Bartoneloza

Co to jest bartoneloza?

Gatunki Bartonella są szybko działającymi gram-ujemnymi pałeczkami. Są one zazwyczaj przenoszone przez owady krwiopijne, takie jak muchy, pchły i wszy, ale mogą być również przenoszone przez zadrapania i ugryzienia zwierząt. Bartoneloza u ludzi jest grupą chorób o szybko rosnącym spektrum klinicznym. Tylko nieliczne z ponad 20 gatunków należących do tego rodzaju są znane jako mające znaczenie medyczne u ludzi.

Bartoneloza według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja bartonelozy

ICD-10-CM: A44
ICD-10-CM: A44.9
ICD-11: 1938462328
ICD-9-CM: 088.0

Możliwe objawy bartonelozy

• Ból głowy

  Ból głowy jest objawem bólu w obrębie twarzy, głowy lub szyi. Może występować jako migrena, napięciowy ból głowy lub klasterowy ból głowy. U osób z silnymi bólami głowy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia depresji. Bóle głowy mogą występować w wyniku wielu schorzeń. Istnieje wiele różnych systemów klasyfikacji bólów głowy. >>>

  Ból głowy to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: ostre zapalenie gardła, angina, grypa, polip nosa, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, nadciśnienie tętnicze, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, wodogłowie, bezsenność, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, migrena, bezdech senny, niedoczynność przytarczyc, niedokrwistość, methemoglobinemia, nadkrwistość, gruczolak przysadki, glejak wielopostaciowy, Śpiączka afrykańska, toksokaroza, czerwienica prawdziwa, nadpłytkowość samoistna, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, gorączka doliny Rift, dur powrotny, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, japońskie zapalenie mózgu, zapalenia mózgu doliny Murray, kleszczowe zapalenie mózgu, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Zachodniego Nilu, choroba Carrióna, gorączka okopowa.

• Ból mięśni

  Ból mięśni, znany również jako myalgia, to dolegliwość, która może mieć wiele przyczyn, zarówno miejscowych, jak i ogólnoustrojowych. Z medycznego punktu widzenia, ból mięśni jest wynikiem uszkodzenia lub podrażnienia włókien mięśniowych, co prowadzi do stanu zapalnego. Może występować w wyniku intensywnego wysiłku fizycznego, kontuzji, nadmiernego napięcia mięśniowego lub urazów. W przypadku intensywnego wysiłku, mikrouszkodzenia mięśni mogą prowadzić do opóźnionej reakcji bólowej, która występuje zazwyczaj 24 do 48 godzin po aktywności. Ból mięśni może być także objawem chorób, takich jak grypa, fibromialgia, czy inne schorzenia reumatyczne. W diagnostyce bólu mięśni istotne jest zrozumienie kontekstu jego występowania, historii medycznej pacjenta oraz towarzyszących objawów. Leczenie bólu mięśni może obejmować odpoczynek, stosowanie zimnych lub ciepłych okładów, leki przeciwbólowe oraz fizjoterapię w celu przywrócenia sprawności i zmniejszenia dolegliwości. W przypadku przewlekłych bólów mięśniowych, ważne jest zidentyfikowanie i leczenie podstawowej przyczyny, co może wymagać współpracy z lekarzem specjalistą. >>>

  Ból mięśni to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie mięśnia sercowego, choroba Pompego, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, histoplazmoza, dur powrotny, gorączka O’nyong-nyong, choroba Carrióna, blastomykoza.

• Ból w okolicy stawu

  Ból w okolicy stawu może być objawem wielu różnych schorzeń, które wpływają na struktury stawowe, takie jak kości, chrząstki, więzadła, torebki stawowe oraz mięśnie. Może być wynikiem urazu, zapalenia, degeneracji czy zaburzeń metabolicznych. Najczęściej występującymi przyczynami bólu stawów są zapalenie stawów, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, osteoartroza, a także dny moczanowej. Ból może być ostry, chroniczny lub napadowy, a jego nasilenie i charakter mogą się różnić w zależności od przyczyny. Dodatkowe objawy to obrzęk, sztywność, ograniczenie ruchomości oraz zmiany skórne wokół stawu. Diagnoza wymaga dokładnej oceny klinicznej, badań obrazowych oraz laboratoryjnych, co pozwala na ustalenie przyczyny bólu i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Leczenie może obejmować farmakoterapię, fizjoterapię, a w niektórych przypadkach interwencję chirurgiczną. Ważne jest zrozumienie, że ból stawowy nie jest jedynie symptomem, ale może wpływać na jakość życia pacjenta, dlatego istotne jest podejście holistyczne w jego diagnostyce i terapii. >>>

  Ból w okolicy stawu to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie kaletki maziowej, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, guzki Heberdena, choroba zwyrodnieniowa stawów, gorączka reumatyczna, choroba Refsuma, amyloidoza, otyłość, alkaptonuria, hemofilia, nadkrwistość, gorączka O’nyong-nyong.

