Cukrzyca typu 2

Co to jest cukrzyca typu 2?

Cukrzyca typu 2 to przewlekła choroba metaboliczna, która charakteryzuje się podwyższonym poziomem glukozy we krwi. Jest to najczęstsza forma cukrzycy, która występuje głównie u dorosłych, chociaż coraz częściej diagnozowana jest także u dzieci i młodzieży. Cukrzyca typu 2 jest związana z insulinoopornością, co oznacza, że komórki organizmu nie reagują prawidłowo na insulinę, hormon odpowiedzialny za regulację poziomu cukru we krwi. W miarę postępu choroby trzustka może również produkować coraz mniej insuliny.

Czynniki ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 obejmują otyłość, brak aktywności fizycznej, niezdrową dietę, a także predyspozycje genetyczne. Osoby z nadwagą mają znacznie wyższe ryzyko wystąpienia tej choroby, ponieważ tkanka tłuszczowa, zwłaszcza ta zgromadzona w okolicy brzucha, może wpływać na wrażliwość organizmu na insulinę. Ponadto, wiek, styl życia oraz niektóre stany zdrowotne, takie jak nadciśnienie czy wysoki poziom cholesterolu, mogą zwiększać ryzyko zachorowania.

Cukrzyca typu 2 jest chorobą, która może prowadzić do wielu powikłań, zarówno w krótkim, jak i długim okresie. Nieleczona lub źle kontrolowana cukrzyca może prowadzić do uszkodzenia serca, nerek, oczu oraz nerwów. Dlatego tak ważne jest wczesne rozpoznanie choroby oraz odpowiednie leczenie, które może obejmować zmiany w diecie, zwiększenie aktywności fizycznej oraz stosowanie leków.

Obecnie cukrzyca typu 2 jest uznawana za chorobę przewlekłą, co oznacza, że nie ma jednoznacznego wyleczenia. Niemniej jednak, w wielu przypadkach możliwe jest osiągnięcie remisji, co oznacza, że objawy choroby mogą być kontrolowane, a poziom glukozy we krwi może wrócić do normy. Kluczowe jest wprowadzenie zdrowych nawyków żywieniowych oraz regularna aktywność fizyczna. W niektórych przypadkach, zwłaszcza u osób z otyłością, znaczna utrata masy ciała może prowadzić do poprawy stanu zdrowia i obniżenia poziomu glukozy we krwi. Szanse na osiągnięcie remisji są zróżnicowane i zależą od wielu czynników, w tym od stopnia zaawansowania choroby oraz indywidualnych predyspozycji pacjenta.

Cukrzyca typu 2 według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja cukrzycy typu 2

ICD-10-CM: E11

Możliwe objawy cukrzycy typu 2

• Hiperfagia

  Hiperfagia to stan charakteryzujący się nadmiernym apetytem i zwiększonym spożyciem pokarmów. Może być objawem różnych schorzeń, takich jak depresja, zaburzenia lękowe, cukrzyca, a także choroby neurologiczne. Hiperfagia często prowadzi do otyłości, co z kolei zwiększa ryzyko wielu chorób, w tym chorób sercowo-naczyniowych i cukrzycy typu 2. Przyczyny hiperfagii mogą być zarówno psychiczne, jak i fizyczne. W niektórych przypadkach może być wynikiem problemów hormonalnych, takich jak zaburzenia w wydzielaniu leptyny i greliny, które regulują uczucie głodu i sytości. Hiperfagia może również występować w kontekście zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia czy zespół jedzenia nocnego. Leczenie hiperfagii zazwyczaj wymaga kompleksowego podejścia, które może obejmować terapię psychologiczną, zmiany w diecie oraz modyfikację stylu życia. W niektórych przypadkach lekarze mogą zalecać farmakoterapię, aby pomóc w kontrolowaniu apetytu i redukcji masy ciała. Ważne jest, aby osoby doświadczające hiperfagii skonsultowały się z lekarzem lub dietetykiem w celu ustalenia odpowiedniego planu działania. >>>

  Hiperfagia to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: cukrzyca typu 1.

