Łojotokowe zapalenie skóry

Co to jest Łojotokowe zapalenie skóry?

Łojotokowe zapalenie skóry (łac. seborrhoicum dermatitis) to przewlekła choroba skóry, charakteryzująca się zapaleniem skóry, które występuje głównie w obszarach bogatych w gruczoły łojowe, takich jak skóra głowy, twarz, owłosiona część głowy, fałdy nosowo-wargowe oraz inne obszary, gdzie występuje nadmiar wydzieliny łojowej. Objawy mogą obejmować łuszczenie się skóry, zaczerwienienie, świąd oraz czasami owrzodzenia lub pęcherzyki. Leczenie polega na stosowaniu miejscowych leków przeciwzapalnych, szamponów przeciwdziałających łupieżowi oraz, w niektórych przypadkach, leków doustnych.

Łojotokowe zapalenie skóry według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja łojotokowego zapalenia skóry

ICD-10-CM: L21
ICD-10-CM: L21.9

Możliwe objawy łojotokowego zapalenia skóry

Świąd
Swędzenie (znane również jako świąd) jest doznaniem, które powoduje chęć lub odruch drapania się. Swędzenie ma wiele podobieństw do bólu, i choć oba są nieprzyjemnymi doznaniami sensorycznymi, ich wzorce reakcji behawioralnej są różne. Ból wywołuje odruch wycofania, natomiast świąd prowadzi do odruchu drapania. >>>

Świąd to również możliwy objaw innych chorób, takich jak np.: liszajec, rogowacenie ciemne, polip nosa, nadkrwistość, rak sromu, fasciolopsoza, mielofibroza, grzybica skóry, ospa wietrzna, mięczak zakaźny, pinta, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, kandydoza, ospa małpia, owsica, wszawica, Świerzb, drakunkuloza, węgorczyca.

Możliwe przyczyny łojotokowego zapalenia skóry

Choroby genetyczne
Choroby genetyczne to schorzenia wynikające z nieprawidłowości w materiale genetycznym organizmu, które mogą być dziedziczone po rodzicach lub powstawać na skutek mutacji. Mogą one wpływać na różne aspekty funkcjonowania organizmu, w tym na rozwój, metabolizm, a także na zdolność organizmu do obrony przed chorobami. Do chorób genetycznych zalicza się między innymi mukowiscydozę, która wpływa na układ oddechowy i pokarmowy, a także hemofilię, która powoduje zaburzenia krzepnięcia krwi. Innym przykładem są choroby metaboliczne, takie jak fenyloketonuria, gdzie organizm nie jest w stanie metabolizować pewnych substancji, co prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych. Choroby genetyczne mogą także obejmować wady wrodzone, takie jak zespół Downa, który jest wynikiem dodatkowego chromosomu 21. Zespół ten wiąże się z opóźnieniem rozwoju oraz charakterystycznymi cechami fizycznymi. Dodatkowo, niektóre nowotwory, takie jak rak piersi czy rak jajnika, mogą być związane z dziedzicznymi mutacjami genów, co zwiększa ryzyko ich wystąpienia. Warto zaznaczyć, że niektóre choroby genetyczne mogą być również nabyte, co oznacza, że mutacje mogą wystąpić w ciągu życia jednostki, wpływając na jej zdrowie i jakość życia. Diagnostyka i terapia chorób genetycznych są dziedzinami intensywnie rozwijającymi się, co daje nadzieję na skuteczniejsze leczenie i lepsze zrozumienie tych schorzeń. >>>