• Gorączka

  Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>

  Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, przetoka okołoodbytnicza, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, gorączka reumatyczna, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak nerki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, malaria, leiszmanioza, klonorchoza, fascjoloza, anisakioza, toksokaroza, mielofibroza, aspergiloza, Świnka, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec.

• Powiększenie węzłów chłonnych

  Powiększenie węzłów chłonnych, znane również jako limfadenopatia, to stan, w którym węzły chłonne, będące częścią układu limfatycznego, zwiększają swoje rozmiary. Węzły te odgrywają kluczową rolę w obronie immunologicznej organizmu, filtrując patogeny i produkując komórki odpornościowe. Powiększenie węzłów chłonnych może być spowodowane różnorodnymi czynnikami, w tym infekcjami wirusowymi, bakteryjnymi lub grzybiczymi, a także chorobami autoimmunologicznymi, nowotworami lub reakcjami na leki. Często towarzyszą mu inne objawy, takie jak ból, obrzęk, gorączka czy ogólne osłabienie organizmu. Diagnoza przyczyny powiększenia węzłów chłonnych zazwyczaj wymaga przeprowadzenia badań klinicznych, laboratoryjnych oraz obrazowych. W zależności od ustalonej przyczyny, leczenie może obejmować antybiotyki w przypadku infekcji, leki przeciwzapalne lub terapię nowotworową, jeśli węzły są powiększone z powodu choroby nowotworowej. Ważne jest, aby monitorować zmiany w węzłach chłonnych, ponieważ ich powiększenie może być wskaźnikiem poważniejszych problemów zdrowotnych. >>>

  Powiększenie węzłów chłonnych to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: chłoniak Burkitta, rak prącia, dur powrotny, choroba Carrióna.

• Wysypka

  Wysypka to każdy obszar podrażnionej lub obrzękniętej skóry na Twoim ciele. Wysypki są często swędzące i bolesne i mogą pojawiać się w różny sposób na różnych odcieniach skóry. >>>

  Wysypka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: gorączka reumatyczna, fascjoloza, mononukleoza zakaźna, pappataci, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, omska gorączka krwotoczna, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, rumień zakaźny, aIDS, gorączka Q, gorączka O’nyong-nyong, gorączka Zachodniego Nilu, gorączka doliny Rift, dur powrotny, choroba Carrióna, gorączka okopowa, gorączka plamicowa brazylijska, szkarlatyna, leptospiroza, jersinioza, tularemia, dżuma, kandydoza, Świerzb, ospa prawdziwa, dyfilobotrioza, Ślepota rzeczna, różyczka, dur brzuszny.

• Zaburzenia snu

  Zaburzenie snu jest medycznym zaburzeniem wzorców snu danej osoby. Niektóre zaburzenia snu są na tyle poważne, że zakłócają normalne funkcjonowanie fizyczne, psychiczne, społeczne i emocjonalne. Polisomnografia i aktygrafia to testy powszechnie zlecane w celu zdiagnozowania zaburzeń snu. >>>

  Zaburzenia snu to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, bezsenność, narkolepsja, zaburzenia depresyjne, nadczynność tarczycy, otyłość, Śpiączka afrykańska, zespół Conna, giardioza.

• Zmęczenie

  Zmęczenie to termin używany do opisania ogólnego uczucia zmęczenia lub braku energii. Nie jest to to samo, co zwykła senność. >>>

  Zmęczenie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pęcherzyca, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, pylica płuc, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, tętniak, hipotensja, ostre zapalenie gardła, grypa, ostre zapalenie oskrzeli, rozedma płuc, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia przerostowa, kardiomiopatia restrykcyjna, gorączka reumatyczna, nadciśnienie tętnicze, wypadanie płatka zastawki mitralnej, niedomykalność zastawki aortalnej, bezdech senny, choroba Pompego, amyloidoza, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, zaburzenia depresyjne, niedoczynność tarczycy, choroba Hashimoto, niedoczynność przytarczyc, otyłość, niedokrwistość, methemoglobinemia, nadkrwistość, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, szpiczak mnogi, ostra białaczka szpikowa, rak jajnika, rak nerki, gruczolak przysadki, rak tarczycy, rak żołądka, rak odbytu, talasemia, rak dróg żółciowych, rak płuc, mielofibroza, nadpłytkowość samoistna, czerwienica prawdziwa, zespół mielodysplastyczny.

