Co to jest rak nerki?
Rak nerki, znany również jako rak nerkowokomórkowy, to nowotwór złośliwy, który rozwija się w komórkach nerek. Nerki są parzystymi narządami, które odgrywają kluczową rolę w filtracji krwi, usuwaniu toksyn oraz regulacji równowagi płynów i elektrolitów w organizmie. Rak nerki najczęściej występuje u dorosłych, zwłaszcza w wieku średnim i starszym, a jego wystąpienie jest związane z różnymi czynnikami ryzyka, takimi jak palenie tytoniu, otyłość, nadciśnienie tętnicze oraz niektóre choroby genetyczne.
Choroba może rozwijać się bez wyraźnych objawów w początkowych stadiach, co często utrudnia jej wczesne wykrycie. W miarę postępu choroby mogą pojawiać się różne objawy, takie jak ból w okolicy lędźwiowej, krwiomocz, utrata apetytu, nieuzasadniona utrata masy ciała oraz ogólne osłabienie. W przypadku zaawansowanego raka nerki, może wystąpić przerzuty do innych narządów, co dodatkowo komplikuje sytuację pacjenta.
Leczenie raka nerki zależy od wielu czynników, w tym od stadium choroby, ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz obecności przerzutów. Standardowe metody leczenia obejmują chirurgię, immunoterapię, terapię celowaną oraz radioterapię. W przypadku wczesnego wykrycia i odpowiedniego leczenia, rak nerki może być uleczalny, jednak w przypadku zaawansowanej choroby rokowanie jest mniej korzystne.
Szanse na wyleczenie raka nerki są zróżnicowane i zależą od wielu czynników, takich jak typ nowotworu, stadium zaawansowania oraz odpowiedź na leczenie. W przypadku wczesnych stadiów choroby, pięcioletnie przeżycie wynosi nawet 90%, podczas gdy w przypadku zaawansowanego raka z przerzutami może być znacznie niższe. Właściwe monitorowanie stanu zdrowia oraz szybka reakcja na pojawiające się objawy są kluczowe dla poprawy rokowania i jakości życia pacjentów.
Rak nerki według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.
Klasyfikacja raka nerki
ICD-10-CM: C64
Możliwe objawy raka nerki
Ból w okolicy lędźwiowej
Ból w okolicy lędźwiowej, znany również jako ból pleców dolnych, jest powszechnym schorzeniem, które może wynikać z wielu różnych przyczyn. Może być spowodowany urazem, przeciążeniem mięśni, stanami zapalnymi, degeneracją krążków międzykręgowych, czy zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa. Często występuje w wyniku siedzącego trybu życia, złej postawy, a także czynników długotrwałego stresu. Ból lędźwiowy może mieć charakter ostry lub przewlekły. Ostry ból zazwyczaj pojawia się nagle, często po urazie lub intensywnym wysiłku, natomiast ból przewlekły utrzymuje się przez dłuższy czas, najczęściej dłużej niż 3 miesiące. W przypadku bólu lędźwiowego mogą występować dodatkowe objawy, takie jak promieniowanie bólu do nóg, drętwienie czy osłabienie mięśniowe, co może sugerować uszkodzenie nerwów. Diagnostyka bólu lędźwiowego opiera się na wywiadzie lekarskim, badaniu fizykalnym oraz, w razie potrzeby, badaniach obrazowych, takich jak zdjęcia rentgenowskie, rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa. Leczenie bólu w okolicy lędźwiowej może obejmować leki przeciwbólowe, fizjoterapię, ćwiczenia wzmacniające oraz w niektórych przypadkach interwencje chirurgiczne. Ważne jest, aby nie bagatelizować bólu lędźwiowego, zwłaszcza jeśli towarzyszą mu inne objawy, gdyż może to być oznaką poważniejszych schorzeń. Regularna aktywność fizyczna, prawidłowa postawa oraz dbanie o ergonomię miejsca pracy mogą pomóc w zapobieganiu bólom lędźwiowym. >>>
Ból w okolicy lędźwiowej to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: kamica nerkowa.
Gorączka
Gorączka jest definiowana jako temperatura powyżej normalnego zakresu z powodu wzrostu temperatury ustalonej przez organizm. Nie ma jednej uzgodnionej górnej granicy dla normalnej temperatury, przy czym źródła używają wartości pomiędzy 37,2 a 38,3 °C u ludzi. Wzrost temperatury ustalonej wyzwala zwiększone skurcze mięśni i powoduje uczucie zimna lub dreszcze. Powoduje to większą produkcję ciepła i wysiłki w celu zachowania ciepła Rzadko gorączka może wywołać drgawki gorączkowe, przy czym jest to bardziej powszechne u małych dzieci. Gorączki zazwyczaj nie przekraczają 41 do 42 °C. >>>
Gorączka to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba uchyłkowa jelit, biegunka, przetoka okołoodbytnicza, ostre zapalenie gardła, angina, ostre zapalenie krtani, grypa, zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, przeziębienie, zapalenie zatok przynosowych, gorączka reumatyczna, zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, toksokaroza, mielofibroza, malaria, leiszmanioza, klonorchoza, fascjoloza, anisakioza, Świnka, mononukleoza zakaźna, histoplazmoza, aspergiloza, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, półpasiec, rumień nagły, wirusowe zapalenie wątroby typu E, aIDS, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna.