• Polidypsja

  Polidypsja to stan charakteryzujący się nadmiernym pragnieniem i zwiększonym spożyciem płynów. Z medycznego punktu widzenia, polidypsja może być objawem różnych schorzeń, w tym cukrzycy, chorób nerek, a także zaburzeń psychicznych, takich jak psychogenna polidypsja. W przypadku cukrzycy, nadmierne pragnienie wynika z wysokiego stężenia glukozy we krwi, co prowadzi do odwodnienia organizmu. Polidypsja może być także związana z innymi czynnikami, takimi jak leki diuretyczne, które zwiększają wydalanie wody z organizmu. W diagnostyce tego stanu istotne jest przeprowadzenie dokładnych badań, aby ustalić przyczynę nadmiernego pragnienia. Leczenie polidypsji koncentruje się na zarządzaniu podstawową chorobą oraz na edukacji pacjenta w zakresie odpowiedniego nawodnienia i rozpoznawania objawów odwodnienia. >>>

  Polidypsja to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: cukrzyca typu 1.

• Wielomocz

  Wielomocz, znany również jako poliuria, to stan charakteryzujący się wydalaniem dużej ilości moczu, zwykle powyżej 3 litrów dziennie u dorosłych. Może być objawem różnych schorzeń, w tym cukrzycy, niewydolności nerek, chorób endokrynologicznych, a także skutkiem stosowania niektórych leków lub nadmiernego spożycia płynów. Wielomocz może prowadzić do odwodnienia, osłabienia organizmu oraz zaburzeń elektrolitowych. W diagnostyce istotne jest zwrócenie uwagi na inne objawy oraz przeprowadzenie badań laboratoryjnych, które pomogą ustalić przyczynę tego stanu. Leczenie polega na zidentyfikowaniu i wyeliminowaniu podstawowej przyczyny wielomoczu, co może obejmować modyfikację diety, zmianę leków lub leczenie chorób towarzyszących. >>>

  Wielomocz to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: cukrzyca typu 1, rak jajnika, rak prostaty, rak pęcherza moczowego, zespół Conna, kamica nerkowa.

Możliwe przyczyny cukrzycy typu 2

• Palenie

  Palenie jest jedną z głównych przyczyn śmierci, której można zapobiec na całym świecie i jest przyczyną 15% wszystkich zgonów, z czego 2% stanowią osoby niepalące, które umierają z powodu biernego palenia. W Stanach Zjednoczonych około 500 000 zgonów rocznie przypisuje się chorobom związanym z paleniem tytoniu, a w jednym z ostatnich badań oszacowano, że aż 1/3 męskiej populacji Chin będzie miała znacznie skróconą długość życia z powodu palenia. Palacze płci męskiej i żeńskiej tracą średnio odpowiednio 13,2 i 14,5 roku życia. Co najmniej połowa wszystkich osób palących przez całe życie umiera wcześniej w wyniku palenia. Ryzyko śmierci z powodu raka płuc przed 85 rokiem życia wynosi 22,1% dla palącego mężczyzny i 11,9% dla palącej obecnie kobiety, przy braku konkurencyjnych przyczyn zgonu. Odpowiednie szacunki dla osób niepalących przez całe życie to 1,1% prawdopodobieństwo śmierci z powodu raka płuc przed 85 rokiem życia dla mężczyzny pochodzenia europejskiego i 0,8% prawdopodobieństwo dla kobiety. Palenie tylko jednego papierosa dziennie powoduje, że ryzyko choroby wieńcowej jest w połowie drogi między ryzykiem u ciężkiego palacza i osoby niepalącej. Nieliniowa zależność dawka-odpowiedź może być wyjaśniona wpływem palenia na agregację płytek krwi. >>>

  Palenie może powodować również inne choroby, takie jak np.: Łuszczyca, zapalenie języka, choroba refluksowa przełyku, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba Crohna, miażdżyca, zapalenie płuc, rozedma płuc, astma, zawał mózgu, udar mózgu, tętniak, nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, zatorowość płucna, bezdech senny, skaza krwotoczna, nadkrwistość, rak szyjki macicy, rak nerki, rak pęcherza moczowego, rak płuc, międzybłoniak, rak piersi, rak żołądka, rak jelita grubego, rak wątrobowokomórkowy, rak jamy nosowo-gardłowej, rak krtani, rak przełyku, Świnka, kłykciny kończyste, gruźlica, choroba niedokrwienna serca.