Sposoby zarażenia i przenoszenia choroby

• Kontakt ze zwierzętami

  Metoda przenoszenia chorób poprzez kontakt ze zwierzętami jest istotnym zagadnieniem w medycynie, szczególnie w kontekście zoonoz, czyli chorób, które mogą być przenoszone między zwierzętami a ludźmi. Wiele patogenów, takich jak wirusy, bakterie, pasożyty czy grzyby, może migrować z organizmów zwierzęcych do ludzkich, co prowadzi do różnych schorzeń. Bezpośredni kontakt ze zwierzętami, w tym ich śliną, moczem, odchodami czy skórą, stanowi potencjalne źródło zakażeń. Przykłady chorób przenoszonych w ten sposób to wścieklizna, toksoplazmoza, leptospiroza oraz choroby przenoszone przez kleszcze, takie jak borelioza. Ryzyko zakażenia zwiększa się w przypadku osób, które mają bliski kontakt z dzikimi lub domowymi zwierzętami, zwłaszcza w warunkach niehigienicznych. Profilaktyka w tym zakresie obejmuje odpowiednie zachowania, takie jak unikanie kontaktu ze dzikimi zwierzętami, szczepienie zwierząt domowych, a także edukacja społeczna na temat higieny i zdrowia zwierząt. Osoby pracujące ze zwierzętami, takie jak weterynarze czy hodowcy, powinny stosować środki ochrony osobistej, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Zrozumienie mechanizmów przenoszenia chorób ze zwierząt na ludzi jest kluczowe dla opracowywania skutecznych strategii zapobiegania oraz kontroli zoonoz, co przyczynia się do poprawy zdrowia publicznego i ochrony ludzi przed chorobami zakaźnymi. >>>

  Kontakt ze zwierzętami dotyczy również innych chorób, takich jak np.: leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, grzybica skóry, gorączka Lassa, choroba lasu Kyasanur, krowianka, gorączka plamicowa brazylijska, promienica, leptospiroza, jersinioza, wąglik, bruceloza, wścieklizna, Świerzb, tasiemczyca, wągrzyca, dyfilobotrioza, włośnica.

• Przenoszenie przez owady

  Przenoszenie chorób przez owady, znane również jako wektoryzacja, jest jednym z kluczowych mechanizmów rozprzestrzeniania się wielu chorób zakaźnych. Owady, takie jak komary, kleszcze, muchy czy pchły, mogą działać jako wektory, przenosząc patogeny od jednego gospodarza do drugiego. W przypadku komarów, najczęściej są to wirusy, takie jak wirus dengi czy wirus Zika, a także pasożyty, jak Plasmodium, odpowiedzialny za malarię. Kleszcze natomiast przenoszą bakterie, takie jak Borrelia burgdorferi, powodując boreliozę. Cykl życia patogenu w organizmie wektora jest kluczowy dla zrozumienia, jak dochodzi do zakażeń. W niektórych przypadkach patogeny rozmnażają się w ciele owada, co zwiększa ich stężenie i prawdopodobieństwo przeniesienia na nowego gospodarza. Zakażone owady mogą przekazywać choroby nie tylko poprzez ukąszenia, ale także przez kontakt z wydzielinami, takimi jak ślina czy kał. Znaczenie przenoszenia chorób przez owady ma istotny wpływ na zdrowie publiczne, szczególnie w tropikalnych i subtropikalnych regionach, gdzie warunki sprzyjają rozwojowi populacji wektorów. Zmiany klimatyczne, urbanizacja oraz migracje ludności mogą wpływać na dynamikę przenoszenia chorób, zwiększając ryzyko epidemii. Walka z chorobami przenoszonymi przez owady obejmuje różnorodne podejścia, w tym kontrolę populacji wektorów, stosowanie repelentów, szczepienia oraz edukację społeczeństwa na temat zapobiegania zakażeniom. Skuteczna strategia wymaga współpracy między różnymi dziedzinami, takimi jak medycyna, ekologia i public health, aby zminimalizować ryzyko i skutki chorób przenoszonych przez owady. >>>

  Przenoszenie przez owady dotyczy również innych chorób, takich jak np.: leiszmanioza, choroba Chagasa, tyfus plamisty, gorączka Oropouche, gorączka plamicowa brazylijska, Ślepota rzeczna.