Krew w moczu
Krew w moczu, znana medycznie jako hematuria, to obecność krwinek czerwonych w moczu. Może być widoczna gołym okiem (hematuria makroskopowa) lub wykrywana tylko w badaniach laboratoryjnych (hematuria mikroskopowa). Przyczyny hematurii są zróżnicowane i mogą obejmować infekcje dróg moczowych, kamicę nerkową, urazy, choroby nerek, a także nowotwory układu moczowego. W przypadku wystąpienia krwi w moczu istotne jest przeprowadzenie dokładnej diagnostyki, aby ustalić przyczynę. Lekarz może zlecić badania moczu, badania obrazowe, a także cystoskopię. Leczenie hematurii zależy od jej przyczyny, a w niektórych przypadkach może być konieczne chirurgiczne usunięcie zmiany. Ważne jest, aby nie lekceważyć tego objawu, ponieważ może być sygnałem poważniejszych problemów zdrowotnych. >>>
Krew w moczu to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: hemofilia, rak prostaty, rak pęcherza moczowego, kamica nerkowa.
Nadciśnienie
>>>Nadciśnienie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: otyłość, zespół Cushinga.
Obrzęki nóg i kostek
>>>Utrata apetytu
Utrata apetytu, znana również jako anoreksja, to stan, w którym osoba doświadcza zmniejszonego lub całkowitego braku zainteresowania jedzeniem. Z medycznego punktu widzenia może być objawem różnych schorzeń, w tym zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy lęk, a także chorób somatycznych, takich jak nowotwory, choroby wątroby, czy infekcje. Utrata apetytu może prowadzić do niedożywienia, osłabienia organizmu oraz poważnych problemów zdrowotnych, jeśli nie zostanie odpowiednio zdiagnozowana i leczona. Przyczyny utraty apetytu są zróżnicowane i mogą obejmować zmiany hormonalne, ból, stres czy skutki uboczne leków. W przypadku długotrwałej utraty apetytu istotne jest zidentyfikowanie źródła problemu przez lekarza, który może zalecić odpowiednie badania diagnostyczne. Leczenie zależy od przyczyny i może obejmować terapie psychologiczne, zmiany w diecie, a także leczenie farmakologiczne. Właściwe podejście do tego zagadnienia jest kluczowe dla poprawy jakości życia pacjenta oraz jego stanu zdrowia. >>>
Utrata apetytu to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: marskość wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie trzustki, pylica płuc, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, rak szyjki macicy, rak jajnika, rak pęcherza moczowego, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, rak kości, mielofibroza, aspergiloza, blastomykoza, rak jądra, tasiemczyca.
Utrata masy ciała
Utrata masy ciała z medycznego punktu widzenia to proces, w którym organizm traci tkankę tłuszczową, mięśniową lub wodę, co prowadzi do obniżenia całkowitej wagi ciała. Może być wynikiem różnych czynników, takich jak zmniejszenie spożycia kalorii, zwiększenie aktywności fizycznej, choroby, zaburzenia metaboliczne czy stres. W kontekście zdrowia, umiarkowana utrata masy ciała może być korzystna, zwłaszcza w przypadku osób z nadwagą lub otyłością, gdyż pomaga w redukcji ryzyka wystąpienia chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca typu 2, choroby serca czy nadciśnienie. Jednakże, nagła lub znaczna utrata masy ciała może być niebezpieczna i wskazywać na problemy zdrowotne, takie jak choroby nowotworowe, zaburzenia odżywiania, infekcje czy problemy z układem hormonalnym. Ważne jest, aby podejście do utraty masy ciała było zrównoważone i oparte na zdrowych nawykach żywieniowych oraz regularnej aktywności fizycznej. Monitorowanie wagi oraz konsultacje z lekarzem lub dietetykiem mogą pomóc w ocenie postępów oraz zapobieganiu potencjalnym zagrożeniom zdrowotnym związanym z niekontrolowanym spadkiem masy ciała. >>>
Utrata masy ciała to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pylica płuc, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, rozedma płuc, anoreksja, amyloidoza, nadczynność tarczycy, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, chłoniak Burkitta, rak szyjki macicy, rak jajnika, rak pęcherza moczowego, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, nowotwór jelita cienkiego, rak odbytu, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, rak kości, rak żołądka, mielofibroza, histoplazmoza, tasiemczyca, idiopatyczne włóknienie płuc.
Zmęczenie
Zmęczenie to termin używany do opisania ogólnego uczucia zmęczenia lub braku energii. Nie jest to to samo, co zwykła senność. >>>
Zmęczenie to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: pęcherzyca, rumień guzowaty, reaktywne zapalenie stawów, pylica płuc, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, ostre zapalenie oskrzeli, rozedma płuc, tętniak, hipotensja, ostre zapalenie gardła, grypa, gorączka reumatyczna, nadciśnienie tętnicze, wypadanie płatka zastawki mitralnej, niedomykalność zastawki aortalnej, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia przerostowa, kardiomiopatia restrykcyjna, bezdech senny, amyloidoza, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, zaburzenia depresyjne, choroba Pompego, niedoczynność tarczycy, choroba Hashimoto, niedoczynność przytarczyc, otyłość, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, szpiczak mnogi, ostra białaczka szpikowa, niedokrwistość, methemoglobinemia, nadkrwistość, gruczolak przysadki, rak tarczycy, rak jajnika, rak żołądka, rak odbytu, talasemia, rak dróg żółciowych, rak płuc, czerwienica prawdziwa, zespół mielodysplastyczny, mielofibroza, nadpłytkowość samoistna.