Badania rozpoznające

• Badanie krwi

  Badanie krwi jest analizą laboratoryjną przeprowadzaną na próbce krwi, która jest zwykle pobierana z żyły na ramieniu za pomocą igły podskórnej lub poprzez nakłucie palca. Wiele testów na określone składniki krwi, takie jak test na glukozę lub test na cholesterol, są często grupowane razem w jeden panel testowy zwany panelem krwi lub badaniem krwi. >>>

  Badanie krwi to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zespół Felty’ego, choroba wrzodowa, zapalenie wyrostka robaczkowego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, alkoholowe zapalenie wątroby, zawał mózgu, Żylaki przełyku, hipotensja, angina, astma, gorączka reumatyczna, nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, niedomykalność zastawki mitralnej, wypadanie płatka zastawki mitralnej, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia restrykcyjna, zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, krwotok śródmózgowy, anoreksja, bezsenność, padaczka, migrena, zespół Guillaina-Barrégo, choroba Pompego, zespół Hurler, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, cukrzyca typu 1, kwashiorkor, otyłość, nietolerancja laktozy, choroba von Gierkego, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, agranulocytoza, sarkoidoza, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak nerki, rak żołądka, rak jelita grubego, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy.

• Badanie moczu

  Analiza moczu to panel badań medycznych, który obejmuje fizyczne (makroskopowe) badanie moczu, ocenę chemiczną przy użyciu pasków testowych i badanie mikroskopowe. Badanie makroskopowe określa parametry takie jak kolor, przejrzystość, zapach i ciężar właściwy; paski testowe do moczu mierzą właściwości chemiczne takie jak pH, stężenie glukozy i poziom białka; a mikroskopia jest wykonywana w celu identyfikacji elementów takich jak komórki, odlewy moczu, kryształy i organizmy. >>>

  Badanie moczu to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: dna moczanowa, nadciśnienie tętnicze, choroba Pompego, zespół Hurler, choroba Wilsona, cukrzyca typu 1, rak nerki, rak pęcherza moczowego, schistosomatoza, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, ornitoza, sepsa, leptospiroza, zespół Cushinga.

• Hemoglobina glikowana

  Hemoglobina glikowana, znana również jako HbA1c, to badanie medyczne, które ocenia średni poziom glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2-3 miesięcy. Jest to szczególnie istotne w diagnostyce oraz monitorowaniu cukrzycy. Podczas badania określa się procentowy udział hemoglobiny, która została skoniugowana z glukozą. Wyższy poziom HbA1c wskazuje na długotrwałe podwyższenie stężenia glukozy we krwi, co może sugerować niewłaściwe zarządzanie cukrzycą lub ryzyko jej rozwoju. Regularne monitorowanie poziomu hemoglobiny glikowanej jest kluczowe dla oceny efektywności leczenia oraz ogólnego stanu zdrowia pacjentów z cukrzycą. Zalecane wartości HbA1c różnią się w zależności od indywidualnych celów terapeutycznych, ale zazwyczaj utrzymują się poniżej 7% w przypadku osób z cukrzycą. >>>

  Hemoglobina glikowana to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: cukrzyca typu 1.

• Morfologia krwi

  Pełna morfologia krwi (CBC) jest badaniem krwi używanym do oceny ogólnego stanu zdrowia i wykrywania szerokiego zakresu zaburzeń, w tym anemii, infekcji i białaczki. Badanie pełnej morfologii krwi mierzy kilka składników i cech Twojej krwi. >>>

  Morfologia krwi to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: wrzodziejące zapalenie jelita grubego, Żylaki przełyku, grypa, zapalenie płuc, cukrzyca typu 1, ostra białaczka szpikowa, przewlekła białaczka szpikowa, anisakioza, zespół mielodysplastyczny, gammapatia monoklonalna, mononukleoza zakaźna, gorączka krwotoczna Ebola, pappataci, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, ornitoza, tyfus plamisty, gorączka Q, zapalenia mózgu doliny Murray, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, gorączka okopowa, legionelloza, leptospiroza, jersinioza, listerioza, nosacizna, tularemia, wąglik, glistnica, pełzakowica, izosporoza, kryptosporydioza, cholera, dyfilobotrioza, węgorczyca, dur brzuszny.

