Hiperprolaktynemia

Co to jest hiperprolaktynemia?

Hiperprolaktynemia to stan charakteryzujący się podwyższonym poziomem prolaktyny, hormonu produkowanego przez przysadkę mózgową. Prolaktyna odgrywa kluczową rolę w regulacji cyklu menstruacyjnego, laktacji oraz wpływa na funkcje reprodukcyjne. Wzrost poziomu prolaktyny może być spowodowany różnorodnymi czynnikami, w tym guzami przysadki (prolactinoma), niektórymi lekami, chorobami tarczycy, a także stresem.

Objawy hiperprolaktynemii mogą różnić się w zależności od przyczyny oraz poziomu prolaktyny. U kobiet mogą występować zaburzenia miesiączkowe, takie jak nieregularne cykle menstruacyjne lub ich brak, a także problemy z płodnością. U mężczyzn podwyższony poziom prolaktyny może prowadzić do obniżonego libido, zaburzeń erekcji oraz ginekomastii, czyli powiększenia piersi.

W diagnostyce hiperprolaktynemii kluczowe jest wykonanie badań krwi w celu określenia poziomu prolaktyny oraz przeprowadzenie dodatkowych badań obrazowych, takich jak rezonans magnetyczny, aby ocenić stan przysadki mózgowej.

Leczenie hiperprolaktynemii jest zazwyczaj skuteczne i zależy od jej przyczyny. W przypadku guza przysadki stosuje się leki, takie jak agonisty dopaminy, które mogą zmniejszyć wydzielanie prolaktyny oraz rozmiar guza. W wielu przypadkach objawy ustępują, a pacjenci mogą wrócić do normalnego życia.

Hiperprolaktynemia jest w większości przypadków uleczalna, a szanse na wyleczenie są wysokie, zwłaszcza przy odpowiedniej diagnostyce i leczeniu. Warto jednak pamiętać, że niektóre przypadki mogą wymagać długoterminowego monitorowania i leczenia, aby zapobiec nawrotom objawów.

Hiperprolaktynemia według naukowych faktów medycznych. Opieramy się tylko na źródłach medycznych, poniższe dane pochodzą ze sprawdzonych baz medycznych. Gorąco odradzamy powierzanie swojego zdrowia szarlatanom i niesprawdzonym źródłom.

Klasyfikacja hiperprolaktynemii

ICD-10-CM: E22.1

Badania rozpoznające

• Badanie obrazowe (np. MRI lub TK)

  >>>

• Badanie poziomu prolaktyny we krwi

  >>>

• Ocena funkcji przysadki mózgowej

  >>>

• Ocena poziomu hormonów we krwi

  >>>

  Ocena poziomu hormonów we krwi to badanie diagnozujące także w innych stanach chorobowych, jak np.: nadczynność przysadki, gruczolak przysadki.

• Testy na obecność guzów przysadki

  >>>

Stosowane leczenie*

• Bromokryptyna

  Bromokryptyna to lek stosowany głównie w leczeniu choroby Parkinsona oraz w terapii niektórych zaburzeń hormonalnych, takich jak hiperprolaktynemia. Należy do grupy agonistów dopaminy, co oznacza, że działa poprzez stymulację receptorów dopaminowych w mózgu. Dzięki temu pomaga w redukcji objawów związanych z niedoborem dopaminy, takich jak drżenie, sztywność mięśni czy problemy z koordynacją ruchową. Lek ten może być również wykorzystywany w leczeniu zaburzeń miesiączkowych oraz w niektórych przypadkach otyłości. Działanie bromokryptyny polega na zmniejszeniu wydzielania prolaktyny, hormonu odpowiedzialnego za laktację oraz regulującego cykl menstruacyjny. Bromokryptyna jest dostępna w postaci tabletek i zazwyczaj stosuje się ją doustnie. Jak każdy lek, może powodować działania niepożądane, takie jak nudności, zawroty głowy czy senność, dlatego ważne jest, aby stosować ją zgodnie z zaleceniami lekarza. Przed rozpoczęciem leczenia warto omówić z lekarzem wszelkie istniejące schorzenia oraz przyjmowane leki, aby uniknąć potencjalnych interakcji. >>>

  Bromokryptyna stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: choroba Parkinsona.