Możliwe przyczyny raka nerki
Choroby genetyczne (np. zespół von Hippla-Lindaua)
>>>Cukrzyca typu 2
>>>Cukrzyca typu 2 może powodować również inne choroby, takie jak np.: rogowacenie ciemne.
Nadciśnienie tętnicze
Nadciśnienie tętnicze to przewlekły stan, w którym ciśnienie krwi w tętnicach jest podwyższone. Uznawane jest za jedną z najpowszechniejszych chorób cywilizacyjnych, a jego występowanie może prowadzić do wielu poważnych komplikacji zdrowotnych. Długotrwałe nadciśnienie tętnicze zwiększa ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, w tym choroby wieńcowej, zawału serca oraz udaru mózgu. Może również prowadzić do niewydolności serca, w której serce nie jest w stanie skutecznie pompować krwi, co skutkuje osłabieniem organizmu. Wysokie ciśnienie krwi wpływa także na funkcjonowanie nerek, co może prowadzić do przewlekłej choroby nerek lub ich niewydolności. Dodatkowo, nadciśnienie jest czynnikiem ryzyka rozwoju miażdżycy, co może prowadzić do zwężenia tętnic i ograniczenia przepływu krwi do różnych narządów. Niezbędne jest monitorowanie ciśnienia krwi oraz wprowadzenie odpowiednich zmian w stylu życia lub leczenia, aby zminimalizować ryzyko powikłań związanych z nadciśnieniem tętniczym. >>>
Nadciśnienie tętnicze może powodować również inne choroby, takie jak np.: zawał mózgu, udar mózgu, tętniak, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia przerostowa, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, zawał mięśnia sercowego, niedomykalność zastawki mitralnej, niedomykalność zastawki aortalnej, choroba niedokrwienna serca.
Narażenie na substancje chemiczne (np. azbest)
>>>Otyłość
Otyłość jest stanem, w którym nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się w organizmie. Z medycznego punktu widzenia, otyłość jest uznawana za chorobę przewlekłą, która zwiększa ryzyko wystąpienia wielu poważnych problemów zdrowotnych, takich jak choroby serca, cukrzyca typu 2, nadciśnienie, choroby układu oddechowego, niektóre nowotwory oraz problemy ortopedyczne. Otyłość jest zazwyczaj diagnozowana na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI), choć inne czynniki, takie jak rozmieszczenie tkanki tłuszczowej (np. wokół brzucha), także mogą być brane pod uwagę. Leczenie otyłości obejmuje zmiany w stylu życia, takie jak dieta i regularna aktywność fizyczna, oraz w niektórych przypadkach leczenie farmakologiczne lub operacyjne. >>>
Otyłość może powodować również inne choroby, takie jak np.: choroba zwyrodnieniowa stawów, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, Łuszczyca, rogowacenie ciemne, dna moczanowa, choroba refluksowa przełyku, alkoholowe zapalenie wątroby, zawał mózgu, udar mózgu, Żylaki kończyn dolnych, nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, zatorowość płucna, bezdech senny, rak wątrobowokomórkowy, rak żołądka, rak jelita grubego, rak przełyku, choroba niedokrwienna serca, kamica nerkowa.
Palenie
Palenie jest jedną z głównych przyczyn śmierci, której można zapobiec na całym świecie i jest przyczyną 15% wszystkich zgonów, z czego 2% stanowią osoby niepalące, które umierają z powodu biernego palenia. W Stanach Zjednoczonych około 500 000 zgonów rocznie przypisuje się chorobom związanym z paleniem tytoniu, a w jednym z ostatnich badań oszacowano, że aż 1/3 męskiej populacji Chin będzie miała znacznie skróconą długość życia z powodu palenia. Palacze płci męskiej i żeńskiej tracą średnio odpowiednio 13,2 i 14,5 roku życia. Co najmniej połowa wszystkich osób palących przez całe życie umiera wcześniej w wyniku palenia. Ryzyko śmierci z powodu raka płuc przed 85 rokiem życia wynosi 22,1% dla palącego mężczyzny i 11,9% dla palącej obecnie kobiety, przy braku konkurencyjnych przyczyn zgonu. Odpowiednie szacunki dla osób niepalących przez całe życie to 1,1% prawdopodobieństwo śmierci z powodu raka płuc przed 85 rokiem życia dla mężczyzny pochodzenia europejskiego i 0,8% prawdopodobieństwo dla kobiety. Palenie tylko jednego papierosa dziennie powoduje, że ryzyko choroby wieńcowej jest w połowie drogi między ryzykiem u ciężkiego palacza i osoby niepalącej. Nieliniowa zależność dawka-odpowiedź może być wyjaśniona wpływem palenia na agregację płytek krwi. >>>
Palenie może powodować również inne choroby, takie jak np.: Łuszczyca, zapalenie języka, choroba refluksowa przełyku, zapalenie wyrostka robaczkowego, choroba Crohna, zawał mózgu, udar mózgu, tętniak, miażdżyca, zapalenie płuc, rozedma płuc, astma, zawał mięśnia sercowego, zatorowość płucna, nadciśnienie tętnicze, bezdech senny, cukrzyca typu 2, skaza krwotoczna, nadkrwistość, rak szyjki macicy, rak pęcherza moczowego, rak żołądka, rak jelita grubego, rak wątrobowokomórkowy, rak jamy nosowo-gardłowej, rak krtani, rak płuc, międzybłoniak, rak piersi, rak przełyku, Świnka, kłykciny kończyste, gruźlica, choroba niedokrwienna serca.