• Przeszczepianie narządów

  Przeszczepianie narządów to metoda medyczna, która polega na przenoszeniu zdrowych tkanek lub narządów z jednego organizmu do drugiego w celu leczenia chorób lub uszkodzeń. Proces ten może być stosowany w przypadku niewydolności narządów, takich jak nerki, wątroba, serce czy płuca. Przeszczepy mogą pochodzić od dawców żywych lub zmarłych, a ich powodzenie zależy od wielu czynników, w tym zgodności immunologicznej między dawcą a biorcą. Jednym z głównych wyzwań związanych z przeszczepami jest ryzyko odrzutu przeszczepu, które jest wynikiem reakcji układu odpornościowego biorcy na obce tkanki. Aby zminimalizować to ryzyko, pacjenci po przeszczepie muszą stosować leki immunosupresyjne, które hamują odpowiedź immunologiczną organizmu. Niemniej jednak, stosowanie tych leków niesie ze sobą ryzyko powikłań, takich jak infekcje czy nowotwory. Przeszczepianie narządów ma ogromne znaczenie w medycynie, ratując życie wielu pacjentów. Dzięki postępom w technologiach transplantacyjnych, chirurgii oraz opiece pooperacyjnej, wyniki przeszczepów znacznie się poprawiły. Jednakże, problem niedoboru dawców narządów pozostaje poważnym wyzwaniem, co prowadzi do poszukiwania nowych metod, takich jak rozwój bioinżynieryjnych narządów czy komórek macierzystych, które mogą w przyszłości zrewolucjonizować tę dziedzinę medycyny. W kontekście przenoszenia chorób, ważne jest, aby zrozumieć, że przeszczepy są również narażone na ryzyko przeniesienia infekcji wirusowych, bakteryjnych czy grzybiczych. Dlatego przed przeszczepem przeprowadza się szczegółowe badania, aby ocenić zdrowie dawcy oraz potencjalne zagrożenia dla biorcy. Ostatecznie, przeszczepianie narządów pozostaje skomplikowanym, ale niezwykle ważnym obszarem medycyny, który wymaga ciągłego rozwoju i badań. >>>

  Przeszczepianie narządów dotyczy również innych chorób, takich jak np.: limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka Zachodniego Nilu, toksoplazmoza.

• Transfuzja krwi

  Transfuzja krwi to proces dożylnego przetaczania produktów krwiopochodnych do krwiobiegu danej osoby. Transfuzje są stosowane w różnych stanach chorobowych w celu zastąpienia utraconych składników krwi. We wczesnych transfuzjach używano pełnej krwi, ale we współczesnej praktyce medycznej powszechnie używa się tylko składników krwi, takich jak czerwone krwinki, białe krwinki, osocze, czynniki krzepnięcia i płytki krwi. >>>

  Transfuzja krwi dotyczy również innych chorób, takich jak np.: malaria, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, wirusowe zapalenie wątroby typu C, aIDS, toksoplazmoza.

Możliwe przyczyny bartonelozy

• Bartonella

  Bartonella to rodzaj bakterii Gram-ujemnych. Jest to jedyny rodzaj w rodzinie Bartonellaceae. Fakultatywne pasożyty wewnątrzkomórkowe, gatunki Bartonella mogą zarażać zdrowych ludzi, ale są uważane za szczególnie ważne jako patogeny oportunistyczne. >>>

• Kleszcze

  Kleszcze to małe pajęczaki, które żywią się krwią zwierząt i ludzi. Można je znaleźć w trawach, krzakach oraz lasach, szczególnie w ciepłych i wilgotnych miejscach. Kleszcze są znane z przenoszenia różnych chorób, które mogą mieć poważne skutki dla zdrowia. Jedną z najczęstszych chorób przenoszonych przez kleszcze jest borelioza, wywoływana przez bakterie Borrelia burgdorferi. Objawy boreliozy mogą obejmować rumień wędrujący, bóle stawów oraz problemy z układem nerwowym. Inną istotną chorobą jest kleszczowe zapalenie mózgu, wirusowa infekcja, która może prowadzić do poważnych powikłań neurologicznych, w tym zapalenia mózgu i opon mózgowych. Kleszcze mogą także przenosić anaplazmozę, ehrlichiozę oraz babeszjozę, które są chorobami wywoływanymi przez różne patogeny, w tym bakterie i pierwotniaki. Objawy tych infekcji mogą obejmować gorączkę, bóle mięśni, dreszcze i ogólne osłabienie organizmu. Z tego powodu ważne jest, aby unikać kontaktu z kleszczami, nosić odpowiednią odzież oraz stosować repelenty, a także regularnie sprawdzać ciało po pobycie w miejscach, gdzie mogą występować te pajęczaki. W przypadku ukąszenia przez kleszcza zaleca się jak najszybsze usunięcie go i monitorowanie ewentualnych objawów chorób przenoszonych przez te organizmy. >>>