• Kabergolina

  Kabergolina to lek należący do grupy agonistów dopaminy, który jest stosowany głównie w leczeniu chorób związanych z nadmiarem prolaktyny, takich jak hiperprolaktynemia. Działa poprzez stymulację receptorów dopaminowych w mózgu, co prowadzi do zmniejszenia wydzielania prolaktyny z przysadki mózgowej. Lek jest często stosowany w terapii zaburzeń płodności, a także w leczeniu choroby Parkinsona, gdzie może pomóc w redukcji objawów. Kabergolina charakteryzuje się długim czasem działania, co pozwala na stosowanie go w mniejszych dawkach i rzadziej niż inne leki tej grupy. Jak każdy lek, kabergolina może powodować działania niepożądane, takie jak nudności, zawroty głowy czy zmiany nastroju. Dlatego ważne jest monitorowanie pacjentów oraz dostosowywanie dawki według potrzeb. Przed rozpoczęciem terapii należy skonsultować się z lekarzem, aby omówić potencjalne korzyści i ryzyko związane z jej stosowaniem. >>>

  Kabergolina stosuje się również w leczeniu innych chorób, takich jak np.: choroba Parkinsona.


* Nie stosuj żadnego z wymienionych lekarstw lub terapii bez konsultacji z lekarzem.

Hiperprolaktynemia - do jakiego lekarza się udać?

• Endokrynologia

  Endokrynologia to dział medycyny zajmujący się badaniem gruczołów dokrewnych oraz hormonów, które one produkują. Specjaliści w tej dziedzinie diagnozują i leczą schorzenia związane z układem hormonalnym, takie jak cukrzyca, choroby tarczycy, zespół Cushinga, czy problemy z płodnością. Endokrynolodzy analizują, jak hormony wpływają na różne procesy metaboliczne i regulacyjne w organizmie. W swojej pracy korzystają z różnych metod diagnostycznych, w tym badań laboratoryjnych, obrazowych oraz klinicznych. Oprócz leczenia farmakologicznego, ich działania mogą obejmować również terapie hormonalne oraz doradztwo w zakresie stylu życia i dietetyki, co ma na celu przywrócenie równowagi hormonalnej i poprawę ogólnego zdrowia pacjentów. Dzięki współpracy z innymi specjalistami, endokrynologia odgrywa kluczową rolę w kompleksowym podejściu do zdrowia, uwzględniając zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne pacjentów. >>>

  Endokrynologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: rogowacenie ciemne, nadciśnienie tętnicze, choroba Pompego, choroba Coriego, choroba Andersen, choroba McArdle’a, choroba Hersa, choroba Taruiego, zespół Fanconiego-Bickela, zespół Lescha-Nyhana, protoporfiria erytropoetyczna, dziedziczna koproporfiria, choroba Menkesa, choroba Wilsona, amyloidoza, niedoczynność tarczycy, choroba von Gierkego, nadczynność tarczycy, zapalenie gruczołu tarczowego Riedla, choroba Hashimoto, cukrzyca typu 1, cukrzyca typu 2, niedoczynność przytarczyc, nadczynność przysadki, zespół policystycznych jajników, kwashiorkor, otyłość, alkaptonuria, albinizm, choroba syropu klonowego, wrodzony zespół niedoboru jodu, nietolerancja laktozy, zespół delecji 22q11.2, gruczolak przysadki, rak tarczycy, rak nadnercza, zespół Waterhouse’a-Friderichsena, zespół Cushinga, zespół Conna.

• Ginekologia

  Ginekologia to dziedzina medycyny zajmująca się chorobami i zaburzeniami narządów rodnych u kobiet, a także zdrowiem reprodukcyjnym i seksualnym. Ginekologowie są specjalistami, którzy zajmują się diagnozowaniem i leczeniem chorób układu rozrodczego u kobiet, w tym narządów miednicy mniejszej (płodowych, moczowych i odbytu), a także chorób tarczycy, przysadki mózgowej i jajników. Ginekolodzy pomagają kobietom w zachowaniu zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, a także w zarządzaniu zdrowiem swoich narządów rodnych. Mogą również pomagać kobietom z zaburzeniami hormonalnymi, takimi jak niedoczynność tarczycy lub nadczynność przysadki mózgowej, a także prowadzić badania przesiewowe raka szyjki macicy i innych chorób nowotworowych narządów rodnych. Ginekolodzy mogą również pomagać kobietom w zajściu w ciążę i prowadzić ciążę, a także zajmować się porodem i połogiem. Aby zostać ginekologiem, trzeba ukończyć studia medyczne i odbyć specjalizację w dziedzinie ginekologii. W wielu krajach ginekolodzy są także uprawnieni do wykonywania zabiegów chirurgicznych, takich jak cięcia cesarskie i laparoskopia (operacje wykonywane przez małe nacięcia w skórze za pomocą specjalnych narzędzi). >>>

  Ginekologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: zespół policystycznych jajników, rak szyjki macicy, rak jajnika, rak sromu, kłykciny kończyste, rzęsistkowica, kiła wrodzona, rzeżączka, zespół wstrząsu toksycznego, kandydoza.