Przewlekła niewydolność nerek
>>>
Badania rozpoznające
Badanie fizykalne
W badaniu fizycznym, badaniu lekarskim lub badaniu klinicznym lekarz bada pacjenta pod kątem ewentualnych oznak lub objawów choroby. Zazwyczaj składa się ono z serii pytań dotyczących historii choroby pacjenta, po których następuje badanie na podstawie zgłoszonych objawów. >>>
Badanie fizykalne to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, zespół jelita drażliwego, angina, grypa, zwężenie zastawki aortalnej, gorączka reumatyczna, anoreksja, migrena, mukowiscydoza, chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, sarkoidoza, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak kości, mięsak Kaposiego, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, leiszmanioza, mononukleoza zakaźna, pappataci, Żółta gorączka, argentyńska gorączka krwotoczna, gorączka Lassa, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, ospa wietrzna, krowianka, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, limfocytarne zapalenie splotu naczyniówkowego i opon mózgowych, pinta, borelioza, ornitoza, tyfus plamisty, choroba Heinego-Medina, zapalenia mózgu doliny Murray, malinica, wrzód weneryczny, nokardioza, gorączka okopowa, róża, gorączka plamicowa brazylijska, tężec.
Badanie krwi
Badanie krwi jest analizą laboratoryjną przeprowadzaną na próbce krwi, która jest zwykle pobierana z żyły na ramieniu za pomocą igły podskórnej lub poprzez nakłucie palca. Wiele testów na określone składniki krwi, takie jak test na glukozę lub test na cholesterol, są często grupowane razem w jeden panel testowy zwany panelem krwi lub badaniem krwi. >>>
Badanie krwi to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: zapalenie pęcherzyka żółciowego, zespół Felty’ego, marskość wątroby, kamica żółciowa, choroba wrzodowa, zapalenie wyrostka robaczkowego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, alkoholowe zapalenie wątroby, zawał mózgu, Żylaki przełyku, hipotensja, angina, astma, zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia restrykcyjna, zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego, krwotok śródmózgowy, gorączka reumatyczna, nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, niedomykalność zastawki mitralnej, wypadanie płatka zastawki mitralnej, anoreksja, bezsenność, padaczka, migrena, zespół Guillaina-Barrégo, choroba Pompego, zespół Hurler, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, nietolerancja laktozy, choroba von Gierkego, cukrzyca typu 1, cukrzyca typu 2, kwashiorkor, otyłość, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, chłoniak grudkowy, agranulocytoza, sarkoidoza, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, rak tarczycy, rak pęcherzyka żółciowego, rak trzustki, rak serca, rak kości.
Badanie moczu
Analiza moczu to panel badań medycznych, który obejmuje fizyczne (makroskopowe) badanie moczu, ocenę chemiczną przy użyciu pasków testowych i badanie mikroskopowe. Badanie makroskopowe określa parametry takie jak kolor, przejrzystość, zapach i ciężar właściwy; paski testowe do moczu mierzą właściwości chemiczne takie jak pH, stężenie glukozy i poziom białka; a mikroskopia jest wykonywana w celu identyfikacji elementów takich jak komórki, odlewy moczu, kryształy i organizmy. >>>
Badanie moczu to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: dna moczanowa, nadciśnienie tętnicze, choroba Pompego, zespół Hurler, choroba Wilsona, cukrzyca typu 1, cukrzyca typu 2, rak pęcherza moczowego, schistosomatoza, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, choroba lasu Kyasanur, argentyńska gorączka krwotoczna, ornitoza, sepsa, leptospiroza, zespół Cushinga.
Biopsja nerki
>>>Rezonans magnetyczny
>>>Rezonans magnetyczny to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: przepuklina pępowinowa, alkoholowe zapalenie wątroby, zawał mózgu, choroba moyamoya, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, siatkówczak, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, glejak wielopostaciowy, rak szyjki macicy, rak żołądka, rak odbytu, rak dróg żółciowych, rak kości.
Tomografia komputerowa
Tomografia komputerowa to technika obrazowania medycznego stosowana do uzyskiwania szczegółowych obrazów wewnętrznych ciała. >>>
Tomografia komputerowa to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: marskość wątroby, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, beryloza, zapalenie wyrostka robaczkowego, przepuklina pępowinowa, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, alkoholowe zapalenie wątroby, zawał mózgu, tętniak, choroba moyamoya, Żylaki przełyku, zapalenie płuc, zawał mięśnia sercowego, zatorowość płucna, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, choroba Wilsona, sarkoidoza, rak szyjki macicy, rak jajnika, rak pęcherza moczowego, siatkówczak, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, glejak wielopostaciowy, rak serca, rak kości, mięsak Kaposiego, rak żołądka, rak jelita grubego, rak odbytu, rak dróg żółciowych, rak trzustki, rak płuc, gnatostomoza, rak przełyku, histoplazmoza, ornitoza, japońskie zapalenie mózgu, nokardioza, zgorzel gazowa, legionelloza, gruźlica, bąblowica, blastomykoza, rak jądra, sARS, choroba niedokrwienna serca, idiopatyczne włóknienie płuc.