• Test doustnego obciążenia glukozą

  Test doustnego obciążenia glukozą (OGTT) to badanie medyczne, które ocenia, jak organizm reaguje na glukozę. Jest najczęściej stosowane w diagnostyce cukrzycy oraz w ocenie ryzyka wystąpienia tego schorzenia. Podczas testu pacjent najpierw wykonuje pomiar poziomu glukozy we krwi na czczo. Następnie wypija roztwór zawierający określoną ilość glukozy, zazwyczaj 75 gramów. Po tym czasie poziom glukozy we krwi jest mierzony w określonych odstępach czasu, najczęściej po 1 i 2 godzinach. Wyniki testu pozwalają określić, jak efektywnie organizm metabolizuje glukozę, co jest kluczowe w diagnostyce cukrzycy, insulinooporności oraz innych zaburzeń metabolicznych. Wartości glukozy po obciążeniu mogą wskazywać na różne stany, takie jak prawidłowa tolerancja glukozy, stan przedcukrzycowy czy cukrzycę. >>>

  Test doustnego obciążenia glukozą to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: cukrzyca typu 1.

Stosowane leczenie*

• Aktywność fizyczna

  Aktywność fizyczna to wszelkie formy ruchu, które angażują mięśnie i prowadzą do wydatkowania energii. Może obejmować różnorodne działania, takie jak bieganie, pływanie, jazda na rowerze, a także codzienne czynności jak chodzenie, sprzątanie czy prace ogrodowe. Regularna aktywność fizyczna jest kluczowa dla utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia, wpływa na poprawę kondycji fizycznej, redukcję stresu, a także wspiera procesy regeneracyjne organizmu. Wielu specjalistów zaleca, aby dorosłe osoby podejmowały co najmniej 150 minut umiarkowanej aktywności fizycznej tygodniowo lub 75 minut intensywnej aktywności. Aktywność fizyczna ma pozytywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy, wzmacnia mięśnie i kości, a także może poprawiać nastrój oraz jakość snu. Wprowadzenie ruchu do codziennego życia jest kluczowe dla długoterminowego zdrowia i zapobiegania wielu chorobom. >>>

• Anagliptyna

  Anagliptyna to lek stosowany w terapii cukrzycy typu 2. Należy do grupy inhibitorów DPP-4, które działają poprzez zwiększenie poziomu hormonów inkretynowych w organizmie. Te hormony stymulują wydzielanie insuliny w odpowiedzi na posiłki oraz hamują uwalnianie glukagonu, co pomaga w regulacji poziomu glukozy we krwi. Anagliptyna jest zazwyczaj stosowana w połączeniu z dietą i ćwiczeniami, a także może być używana w kombinacji z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Lek ten jest dobrze tolerowany przez pacjentów, chociaż jak każdy lek, może powodować działania niepożądane, takie jak bóle głowy czy objawy ze strony układu pokarmowego. Ważne jest, aby stosować anagliptynę zgodnie z zaleceniami lekarza i regularnie monitorować poziom glukozy we krwi. >>>

• Dapagliflozyna

  Dapagliflozyna to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Należy do grupy inhibitorów SGLT2, które działają poprzez blokowanie reabsorpcji glukozy w nerkach, co prowadzi do zwiększonego wydalania glukozy z moczem. Dzięki temu obniża poziom cukru we krwi oraz wspomaga utratę masy ciała. Dapagliflozyna ma również korzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy i może być stosowana u pacjentów z ryzykiem chorób serca. Lek często jest podawany w połączeniu z innymi terapiami cukrzycy, aby osiągnąć lepsze wyniki glikemiczne. Jak każdy lek, dapagliflozyna może powodować działania niepożądane, takie jak infekcje dróg moczowych czy odwodnienie, dlatego ważne jest, aby pacjenci byli pod stałą opieką medyczną. >>>

  Dapagliflozyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: cukrzyca typu 1.