• Neurologia

  Neurologia (z greckiego: νεῦρον (neûron), "struna, nerw" i przyrostek -logia, "badanie") jest gałęzią medycyny zajmującą się zaburzeniami układu nerwowego. Neurologia zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem wszystkich chorób obejmujących mózg, rdzeń kręgowy i nerwy obwodowe. >>>

  Neurologia to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: choroba Kaszina-Beka, zaparcia, tętniak, choroba moyamoya, zawał mózgu, udar mózgu, przetoka perylimfatyczna, tętniak Rasmussena, zapalenie mięśnia sercowego, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok śródmózgowy, dystrofia twarzowo-łopatkowo-ramieniowa, rodzinna dysautonomia, zespół Hornera, wodogłowie, jaskra, zapalenie nerwu wzrokowego, choroba Ménière’a, zespół Lermoyeza, zapalenie błędnika, dystrofia mięśniowa Duchenne’a, dystrofia Emery’ego-Dreifussa, dystrofia miotoniczna, choroba Parkinsona, neurodegeneracja związana z kinazą pantotenianu, postępujące porażenie nadjądrowe, choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, padaczka, migrena, bezdech senny, narkolepsja, zespół Kleinego-Levina, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, choroba Refsuma, bezsenność, zespół Guillaina-Barrégo, somnambulizm, miastenia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, pląsawica, stwardnienie zanikowe boczne, choroba Pompego, choroba McArdle’a, zespół Hurler, zespół Huntera, zespół Sanfilippo, zespół Lescha-Nyhana, choroba Menkesa, zaburzenia depresyjne.

• Psychiatria

  Psychiatria to dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem, leczeniem i zapobieganiem zaburzeniom psychicznym oraz emocjonalnym. Specjaliści w tej dziedzinie, zwani psychiatrami, oceniają stan psychiczny pacjentów, wykorzystując różne metody, w tym wywiady kliniczne, testy psychologiczne oraz obserwację zachowań. Leczenie w psychiatrii może obejmować terapię farmakologiczną, która polega na stosowaniu leków psychotropowych, a także psychoterapię, która może przybierać różne formy, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, psychodynamiczna czy grupowa. Psychiatrzy często współpracują z innymi specjalistami, takimi jak psychologowie czy terapeuci, aby zapewnić pacjentom kompleksową opiekę. Psychiatria zajmuje się szerokim zakresem zaburzeń, w tym depresją, lękiem, schizofrenią, zaburzeniami odżywiania oraz zaburzeniami osobowości. Dział ten również bada wpływ czynników biologicznych, psychologicznych i społecznych na zdrowie psychiczne, co pozwala na lepsze zrozumienie i leczenie różnych schorzeń. W ciągu ostatnich lat psychiatra dostrzega rosnące znaczenie zdrowia psychicznego w społeczeństwie, co przyczynia się do zwiększenia dostępności usług psychiatrycznych i destygmatyzacji problemów psychicznych. >>>

  Psychiatria to dział medycyny zajmujący się również szeregiem innych chorób, takich jak np.: zespół jelita drażliwego, zawał mózgu, dystrofia miotoniczna, zespół Lermoyeza, choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, padaczka, migrena, narkolepsja, zespół Kleinego-Levina, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, anoreksja, bezsenność, somnambulizm, pląsawica, stwardnienie zanikowe boczne, choroba Parkinsona, neurodegeneracja związana z kinazą pantotenianu, postępujące porażenie nadjądrowe, zespół Huntera, zespół Lescha-Nyhana, schizofrenia, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, zaburzenia depresyjne, zespół policystycznych jajników, otyłość, nadczynność przysadki, zespół delecji 22q11.2, aIDS, zespół Cushinga.

Bibliografia:

• Identyfikator z baz danych dotyczących genomów, ścieżek enzymatycznych i biologicznych substancji chemicznych (ENG)
• Hiperprolaktynemia na stronach Medscape (ENG)
• Hiperprolaktynemia w bazie danych amerykańskiego National Cancer Institute (ENG)
• Hiperprolaktynemia w bazie schorzeń Diseases Database (ENG)
• Hiperprolaktynemia w bazie rzadkich i genetycznych chorób GARD amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia (ENG)