Ultrasonografia
USG medyczne obejmuje techniki diagnostyczne (głównie obrazowe) wykorzystujące ultradźwięki, a także terapeutyczne zastosowania ultradźwięków. W diagnostyce służy do tworzenia obrazu wewnętrznych struktur ciała, takich jak ścięgna, mięśnie, stawy, naczynia krwionośne i narządy wewnętrzne, do pomiaru niektórych cech (np. odległości i prędkości) lub do generowania informacyjnego dźwięku. Celem badania jest zwykle znalezienie źródła choroby lub wykluczenie patologii. Wykorzystanie ultradźwięków do tworzenia obrazów wizualnych w medycynie nazywane jest ultrasonografią medyczną lub po prostu sonografią. Praktyka badania kobiet w ciąży za pomocą ultradźwięków nazywana jest ultrasonografią położniczą i stanowiła wczesny etap rozwoju ultrasonografii klinicznej. >>>
Ultrasonografia to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: dna moczanowa, marskość wątroby, zapalenie wyrostka robaczkowego, przepuklina pępowinowa, tętniak, Żylaki przełyku, zatorowość płucna, krwotok śródmózgowy, zaćma, choroba Wilsona, rak jajnika, rak prostaty, rak wątrobowokomórkowy, rak trzustki, rak piersi, fasciolopsoza, schistosomatoza, krowianka, leptospiroza, rak jądra, bąblowica.
Sposoby leczenia raka nerki*
- nefrektomia
* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.
Stosowane leczenie*
Aksytynib
Aksytynib to lek stosowany w terapii nowotworów, szczególnie w leczeniu raka płuca. Należy do grupy inhibitorów kinazy tyrozynowej, co oznacza, że działa poprzez blokowanie działania określonych enzymów, które są zaangażowane w procesy wzrostu i proliferacji komórek nowotworowych. Lek ten jest wskazany dla pacjentów z zaawansowanym rakiem płuca, który wykazuje mutacje w genie EGFR, a jego stosowanie może prowadzić do zmniejszenia rozmiaru guza oraz poprawy jakości życia pacjentów. Aksytynib jest przyjmowany doustnie i może wiązać się z różnymi skutkami ubocznymi, takimi jak nadciśnienie, zmiany skórne czy problemy z układem pokarmowym. Ważne jest, aby leczenie aksytynibem odbywało się pod ścisłą kontrolą lekarza, który oceni potencjalne korzyści i ryzyko związane z terapią. >>>
Bewacizumab
Bewacizumab to lek stosowany w terapii nowotworowej, który działa jako przeciwciało monoklonalne. Jego głównym mechanizmem działania jest hamowanie angiogenezy, czyli procesu tworzenia nowych naczyń krwionośnych, co ogranicza dopływ krwi do guza nowotworowego. Lek jest wskazany w leczeniu różnych typów raka, w tym raka jelita grubego, raka piersi, raka płuca oraz glejaka. Bewacizumab działa poprzez wiązanie się z czynnikami wzrostu naczyniowego, zwłaszcza VEGF (naczyniowy czynnik wzrostu śródbłonka), co prowadzi do zmniejszenia przepływu krwi do nowotworu i jego wzrostu. Leczenie tym lekiem może przedłużać życie pacjentów i poprawiać jakość ich życia, jednak jak każdy lek, może wiązać się z ryzykiem działań niepożądanych, takich jak nadciśnienie, krwawienia czy problemy z gojeniem ran. Bewacizumab jest zazwyczaj stosowany w połączeniu z innymi terapiami, co zwiększa jego skuteczność w walce z nowotworami. >>>
Bewacizumab stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: rak pęcherza moczowego, gwiaździak anaplastyczny, czerniak.
Erlotynib
Erlotynib to lek stosowany w terapii nowotworowej, przede wszystkim w leczeniu raka płuc oraz raka trzustki. Działa jako inhibitor kinazy tyrozynowej, hamując aktywność receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR), co prowadzi do zahamowania wzrostu i proliferacji komórek nowotworowych. Lek jest zazwyczaj podawany doustnie i może być stosowany jako terapia pierwszego rzutu lub w leczeniu pacjentów, u których wystąpiła oporność na inne terapie. Erlotynib jest szczególnie skuteczny u pacjentów z mutacjami w genie EGFR, które zwiększają wrażliwość nowotworów na ten lek. Jak każdy lek, erlotynib może wywoływać działania niepożądane, takie jak wysypka skórna, biegunka czy zmiany w funkcji wątroby, dlatego ważne jest monitorowanie stanu zdrowia pacjentów podczas terapii. >>>
Erlotynib stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: rak trzustki.
Ewerolimus
Ewerolimus to lek z grupy inhibitorów kinazy mTOR, stosowany w leczeniu zaawansowanych form niektórych nowotworów, takich jak rak nerki, rak piersi i niektóre typy nowotworów neuroendokrynnych. Działa poprzez hamowanie szlaków sygnalizacyjnych regulowanych przez mTOR, co prowadzi do zahamowania wzrostu komórek nowotworowych. >>>
Ewerolimus stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: ostra białaczka szpikowa, rak dróg żółciowych.