• Dieta optymalna

  Dieta optymalna to sposób odżywiania, który ma na celu dostarczenie organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych w odpowiednich proporcjach, aby wspierać zdrowie i dobre samopoczucie. Kluczowym założeniem tej diety jest unikanie produktów przetworzonych i bogatych w cukry, a zamiast tego skupienie się na naturalnych, świeżych produktach. Dieta optymalna zazwyczaj obejmuje spożywanie dużej ilości warzyw, owoców, białka pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, zdrowych tłuszczów oraz pełnoziarnistych produktów zbożowych. Ważnym aspektem jest także odpowiednie nawodnienie organizmu oraz regularność posiłków. W praktyce dieta ta może być dostosowywana do indywidualnych potrzeb i preferencji, co sprawia, że jest elastyczna i łatwa do wdrożenia w codziennym życiu. Osoby stosujące dietę optymalną często zauważają poprawę samopoczucia, zwiększenie poziomu energii oraz lepszą kondycję zdrowotną. >>>

• Ertugliflozyna

  Ertugliflozyna to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Należy do grupy inhibitorów SGLT2, które działają poprzez blokowanie białka odpowiedzialnego za reabsorpcję glukozy w nerkach. W efekcie zwiększa się wydalanie glukozy z moczem, co prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi. Ertugliflozyna jest zazwyczaj stosowana w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, aby poprawić kontrolę glikemii. Oprócz działania hipoglikemizującego, może również przynosić korzyści w zakresie redukcji masy ciała oraz poprawy funkcji serca u pacjentów z cukrzycą. Jak każdy lek, ertugliflozyna może powodować działania niepożądane, w tym infekcje dróg moczowych oraz problemy z nerkami. Dlatego ważne jest, aby stosować ją zgodnie z zaleceniami lekarza i monitorować stan zdrowia pacjenta. >>>

• Inhibitor konwertazy angiotensyny

  Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) to grupa leków stosowanych przede wszystkim w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Działają poprzez hamowanie enzymu konwertującego angiotensynę I w angiotensynę II, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia krwi. Angiotensyna II jest silnym wazokonstryktorem, a jej zmniejszona produkcja wpływa korzystnie na układ sercowo-naczyniowy. Inhibitory konwertazy angiotensyny mogą również poprawiać funkcję nerek, co jest szczególnie istotne u pacjentów z cukrzycą. Do najczęściej stosowanych inhibitorów należą: enalapryl, lisinopryl i ramipryl. Leków tych nie należy stosować u kobiet w ciąży ani u pacjentów z ograniczoną funkcją nerek w niektórych przypadkach, ponieważ mogą powodować poważne skutki uboczne, takie jak hiperkaliemia czy obrzęk naczynioruchowy. ACEI są dobrze tolerowane przez większość pacjentów, a ich skuteczność w obniżaniu ciśnienia oraz poprawie jakości życia sprawia, że są często pierwszym wyborem w terapii nadciśnienia. Regularne monitorowanie ciśnienia krwi oraz funkcji nerek jest zalecane w trakcie leczenia. >>>

• Kolesewelam

  Kolesewelam jest sekwestrantem kwasów żółciowych podawanym doustnie. Został opracowany przez firmę GelTex Pharmaceuticals, a następnie przejęty przez firmę Genzyme. Jest sprzedawany w USA przez firmę Daiichi Sankyo pod nazwą Welchol, a w innych krajach przez firmę Genzyme jako Cholestagel. W Kanadzie jest sprzedawany przez firmę Valeant jako Lodalis. >>>

  Kolesewelam stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: choroba niedokrwienna serca.

• Luseogliflozyna

  Luseogliflozyna to lek stosowany w terapii cukrzycy typu 2. Należy do grupy inhibitorów SGLT2, które działają poprzez blokowanie białka odpowiedzialnego za reabsorpcję glukozy w nerkach. Dzięki temu zwiększa się wydalanie glukozy z moczem, co prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi. Luseogliflozyna może również przyczynić się do utraty masy ciała oraz obniżenia ciśnienia krwi, co jest korzystne dla pacjentów z cukrzycą. Lek jest zazwyczaj stosowany jako część kompleksowej terapii, która obejmuje zmiany stylu życia, takie jak dieta i aktywność fizyczna. Jak każdy lek, luseogliflozyna może powodować działania niepożądane, dlatego ważne jest, aby pacjenci konsultowali się z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia. >>>