Choroby genetyczne może powodować również inne choroby, takie jak np.: wodogłowie, zespół policystycznych jajników.
Nadmierna produkcja sebum
Nadmierna produkcja sebum, znana również jako seborhea, to stan, w którym gruczoły łojowe w skórze produkują zbyt dużo tłuszczu, co może prowadzić do różnych problemów skórnych. Sebum jest naturalnym olejem, który pomaga w nawilżeniu i ochronie skóry, ale jego nadmiar może prowadzić do wielu nieprzyjemnych dolegliwości. Jednym z najczęstszych schorzeń związanych z nadmiernym wydzielaniem sebum jest trądzik. Właściwie, nadmiar sebum sprzyja zatykania porów, co prowadzi do powstawania zaskórników, krost i stanów zapalnych. Dodatkowo, sebum może być pożywką dla bakterii, które powodują infekcje i pogarszają objawy trądziku. Innym problemem jest łojotokowe zapalenie skóry, które objawia się zaczerwienieniem, łuszczeniem się skóry oraz pojawieniem się tłustych plam. Może występować na skórze głowy, twarzy oraz w innych partiach ciała, gdzie jest dużo gruczołów łojowych. Nadmierna produkcja sebum może także przyczynić się do powstawania różnych typów egzemy, a w dłuższym okresie może prowadzić do zmian skórnych, takich jak blizny czy przebarwienia. Ponadto, tłusta skóra często staje się bardziej podatna na rozwój grzybic i innych infekcji skórnych. Warto więc monitorować stan skóry i w razie potrzeby skonsultować się z dermatologiem, aby zapobiegać poważniejszym problemom zdrowotnym związanym z nadmierną produkcją sebum. >>>
Niezdrowa dieta
Niezdrowa dieta to sposób odżywiania, który charakteryzuje się wysokim spożyciem przetworzonej żywności, tłuszczów nasyconych, cukrów oraz soli, a jednocześnie niskim spożyciem warzyw, owoców i błonnika. Taki styl życia może prowadzić do wielu poważnych problemów zdrowotnych. Jednym z najczęstszych skutków niezdrowej diety jest otyłość, która zwiększa ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, takich jak nadciśnienie tętnicze i miażdżyca. Otyłość może również prowadzić do cukrzycy typu 2, która jest schorzeniem związanym z zaburzeniem gospodarki węglowodanowej. Dieta bogata w tłuszcze trans i nasycone może prowadzić do podwyższenia poziomu cholesterolu we krwi, co z kolei zwiększa ryzyko zawału serca oraz udaru mózgu. Ponadto, nadmierne spożycie cukrów prostych może prowadzić do próchnicy zębów oraz problemów z trawieniem, takich jak zespół jelita drażliwego. Niezdrowa dieta może także wpływać na zdrowie psychiczne, przyczyniając się do wystąpienia depresji i lęków. Brak odpowiednich składników odżywczych może prowadzić do niedoborów witamin i minerałów, co negatywnie wpływa na ogólny stan zdrowia. W dłuższej perspektywie, niezdrowe nawyki żywieniowe mogą prowadzić do nowotworów, szczególnie raka jelita grubego, piersi czy prostaty. Dlatego tak ważne jest, aby dbać o zrównoważoną dietę, bogatą w składniki odżywcze, aby minimalizować ryzyko wystąpienia tych poważnych chorób. >>>

