Łupież pstry

Co to jest Łupież pstry?

Łupież pstry, znany również jako pityriasis versicolor, to choroba skórna wywołana przez nadmierny wzrost grzybów z rodzaju Malassezia, które naturalnie występują na skórze człowieka. Zmiany skórne mogą występować w różnych miejscach ciała, ale najczęściej pojawiają się na plecach, klatce piersiowej, ramionach oraz szyi. Choroba charakteryzuje się pojawieniem się plam o różnym zabarwieniu, które mogą być jaśniejsze lub ciemniejsze od otaczającej skóry. Zmiany te mogą być swędzące, ale często nie powodują żadnych dolegliwości.

Przyczyną wystąpienia łupieżu pstrego jest zaburzenie równowagi mikroflory skóry, co prowadzi do nadmiernej proliferacji grzybów. Czynniki sprzyjające rozwojowi choroby to m.in. wysoka temperatura, wilgotność, nadmierna potliwość, a także osłabienie układu odpornościowego. Warto zaznaczyć, że łupież pstry nie jest chorobą zakaźną, co oznacza, że nie można go przenieść na inne osoby.

Leczenie łupieżu pstrego zazwyczaj polega na stosowaniu miejscowych preparatów przeciwgrzybiczych, które pomagają w redukcji grzybów na skórze. W niektórych przypadkach lekarze mogą zalecić doustne leki przeciwgrzybicze, zwłaszcza gdy zmiany są rozległe lub nawracające.

Choroba ta jest w większości przypadków całkowicie uleczalna. Po zastosowaniu odpowiedniego leczenia, zmiany skórne zazwyczaj ustępują, a skóra wraca do swojego naturalnego kolorytu. Jednakże, u niektórych osób może występować tendencja do nawrotów, zwłaszcza w sprzyjających warunkach. Dlatego ważne jest, aby osoby z historią łupieżu pstrego były świadome możliwości nawrotów i stosowały profilaktykę, aby zminimalizować ryzyko ponownego wystąpienia choroby.

Łupież pstry według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja łupieżu pstrego

ICD-10-CM: B36.0

Stosowane leczenie*

• (RS)-ekonazol

  (RS)-ekonazol to syntetyczny związek chemiczny z grupy imidazoli, który wykazuje działanie przeciwgrzybicze. Jest stosowany w terapii zakażeń grzybiczych, takich jak grzybica skóry, paznokci oraz w leczeniu niektórych chorób wywołanych przez drożdże. Mechanizm działania ekonazolu polega na hamowaniu syntezy ergosterolu, kluczowego składnika błony komórkowej grzybów, co prowadzi do ich śmierci. Związek ten może być stosowany w postaci kremów, maści, a także roztworów do stosowania miejscowego. Jego skuteczność oraz niskie ryzyko działań niepożądanych sprawiają, że jest popularnym wyborem w dermatologii i mykologii. Ekonazol jest również badany pod kątem zastosowań w terapii innych infekcji oraz w onkologii. >>>

  (RS)-ekonazol stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: grzybica skóry.

• Butenafina

  Butenafina to substancja czynna stosowana w leczeniu grzybic skórnych, szczególnie w infekcjach wywołanych przez dermatofity, drożdże oraz inne grzyby. Działa jako środek przeciwgrzybiczy, hamując wzrost i rozmnażanie grzybów poprzez zakłócanie syntezy ich błon komórkowych. Butenafina jest dostępna w różnych postaciach, takich jak kremy, żele czy roztwory, co ułatwia jej aplikację na zainfekowane obszary skóry. Lek ten jest zazwyczaj stosowany w terapii grzybicy stóp, paznokci, a także innych rodzajów grzybicy skórnej. W większości przypadków butenafina jest dobrze tolerowana przez pacjentów, a działania niepożądane są rzadkie i zazwyczaj łagodne. Ważne jest, aby stosować ją zgodnie z zaleceniami lekarza, aby zapewnić skuteczność leczenia. >>>

  Butenafina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: grzybica skóry.

• Cyklopiroks

  Cyklopiroks to substancja czynna używana przede wszystkim w leczeniu grzybiczych i bakteryjnych infekcji skóry oraz paznokci. Działa przeciwgrzybiczo oraz przeciwbakteryjnie poprzez hamowanie syntezę lipidów i białek niezbędnych do wzrostu mikroorganizmów. >>>

  Cyklopiroks stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: Łojotokowe zapalenie skóry, grzybica skóry.

• Disiarczek selenu

  Disiarczek selenu to nieorganiczny związek chemiczny zawierający selen i siarkę. Jest stosowany głównie jako składnik suplementów diety ze względu na swoje potencjalne właściwości antyoksydacyjne i zdolność wspomagania zdrowia skóry, włosów oraz układu odpornościowego. >>>

  Disiarczek selenu stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: Łojotokowe zapalenie skóry.