Kabozantynib
Kabozantynib to lek stosowany w terapii nowotworów, który działa jako inhibitor kinazy tyrozynowej. Działa na różne szlaki sygnalizacyjne, wpływając na wzrost i rozwój komórek nowotworowych. Lek jest szczególnie stosowany w leczeniu raka nerkowokomórkowego oraz raka tarczycy. Kabozantynib hamuje aktywność receptorów takich jak MET, VEGFR i AXL, co prowadzi do zahamowania angiogenezy oraz zmniejszenia proliferacji komórek nowotworowych. Zazwyczaj podawany jest doustnie, a jego skuteczność i bezpieczeństwo były badane w licznych badaniach klinicznych. Jak każdy lek, kabozantynib może powodować działania niepożądane, dlatego pacjenci są monitorowani podczas leczenia. >>>
Kabozantynib stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: rak tarczycy.
Kwas zoledronowy jednowodny
Kwas zoledronowy jednowodny to lek należący do grupy bisfosfonianów, stosowany głównie w terapii osteoporozy oraz w leczeniu chorób związanych z nadmiernym wydobywaniem wapnia z kości, takich jak przerzuty nowotworowe. Działa poprzez hamowanie aktywności osteoklastów, co prowadzi do spowolnienia procesu resorpcji kości i zwiększenia ich gęstości mineralnej. Jest stosowany zarówno u pacjentów z osteoporozą, jak i w terapii raka, gdzie pomaga w zmniejszeniu ryzyka złamań oraz powikłań związanych z przerzutami. Kwas zoledronowy podawany jest zazwyczaj w formie infuzji dożylnej, co daje szybki efekt terapeutyczny. Pomimo skuteczności, jego stosowanie może wiązać się z pewnymi działaniami niepożądanymi, takimi jak bóle mięśni, gorączka, czy rzadziej – poważniejsze problemy, takie jak martwica kości szczęki. Dlatego przed rozpoczęciem terapii ważne jest przeprowadzenie szczegółowej oceny stanu zdrowia pacjenta. >>>
Lenwatynib
Lenwatynib to lek stosowany w terapii nowotworów, szczególnie w leczeniu raka tarczycy oraz niektórych innych typów nowotworów. Działa jako inhibitor kinaz tyrozynowych, co oznacza, że hamuje aktywność enzymów odpowiedzialnych za wzrost i podział komórek nowotworowych. Lek ten jest często stosowany w przypadkach, gdy inne terapie nie przynoszą efektów, a jego działanie polega na blokowaniu sygnałów, które sprzyjają rozwojowi nowotworów. Lenwatynib może być podawany w formie doustnej, a jego stosowanie wiąże się z różnymi działaniami niepożądanymi, takimi jak nadciśnienie, zmęczenie czy problemy z trawieniem. Ważne jest, aby pacjenci stosujący lenwatynib byli pod stałą kontrolą lekarza, aby monitorować skuteczność leczenia oraz ewentualne skutki uboczne. >>>
Lomustyna
Lomustyna to lek stosowany w terapii nowotworowej, szczególnie w leczeniu glejaków mózgu oraz innych rodzajów raka. Należy do grupy leków alkilujących, co oznacza, że działa poprzez uszkadzanie DNA komórek nowotworowych, co hamuje ich zdolność do dzielenia się i wzrostu. Lomustyna jest często podawana w formie kapsułek doustnych i może być stosowana w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi. Jak każdy lek, lomustyna może powodować działania niepożądane, takie jak nudności, wymioty, osłabienie układu odpornościowego oraz ryzyko infekcji. Monitorowanie pacjentów podczas terapii jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko powikłań. Lek ten jest szczególnie ceniony w sytuacjach, gdy inne terapie nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. >>>
Lomustyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: czerniak.
Nivolumab
Niwolumab to lek przeciwnowotworowy należący do klasy inhibitorów punktów kontrolnych immunologicznych. Jest przeciwciałem monoklonalnym, które blokuje białko PD-1 (programmed death-1) na powierzchni komórek T, co pozwala układowi odpornościowemu na skuteczniejsze rozpoznawanie i niszczenie komórek nowotworowych. Niwolumab jest stosowany w leczeniu różnych rodzajów nowotworów, w tym czerniaka, raka płuc, raka nerkowokomórkowego i chłoniaka Hodgkina. >>>
Nivolumab stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: ostra białaczka szpikowa, rak pęcherza moczowego, czerniak, zespół mielodysplastyczny.
Pazopanib
Pazopanib to lek stosowany w terapii nowotworów, głównie w leczeniu raka nerki i mięsaków tkanek miękkich. Działa jako inhibitor kinaz tyrozynowych, co oznacza, że blokuje działanie specyficznych białek zaangażowanych w procesy wzrostu i podziału komórek nowotworowych. Dzięki temu hamuje rozwój guzów oraz ich zdolność do tworzenia nowych naczyń krwionośnych, co jest kluczowe dla ich wzrostu i przeżycia. Pazopanib podawany jest doustnie i może powodować różne działania niepożądane, takie jak zmęczenie, nadciśnienie, problemy z wątrobą czy objawy ze strony przewodu pokarmowego. Monitorowanie pacjentów w trakcie terapii jest istotne, aby szybko reagować na potencjalne powikłania. Lek jest często stosowany w przypadkach, gdy inne terapie nie przynoszą rezultatów lub gdy nowotwór wykazuje oporność na standardowe leczenie. >>>
Sorafenib
Sorafenib to lek przeciwnowotworowy stosowany w leczeniu kilku typów nowotworów, takich jak rak wątrobowokomórkowy (rak wątroby), rak nerkowokomórkowy (rak nerki) oraz niektóre przypadki raka tarczycy. Sorafenib jest inhibitorem kinazy białkowej, działającym poprzez blokowanie działania enzymów zaangażowanych w procesy wzrostu i proliferacji komórek nowotworowych oraz w angiogenezę, czyli tworzenie nowych naczyń krwionośnych, które odżywiają guzy. >>>
Sorafenib stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: ostra białaczka szpikowa, rak wątrobowokomórkowy.