• Metformina

  Metformina to lek stosowany głównie w leczeniu cukrzycy typu 2. Działa poprzez obniżanie poziomu glukozy we krwi, poprawiając wrażliwość komórek na insulinę oraz zmniejszając wytwarzanie glukozy w wątrobie. Jest często pierwszym wyborem w terapii cukrzycy ze względu na swoje korzystne działanie na masę ciała oraz niskie ryzyko hipoglikemii. Metformina może być również stosowana w leczeniu zespołu policystycznych jajników (PCOS) oraz w profilaktyce cukrzycy u osób z ryzykiem jej rozwoju. Lek ten jest dostępny w różnych formach, w tym w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu, co ułatwia jego stosowanie. Chociaż metformina jest generalnie dobrze tolerowana, może powodować działania niepożądane, takie jak dolegliwości ze strony układu pokarmowego. W rzadkich przypadkach może prowadzić do ciężkiego stanu zwanego kwasicą mleczanową, co wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Właściwe stosowanie metforminy, w połączeniu z odpowiednią dietą i aktywnością fizyczną, może znacząco poprawić kontrolę glikemii u pacjentów z cukrzycą typu 2. >>>

• Miglitol

  Miglitol to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Działa jako inhibitor alfa-glukozydazy, co oznacza, że hamuje enzymy odpowiedzialne za rozkład węglowodanów w jelitach. Dzięki temu miglitol spowalnia wchłanianie glukozy do krwi, co pomaga w kontrolowaniu poziomu cukru we krwi po posiłkach. Lek jest zazwyczaj stosowany w połączeniu z dietą i ćwiczeniami fizycznymi, a czasami także z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Możliwe działania niepożądane miglitolu obejmują problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak wzdęcia, biegunka czy ból brzucha. Stosowanie miglitolu wymaga ostrożności u pacjentów z chorobami jelit oraz u osób, które mają problemy z wchłanianiem pokarmów. >>>

• Statyna

  Statyny to grupa leków stosowanych w terapii hiperlipidemii, czyli podwyższonego poziomu lipidów we krwi, szczególnie cholesterolu. Działają poprzez hamowanie enzymu HMG-CoA reduktazy, który odgrywa kluczową rolę w syntezie cholesterolu w wątrobie. Dzięki temu statyny obniżają poziom LDL, znanego jako "zły cholesterol", co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, takich jak zawał serca czy udar mózgu. Oprócz działania obniżającego cholesterol, statyny mają również właściwości przeciwzapalne i stabilizujące blaszki miażdżycowe, co dodatkowo wpływa na zdrowie układu krążenia. Leki te są zazwyczaj dobrze tolerowane, ale mogą powodować skutki uboczne, takie jak bóle mięśni, problemy z wątrobą czy podwyższenie poziomu cukru we krwi. Przyjmowanie statyn powinno być zawsze konsultowane z lekarzem, który oceni ryzyko i korzyści dla pacjenta, biorąc pod uwagę indywidualne czynniki zdrowotne. >>>

• Teneligliptyna

  Teneligliptyna to lek stosowany w terapii cukrzycy typu 2. Należy do grupy inhibitorów DPP-4, które działają poprzez zwiększenie stężenia inkretyn, hormonów odpowiedzialnych za regulację poziomu glukozy we krwi. Ten lek poprawia wydzielanie insuliny oraz hamuje wydzielanie glukagonu, co przyczynia się do obniżenia poziomu cukru we krwi po posiłkach. Teneligliptyna jest zazwyczaj stosowana w połączeniu z dietą i ćwiczeniami fizycznymi, a także z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, gdy monoterapia nie przynosi wystarczających efektów. Lek ten charakteryzuje się korzystnym profilem bezpieczeństwa, a jego działania niepożądane są zazwyczaj łagodne. Może być stosowany u pacjentów z niewydolnością nerek, co czyni go atrakcyjną opcją terapeutyczną w tej grupie pacjentów. Warto jednak pamiętać, że stosowanie teneligliptyny powinno być zawsze konsultowane z lekarzem, a pacjenci powinni być monitorowani pod kątem skuteczności leczenia oraz ewentualnych działań niepożądanych. >>>


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Cukrzyca typu 2 - do jakiego lekarza się udać?