• Flutrimazol

  Flutrimazol to syntetyczny lek przeciwgrzybiczy, który należy do grupy azoli. Działa poprzez hamowanie syntezy ergosterolu, kluczowego składnika błony komórkowej grzybów, co prowadzi do ich śmierci lub zahamowania wzrostu. Lek ten jest stosowany w leczeniu różnych infekcji grzybiczych, w tym kandydozy, grzybicy skóry, a także w niektórych przypadkach grzybic układowych. Flutrimazol może być dostępny w formie doustnej lub miejscowej, w zależności od rodzaju i miejsca infekcji. Jak każdy lek, flutrimazol może powodować działania niepożądane, dlatego zaleca się konsultację z lekarzem przed jego zastosowaniem. >>>

• Imidourea

  Imidourea to organiczny związek chemiczny, który jest pochodną mocznika. Składa się z grupy imidowej (-NH) oraz grupy karbonylowej, co nadaje mu charakterystyczne właściwości. Imidourea jest stosowana w różnych dziedzinach, w tym w chemii organicznej i farmaceutycznej, jako reagent i w syntezie różnych związków. Związek ten wykazuje zdolności do tworzenia wiązań wodorowych oraz interakcji z innymi cząsteczkami, co czyni go interesującym obiektem badań. Imidourea może również znaleźć zastosowanie w produkcji materiałów polimerowych oraz jako środek pomocniczy w różnych procesach chemicznych. W ostatnich latach prowadzone są badania nad jej potencjalnymi zastosowaniami w terapii i diagnostyce medycznej. >>>

• Ketokonazol

  Ketokonazol – organiczny związek chemiczny, lek przeciwgrzybiczy z grupy azoli, o szerokim spektrum działania obejmującym dermatofity, drożdżaki i grzyby polimorficzne. >>>

  Ketokonazol stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: Łojotokowe zapalenie skóry, leiszmanioza, grzybica skóry, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, kandydoza, blastomykoza.

• Oksykonazol

  Oksykonazol to syntetyczny lek przeciwgrzybiczy z grupy imidazoli, stosowany głównie w dermatologii. Działa poprzez hamowanie syntezy ergosterolu, co prowadzi do uszkodzenia błony komórkowej grzybów. Oksykonazol jest skuteczny w leczeniu różnych infekcji grzybiczych, takich jak grzybica stóp, grzybica paznokci oraz inne zakażenia wywołane przez dermatofity i drożdże. Preparaty zawierające oksykonazol mogą być stosowane miejscowo w postaci kremów, maści lub aerozoli. Ze względu na swoje działanie, lek ten jest często zalecany w przypadkach opornych na inne terapie. Oksykonazol jest dobrze tolerowany, ale jak każdy lek, może powodować działania niepożądane, takie jak podrażnienie skóry czy reakcje alergiczne. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się konsultację z lekarzem, aby ustalić odpowiednią diagnozę i metodę terapii. >>>

  Oksykonazol stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: grzybica skóry.

• Sulkonazol

  Sulkonazol to syntetyczny lek przeciwgrzybiczy, który należy do grupy imidazoli. Stosowany jest głównie w leczeniu infekcji grzybiczych skóry, takich jak grzybica stóp, grzybica paznokci oraz inne dermatofitozy. Działa poprzez hamowanie syntezy ergosterolu, kluczowego składnika błony komórkowej grzybów, co prowadzi do ich śmierci. Sulkonazol jest dostępny w różnych postaciach, w tym maści i kremów, co ułatwia aplikację na zmienione chorobowo miejsca. Lek jest zazwyczaj dobrze tolerowany, chociaż mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak podrażnienia skóry. Ze względu na swoje właściwości, sulkonazol jest ceniony w dermatologii i stosowany w terapii grzybiczej. >>>

  Sulkonazol stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: grzybica skóry.

• Terbinafina

  Terbinafina to lek przeciwgrzybiczny stosowany głównie w leczeniu infekcji grzybiczych skóry i paznokci. Działa poprzez hamowanie syntezy ergosterolu, co prowadzi do uszkodzenia błony komórkowej grzybów. Jest skuteczny w leczeniu grzybicy stóp, grzybicy paznokci oraz innych zakażeń grzybiczych. Terbinafina może być podawana doustnie lub stosowana miejscowo w postaci kremów i maści. Dawkowanie zależy od rodzaju infekcji oraz jej nasilenia. Leczenie terbinafiną zazwyczaj trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od lokalizacji i ciężkości zakażenia. Może powodować działania niepożądane, takie jak zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bóle głowy czy reakcje skórne. W rzadkich przypadkach może wpływać na funkcję wątroby, dlatego zaleca się monitorowanie parametrów wątrobowych podczas długotrwałej terapii. Przed rozpoczęciem leczenia warto skonsultować się z lekarzem, aby ocenić potencjalne ryzyko oraz korzyści stosowania tego leku. >>>

  Terbinafina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: grzybica skóry, mukormykoza.