Niezdrowa dieta może powodować również inne choroby, takie jak np.: kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, alkoholowe zapalenie wątroby, choroba Crohna, zespół jelita drażliwego, zaparcia, szczelina odbytu, zawał mózgu, udar mózgu, Żylaki kończyn dolnych, hemoroidy, nadciśnienie tętnicze, migrena, wrodzony zespół niedoboru jodu, kwashiorkor, rak żołądka, rak przełyku, grzybica skóry, kandydoza, kamica nerkowa.
Obecność grzybów z rodzaju Malassezia
Grzyby z rodzaju Malassezia to drożdżopodobne grzyby, które naturalnie występują na skórze ludzi i zwierząt, zwłaszcza w obszarach bogatych w sebum. Choć są częścią normalnej flory skóry, w pewnych warunkach mogą powodować różne problemy zdrowotne. Obecność Malassezia może prowadzić do rozwoju takich chorób, jak łupież, który objawia się swędzeniem i łuszczeniem się skóry głowy. W niektórych przypadkach grzyby te mogą również wywoływać zapalenie skóry, znane jako łojotokowe zapalenie skóry, które charakteryzuje się zaczerwienieniem, swędzeniem i łuszczeniem się skóry, najczęściej w obszarach bogatych w gruczoły łojowe. Malassezia może być odpowiedzialna także za grzybicze zakażenia skóry, takie jak tzw. grzybica powierzchowna, a w niektórych przypadkach, zwłaszcza u osób z osłabionym układem odpornościowym, może prowadzić do poważniejszych infekcji, takich jak zapalenie płuc czy sepsa. W związku z tym, choć Malassezia jest normalnym elementem flory skórnej, jej nadmierny rozwój może prowadzić do różnych schorzeń dermatologicznych i ogólnoustrojowych. >>>
Osłabiony układ odpornościowy
Osłabiony układ odpornościowy to stan, w którym organizm nie jest w stanie skutecznie zwalczać infekcji i chorób. Może to być wynikiem różnych czynników, takich jak przewlekłe choroby, stres, niezdrowa dieta, brak snu, niektóre leki czy choroby autoimmunologiczne. Osłabiona odporność może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażeń bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych. Osoby z obniżoną odpornością są bardziej podatne na choroby takie jak grypa, zapalenie płuc, a także choroby przewlekłe, takie jak HIV/AIDS. Ponadto, przewlekłe stany zapalne oraz nowotwory mogą być konsekwencją osłabienia układu odpornościowego. Często występują również problemy z gojeniem się ran oraz zwiększone ryzyko powikłań pooperacyjnych. W skrajnych przypadkach, osłabienie układu odpornościowego może prowadzić do sepsy, co jest stanem zagrażającym życiu. Ważne jest, aby osoby z osłabionym układem odpornościowym były pod stałą opieką medyczną oraz stosowały się do zaleceń dotyczących profilaktyki i zdrowego stylu życia. >>>

Osłabiony układ odpornościowy może powodować również inne choroby, takie jak np.: zapalenie zatok przynosowych, angina, rak szyjki macicy, czerniak, grzybica skóry, mukormykoza, sepsa, gruźlica, kandydoza.
Zmiany hormonalne
Zmiany hormonalne to zaburzenia równowagi w poziomie hormonów w organizmie, które mogą wynikać z różnych czynników, takich jak stres, dieta, choroby, wiek czy styl życia. Hormony pełnią kluczową rolę w regulacji wielu procesów biologicznych, dlatego ich nieprawidłowe funkcjonowanie może prowadzić do licznych problemów zdrowotnych. Jednym z najczęstszych skutków zmian hormonalnych są zaburzenia menstruacyjne u kobiet, które mogą manifestować się nieregularnymi cyklami, bolesnymi miesiączkami lub ich całkowitym brakiem. U mężczyzn zmiany te mogą prowadzić do obniżonego poziomu testosteronu, co z kolei może powodować problemy z libido, zmniejszenie masy mięśniowej oraz depresję. Inne choroby związane z zaburzeniami hormonalnymi to cukrzyca, która jest wynikiem insulinooporności lub niedoboru insuliny. Choroby tarczycy, takie jak niedoczynność lub nadczynność tarczycy, również są powszechnymi konsekwencjami zmian w wydzielaniu hormonów. Ponadto, zespół policystycznych jajników (PCOS) jest schorzeniem hormonalnym, które może prowadzić do niepłodności, otyłości i zaburzeń metabolicznych. Zmiany hormonalne mogą także wpływać na zdrowie psychiczne, prowadząc do stanów lękowych, depresji czy zaburzeń nastroju. W przypadku osób starszych, szczególnie kobiet, zmiany hormonalne związane z menopauzą mogą powodować uderzenia gorąca, zmiany nastroju oraz problemy ze snem. W obliczu tych wszystkich skutków, ważne jest, aby monitorować stan zdrowia, dbać o zrównoważoną dietę i prowadzić aktywny tryb życia, co może pomóc w utrzymaniu równowagi hormonalnej i zapobieganiu wielu chorobom. W przypadku zauważenia niepokojących objawów warto skonsultować się z lekarzem, który pomoże zdiagnozować problem i zaproponować odpowiednie leczenie. >>>

Zmiany hormonalne może powodować również inne choroby, takie jak np.: zespół jelita drażliwego, nadciśnienie tętnicze, migrena, zaburzenia afektywne dwubiegunowe.