Sunitynib
Sunitynib to lek stosowany w terapii nowotworowej, głównie w leczeniu raka nerki oraz niektórych typów guzów neuroendokrynnych. Działa jako inhibitor kinaz tyrozynowych, co oznacza, że hamuje działanie białek odpowiedzialnych za wzrost i podział komórek nowotworowych. Sunitynib wpływa na szereg szlaków sygnalizacyjnych, co prowadzi do zahamowania angiogenezy, czyli procesu tworzenia nowych naczyń krwionośnych, które są niezbędne dla wzrostu guzów. Lek jest podawany doustnie i może powodować różnorodne skutki uboczne, takie jak zmęczenie, bóle głowy, problemy z układem pokarmowym oraz zmiany w ciśnieniu krwi. W terapii sunitynibem ważne jest regularne monitorowanie pacjentów, aby ocenić skuteczność leczenia oraz ewentualne działania niepożądane. >>>
Sunitynib stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: rak trzustki.
Temsirolimus
Temsirolimus to lek stosowany w terapii nowotworowej, zwłaszcza w leczeniu zaawansowanego raka nerki. Należy do grupy inhibitorów mTOR (mammalian target of rapamycin), co oznacza, że działa poprzez blokowanie szlaku sygnalizacyjnego, który jest kluczowy dla wzrostu i proliferacji komórek nowotworowych. Temsirolimus jest podawany dożylnie i często stosuje się go w połączeniu z innymi lekami w celu zwiększenia skuteczności terapii. Działa poprzez hamowanie angiogenezy, czyli procesu tworzenia nowych naczyń krwionośnych, co ogranicza dostarczanie substancji odżywczych do nowotworu. Jak każdy lek, temsirolimus może powodować działania niepożądane, w tym reakcje alergiczne, problemy z układem pokarmowym, a także obniżenie odporności. Jego stosowanie wymaga zatem starannego monitorowania pacjenta oraz dostosowania dawek w zależności od reakcji organizmu. >>>
Winblastyna
Winblastyna (VBL), sprzedawana m.in. pod nazwą handlową Velban, jest lekiem z grupy chemioterapii, stosowanym zwykle z innymi lekami, w leczeniu wielu rodzajów nowotworów.[ >>>
Winblastyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: ziarniniak grzybiasty, chłoniak Hodgkina, mięsak Kaposiego, rak piersi, rak jądra.
* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.
Rak nerki - do jakiego lekarza się udać?
Nefrologia
Nefrologia (z greckiego nephros "nerka", w połączeniu z przyrostkiem -logia, "badanie") jest specjalnością medycyny wewnętrznej dorosłych i medycyny dziecięcej, która dotyczy badania nerek, a konkretnie prawidłowej funkcji nerek (fizjologia nerek) i chorób nerek (patofizjologia nerek), zachowania zdrowia nerek i leczenia chorób nerek, od diety i leków do terapii nerkozastępczej (dializy i przeszczepy nerek). >>>
Nefrologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: nadciśnienie tętnicze, zespół Fanconiego-Bickela, cukrzyca typu 2, sepsa, zespół Conna, kamica nerkowa.
Onkologia
Onkologia to dziedzina medycyny zajmująca się badaniem, leczeniem, diagnozowaniem i zapobieganiem chorobom nowotworowym. Medyk praktykujący onkologię to onkolog. Etymologicznym pochodzeniem nazwy jest greckie słowo ὄγκος (ónkos), oznaczające "guz", "objętość" lub "masę". Prowadzone są ogromne ilości badań na wszystkich frontach onkologii, począwszy od biologii komórek nowotworowych, radioterapii do schematów leczenia chemioterapią i optymalnej opieki paliatywnej i uśmierzania bólu. W ostatniej dekadzie pojawienie się sekwencjonowania następnej generacji i sekwencjonowania całego genomu całkowicie zmieniło nasze rozumienie nowotworów. Identyfikacja nowych markerów genetycznych/molekularnych radykalnie zmieni sposób diagnozowania i leczenia nowotworów, co utoruje drogę medycynie spersonalizowanej. >>>
Onkologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: rogowacenie ciemne, pylica płuc, choroba wrzodowa, tętniak Rasmussena, perlak, nadczynność przysadki, chłoniak grudkowy, szpiczak mnogi, chłoniak Burkitta, ziarniniak grzybiasty, ostra białaczka szpikowa, przewlekła białaczka szpikowa, zespół Plummera-Vinsona, agranulocytoza, nadkrwistość, chłoniak Hodgkina, ostra białaczka limfoblastyczna, rak pęcherza moczowego, siatkówczak, gwiaździak anaplastyczny, gruczolak przysadki, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, szyszyniak zarodkowy, rak splotu naczyniastego, wyściółczak, tłuszczakonerwiak komórkowy móżdżku, nerwiak komórkowy ośrodkowy, zwojakoglejak, rak szyjki macicy, glejak wielopostaciowy, rak jajnika, rak tarczycy, rak prącia, rak nadnercza, rak prostaty, rak jamy nosowo-gardłowej, rak krtani, rak płuc, grasiczak, rak serca, rak kości, czerniak, międzybłoniak, rak żołądka, mięsak Kaposiego, nowotwór jelita cienkiego, rak piersi, rak jelita grubego, rak sromu.