• Tolnaftat

  Tolnaftat to substancja czynna stosowana głównie w leczeniu grzybic skórnych. Działa jako środek przeciwgrzybiczy, hamując rozwój różnych rodzajów grzybów, w tym dermatofitów, które mogą powodować infekcje skórne, takie jak grzybica stóp czy grzybica paznokci. Tolnaftat jest dostępny w różnych formach, takich jak maści, kremy czy spray, co ułatwia aplikację na dotknięte obszary. Jego stosowanie jest zazwyczaj dobrze tolerowane, a działania niepożądane są rzadkie, chociaż mogą wystąpić reakcje skórne w miejscu aplikacji. Warto pamiętać, że mimo jego skuteczności, w przypadku cięższych infekcji grzybiczych może być konieczne stosowanie dodatkowych leków, w tym doustnych środków przeciwgrzybiczych. Przed rozpoczęciem kuracji warto skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, aby upewnić się, że tolnaftat jest odpowiedni dla danego przypadku. >>>

  Tolnaftat stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: grzybica skóry.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Łupież pstry - do jakiego lekarza się udać?

• Choroby zakaźne

  Choroby zakaźne to specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem zakażeń. Praktyka specjalisty w zakresie chorób zakaźnych polega na zarządzaniu zakażeniami szpitalnymi (nabytymi w trakcie opieki zdrowotnej) lub zakażeniami nabytymi w społeczności i jest historycznie związana z higieną, epidemiologią, mikrobiologią kliniczną, medycyną podróży i medycyną tropikalną. >>>

  Choroby zakaźne to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: biegunka, przeziębienie, angina, grypa, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, tungoza, muszyca, malaria, leiszmanioza, Śpiączka afrykańska, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, toksokaroza, gnatostomoza, stopa madurska, Świnka, lobomykoza, mononukleoza zakaźna, rinosporydioza, nagminna pleurodynia, alleszerioza, grzybica skóry, geotrychoza, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, aspergiloza, kryptokokoza, mukormykoza, gorączka Lassa, aIDS, gorączka krwotoczna krymsko-kongijska, omska gorączka krwotoczna, choroba lasu Kyasanur, choroba marburska, gorączka krwotoczna Ebola, opryszczka, ospa wietrzna, półpasiec.

• Dermatologia

  Dermatologia to dziedzina medycyny, która specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu chorób skóry, włosów oraz paznokci. Dermatolodzy zajmują się szerokim zakresem schorzeń, w tym trądzikiem, egzemy, łuszczycą, nowotworami skóry oraz innymi problemami dermatologicznymi. W ramach dermatologii wyróżnia się również subdyscypliny, takie jak dermatologia estetyczna, która koncentruje się na poprawie wyglądu skóry oraz zabiegach anti-aging, a także dermatologia dziecięca, która dotyczy problemów skórnych u najmłodszych pacjentów. Dermatolodzy wykorzystują różnorodne metody diagnostyczne, w tym badania kliniczne, dermatoskopię oraz biopsje skóry, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i wdrożyć odpowiednie leczenie. Często stosują terapie farmakologiczne, a także różne procedury, takie jak laseroterapia, krioterapia czy peelingi chemiczne. Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii i badań, dermatologia stale ewoluuje, oferując nowe rozwiązania i lepsze metody leczenia problemów skórnych. >>>

  Dermatologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: rogowacenie ciemne, toczeń rumieniowaty, liszajec, pęcherzyca, atopowe zapalenie skóry, Łojotokowe zapalenie skóry, Łuszczyca, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, język geograficzny, Żylaki kończyn dolnych, jęczmień, choroba Refsuma, zespół Huntera, protoporfiria erytropoetyczna, albinizm, ziarniniak grzybiasty, sarkoidoza, czerniak, mięsak Kaposiego, leiszmanioza, muszyca, grzybica skóry, grzybica czarna, piedra biała, piedra czarna, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, kryptokokoza, mukormykoza, stopa madurska, lobomykoza, geotrychoza, opryszczka, półpasiec, mięczak zakaźny, rumień zakaźny, aIDS, pinta, borelioza, kłykciny kończyste, wrzód weneryczny, rzęsistkowica, kiła wrodzona, kiła, rzeżączka, bartoneloza, angiomatosis bacillaris, róża.

• Parazytologia

  Parazytologia to nauka o pasożytach, ich żywicielach i relacjach między nimi. Jako dyscyplina biologiczna, zakres parazytologii nie jest określony przez dany organizm lub środowisko, ale przez ich sposób życia. Oznacza to, że stanowi ona syntezę innych dyscyplin i czerpie techniki z takich dziedzin jak biologia komórki, bioinformatyka, biochemia, biologia molekularna, immunologia, genetyka, ewolucja i ekologia. >>>

  Parazytologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: akantocefaloza, malaria, choroba Chagasa, schistosomatoza, klonorchoza, fascjoloza, fasciolopsoza, anisakioza, rinosporydioza, ankylostomatoza, trichurioza, sarkocystoza, tasiemczyca.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Łupież pstry w bazie U.S. National Library of Medicine (ENG)
• Łupież pstry na stronach brytyjskiego NHS (ENG)
• Łupież pstry na stronach Medscape (ENG)
• Łupież pstry w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Łupież pstry w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)