, dur powrotny, gorączka Q, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka plamicowa brazylijska, szkarlatyna, jersinioza, tularemia, ankylostomatoza, glistnica, trichurioza, kandydoza, pełzakowica, izosporoza, giardioza, hymenolepidoza, owsica.
Gorączka
Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>

Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, zapalenie pęcherzyka żółciowego, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przetoka okołoodbytnicza, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, gorączka reumatyczna, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, klonorchoza, fascjoloza, anisakioza, toksokaroza, mielofibroza, malaria, Świnka, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, aspergiloza, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, rumień nagły, wirusowe zapalenie wątroby typu E.
Nocne poty
Nocne poty to zjawisko polegające na nadmiernym poceniu się podczas snu, które może prowadzić do mokrego odzienia lub pościeli. Z medycznego punktu widzenia są one objawem, a nie samodzielną jednostką chorobową. Mogą być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak infekcje (np. gruźlica), choroby nowotworowe (np. chłoniaki), zaburzenia hormonalne (np. menopauza, nadczynność tarczycy), a także skutkami ubocznymi niektórych leków. Inne czynniki, które mogą przyczyniać się do nocnych potów, to stres, depresja, otyłość oraz spożycie alkoholu lub pikantnych potraw przed snem. W przypadku wystąpienia nocnych potów, które są uporczywe lub towarzyszą im inne objawy, zaleca się konsultację z lekarzem w celu ustalenia przyczyny oraz ewentualnego wdrożenia odpowiedniego leczenia. Nocne poty mogą znacząco wpływać na jakość snu i ogólne samopoczucie, dlatego ich diagnostyka i zarządzanie są istotne dla zdrowia pacjenta. >>>

Nocne poty to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, mielofibroza, blastomykoza.
Osłabienie
>>>
Osłabienie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, pęcherzyca, hipotensja, zapalenie zatok przynosowych, angina, krwotok śródmózgowy, zapalenie osierdzia, kardiomiopatia restrykcyjna, częstoskurcz nadkomorowy, amyloidoza, kwashiorkor, szpiczak mnogi, rak szyjki macicy, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, glejak wielopostaciowy, rak odbytu, rak pęcherzyka żółciowego, zespół mielodysplastyczny, aspergiloza, dur powrotny, tasiemczyca, niedokrwistość aplastyczna.
Powiększenie śledziony lub wątroby
>>>
Powiększenie śledziony lub wątroby to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zespół mielodysplastyczny.
Powiększenie węzłów chłonnych
Powiększenie węzłów chłonnych, znane również jako limfadenopatia, to stan, w którym węzły chłonne, będące częścią układu limfatycznego, zwiększają swoje rozmiary. Węzły te odgrywają kluczową rolę w obronie immunologicznej organizmu, filtrując patogeny i produkując komórki odpornościowe. Powiększenie węzłów chłonnych może być spowodowane różnorodnymi czynnikami, w tym infekcjami wirusowymi, bakteryjnymi lub grzybiczymi, a także chorobami autoimmunologicznymi, nowotworami lub reakcjami na leki. Często towarzyszą mu inne objawy, takie jak ból, obrzęk, gorączka czy ogólne osłabienie organizmu. Diagnoza przyczyny powiększenia węzłów chłonnych zazwyczaj wymaga przeprowadzenia badań klinicznych, laboratoryjnych oraz obrazowych. W zależności od ustalonej przyczyny, leczenie może obejmować antybiotyki w przypadku infekcji, leki przeciwzapalne lub terapię nowotworową, jeśli węzły są powiększone z powodu choroby nowotworowej. Ważne jest, aby monitorować zmiany w węzłach chłonnych, ponieważ ich powiększenie może być wskaźnikiem poważniejszych problemów zdrowotnych. >>>