Patologia
Patologia to dziedzina medycyny, która zajmuje się badaniem chorób oraz ich wpływem na organizm. Koncentruje się na analizie zmian morfologicznych i funkcjonalnych, które zachodzą w tkankach i narządach w wyniku procesów chorobowych. Patolodzy wykonują biopsje, sekcje zwłok oraz analizy histopatologiczne, aby zrozumieć mechanizmy chorób, ich przyczyny oraz skutki. Dzięki tym badaniom możliwe jest postawienie dokładnych diagnoz, co wpływa na dalsze leczenie pacjentów. Patologia dzieli się na różne poddziedziny, takie jak patologia ogólna, która zajmuje się procesami chorobowymi na poziomie komórkowym i tkankowym, oraz patologia specjalna, która koncentruje się na konkretnych chorobach i ich charakterystyce. Współpraca patologów z innymi specjalistami medycznymi jest kluczowa dla skutecznego leczenia pacjentów, ponieważ wyniki badań patologicznych są często fundamentem dla podejmowania decyzji terapeutycznych. W kontekście medycyny sądowej patologia odgrywa również ważną rolę w ustalaniu przyczyn zgonów oraz w analizie okoliczności przestępstw. >>>
Patologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: zapalenie gruczołu tarczowego Riedla, rak szyjki macicy, rak jajnika, rak prostaty, rak pęcherza moczowego, gwiaździak anaplastyczny, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, szyszyniak zarodkowy, rak splotu naczyniastego, wyściółczak, tłuszczakonerwiak komórkowy móżdżku, glejak wielopostaciowy, rak tarczycy, rak sromu, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak jelita grubego, rak wątrobowokomórkowy, rak dróg żółciowych, rak pęcherzyka żółciowego, rak trzustki, rak jamy nosowo-gardłowej, rak płuc, rak kości, międzybłoniak, rak piersi, choroba Creutzfeldta-Jakoba, gruźlica, rak jądra, idiopatyczne włóknienie płuc.
Radiologia
Radiologia to dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem chorób przy użyciu technik obrazowania. Wykorzystuje różnorodne metody, takie jak rentgen, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny oraz ultrasonografia, aby uzyskać szczegółowe obrazy struktur wewnętrznych ciała. Specjaliści w tej dziedzinie, zwani radiologami, interpretują wyniki badań obrazowych, co pozwala na postawienie odpowiedniej diagnozy oraz monitorowanie postępów leczenia. Radiologia odgrywa kluczową rolę w medycynie, wspierając inne specjalizacje poprzez dostarczanie istotnych informacji na temat stanu pacjenta. Dodatkowo, radiologia interwencyjna to podspecjalność, która skupia się na wykorzystaniu obrazowania do przeprowadzania minimalnie inwazyjnych procedur terapeutycznych, takich jak biopsje czy leczenie chorób naczyniowych. Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii, radiologia staje się coraz bardziej precyzyjna i skuteczna, co przekłada się na lepszą diagnostykę i leczenie pacjentów. >>>
Radiologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: kamica żółciowa, ostre zapalenie trzustki, tętniak, tętniak Rasmussena, krwotok śródmózgowy, rak szyjki macicy, rak jajnika, rak prostaty, rak pęcherza moczowego, gwiaździak anaplastyczny, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy, szyszyniak zarodkowy, rak splotu naczyniastego, wyściółczak, tłuszczakonerwiak komórkowy móżdżku, zwojakoglejak, glejak wielopostaciowy, rak tarczycy, rak nadnercza, rak sromu, rak żołądka, nowotwór jelita cienkiego, rak jelita grubego, rak odbytu, rak wątrobowokomórkowy, rak dróg żółciowych, rak trzustki, rak krtani, rak płuc, rak serca, rak kości, międzybłoniak, rak piersi, rak przełyku, gruźlica, rak jądra.
Urologia
Urologia (z greckiego οὖρον ouron "mocz" i -λογία -logia "badanie"), znana również jako chirurgia moczowo-płciowa, jest dziedziną medycyny, która koncentruje się na chirurgicznych i medycznych chorobach układu moczowego i narządów rozrodczych. Narządy objęte domeną urologii to nerki, nadnercza, moczowody, pęcherz moczowy, cewka moczowa oraz męskie narządy rozrodcze (jądra, najądrza, nasieniowody, pęcherzyki nasienne, prostata i prącie). >>>
Urologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: rak prącia, rak prostaty, rak pęcherza moczowego, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, rzeżączka, rak jądra, kamica nerkowa.
Bibliografia:
- Rak nerki na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
- Artykuły w brytyjskim serwisie medycznym Patient.info (ENG)
- Rak nerki w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)


SARS
Nagminna pleurodynia
Zespół Kleinego-Levina
Liszajec
Niedomykalność zastawki mitralnej
Choroba Kaszina-Beka
Kamica nerkowa
Rzeżączka