• Pchły

  Pchły to małe, bezskrzydłe owady, które żywią się krwią ssaków i ptaków. Ich obecność najczęściej kojarzy się z domowymi zwierzętami, takimi jak psy i koty, ale mogą także infestować ludzi. Pchły są wektorami wielu chorób, co oznacza, że mogą przenosić różne patogeny. Jednym z najpoważniejszych zagrożeń związanych z pchłami jest dżuma, która jest przenoszona przez pchły zarażone bakteriami Yersinia pestis. Inne choroby, które mogą być związane z pchłami, to tyfus endemiczny, wywoływany przez bakterie Rickettsia prowazekii, oraz bartoneloza, wynikająca z zakażenia bakteriami z rodzaju Bartonella. Pchły mogą również powodować alergiczne reakcje skórne, takie jak alergiczne zapalenie skóry, które prowadzi do swędzenia, zaczerwienienia i stanów zapalnych u zwierząt i ludzi. Infekcje pcheł są również niebezpieczne, ponieważ mogą prowadzić do anemii, szczególnie u młodych zwierząt, które są bardziej wrażliwe na utratę krwi. W przypadku ludzi, kontakt z pchłami może skutkować nieprzyjemnymi ukąszeniami, które są bolesne i mogą prowadzić do wtórnych infekcji. Zwalczanie pcheł jest kluczowe dla zdrowia zarówno zwierząt domowych, jak i ludzi, a skuteczne metody obejmują stosowanie preparatów na skórę dla zwierząt oraz regularne czyszczenie i dezynfekcję miejsc, w których mogą one przebywać. >>>

• Wszy

  Wszy to małe owady pasożytnicze, które żyją na skórze głowy, ciele lub w odzieży ludzi. Żywią się krwią gospodarza, co prowadzi do wielu nieprzyjemnych objawów. Infekcje wywołane przez wszy mogą prowadzić do swędzenia, podrażnienia skóry oraz stanów zapalnych. Najczęściej występującą chorobą wywołaną przez wszy głowowe jest wszawica, która objawia się intensywnym świądem oraz widocznymi jajami wszy na włosach. Wszy ciałowe mogą przenosić choroby zakaźne, takie jak dur brzuszny czy gorączka okopowa, ponieważ ich odchody mogą zanieczyszczać rany. Z kolei wszy łonowe, choć głównie powodują dyskomfort i swędzenie, mogą również prowadzić do wtórnych infekcji skóry. W przypadku wszystkich typów wszawicy ważne jest podjęcie odpowiednich działań w celu eliminacji pasożytów oraz zapobiegania ich rozprzestrzenieniu. >>>

  Wszy może powodować również inne choroby, takie jak np.: wszawica.

Bartoneloza - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, tungoza, muszyca, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec, krowianka, mięczak zakaźny, rumień nagły.

• Dermatologia

  Dermatologia to dziedzina medycyny, która specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu chorób skóry, włosów oraz paznokci. Dermatolodzy zajmują się szerokim zakresem schorzeń, w tym trądzikiem, egzemy, łuszczycą, nowotworami skóry oraz innymi problemami dermatologicznymi. W ramach dermatologii wyróżnia się również subdyscypliny, takie jak dermatologia estetyczna, która koncentruje się na poprawie wyglądu skóry oraz zabiegach anti-aging, a także dermatologia dziecięca, która dotyczy problemów skórnych u najmłodszych pacjentów. Dermatolodzy wykorzystują różnorodne metody diagnostyczne, w tym badania kliniczne, dermatoskopię oraz biopsje skóry, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i wdrożyć odpowiednie leczenie. Często stosują terapie farmakologiczne, a także różne procedury, takie jak laseroterapia, krioterapia czy peelingi chemiczne. Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii i badań, dermatologia stale ewoluuje, oferując nowe rozwiązania i lepsze metody leczenia problemów skórnych. >>>

  Dermatologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: liszajec, pęcherzyca, atopowe zapalenie skóry, Łojotokowe zapalenie skóry, Łuszczyca, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, rogowacenie ciemne, toczeń rumieniowaty, język geograficzny, Żylaki kończyn dolnych, jęczmień, choroba Refsuma, protoporfiria erytropoetyczna, zespół Huntera, albinizm, ziarniniak grzybiasty, sarkoidoza, czerniak, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, muszyca, piedra czarna, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, lobomykoza, geotrychoza, grzybica skóry, Łupież pstry, grzybica czarna, piedra biała, opryszczka, półpasiec, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, aIDS, pinta, borelioza, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, kiła, rzeżączka, kiła wrodzona, angiomatosis bacillaris, róża.

• Hematologia

  Hematologia jest dziedziną medycyny zajmującą się badaniem przyczyn, rokowania, leczenia i zapobiegania chorobom związanym z krwią. Obejmuje ona leczenie chorób, które wpływają na produkcję krwi i jej składników, takich jak komórki krwi, hemoglobina, białka krwi, szpik kostny, płytki krwi, naczynia krwionośne, śledziona i mechanizm krzepnięcia. >>>

  Hematologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: zespół Felty’ego, zatorowość płucna, amyloidoza, choroba von Gierkego, krioglobulinemia, chłoniak Burkitta, ziarniniak grzybiasty, ostra białaczka szpikowa, przewlekła białaczka szpikowa, niedokrwistość, zespół Plummera-Vinsona, zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, hemofilia, choroba von Willebranda, skaza krwotoczna, agranulocytoza, methemoglobinemia, chłoniak Hodgkina, nadkrwistość, ostra białaczka limfoblastyczna, zespół Wiskotta-Aldricha, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, szpiczak mnogi, talasemia, grasiczak, rak serca, czerwienica prawdziwa, zespół mielodysplastyczny, mielofibroza, gammapatia monoklonalna, nadpłytkowość samoistna, mononukleoza zakaźna, eozynofilia, sepsa, niedokrwistość aplastyczna.

• Medycyna tropikalna

  Medycyna tropikalna to dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką, leczeniem oraz profilaktyką chorób występujących w tropikalnych i subtropikalnych regionach świata. Skupia się na schorzeniach, które są często związane z klimatem, warunkami sanitarnymi oraz stylem życia mieszkańców tych obszarów. Wśród najważniejszych chorób, którymi zajmuje się medycyna tropikalna, znajdują się malaria, denga, żółta febra, wirusowe zapalenie wątroby, a także schorzenia pasożytnicze, takie jak leiszmanioza czy bilharcjoza. Specjaliści z tej dziedziny często pracują w terenach o ograniczonym dostępie do nowoczesnej opieki zdrowotnej, co wymaga dostosowania metod leczenia do lokalnych warunków. Medycyna tropikalna łączy elementy epidemiologii, immunologii, mikrobiologii oraz zdrowia publicznego, aby skutecznie przeciwdziałać chorobom przenoszonym przez wektory, takie jak komary czy kleszcze. Ważnym aspektem medycyny tropikalnej jest także badanie wpływu zmian klimatycznych na rozprzestrzenianie się chorób oraz przygotowywanie odpowiednich strategii interwencji zdrowotnych. Współpraca z organizacjami międzynarodowymi oraz lokalnymi społecznościami jest kluczowa dla skutecznego wdrażania programów zdrowotnych i edukacyjnych, które mają na celu poprawę jakości życia w rejonach dotkniętych chorobami tropikalnymi. >>>

  Medycyna tropikalna to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, tungoza, stopa madurska, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, dur powrotny, tyfus plamisty, gorączka O’nyong-nyong, wenezuelska gorączka krwotoczna, gorączka Oropouche, malinica, gorączka plamicowa brazylijska, choroba Carrióna, leptospiroza, owrzodzenie Buruli, tularemia, melioidoza, dżuma, ankylostomatoza, kryptosporydioza, dyzenteria, wągrzyca, drakunkuloza, Ślepota rzeczna, denga, dur brzuszny.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Bartoneloza na stronach Medscape (ENG)
• Artykuły w brytyjskim serwisie medycznym Patient.info (ENG)
• Bartoneloza w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Bartoneloza w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)