• Diabetologia

  Diabetologia to dział medycyny zajmujący się diagnozowaniem, leczeniem oraz profilaktyką cukrzycy i jej powikłań. Specjaliści w tej dziedzinie, zwani diabetologami, analizują różne typy cukrzycy, w tym cukrzycę typu 1, typu 2 oraz cukrzycę ciążową. Diabetologia obejmuje również edukację pacjentów w zakresie samokontroli poziomu glukozy we krwi, zdrowego stylu życia, diety oraz aktywności fizycznej. Współpraca z innymi specjalistami, takimi jak dietetycy, endokrynolodzy czy kardiolodzy, jest kluczowa w kompleksowym podejściu do leczenia pacjentów z cukrzycą. Dzięki postępom w terapii, w tym zastosowaniu insulinoterapii, leków doustnych oraz nowoczesnych technologii, takich jak pompy insulinowe i systemy monitorowania glikemii, diabetologia stale się rozwija, co pozwala na lepsze zarządzanie chorobą i poprawę jakości życia pacjentów. >>>

  Diabetologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: cukrzyca typu 1, zespół policystycznych jajników.

• Dietetyka

  Dietetyka to dziedzina medycyny, która koncentruje się na nauce o żywieniu oraz jego wpływie na zdrowie ludzi. Specjaliści w tej dziedzinie badają, jak różne składniki odżywcze, takie jak białka, tłuszcze, witaminy i minerały, wpływają na funkcjonowanie organizmu oraz jakie mają znaczenie w profilaktyce i leczeniu chorób. Dietetycy opracowują indywidualne plany żywieniowe, które uwzględniają potrzeby zdrowotne pacjentów, ich preferencje smakowe oraz styl życia. Pracują z osobami z różnymi schorzeniami, takimi jak otyłość, cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe czy alergie pokarmowe, pomagając im w osiągnięciu i utrzymaniu zdrowej masy ciała oraz poprawie ogólnego stanu zdrowia. Oprócz pracy z pacjentami, dietetyka obejmuje również badania naukowe dotyczące żywienia, a także edukację społeczną w zakresie zdrowego stylu życia i prawidłowego odżywiania. Współczesna dietetyka łączy wiedzę z różnych dziedzin, takich jak biochemia, psychologia czy gastronomia, aby skutecznie wspierać ludzi w dążeniu do lepszego zdrowia. >>>

  Dietetyka to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: kamica żółciowa, zaparcia, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zespół jelita drażliwego, wrodzony zespół niedoboru jodu, choroba Hashimoto, cukrzyca typu 1, otyłość, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego.

• Endokrynologia

  Endokrynologia to dział medycyny zajmujący się badaniem gruczołów dokrewnych oraz hormonów, które one produkują. Specjaliści w tej dziedzinie diagnozują i leczą schorzenia związane z układem hormonalnym, takie jak cukrzyca, choroby tarczycy, zespół Cushinga, czy problemy z płodnością. Endokrynolodzy analizują, jak hormony wpływają na różne procesy metaboliczne i regulacyjne w organizmie. W swojej pracy korzystają z różnych metod diagnostycznych, w tym badań laboratoryjnych, obrazowych oraz klinicznych. Oprócz leczenia farmakologicznego, ich działania mogą obejmować również terapie hormonalne oraz doradztwo w zakresie stylu życia i dietetyki, co ma na celu przywrócenie równowagi hormonalnej i poprawę ogólnego zdrowia pacjentów. Dzięki współpracy z innymi specjalistami, endokrynologia odgrywa kluczową rolę w kompleksowym podejściu do zdrowia, uwzględniając zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne pacjentów. >>>

  Endokrynologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: rogowacenie ciemne, nadciśnienie tętnicze, choroba Pompego, choroba Coriego, choroba Andersen, choroba McArdle’a, choroba Hersa, choroba Taruiego, zespół Fanconiego-Bickela, zespół Lescha-Nyhana, protoporfiria erytropoetyczna, dziedziczna koproporfiria, choroba Menkesa, choroba Wilsona, amyloidoza, niedoczynność tarczycy, choroba von Gierkego, nadczynność tarczycy, zapalenie gruczołu tarczowego Riedla, choroba Hashimoto, cukrzyca typu 1, niedoczynność przytarczyc, nadczynność przysadki, hiperprolaktynemia, zespół policystycznych jajników, kwashiorkor, otyłość, alkaptonuria, albinizm, choroba syropu klonowego, wrodzony zespół niedoboru jodu, nietolerancja laktozy, zespół delecji 22q11.2, gruczolak przysadki, rak tarczycy, rak nadnercza, zespół Waterhouse’a-Friderichsena, zespół Cushinga, zespół Conna.