Powiększenie węzłów chłonnych to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: rak prącia, dur powrotny, choroba Carrióna, bartoneloza.
Utrata masy ciała
Utrata masy ciała z medycznego punktu widzenia to proces, w którym organizm traci tkankę tłuszczową, mięśniową lub wodę, co prowadzi do obniżenia całkowitej wagi ciała. Może być wynikiem różnych czynników, takich jak zmniejszenie spożycia kalorii, zwiększenie aktywności fizycznej, choroby, zaburzenia metaboliczne czy stres. W kontekście zdrowia, umiarkowana utrata masy ciała może być korzystna, zwłaszcza w przypadku osób z nadwagą lub otyłością, gdyż pomaga w redukcji ryzyka wystąpienia chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca typu 2, choroby serca czy nadciśnienie. Jednakże, nagła lub znaczna utrata masy ciała może być niebezpieczna i wskazywać na problemy zdrowotne, takie jak choroby nowotworowe, zaburzenia odżywiania, infekcje czy problemy z układem hormonalnym. Ważne jest, aby podejście do utraty masy ciała było zrównoważone i oparte na zdrowych nawykach żywieniowych oraz regularnej aktywności fizycznej. Monitorowanie wagi oraz konsultacje z lekarzem lub dietetykiem mogą pomóc w ocenie postępów oraz zapobieganiu potencjalnym zagrożeniom zdrowotnym związanym z niekontrolowanym spadkiem masy ciała. >>>

Utrata masy ciała to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pylica płuc, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, rozedma płuc, anoreksja, amyloidoza, nadczynność tarczycy, chłoniak grudkowy, chłoniak Hodgkina, rak szyjki macicy, rak jajnika, rak nerki, rak pęcherza moczowego, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak odbytu, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, rak kości, mielofibroza, histoplazmoza, tasiemczyca, idiopatyczne włóknienie płuc.
Wysypka skórna
>>>
Wysypka skórna to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: blastomykoza.

Możliwe przyczyny chłoniaka Burkitta

Ekspozycja na substancje chemiczne (np. pestycydy)
>>>
Mutacje genetyczne
>>>
Mutacje genetyczne może powodować również inne choroby, takie jak np.: albinizm.
Osłabienie układu odpornościowego
>>>
Osłabienie układu odpornościowego może powodować również inne choroby, takie jak np.: jęczmień, piedra biała.
Zakażenie wirusem Epsteina-Barr
Zakażenie wirusem Epsteina-Barr (EBV) to jedna z najpowszechniejszych infekcji wirusowych, należąca do rodziny wirusów herpes. Większość ludzi zostaje zarażona tym wirusem w dzieciństwie lub w okresie nastoletnim, często nie doświadczając żadnych objawów. Jednak w niektórych przypadkach EBV może prowadzić do różnych chorób. Najbardziej znaną chorobą związaną z EBV jest mononukleoza zakaźna, znana również jako "choroba pocałunków", która objawia się gorączką, bólem gardła, powiększeniem węzłów chłonnych oraz ogólnym osłabieniem. Infekcja może również prowadzić do powikłań, takich jak powiększenie śledziony czy wątroby. Wirus Epsteina-Barr jest także związany z innymi poważnymi schorzeniami, takimi jak chłoniak Burkitta, rak nosogardła oraz niektóre przypadki chłoniaka Hodgkina. Ponadto, EBV może odgrywać rolę w rozwoju chorób autoimmunologicznych, takich jak stwardnienie rozsiane i toczeń rumieniowaty układowy. Zakażenie wirusem Epsteina-Barr jest zatem istotnym czynnikiem ryzyka dla wielu schorzeń, co czyni go przedmiotem intensywnych badań w dziedzinie immunologii i onkologii. >>>

Zakażenie wirusem Epsteina-Barr może powodować również inne choroby, takie jak np.: chłoniak Hodgkina, rak jamy nosowo-gardłowej.

Stosowane leczenie*

(RS)-cyklofosfamid
Cyklofosfamid (łac. Cyclophosphamidum) – organiczny związek chemiczny z grupy cyklicznych diamidofosforanów (diamidów kwasu fosforowego), zawierający pierścień 1,3,2-oksazafosfinanowy i fragment iperytu azotowego (−N(CH2CH2Cl)2) jako amidowy ligand egzocykliczny. Stosowany jako lek cytostatyczny z grupy leków alkilujących. >>>

(RS)-cyklofosfamid stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: stwardnienie rozsiane, miastenia, szpiczak mnogi, ziarniniak grzybiasty, ostra białaczka szpikowa, przewlekła białaczka szpikowa, rak jajnika, siatkówczak, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak piersi, rak jądra.