Stosowane leczenie*

Betametazon
Betametazon jest syntetycznym glikokortykosteroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym i przeciwalergicznym. Jest stosowany w leczeniu różnych stanów zapalnych i autoimmunologicznych, a także w alergiach. Może być stosowany miejscowo (na skórę), doustnie, dożylnie lub domięśniowo, w zależności od potrzeb terapeutycznych. Betametazon działa poprzez hamowanie syntezy mediatorów stanu zapalnego, takich jak prostaglandyny i leukotrieny, oraz poprzez zmniejszenie przepuszczalności naczyń krwionośnych. Działa także immunosupresyjnie, hamując aktywność układu immunologicznego, co pomaga w kontrolowaniu reakcji alergicznych i autoimmunologicznych. >>>

Betametazon stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: atopowe zapalenie skóry, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, astma, stwardnienie rozsiane.
Chloroksyna
Chloroksyna to antybiotyk z grupy tetracyklin stosowany głównie w leczeniu różnych infekcji bakteryjnych, takich jak zakażenia skóry, dróg moczowych, oraz zakażenia oczu. Działa poprzez hamowanie wzrostu i rozmnażania się bakterii. >>>
Cyklopiroks
Cyklopiroks to substancja czynna używana przede wszystkim w leczeniu grzybiczych i bakteryjnych infekcji skóry oraz paznokci. Działa przeciwgrzybiczo oraz przeciwbakteryjnie poprzez hamowanie syntezę lipidów i białek niezbędnych do wzrostu mikroorganizmów. >>>

Cyklopiroks stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: Łupież pstry, grzybica skóry.
Desonid
Desonid to syntetyczny glikokortykosteroid stosowany miejscowo na skórę w celu leczenia stanów zapalnych i swędzenia wywołanego różnymi chorobami dermatologicznymi. Jest to lek o słabym do umiarkowanego działaniu przeciwzapalnym, który jest często stosowany w leczeniu takich schorzeń jak egzema, łuszczyca, zapalenie skóry oraz alergiczne reakcje skórne. >>>

Desonid stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: Łuszczyca, atopowe zapalenie skóry.
Disiarczek selenu
Disiarczek selenu to nieorganiczny związek chemiczny zawierający selen i siarkę. Jest stosowany głównie jako składnik suplementów diety ze względu na swoje potencjalne właściwości antyoksydacyjne i zdolność wspomagania zdrowia skóry, włosów oraz układu odpornościowego. >>>

Disiarczek selenu stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: Łupież pstry.
Ketokonazol
Ketokonazol – organiczny związek chemiczny, lek przeciwgrzybiczy z grupy azoli, o szerokim spektrum działania obejmującym dermatofity, drożdżaki i grzyby polimorficzne. >>>

Ketokonazol stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: leiszmanioza, grzybica skóry, Łupież pstry, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, parakokcydioidomikoza, kandydoza, blastomykoza.
Kwas salicylowy
Kwas salicylowy jest organicznym związkiem chemicznym stosowanym przede wszystkim w medycynie i kosmetologii. Jest znany ze swoich właściwości przeciwzapalnych, keratolitycznych (rozpuszczających zrogowaciały naskórek) oraz przeciwbólowych. Stosowany jest w leczeniu trądziku, łuszczycy, brodawek i innych chorób skórnych, a także jako składnik preparatów przeciwgrzybiczych. >>>
Pirytionian cynku
Pirytionian cynku to organiczny związek chemiczny zawierający cynk i pirytion, stosowany głównie w kosmetykach i lekach przeciwgrzybiczych. Posiada właściwości przeciwgrzybicze i przeciwzapalne, skutecznie zwalczające drożdżaki oraz inne patogeny skórne. >>>
Sulfacetamid
Sulfacetamid to antybiotyk należący do grupy sulfonamidów, stosowany głównie w leczeniu infekcji bakteryjnych skóry, takich jak trądzik różowaty i inne zakażenia bakteryjne skóry. Działa poprzez hamowanie wzrostu i namnażania się bakterii poprzez blokowanie syntezy kwasu foliowego, niezbędnego do ich wzrostu. >>>