• Kardiologia

  Kardiologia (od starogreckiego καρδίᾱ (kardiā) 'serce', oraz -λογία (-logia) 'nauka') to dziedzina medycyny zajmująca się zaburzeniami pracy serca i układu krążenia. Dziedzina ta obejmuje diagnostykę medyczną i leczenie wrodzonych wad serca, choroby wieńcowej, niewydolności serca, choroby zastawkowej serca i elektrofizjologii. >>>

  Kardiologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: zawał mózgu, udar mózgu, tętniak, miażdżyca, hipotensja, kardiomiopatia przerostowa, kardiomiopatia restrykcyjna, arytmogenna kardiomiopatia prawej komory, częstoskurcz nadkomorowy, zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, gorączka reumatyczna, nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, zatorowość płucna, zapalenie osierdzia, niedomykalność zastawki mitralnej, wypadanie płatka zastawki mitralnej, zwężenie zastawki aortalnej, niedomykalność zastawki aortalnej, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia rozstrzeniowa, choroba Refsuma, choroba Pompego, choroba McArdle’a, zespół Hurler, amyloidoza, krioglobulinemia, otyłość, zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, zespół delecji 22q11.2, rak serca, choroba Chagasa, borelioza, zespół Conna, choroba niedokrwienna serca.

• Medycyna rodzinna

  Medycyna rodzinna to dziedzina medycyny skoncentrowana na zapewnieniu kompleksowej opieki zdrowotnej całym rodzinom, bez względu na wiek, płeć czy stan zdrowia. Lekarze rodzinni oferują wszechstronną opiekę, obejmującą leczenie zarówno chorób przewlekłych, jak cukrzyca czy nadciśnienie, jak i ostrych problemów zdrowotnych. Kładą także duży nacisk na profilaktykę, przeprowadzając badania przesiewowe, doradzając w kwestiach zdrowego stylu życia oraz szczepień. W medycynie rodzinnej istotna jest długotrwała relacja między lekarzem a pacjentem, co pozwala na lepsze zrozumienie ich potrzeb zdrowotnych i rodzinnych. Lekarze rodzinni pełnią rolę koordynatorów opieki, współpracując z innymi specjalistami i służbami zdrowia w celu zapewnienia skutecznego leczenia oraz pomocy w poruszaniu się po systemie opieki zdrowotnej. Podejście holistyczne w medycynie rodzinnej traktuje pacjentów jako całość, uwzględniając kontekst ich życia, stylu życia i sytuacji rodzinnej, co umożliwia bardziej zindywidualizowane leczenie. Lekarze rodzinni przechodzą szerokie szkolenie w zakresie różnych dziedzin medycyny, co pozwala im skutecznie diagnozować i leczyć różnorodne schorzenia oraz zapewniać opiekę zdrowotną w różnych grupach wiekowych. >>>

  Medycyna rodzinna to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, hipotensja, przeziębienie, angina, grypa, nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, wypadanie płatka zastawki mitralnej, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia przerostowa, kardiomiopatia restrykcyjna, arytmogenna kardiomiopatia prawej komory, otyłość, niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, niedokrwistość, choroba von Willebranda, mononukleoza zakaźna, nagminna pleurodynia, aIDS, błonica, gruźlica, toksoplazmoza.

• Nefrologia

  Nefrologia (z greckiego nephros "nerka", w połączeniu z przyrostkiem -logia, "badanie") jest specjalnością medycyny wewnętrznej dorosłych i medycyny dziecięcej, która dotyczy badania nerek, a konkretnie prawidłowej funkcji nerek (fizjologia nerek) i chorób nerek (patofizjologia nerek), zachowania zdrowia nerek i leczenia chorób nerek, od diety i leków do terapii nerkozastępczej (dializy i przeszczepy nerek). >>>

  Nefrologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: nadciśnienie tętnicze, zespół Fanconiego-Bickela, rak nerki, sepsa, zespół Conna, kamica nerkowa.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Cukrzyca typu 2 w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Cukrzyca typu 2 na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Cukrzyca typu 2 na stronach Medscape (ENG)
• Cukrzyca typu 2 w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Cukrzyca typu 2 w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)